นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 179

ลืมตาขึ้นทันใด และสิ่งที่ดึงดูดสายตาคือแสงบนห้องโดยสาร และเครื่องบินยังคงบินได้อย่างราบรื่น

ซูฉิงถอนหายใจยาว ที่แท้ก็ฝันร้าย...

"ซูฉิง เธอเป็นไงบ้าง" เสียงกังวลหลายเสียงดังขึ้นพร้อมกัน

ซูฉิงกุมหน้าอกก่อนจะส่ายหัวด้วยความกลัวและพูดว่า "ไม่มีอะไร เป็นแค่ฝันร้ายน่ะ"

ความฝันเมื่อกี้เหมือนจริงมาก

จริงมากราวกับว่ามันเคยเกิดขึ้นจริง

ทำไมเธอถึงฝันแปลกแบบนี้?

หรือเป็นเพราะช่วงนี้เธอถูกถังรั่วอิงรังเกียจมากเกินไป?

เฉินจุนเหยียนหันมองซูฉิง ก็เห็นเพียงใบหน้าเธอซีดและหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

เขาพูดอย่างเป็นห่วง "ซูฉิง สีหน้าเธอดูไม่ดีเลย ไม่เป็นอะไรจริงเหรอ?"

ซูฉิงฝืนยิ้ม "ไม่เป็นไร"

"ไหนฉันดูหน่อย" ฉียวี่ชูยืนขึ้นและเดินไปตรงหน้าซูฉิง

เขาฌน้มตัวแล้ววางนิ้วชี้ของมือขวาเพื่อจับชีพจรของซูฉิง

สองนาทีต่อมา เขาก็ยิ้มและพูดว่า "ไม่เป็นไร อาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอเหนื่อยเกินไปเลยเป็นแบบนี้ พักสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้วล่ะ"

"ค่ะ" ซูฉิงเรียกสติกลับคืน "ขอบคุณคุณอาฉีนะคะ"

ช่วงนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ เธอติดอยู่ในถ้ำเพราะหิมะถล่ม หลังจากกังวลเป็นเวลาสองวัน ทันทีที่ถูกช่วยออกมาก็ตามหาฉียวี่ชูและรีบกลับไปที่เมือง A ทันที

ถึงสภาพร่างกายจะดีแค่ไหนก็ทนไม่ไหว

"ขอน้ำมะนาวหนึ่งแก้ว" ฮ่อหยุนเฉิงพูดกับแอร์โฮสเตสบนเครื่องบินด้วยเสียงทุ้ม

"กรุณารอสักครู่นะคะประธานฮ่อ" แอร์โฮสเตสกล่าวด้วยความเคารพพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

ไม่นานเธอก็นำน้ำมะนาวมายื่นให้ฮ่อหยุนเฉิง "น้ำมะนาวค่ะประธานฮ่อ"

ฮ่อหยุนเฉิงหยิบแกล้วแล้วหันไปยื่นให้ซูฉิง "น้ำมะนาวที่เธอชอบ ดื่มสักหน่อยจะได้รู้สึกสบายขึ้น"

ซูฉิงตกใจก่อนจะรับแก้วมาโดยไม่รู้ตัว

เมื่อปลายนิ้วสัมผัสอุณหภูมิฝ่ามือของฮ่อหยุนเฉิง หัวใจของซูฉิงก็เต้นผิดจังหวะ

ความรู้สึกคุ้นเคยนั้น...ทำให้ซูฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ฮ่อหยุนเฉิงยังจำได้ว่าเธอชอบดื่มน้ำมะนาว?

"พี่เฉิง ฉันก็อยากดื่มน้ำมะนาวด้วย" ถังรั่วหยิงกำมือแน่น ความหึงหวงฉายในดวงตาก่อนจะเขย่าแขนของฮ่อหยุนเฉิง

ฮั่วหยุนเฉิงพูดกับแอร์โฮสเตสอย่างไม่แสดงอารมณ์ "เอาน้ำมะนาวมาอีกแก้ว"

"ขอบคุณนะพี่เฉิง" ถังรั่วอิงโน้มตัวเข้าไปใกล้หูของฮ่อหยุนเฉิง และในสถานที่ที่มองไม่เห็น เธอก็ยกยิ้มยั่วยุให้ซูฉิง

ซูฉิงโมโหจนวางน้ำมะนาวไว้ด้านข้าง

ไม่ว่าเธอจะมองยังไง ถังรั่วอิงก็ไม่เหมือนสาวน้อยที่อ่อนโยน จิตใจดี อย่างที่ฮ่อหยุนเฉิงบอก

ดูเหมือนว่าเธอคงต้องตรวจสอบถังรั่วอิงคนนี้หน่อยแล้ว

หลังจากการเดินทางยาวนานเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็ค่อยๆ ลงจอดที่สนามบินในเมือง A

"คุณอาฉี ตอนนี้เราไปดูคุณปู่ฮ่อที่โรงพยาบาลกันเถอะค่ะ" หลังจากลงจากเครื่องบิน ซูฉิงก็อยากรีบไปโรงพยาบาลอย่างอดใจรอไม่ไหว

ฉียวี่ชูพยักหน้า "ไปกันเถอะ"

หลินเหยียนเฟิงได้จัดรถให้แล้ว และคนทั้งกลุ่มก็รีบไปโรงพยาบาล

ในห้องผู้ป่วย หมอหนีที่ได้รับข่าวก็กำลังรอพวกเขาอยู่

"หุบปาก! มันถึงตาเธอพูดเรื่องของคุณปู่ตั้งแต่เมื่อไร?" ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงตึงเครียด ก่อนจะให้บอดี้การ์ดลากตัวแม่ฮ่อและฮ่อเฉียนออกไป

"อาจารย์ฉี ช่วยปู่ผมด้วยนะครับ" ฮ่อหยุนเฉิงมองลึกลงไปที่ฉียวี่ชูก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

จากนั้นเขาและทุกคนก็หันหลังเดินออกจากห้อง

ทันใดนั้นฉียวี่ชูก็พูดขึ้นว่า "ซูฉิงอยู่ก่อน"

ซูฉิงชะงักฝีเท้า "ได้ค่ะคุณอาฉี"

"ไม่ได้! ซูฉิงจะเข้าไปไม่ได้" แม่ฮ่อหยุดซูฉิงเอาไว้ "ยัยคนอันตราย เธอยังทำร้ายพวกเราไม่พออีกหรือไง!"

ฮ่อหยุนเฉิงดึงแม่ฮ่อออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา "แม่ ช่วยเงียบหน่อยได้ไหม!"

"หยุนเฉิง ลูกลืมไปแล้วเหรอว่าปู่ของลูกล้มป่วยได้ยังไง? ตอนนี้ลูกต้องการให้ซูฉิงทำร้ายเขาอีกครั้งงั้นเหรอ?" แม่ฮ่อจ้องไปที่ซูฉิงก่อนจะพยายามจะหยุดเธออีกครั้ง แต่กลับถูกฮ่อหยุนเฉิงจับออกไป

ซูฉิงไม่สนใจแม่ฮ่อก่อนจะเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยและปิดประตูลง

"เป็นไงบ้างคะคุณอาฉี อาการของคุณปู่ฮ่อจะหายดีไหมคะ?" ซูฉิงจ้องไปที่ฉียวี่ชูด้วยความคาดหวัง

ฉียวี่ชูครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า "ได้สิ"

ซูฉิงรู้สึกโล่งใจ

เธอเชื่อในทักษะทางการแพทย์ของฉียวี่ชู ในเมื่อเขาพูดว่ารักษาได้ก็ต้องรักษาได้แน่นอน

ฉียวี่ชูเปิดกล่องยา ในนั้นมีเข็มเงินขนาดใหญ่และเล็กอยู่

"คุณอาฉีวางแผนจะใช้การฝังเข็มงั้นเหรอคะ?" ซูฉิงถาม

ก่อนหน้านี้เธอก็เคยคิดใช้การฝังเข็มรักษาคุณปู่ฮ่อ แต่ประการแรกคือเธอไม่แน่ใจ และประการที่สองคือเธอไม่มีโอกาส

ตอนนี้คุณอาฉีจะเป็นคนออกโรงฝังเข็มให้คุณปู่ฮ่อเอง ต้องรักษาได้แน่นอน

"ใช่แล้วล่ะ" ฉียวี่ชูพยักหน้า เลือกเข็มที่บางที่สุดสองสามเล่ม และหลังจากฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์แล้ว เขาก็จิ้มไปที่จุดฝังเข็มบนหน้าอกของท่านผู้เฒ่าฮ่อ