นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 393

"...ให้ฉันคิดหน่อยแล้วกัน"

ยวี๋เงียบไปครู่หนึ่ง ไม่ได้เห็นด้วยกับคำพูดของซูฉิง แต่ก็ไม่ได้คัดค้าน เพียงแต่ขอเวลา

ตอนนี้ใจเธอมันวุ่นวายมาก อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ

เมื่อซูฉิงเห็นอย่างนั้นก็ปล่อยและพูดเตือนเรื่องร่างกายเธอไปอีกหน่อยก่อนจะออกไป

...

พริบตาเดียวก็ถึงวันที่สิบสอง และเหลือเวลาอีกเพียงหกวันก็จะถึงวันหมั้นของฮ่อหยุนเฉิง

ถังรั่วอิงช่วงนี้อารมณ์ดีมาก หลังจากที่เธอให้รูปถ่ายแบบแผนกับหลี่เฉิงหยาง ชายคนนั้นก็ไม่โทรหาเธออีกเลย

ในตอนแรกถังรั่วอิงยังคงไม่สบายใจอยู่พักหนึ่ง กลัวว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเจออะไรเข้า หรือไม่ก็หลี่เฉิงหยางจะจงใจเปิดเผยจุดประสงค์ที่อยู่เคียงข้างฮ่อหยุนเฉิง แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็เลิกระแวดระวังและจดจ่อกับงานหมั้นหมาย

จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็เข้าที่เข้าทาง และเป็นถังรั่วอิงที่จัดเตรียมไว้แล้ว

ตอนนี้เธอสามารถพูดได้ว่าเธอมีความสุขมาก แค่ตั้งสมาธิรอวันที่เธอจะได้เป็นคุณนายตระกูลฮ่อ แต่นอกเหนือจากความสุขที่จะได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยแล้ว ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำซูฉิงสับสนและหดหู่เล็กน้อย

นั่นคือท่าทีของฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงใจดีและอ่อนโยนกับถังรั่วอิงตลอด แต่อย่างที่คนโบราณว่าไว้ ว่าเป็นแค่ความรู้สึก ทุกครั้งที่ถังรั่วอิงอยากทำอะไรกับเขา ฮ่อหยุนเฉิงก็มักจะหาเหตุผลมาเลี่ยงหรือไม่ก็ไม่แตะต้องเลย

เมื่อเวลาผ่านไป ถังรั่วอิงก็รู้สึกสงสัย

เธอไม่เชื่อว่าฮ่อหยุนเฉิงจะทนไม่แตะต้องเธอได้!

คืนนั้นถังรั่วอิงจงใจหยิบชุดนอนผ้าไหมเซ็กซี่ชุดหนึ่งและเดินไปที่ห้องนอนของฮ่อหยุนเฉิง ก่อนจะอาบน้ำในห้องน้ำด้วยท่วงท่าสง่างาม

เสียงน้ำไหลดัง ถังรั่วอิงกดเจลอาบน้ำช้าๆ ในหัวคิดว่าเดี๋ยวฮ่อหยุนเฉิงกลับมาเห็นเธอและจะมีท่าทียังไง

เป็นเสียงเปิดและปิดประตู ก่อนจะมีคนเดินเข้ามา

เมื่อฮ่อหยุนเฉิงกลับมาถึงคอนโด ก็เห็นว่าถังรั่วอิงไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่น ทั้งยังมีเสียงแผ่วเบามาจากห้องนอน

เมื่อเขาเข้าไปในห้องนอน ก็ได้ยินเสียงน้ำใส และเสียงผู้หญิงร้องเพลง

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว แต่ก็ยังลองเรียก "ถังถัง?"

ไม่นานเสียงของน้ำก็หยุดลง ประตูห้องน้ำเปิดออกและถังรั่วอิงก็เดินห่อผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ออกมา ในมือถือผ้าขนหนูผืนใหญ่เช็ดผมเปียกที่ปลายผมกำลังมีหยดน้ำ

"พี่เฉิง กลับมาแล้วเหรอ..."

เมื่อถังรั่วอิงเห็นฮ่อหยุนเฉิง เธอก็ยิ้มอย่างเขินอาย

ฮ่อหยุนเฉิงเพียงชำเลืองมองเธอก่อนจะละสายตาอย่างรวดเร็ว แต่เพียงครู่เดียว สายตาก็ไปหยุดที่ใบหน้าของถังรั่วอิง

"ถังถัง เธอมาอยู่นี่ได้ไง"

ถังรั่วอิง

ฮ่อหยุนเฉิงยังคงก้าวถอยหลังและยกมือขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสร่างกายถังรั่วอิง

สุดท้ายเขาก็คว้าไหล่อีกคนด้วยมือทั้งสองข้าง และเอามือของผู้หญิงคนนั้นออกจากเขาก่อนที่ทั้งสองก็ออกห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว

ถังรั่วอิงมองมาอย่างงงงวย ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มเบาๆ ก่อนจะยกมือลูบใบหน้าด้านข้างของถังรั่วอิงและช่วยเธอจัดผมอย่างใส่ใจ ทั้งยังพูดด้วยอย่างอ่อนโยน

"ถังถัง ฉันรู้ว่าที่เธอจะสื่อนะ แต่ตอนนี้สุขภาพเธอยังไม่ดี และอย่างที่เธอพูด เรากำลังจะหมั้นหมายกัน จากนั้นเราก็จะเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถึงตอนนั้นฉันจะให้สิ่งที่เธอต้องการนะ"

คำพูดของฮ่อหยุนเฉิงมีหลักเหตุผล แต่ถังรั่วอิงกลับไม่เชื่อ ตอนนี้เธอแทบรอที่จะเป็นคุณนายฮ่อไม่ไหวแล้ว แค่ได้ทำอะไรกับฮ่อหยุนเฉิง ความปรารถนาของเธอก็จะเป็นจริง

"นี่มันก็ดึกมากแล้ว เธอควรรีบกลับไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ"

ถังรั่วอิงที่ได้ยินคำพูดไล่เขก รอยยิ้มบนใบหน้าและแสงสว่างในดวงตาของเธอหรี่ลงเล็กน้อย เธอรู้สึกผิดหวังมาก แต่ก็ยังคงเอาเสื้อผ้าหันออกไป

โรงพยาบาล

อาการบาดเจ็บของเฉินจุนเหยียนเกือบจะหายแล้ว ในช่วงที่ซูฉิงดูแลเขา หมอก็ได้เข้ามาติดตามผลหลายครั้ง และสุดท้ายก็พูดอย่างโล่งอก "ตอนนี้คุณเฉินไม่มีอะไรมากแล้วนะครับ สามารถกลับไปทำงานได้ แต่ก็ยังต้องระวังด้วยนะครับ"

เมื่อเฉินจุนเหยียนได้ยินอย่างนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาในที่สุด

ซูฉิงเองก็โล่งใจ ก่อนจะยิ้มและพยักหน้า "ได้ค่ะหมอ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะให้เขาคอยระวังเองค่ะ"

หลังจากพูดจบซูฉิงก็เดินตามหมอออกจากห้องเพื่อทำตามขั้นตอนการออกจากโรงพยาบาล และข่าวที่เฉินจุนเหยียนออกจากโรงพยาบาลในวันนี้ก็หลายสื่อรู้เข้าแล้ว

นักข่าวจำนวนมากนั่งอยู่ตรงทางเข้าโรงพยาบาลเพื่อรอเก็บข้อมูล เมื่อซูฉิงและเฉินจุนเหยียนปรากฏตัวนอกโรงพยาบาล พวกสื่อก็พากันสาดแฟลชที่ทั้งสองใกล้ชิดกันไม่หยุด