นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 379

เธอมองหน้าฮ่อหยุนเฉิงกำลังโกรธอยู่ ก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึก เพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้เย็นลง แล้วพูด

"ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร รอให้เขาผ่าตัดผ่านไปก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน ไม่งั้นหากเรื่องแพร่งพรายออกไปจะไม่ดีเอา"

ฮ่อหยุนเฉิงถึงแม้จะโมโหโกรธ แต่ก็ยอมรับว่าตอนนี้ซูฉิงพูดถูก เขาก็ฝืนพูดเสียงนิ่งขรึม

"งั้นฉันจะรอจนกว่าเฉินจุนเหยียนผ่าตัดเสร็จ พวกเราค่อยมาคุยเรื่องปัญหานี้กัน เธอต้องอธิบายให้ฉันฟัง"

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ อย่างช้าๆ  ห้องผ่าตัดก็แสดงป้ายไฟขึ้นว่า:กำลังทำการผ่าตัด

ซูฉิงไม่รู้ว่าสถานการณ์ที่กองถ่ายเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจ ในหัวมีแต่คำพูดที่เฉินจุนเหยียนพูดกับเธอ ฮ่อหยุนเฉิงนั้นก็เดินไปเดินมา

ภายนอกห้องผ่าตัดที่บรรยากาศที่เงียบสงบ

เวลาผ่านไปประมาณสองชั่วโมงแล้ว ป้ายไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว ไม่นาน คุณหมอก็เปิดประตูเดินออกมา

ซูฉิงได้ยินเสียงก็รีบเดินเข้าไปถาม:"คุณหมอคะ เฉินจุนเหยียนเขา........ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง"

ฮ่อหยุนเฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอนที่ได้ยินชื่อเฉินจุนเหยียนก็อดที่จะคิ้วขมวดไม่ได้ แต่ว่าก็ไม่พูดอะไร

คุณหมอถอนหายใจออกมา น้ำเสียงดูผ่อนคลายลงไปไม่น้อย"ไม่ต้องเป็นห่วง การผ่าตัดของเขาสำเร็จไปด้วยดี ดีที่พวกคุณมาพาเขามาส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา และกระสุนไม่ได้โดนจุดตำแหน่งหัวใจ อยู่ห่างออกมาเพียงนิดเดียว ตอนนี้ถือว่าประสบผลสำเร็จแล้ว แต่ว่าเขาจะต้องใช้เวลาในการพักรักษาตัวหลายเดือน และช่วงหลายเดือนนี้จะให้เขามีอารมณ์รุนแรงไม่ได้ และจะออกกำลังกายหนักไม่ได้ จำเป็นต้องนอกพักที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจดูอาการ จะต้องได้รับการยืนยันว่าแผลหายดีแล้วถึงจะออกจากโรงพยาบาลได้ แต่ว่าก็ต้องพักผ่อนรักษาตัวก่อน"

ซูฉิงที่รู้สึกหนักใจก็ได้ถอนหายใจโล่ง ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว "ได้ค่ะ ฉันจะจำไว้ รบกวนคุณหมอแล้ว......"

"ไม่เป็นไรครับ "คุณหมอส่ายหน้าไปมา "ตอนนี้ผลของการผ่าตัดพึ่งออกมา เขายังกำลังพักผ่อนอยู่ พวกค่อยก็เสียงเบาๆ หน่อย อย่าไปรบกวนเขาก็พอ"

"ค่ะ ได้ค่ะ......"

ซูฉิงที่มองดูคุณหมอเดินจากไปถึงได้วางใจ เมื่อกี้เธอกลัวจริงๆ

ถ้าหากเฉินจุนเหยียนตายเพื่อเธอ เธอจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่

ฮ่อหยุนเฉิงที่สังเกตสีหน้าของซูฉิงตลอด ตอนที่เห็นซูฉิงถอนหายใจโล่งนั้น เขาก็เม้มปากแน่น หันไปทางอื่นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

ไม่มีผู้ชายคนไหน อยากจะเห็นแฟนจองตัวเองรู้ตกใจและหวาดกลัวเพื่อคนอื่นหรอก

หึงก็ใช่

"พวกเรา...."ฮ่อหยุนเฉิงถึงได้เอ่ยออกมา ซูฉิงก็หันหลังเดินเข้าไปยืนหน้าห้องผู้ป่วยแล้ว

เธออยู่อยู่หน้าประตูที่ปิดสนิทมองดูเฉินจุนเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงไม่ได้สติ แววตาเต็มไปด้วยความสับสน แต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือความดีใจ

คำพูดที่เฉินจุนเหยียนพูดกับเธอก่อนที่จะทำการผ่าตัดนั้น......

เฮ่อ ช่างเถอะ ไม่อยากจะคิดแล้ว

"ตอนนี้เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เธอเล่าให้ฉันอย่างละเอียดได้แล้วใช่มั้ย"

ฮ่อหยุนเฉิงที่เอ่ยปากถาม เขาพยายามความคุมอารมณ์ตัวเองให้เย็นลงเพื่อคุยกับซูฉิง

ซูฉิงเหลือบตามองต่ำลง เธอไม่รู้เลยว่าตันจะตอบแทนความรู้สึกของเฉินจุนเหยียนยังไง โดยเฉพาะที่เขาเกือบเอาชีวิตมาทิ้งเพราะตนเอง

จากเหตุการณ์ตอนนี้ ก็ยังไม่แน่ใจ

วันนี้เขาหึงมากจนเกินไป ก็ควรให้เขากลับไปคิดเองแล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงกลับมาที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ถังรั่วอิงที่นั่งดูทีวีอยู่โซฟา พอเห็นเขาเดินเข้ามาก็ยิ้มหวานให้ทันที

"พี่เฉิง วันนี้พี่ไปไหนมาหรอคะ"

ฮ่อหยุนเฉิงก็ทำเพียงแค่เงยหน้ามองเธอ เขาแค่แสดงละครกับถังรั่วอิง และยิ่งกว่านั้นเพราะข้อสงสัยของซูฉิง ตอนนี้เขารู้สึกแย่มาก ทำมันยังจะเล่นกับความรู้สึกของเขาอีกหรอ

"ไม่มีอะไร ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ"

เขาก็พูดออกมาไม่กี่คำแล้วก็เดินขึ้นไปชั้นบน ถังรั่วอิงที่สังเกตได้ถึงอารมณ์ของเขา ก็รีบไปรินน้ำแล้วถือขึ้นไปให้กับฮ่อหยุนเฉิง พร้อมกับพูดปลอบ

"เรื่องที่บริษัทมีปัญหาเยอะมากยากที่จะหลีกเลี่ยงได้ ในเมื่อกลับมาบ้านแล้ว ก็อย่าเอาแต่คิ้วขมวดเลย มา ดื่มน้ำหน่อยจะได้อารมณ์ดีขึ้น ก็สั่งให้ลูกน้องทำก็ได้"

ฮ่อหยุนเฉิงที่ตอนนี้อารมณ์ไม่ดี แต่ก็ยังเห็นแก่หน้าเธอดื่มน้ำจนหมดแก้ว จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน

ถังรั่วอิงก็เดินไปมาอยู่ห้องรับแขก แล้วก็เอาขนมที่ตัวเองทำออกมาจากตู้เย็น ถือเอาไปวางที่ข้างๆ มือของฮ่อหยุนเฉิงที่ห้องทำงาน พร้อมกับยิ้มพูด :"พี่เฉิง พี่กลับมาดึกป่านนี้น่าจะหัวแล้ว วันนี้ฉันเรียกทำขนมด้วยตัวเอง พี่ลองชิมหน่อยสิว่าอร่อยมั้ย"

พร้อมกับนั่งลงข้างๆ ฮ่อหยุนเฉิง พร้อมกับมือคล้องแขนเขา พร้อมกับตั้งใจเอาหน้าอกนุ่มเสียดสีไปมา

ฮ่อหยุนเฉิงกลับมีท่าทีเย็นชา "ตอนนี้ฉันไม่หิว เดี๋ยวค่อยกัน ตอนนี้ยังยุ่งอยู่"

"พี่เฉิง ฉันใช้เวลาทำตั้งนานนะ พี่ก็เห็นแก่ฉัน กินสักคำหน่อยสิคะ"

ฮ่อหยุนเฉิงจับแขนถังรั่วอิงที่คล้องอยู่ออกจากแขนของเขา แล้วเลิกคิ้วเป็นปม มือลูบจมูกพร้อมกับหายใจฮึดฮัด ด้วยน้ำเสียงโมโห"ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ และก็ยังทำงานอยู่ ถ้าเธอไม่มีอะไร ก็ออกไปก่อนเถอะ"