นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 267

ซูฉิงแผ่รังสีน่าเกรงขามออกมาจนทำให้ไป๋หลานต้องก้าวถอยหลังไป

ในใจเธอกำลังคิด เธอทำอย่างระมัดระวัง น่าจะไม่ได้ทิ้งพิรุธอะไรไว้

แม้ตำรวจมาแล้ว  ยังไงพวกเขาก็ไม่มีหลักฐานที่เป็นกล้องวงจรปิดอื่นที่ยืนยันว่าเธอเป็นคนใส่ยาลงไป ถ้าหากมี เมื่อกี้ก็คงเอาออกมาแล้ว

พอคิดได้อย่างนี้ ไป๋หลานก็เบาใจลงไปได้มาก

แต่ทว่า วินาทีต่อมา ซูฉิงก็ชี้มาที่ไป๋หลาน แล้วพูดกับตำรวจด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม "เรื่องนี้เป็นเธอที่เป็นตัวการ! หวังว่าพวกคุณจะตรวจสอบเธอด้วย"

"เธอใส่ร้ายคนอื่น!"ไป๋หลานจ้องเขม็งด้วยความโกรธ "ฉันไปใส่ยาผงให้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ก็เห็นอยู่ว่าเป็นพนักงานสองคนนี้ บนตัวฉันก็ไม่ได้มียาสักหน่อย!"

"แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าเป็นยาผง ฉันจำได้ว่าพนักงานสองคนยังไม่เคยพูดเลยว่าพวกเขาใช้ยาผงหรือว่ายาน้ำหรือว่ายาเม็ด คุณไป๋ คุณสารภาพออกมาเองแล้วหรอ"ริมฝีปากแดงของซูฉิงฉีกยิ้ม แล้วหัวเราะเยาะ

ตัวเธอที่มีความมั่นใจในตัวเอง ฉลาดหลักแหลม

สวมชุดเดรสสีส้ม ทำให้เธอสว่างจ้าดุจดวงดาวบนท้องฟ้า แยงตามาก

"ฉัน......."ไป๋หลานอึ้ง อยากจะพูดอะไร แต่กลับพูดไม่ออก

คิดไม่ถึงว่าซูฉิงจะหาช่องโหว่ของเธอได้ พอเผยพิรุธออกมาทำให้เธอตอนนี้ยิ่งร้อนรน

ตำรวจหญิงเดินตรงมาตรวจค้นตัว กลับไม่พบของที่เป็นยาผงอะไร

ไป๋หลานก็ถอนหายใจโล่ง ดีที่เธอเอาของพวกนั้นไปทิ้งในชักโครกแล้ว จะค้นยังไงก็ไม่เจอหลักฐานหรอก

แม้แต่ตำรวจก็ทำอะไรเธอไม่ได้

แต่แค่วินาทีต่อมาคำพูดของซูฉิงทำให้เธอสิ้นหวัง

"คุณตำรวจคะ ค้นตัวไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ พวกคุณใช้เครื่องตรวจจับตรวจที่ซอกเล็บเธอจะดีกว่า จะต้องตะลึงแน่"

ทำไมซูฉิงถึงเดาได้ว่าตอนที่เทใส่ยาลงไปคือใช้มือ!

"คุณไป๋ ขอให้คุณให้ความร่วมมือกับเราในการตรวจสอบด้วย "พนักงานพูดดังขึ้นมาแล้วจับเข้าที่มือของไป๋หลาน

จากนั้นตำรวจก็ทำการตรวจสิบเสร็จแล้วก็หันไปหาทุกคนแล้วพูดเสียงเรียบ"ในซอกเล็บของคุณผู้หญิงท่านนี้มีเศษผงยาอยู่จริงและก็เป็นตัวยาชนิดเดียวกับที่อยู่ในเลือดของคุณซูกับคุณเฉิน"

จบแล้ว !

จบสิ้นแล้ว !

ไป๋หลานที่ตอนนี้หน้าซีดเผือด เข่าอ่อนร่วงลงไปกองกับพื้น

"คุณไป๋ รบกวนคุณไปสถานีตำรวจกับเราด้วย"ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วจับตัวไป๋หลานไป

ซูฉิงมองใบหน้าสิ้นหวังของไป๋หลานที่ถูกตำรวจจับตัวไป แล้วกัดริมฝีปาก

เธอเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าสวีหว่านเอ๋อร์เพื่อที่จะทำร้ายเธอสำเร็จ จะต้องสั่งให้ไป๋หลานลงมือ

งั้นตอนที่ไป๋หลานเทยาทิ้ง ผงก็น่าจะกระเด็นออกมาบ้าง

ซูฉิงใช้ซอร์ฟแวร์ลับในนาฬิกา ติดต่อกับแอนโธนี่ให้เขาพาตำรวจมา

ตอนนี้ไป๋หลานก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกแล้ว!

ซูฉิงก็พอได้ผ่อนคลาย แต่ตอนนี้เอง ความรู้สึกทรมานผุดขึ้นมาราวกับน้ำผุดไหลขึ้นมา

ยาที่อยู่ในร่างกายของเธอยังไม่หมดไป เมื่อกี้เพียงแค่พยายามควบคุมอาการไว้ก็เท่านั้น

ตอนนี้ยาได้พุ่งไปที่สมองของเธอ ซูฉิงเริ่มไม่มีสติแล้ว

เธอที่เป็นหวัดอาการหนักอยู่แล้ว ซ้ำยังถูกยาจนถูกราดน้ำจนทำให้อารมณ์เย็นลง ตอนนี้ยาออกฤทธิ์อีกแล้ว รู้สึกทรมานมาก

แอนโธนี่สังเกตเห็นก็เข้ามาพยุงเธอไว้ แล้วถามอย่างเป็นห่วง"พี่เป็นอะไรมั้ย"

"ไม่เป็นไร "ซูฉิงส่ายหน้า สูดลมหายใจเข้าเพื่อควบคุมตัวเอง แต่กลับไร้ประโยชน์

ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นซูฉิงอยู่ในอ้อมกอดของแอนโธนี่ แววตาก็เย็นเยือกขึ้นมา

และฮ่อหยุนเฉิงก็พูดน้ำน้ำเสียงร้อนใจ "ซูฉิงไม่ระวังถูกคนวางยาแบบนั้น นายรีบมาช่วยรักษาเธอหน่อย"

เหอหงเหว่ยกัดริมฝีปาก "เอ่อ พี่ฮ่อ วันนี้ผมไม่ได้อยู่ที่เมือง A ผมมาทำงานนอกสถานที่มาแลกเปลี่ยนงานวิชาการน่ะ!"

"งั้นนายก็หาคนมาช่วยรักษาซูฉิงสิ"ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงนิ่งขรึม

เหอหงเหว่ยหัวเราะ "พี่ฮ่อ ทำไมต้องทำเรื่องให้มันยุ่งยากด้วย พี่ก็เป็นยาแก้ที่ดีที่สุดแล้วมั้ย"

"พูดเหลวไหลอะไร "น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงที่นิ่งขรึม

"ล้อเล่นน่า พี่ฮ่อ จากที่ได้ยินอาการของคุณซูที่พี่เล่ามา อาการไม่เป็นอะไรมาก เอาอย่างนี้ พี่ใช้น้ำเย็นแล้วเอาผ้าชุบน้ำให้เช็ดตัวเธอให้อุณหภูมิลดลง น่าจะไม่มีปัญหาแล้ว "เหอหงเหว่ยคิดอยู่ชั่วครู่แล้วพูด

ที่จริงแล้วทุกครั้งที่อาการของซูฉิงก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ซูฉิงร้อนใจไปเอง ทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่

"นายแน่ใจนะ"ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่ค่อยวางใจ

เหอหงเหว่ยยิ้มอย่างมั่นใจ"แน่นอนสิ พี่ฮ่อ พี่เชื่อผมเถอะ !"

พอวางสาย ฮ่อหยุนเฉิงก็อุ้มซูฉิงกลับขึ้นไปบนห้อง

ซูฉิงที่ถูกฮ่อหยุนเฉิงอุ้มอยู่ก็ดิ้นไปมาไม่หยุด สองมือเรียวเล็กของเธอลูบไล้หน้าอกของฮ่อหยุนเฉิงไม่หยุด ลูบขึ้นลูบลง

"ซูฉิง อย่างทำแบบนี้!"ฮ่อหยุนเฉิงที่พูดเสียงโทนต่ำบอกเธอ เพื่อให้เธอหยุดดิ้น น้ำเสียงขรึมที่ปนไปด้วยความปรารถนา

แต่ซูฉิงที่ตอนนี้ไม่ได้สติแล้ว ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นดูดเข้าที่คอของเขา จนเป็นรอย

ฮ่อหยุนเฉิงมองซูฉิงที่แววตาล่อกแลกอยู่ในอ้อมกอดของเขา มีเสน่ห์เหลือล้น ริมฝีปากแดงยิ้มออกมาเล็กน้อย เนื้อตัวที่หอม ทุกตารางนิ้วล้วนกระทบไปถึงความตึงเครียดของฮ่อหยุนเฉิง

ในที่สุด......กว่าจะมาถึงห้องได้ ฮ่อหยุนเฉิงก็รีบนำซูฉิงไปวางที่เตียง แล้วก็ห่มผ้าห่ม

ก้มหน้ามองผู้หญิงที่อยู่บนเตียง จากนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็เข้าไปเอาน้ำเย็นใส่ชามออกมาเพื่อที่จะใช้ผ้าชุดน้ำลดอุณหภูมิให้เธอ

แต่ตอนที่เขากลับออกมาจากห้องน้ำนั้น บนเตียงก็ไม่พบซูฉิงแล้ว !