นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 192

หลินเหยียนเฟิงนัดอาหารกลางวันกับเพื่อนๆ เมื่อผ่านถนนการค้าเขาเห็นกลุ่มคนยืนอออยู่หน้าประตูบูติก HN

หลังจากเหลือบมองไม่กี่ครั้ง หลินเหยียนเฟิง ก็พบว่าคนที่ถูกฝูงชนล้อมรอบอยู่นั้นดูเหมือนจะเป็นซูฉิง

จากนั้นเขาก็หยุด และเดินเข้าไป ในที่สุดก็มองเห็นได้ชัดเจน

ที่แท้ก็คือสวีหว่านเอ๋อร์และไป๋หลานกำลังหาเรื่องซูฉิง

หลินเหยียนเฟิงไม่เชื่อว่าซูฉิงจะเป็นคนทำให้เสื้อผ้าของไป๋หลานขาด เขากำลังจะเดินเข้าไปช่วยซูฉิง แต่เมื่อคิดๆ ดูแล้วเขาก็เลือกที่จะหยุดเดิน

บางทีเรื่องการเป็นฮีโร่ก็ต้องยกให้ท่านประธานของเขาดีกว่า

แม้ว่าตอนนี้จะมีข่าวซุบซิบมากมายที่บอกว่าท่านประธานทิ้งซูฉิง และกำลังคบกับถังรั่วอิง

แต่จากที่หลินเหยียนเฟิงรู้จักประธานของเขา เขากลับรู้สึกว่าคนที่ประธานของเขารักมากที่สุดคือซูฉิง

ส่วนถังรั่วอิง...

ก็คงเป็นความรับผิดชอบ

เมื่อคิดได้อย่างนั้น หลินเหยียนเฟิงก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงตื่นแต่เช้า เดิมทีเขาวางแผนที่จะไปทำงานที่บริษัท แต่ระหว่างทางเขากลับอดไม่ได้ที่จะขับรถไปทางเฉิงตงฮวาหยวน

หลังจากด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าคอนโดที่ซูฉิงพักอยู่เป็นเวลานาน ฮ่อหยุนเฉิงก็ตัดสินใจเดินขึ้นไปชั้นบน

แต่เขากดกริ่งประตูอยู่นาน แต่ก็ไม่มีใครเปิดประตู

ซูฉิงไม่อยู่บ้าน

ฮ่อหยุนเฉิงโทรหาเธอ แต่เธอปิดเครื่อง

เขาจึงทำได้เพียงขับรถมุ่งหน้ากลับไปที่ฮ่อกรุ๊ปด้วยความหดหู่ใจเล็กน้อย

ทันทีที่เขามาถึงห้องทำงาน เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากหลินเหยียนเฟิง

"หลินเหยียนเฟิงมีเรื่องอะไรเหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงรับโทรศัพท์และถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เสียงของหลินเหยียนเฟิงดังมาจากปลายสาย "ผมเพิ่งผ่านถนนการค้าเมื่อกี้ และก็เห็นคุณซู"

"ซูฉิง?" ฮ่อหยุนเฮิงถาม

ซูฉิงไปทำอะไรที่ถนนการค้า?

หลินเหยียนเฟิง พยักหน้า "ใช่ ดูเหมือนว่าเธอกำลังมีปัญหา"

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ดูเหมือนเธอจะเจอปัญหาใหญ่เลย"

หลินเหยียนเฟิงจงใจพูด "ท่านประธาน คุรลองมาดูหน่อยไหมครับ? "

"ที่ไหน" ฮ่อหยุนเฉิงถาม

หลินเหยียนเฟิงมองไปที่ประตูของร้านบูติก HN และตอบว่า "อยู่หน้าร้านบูติก HN"

"โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงเป็นกังวลเล็กน้อย

หลังจากวางสายแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงก็เตรียมตัวไปที่ถนนการค้าทันที เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นถังรั่วอิงเดินเข้ามาพร้อมกับกระติกน้ำร้อน

"พี่เฉิง นี่เป็นอาหารเช้าที่ฉันตั้งใจทำให้พี่โดยเฉพาะเลยนะ พี่ลองชิมดู" ถังรั่วอิงเดินไปหาฮ่อหยุนเฉิง และพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

เธอรู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงเป็นพวกบ้างาน วันหยุดต้องมาทำงานอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงตั้งใจทำอาหารเช้ามาให้ฮ่อหยุนเฉิงเพื่อทำให้เขาประทับใจ

แต่ฮ่อหยุนเฉิงกลับไม่แม้แต่จะมองเธอเลย เขาพูดนิ่ง ๆ ว่า "ถังถัง ฉันมีธุระ ฉันไปก่อนนะ"

"พี่เฉิง พี่จะไปไหน? ฉันไปด้วย!" ถังรั่วอิงรีบตามไป

เมื่อกี้เธอได้ยินฮ่อหยุนเฉิงคุยโทรศัพท์ ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับซูฉิง

เมื่อเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงกังวลเรื่องซูฉิงมาก แววตาของถังรั่วอิงก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความหึงหวงออกมา

ซูฉิง ซูฉิงอีกแล้ว!

"คืออย่างนี้นะ" สวีหว่านเอ๋อร์กล่าวอย่างเย่อหยิ่ง "เมื่อกี้ฉันกับเพื่อนกำลังซื้อของที่ร้านของคุณ เพื่อนของฉันถูกทำร้าย และเสื้อผ้าของเธอก็เสียหาย ฉันหวังว่าคุณจะหาหลักฐานมาอธิบายได้"

"มีเรื่องอย่างนี้ด้วยเหรอครับ?" ผู้จัดการร้านมองพนักงานด้วยสายตาเต็มไปด้วยความสงสัย

พนักงานก้มศีรษะลง กัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "ตอนนั้นผมกำลังยุ่งอยู่กับการต้อนรับลูกค้า จึงไม่ได้สนใจครับ"

สวีหว่านเอ๋อร์ชี้ไปที่รูบนชุดของไป๋หลาน และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เห็นไหม? นี่คือสิ่งที่ซูฉิงทำ"

"ไม่ต้องพูดมากหรอก แค่ไปดูกล้องวงจรปิดซะ" ซูฉิงไม่อยากจะเถียงกับพวกเขาอีก

ผู้จัดการร้านเรียกหัวหน้ารปภ.มา "ไปเปิดกล้องวงจรปิด"

ผ่านไปครู่หนึ่ง หัวหน้ารปภ.ก็กลับมาจากห้องควบคุมและกล่าวขอโทษ "ขออภัยครับผู้จัดการ กล้องวงจรปิดถ่ายไว้ไม่ได้ครับ"

ถ่ายไว้ไม่ได้?

เมื่อซูฉิงได้ยินคำพูดนั้น หัวใจของเธอก็แข็งค้างอยู่ครู่หนึ่ง

เธอเงยหน้าขึ้นและมองกล้องที่ติดตั้งที่ประตูอย่างตั้งใจ มันยังทำงานได้ตามปกติ

ตำแหน่งของกล้องน่าจะสามารถจับภาพฉากที่เมื่อกี้ไป๋หลานขวางทางเธอได้อย่างชัดเจน และเธอก็แค่ผลักไป๋หลานเบาๆ

ทำไมถ่ายไว้ไม่ได้ล่ะ?

มุมปากของไป๋หลานยกยิ้มอย่างพอใจ เธอเดินไปข้างหน้าซูฉิง และกระแอมไอก่อนจะกล่าวว่า "ซูฉิง แม้ว่ากล้องวงจรปิดจะถ่ายไว้ไม่ได้ แต่ฉันทั้งคู่เห็นว่าเธอทำเสื้อผ้าของฉันขาดนะ

และเสื้อผ้าของฉันก็เป็นหลักฐานทางกายภาพด้วย มีลายนิ้วมือของเธอติดอยู่ด้วย

ฉันแนะนำให้เธอหยุดขัดขืนซะ รีบคุกเข่าลงและขอโทษฉันเดี๋ยวนี้! "

ซูฉิงมองไป๋หลานอย่างเย็นชา "ในเมื่อกล้องวงจรปิดจับอะไรไว้ไม่ได้เลย ก็ไม่ได้พิสูจน์ว่าฉันทำเสื้อผ้าของเธอขาดนี่"

"ฉันพิสูจน์ได้" ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น