นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 309

"นายจริงจังหน่อยสิ! รีบขับรถเลย!"ซูฉิงหน้าแดงก่ำเหมือนลูกตำลึง ผลักฮ่อหยุนเฉิงออก

เห็นผู้หญิงข้างๆ มีท่าทางโมโห ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่หยอกเธออีก แล้วก็คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเรียบร้อย พร้อมกระซิบเสียงเบา"ได้"

จากนั้นมือใหญ่กำที่พวงมาลัยแน่น ฮ่อหยุนเฉิงขับรถไปส่งซูฉิงที่คอนโดที่เธอเช่าพักอยู่

ในเมื่อทั้งสองคนต้องแสดงละคร ก็จะพักอยู่ด้วยกันไม่ได้

"ถึงแล้ว"ฮ่อหยุนเฉิงจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูรถให้กับซูฉิง

"นายรีบกลับไปเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็น"ซูฉิงมองไปรอบๆ ถ้าหากว่าถังรั่วอิงมาเจอเข้า งั้นเรื่องที่ทำก่อนหน้านี้ก็จะเสียแรงเปล่า

ฮ่อหยุนเฉิงยังอาลัยอาวรณ์ ยื่นมือออกไปคว้าตัวของเอามาอยู่ในอ้อมกอด "ทำไม อยากจะไล่ฉันไปขนาดนั้นเลยหรอ"

"ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าหากว่าถังรั่วอิงมาเจอ งั้นก็......."

ซูฉิงยังพูดไม่ทันจบ กลับถูกฮ่อหยุนเฉิงโน้มตัวลมมาแล้วก็จูบที่ริมฝีปากบางของเธอ

ผู้ชายคนนี้นี่!

ทั้งที่ตัวเองแผลยังไม่หายดี ยังจะมารังแกเธออีก!

ซูฉิงที่ตอนนี้หน้าแดงระเรื่อ อยากจะผลักเขาออก แต่สองแขนของเขาจับเอวของเธอแน่น

รสชาติที่หอมหวานผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นที่ดีมากจนทำให้ฮ่อหยุนเฉิงควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

เขาอยากจะได้มากกว่านี้

แต่ว่าตอนนี้ไม่ได้แล้ว

เขายังไม่อยากจบจูบที่ร้อนแรงนี้ เอาคางเกยที่หัวของซูฉิง"ซูฉิง ฉันต้องการเธอ"

เอ่อ.......

ผู้ชายคนนี้นี่ นับวันยิ่งหน้าหนา!

เขาจะพูดอ้อมๆ กว่านี้ได้มั้ย

ซูฉิงที่ใจเต้นแรง ผลักเขาเข้าไปในรถ"เอาละ เอาละ นายรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้า"

ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเคร่ง

เขาที่จูบว่าที่ภรรยาตัวเองอย่างเปิดเผย แต่ทำไมต้องมาทำเป็นลับๆ ล่อๆ ด้วย

ซูฉิงกลับมาที่คอนโดที่เธอมาเช่าอยู่ชั่วคราว หลังจากอาบนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานอนพักผ่อน

แต่ในหัวของเธอกลับเกิดเป็นภาพตอนที่อยู่ที่ลานจอดรถของร้านบาร์ขึ้นมา

หญิงสาวที่มีรอยแผลเป็นนั่นเป็นใครกันนะ

เป็นถังถังงั้นหรอ

งั้นมือของถังรั่วอิงทำไมก็ถึงได้มีรอยแผลเป็นเหมือนกัน

หรือว่าจะเป็นของปลอม

เวลาที่กระชั้นชิดทำให้เธอดูไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่หากเอาตามเซ้นท์ความรู้สึกของเธอ แผลที่มือของถังรั่วอิงเหมือนจะไม่ใช่ของปลอม

ดูท่าแล้วครั้งหน้าถ้ามีโอกาสจะต้องดูให้ละเอียด

ซูฉิงที่คิดเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไป

ในห้วงความคิด ที่เธอถูกคนคอยตามฆ่า

ในเขาที่มีป่าทึบ เธอวิ่งไม่หยุด วิ่งต่อไปเรื่อยๆ.......ด้านหลังของเธอเป็นชายโหดเหี้ยมวิ่งตามเธอมา

และตรงหน้าของเธอเป็นหน้าผา!

เธอไม่มีทางหนีแล้ว!

กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังก็วิ่งเข้ามาใกล้ทุกที ซูฉิงที่หน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ เท้าลื่นจนร่วงตกลงไป!

ความรู้สึกเคว้งคว้าง ทำให้ซูฉิงรู้สึกหวาดกลัวไปทั่วทุกอณูขุมขน

"โอ๊ย!!"ซูฉิงร้องออกมา แล้วก็ตกใจตื่น

เธอเปิดไฟ มองไปรอบๆ ที่แท้ก็แค่ฝัน

ซูฉิงตกใจขยี้ตาเบาๆ แล้วทำไมเธอถึงฝันแบบนี้อีกแล้ว

........................

ฮ่อหยุนเฉิงขับรถกลับมาที่โรงพยาบาล

ถังรั่วอิงที่เห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงตื่นแล้ว ก็ดีใจ แต่ก็ได้รับสายตาผิดหวังกลับของเขากลับมา

เขากำลังผิดหวังอะไร

หรือคิดว่าเป็นยัยผู้หญิงแพศยาซูฉิงนั่น!

พอนึกถึงซูฉิงถังรั่วอิงก็รู้สึกริษยาขึ้นมา

ซูฉิงยังผู้หญิงแพศยา กล้าวางแผนให้ร้ายเธอ ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงคิดว่าเธอตั้งใจโกหกเขา ทำให้เขาผิดหวังในตัวเธอ

เธอจะต้องวางแผนเอาคืนแน่!

พอคิดมาถึงตอนนี้ ถังรั่วอิงก็สูดลมหายใจเข้าปอด แล้วทำเป็นไร้เดียงสาเหมือนลืมเรื่องที่เกิดคืนเมื่อคืนที่ร้านบาร์แล้ว

เธอยิ้มถาม"พี่เฉิง พี่ตื่นแล้วหรอ"

ถังรั่วอิงยื่นถ้วยซุปให้กับพ่อบ้านหลี่ แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปหาฮ่อหยุนเฉิง

"พี่เฉิง ฉันไปหาพี่ที่บริษัท พี่ไม่อยู่ ผู้ช่วยหลินบอกฉันว่าพี่มาดูแลคุณปู่ ฉันเป็นห่วงว่าพี่จะไม่ได้กินข้าว เลยมาส่งข้าวให้พี่กับคุณปู่"

เธอเดินไปนั่งข้างๆ ตรงโซฟา แล้วก็นำเอากล่องข้าวที่ถือมาเปิดออกแล้วเอาไปวางไว้ตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิ

อาหารแต่ละอย่างล้วนส่งกลิ่นหอม อบอวล เห็นได้ชัดถึงความตั้งใจของเธอ

ฮ่อหยุนเฉิงก้มมองดูแต่ไม่พูดอะไร

คุณปู่ฮ่อที่พึงฟื้นขึ้นมามองถังรั่วอิงที่พอเห็นฮ่อหยุนเฉิงตื่นขึ้นมาแล้วก็เข้าไปเอาใจใส่

เขานั้นดูออกตั้งแต่แรกแล้ว แต่กลับไม่พูดอะไร

เรื่องของเด็กๆ เขาไม่เข้าไปยุ่งหรอก

เขาเชื่อว่าฮ่อหยุนเฉิงสามารถแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้

"ไม่ต้องหรอก พ่อบ้านหลี่ ช่วยไปเอาข้าวของโรงพยาบาลมาให้ผมหน่อย "ฮ่อหยุนเฉิงที่พึ่งตื่น ไม่รู้ว่าเพราะมานอนที่โซฟาที่ค่อนข้างเย็นรึเปล่าทำให้น้ำเสียงแหบ

ถังรั่วอิงที่ได้ยินก็รู้สึกเศร้า โดยเฉพาะท่าทางเย็นชาที่มีต่อเธอ ตอนนี้เขายังเห็นเธอเป็นอาการไปแล้วหรอ

"พี่เฉิง ฉันทำอาหารมาให้พี่ แล้วทำไมพี่ยังต้องให้พ่อบ้านหลี่ไปเอาข้าวที่โรงอาหารมาให้พี่ด้วยล่ะ "เธอหน้าซีด กัดริมฝีปากทำหน้าเศร้าถามออกไป