นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 221

ซูฉิงที่มีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันก็เข้าไปนั่งในรถของเฉินจุนเหยียน

"ซูฉิง ฉันไปส่งเธอเองนะ" เฉินจุนเหยียนเหลือบมองซูฉิงที่อยู่ด้านข้าง มือสองข้างกำพวงมาลัยก่อนจะสตาร์ทรถ

"อืม" ซูฉิงพยักหน้าตอบเสียงเบา

ทั้งสองพูดไม่อะไรกันตลอดทาง จนบรรยากาศในรถดูอึดอัดไป

หลังจากใช้เวลามาค่อนคืน ซูฉิงที่รู้สึกเหนื่อยจึงหลับตาเอนหลังพิงเบาะ

ไม่นานรถก็หยุดกะทันหัน

"ถึงแล้วเหรอ?" ซูฉิงที่กำลังสลึมสลือรู้สึกถึงแรงเบรกจนตื่นขึ้นมา

เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่มันก็ยังไม่ถึงเฉิงตงฮวาหยวน

เฉินจุนเหยียนจอดรถไว้ข้างทางด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

หลังจากทนมาตลอดทางเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูด "ทำไมล่ะซูฉิง?"

"อะไรทำม์" ซูฉิงเม้มริมฝีปาก

เฉินจุนเหยียนถามอย่างไม่เต็มใจ "ทำไมเธอถึงปฏิเสธฉันล่ะ?"

"ฉันต่างหากที่อยากถามนายว่าทำไม?" ซูฉิงขมวดคิ้ว "นายตัดสินใจทำอะไรโดยไม่อนุญาติเพื่อให้ฉันทำอะไรไม่ได้??"

"ไม่ใช่นะซูฉิง ฉันหวังว่าเธอจะตกลงฉันจริงๆ ฉันอยากอยู่กับเธอ ฉันให้ความสุขกับเธอได้แน่นอน" เฉินจุนเหยียนรู้สึกเจ็บปวดมากจนหัวใจรวดร้าว

หลังจากนี้ไป เขารู้ว่าซูฉิงจะไม่มีวันตอบรับเขาแน่

"เฉินจุนเหยียน ฉันไม่ได้บอกนายไปแล้วเหรอว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้น่ะ?" เมื่อเห็นเฉินจุนเหยียนมีท่าทางแบบนี้ เธอก็ถอนหายใจเบาๆ

"เพราะฮ่อหยุนเฉิงใช่ไหม? เธอลืมเขาไม่ได้ใช่ไหม?" เฉินจุนเหยียนถาม

ซูฉิงเงียบไม่พูดไม่จา

"เธอทำเพื่อฮ่อหยุนเฉิงมาตั้งมาก แล้วเขาล่ะ? เขาทำยังไงกับเธอ?" เฉินจุนเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นทันที "ฮ่อหยุนเฉิงไม่คู่ควรกับเธอเลย..."

"เฉินจุนเหยียน ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องพวกนี้อีกแล้ว รบกวนส่งฉันกลับบ้านด้วย" ซูฉิงขัดจังหวะเฉินจุนเหยียน

เฉินจุนเหยียนขับรถพาซูฉิงไปส่งที่เฉิงตงฮวาหยวน

ซู)เปิดประตูลงจากรถ

เฉินจุนเหยียนก็ตามมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ฉันขอโทษนะซูฉิง คืนนี้ฉันหุนหันพลันแล่นเกินไปที่ไม่ขออนุญาติจากเธอก่อน..."

ซูฉิงชะงักฝีเท้าก่อนจะหันกลับมามองเฉินจุนเหยียนและพูดขับเขา "อย่าพูดเรื่องนี้และมุ่งไปที่การถ่ายทำ "โห้วกงเฟิงเยว่" โอเคไหม แล้วก็ช่วยฉันดูทีว่าบทบาทไหนที่เหมาะกับฉัน"

พูดจบซูฉิงก็เดินเข้าคอนโดไปโดยไม่หันกลับมามอง

มองตามหลังซูฉิงที่ห่างออกไป ดวงตาของเฉินจุนเหยียนก็ค่อยๆ ปรากฏถึงความสูญเสีย โศกเศร้าและความเสียใจ

คืนนี้เขาแพ้อีกแล้ว...

เขาต้องทำยังไงถึงจะทำให้ซูฉิงหันมามองเขามากขึ้น และได้รับความโปรดปรานจากเธอ...

ซูฉิงกลับมาถึงคอนโด หยิบกุญแจออกมาเปิดประตู ก่อนจะเห็นร่างสูงผอมเพรียวนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นได้ในแวบแรก

"ใครน่ะ?" ใจซูฉิงแข็งค้างก่อนจะถามออกมาเสียงดัง

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ลุกขึ้นยืน

ผ่านแสงจันทร์สลัว ซูฉิงเห็นชายตรงหน้าเธออย่างชัดเจน

ชุดสูทสีดำแทบกลมกลืนกับยามค่ำคืน สูงต่างหง่าน ร่างกายแผ่ถึงความเย็นยะเยือก

คือฮ่อหยุนเฉิง

"ฮ่อหยุนเฉิง นายมาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไง!" ซูฉิงเปิดไฟ พูดพร้อมขมวดคิ้ว "สงสัยพรุ่งนี้ฉันต้องให้คนมาเพิ่มกุญแจอีก"

นี่มันหมายความว่า...ในใจซูฉิง เฉินจุนเหยียนยังคงมีน้ำหนักมากกว่าเขาอีก?

"ซูฉิง มากับฉัน" ฮ่อหยุนเฉิงลุกขึ้นยืนทันทีก่อนจะจับมือซูฉิง

ซูฉิงตกใจ "จะไปไหนน่ะ?"

"ตามฉันมาเดี๋ยวก็รู้" ฮ่อหยุนเฉิงพูดแบบไม่ตั้งใจ ก่อนจะดึงซูฉิงไปที่ประตู

ซูฉิงดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง "ฮ่อหยุนเฉิง คืนนี้ฉันเหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น"

ฮ่อหยุนเฉิงชะงักฝีเท้าก่อนจะเหลือบมองซูฉิง

เมื่อเห็นใบหน้าที่เหนื่อยล้าของซูฉิง และนึกถึงที่ซูฉิงคอยรับมือเหล่านักข่าวก็รึกสึดได้ว่าเหนื่อยจริงๆ

ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงอ่อนลงเล็กน้อย "ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ก็ได้"

ซูฉิงที่ไม่ชัดเจนก็ยังคงนิ่งอยู่

ฮ่อหยุนเฉิงกลืนน้ำลายก่อนจะเอนตัวลงพูดดด้วยเสียงแหบๆ ข้างใบหูของซูฉิง "ซูฉิง ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งแล้วกลับมาหาฉันเถอะนะ"

ลมหายใจอุ่นๆ ของเขากระจายไปทั่วใบหน้าของซูฉิงจนรู้สึกเสียวซ่าและจั๊กจี้

ซูฉิงสูดหายใจก่อนจะดันฮ่อหยุนเฉิงออกไป "ดึกมากแล้ว ฉันจะไปพักก่อน"

ซูฉิงเดินตรงไปเปิดประตู และเอ่ยปากไล่ "เชิญนายกลับไปเถอะ!"

เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามีท่าทีปฏิเสธ ฮ่อหยุนเฉิงจึงขมวดคิ้ว และใบหน้าของเขาเย็นชาขึ้น

วินาทีต่อมา ฮ่อหยุนเฉิงก็จับหน้าอกตัวเองและพูดด้วยท่าทางที่เกินจริง "ฉันรู้สึกไม่ดีเลย"

"นายเป็นอะไรน่ะ?" ซูฉิงรู้สึกประหลาดใจ

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงซีดและมีเหงื่อไหลออกตามหน้าผาก ก่อนเขาชี้ไปที่หน้าอกและพูดด้วยท่าทางเจ็บปวด "เจ็บตรงนี้"