นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 40

ซูฉิงก้มหน้ามองเสื้อผ้าของตัวเอง ยังอยู่ดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เวลานี้ ฮ่อหยุนเฉิงผลักประตูเข้ามา ก็เห็นซูฉิงนั่งนิ่งอยู่บนเตียง แล้วก็เอ่ยถามหน้าเรียบ"เธอตื่นแล้วหรอ"

ซูฉิงตั้งสติ "ทำไมฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่ "

ฮ่อหยุนเฉิงก้มมองหล่อน "นอนโซฟาจะเอาป่วยได้"

ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างนี้.....ก็แสดงว่าฮ่อหยุนเฉิงอุ้มหล่อนขึ้นมานอนบนเตียงงั้นหรอ

ซูฉิงที่มีท่าทีอึดอัดใจ

"ที่ห้องอาหารมีอาหารเช้า เธอลงไปกินเองนะ วันนี้ฉันจะทำงานที่บ้าน และฉันก็ลาป่วยให้เธอแล้ว มีเรื่องอะไรก็ไปหาฉันที่ห้องหนังสือ " ฮ่อหยุนเฉิงสั่งเสียงเรียบ จากนั้นก็เดินไปที่ห้องหนังสือ

ซูฉิงพยักหน้า มองดูเวลา ตอนนี้ก็สิบโมงแล้ว

โชคดีที่ฮ่อหยุนเฉิงช่วยลาป่วยให้เธอแล้ว ซูฉิงก็คิดว่าจะกินอาหารเช้าเสร็จแล้วถึงจะไปทำงานที่บริษัท

ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารเช้าวางอยู่เต็มโต๊ะ ซูฉิงคีบเอาคุกกี้ไข่ดาว แล้วก็อ้าปากกว้างกิน

และเวลานี้เอง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น

ซูฉิงคิ้วขมวดเล็กน้อย เวลานี้ยังจะมีใครมาอีก

พอเปิดประตูออก ก็เห็นเป็นหญิงสาววัยรุ่นหุ่นสูงเรียว ใบหน้าอ่อนเยาว์ ปรากฏต่อสายตาของซูฉิงก็คือฮ่อเฉียน

ฮ่อเฉียนสวมชุดเดรสสีขาว ในมือถือกล่องอาหารเก็บอุณหภูมิ พอเห็นซูฉิงใบหน้าของฮ่อเฉียนก็แข็งทื่อ "ซูฉิง เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!"

"ทำไมฉันจะมาอยู่ที่บ้านคู่หมั้นของฉันไม่ได้ล่ะ "ซูฉิงยกยิ้มกระหยิ่ม พร้อมกับเผยรอยยิ้มเหน็บแนม"แล้วเธอล่ะ มาทำอะไรแต่เช้า"

"พี่ชายฉันล่ะ "ฮ่อเฉียนมองไปรอบๆ แล้วไม่เห็นเงาของฮ่อหยุนเฉิง

เมื่อคืน ฮ่อหยุนเฉิงโทรกลับมาบอกว่าจะมาพักที่เมืองใหม่สุ่ยเย่ว ฮ่อเฉียนรู้สึกผิดหวังมาก ที่หล่อนไม่ได้เจอหน้าเขา

วันนี้ตอนเช้าถามแม่ฮ่อถึงได้รู้ว่า แม้แต่ซูฉิงเมื่อคืนก็ไม่ได้กลับมา

ซูฉิงเหมือนคิดอะไรออกดั่งเสียงระฆังดังขึ้นปลุกในใจ พอเช้าตรู่ก็ตื่นแต่เช้าแล้วมาที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ป ใช้ข้ออ้างว่ามาส่งข้าวให้ฮ่อหยุนเฉิงเพื่อที่จะได้มาเจอเขา

แต่ใครจะรู้ว่าหลินเหยียนเฟิงบอกว่าฮ่อหยุนเฉิงลาป่วย และบังเอิญกับที่ซูฮิงก็ไม่ได้มาทำงานด้วย

ฮ่อเฉียนเลยรีบบึ่งมาที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่ และก็เห็นซูฉิงอยู่ที่นี่ด้วยจริงๆ!

ก็แสดงว่า เมื่อคืนซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิงอยู่ด้วยกันทั้งคืน!

ซูฉิงไม่ได้สนใจฮ่อเฉียน กลับไปที่ห้องอาหาร แล้วลงมือกินอาหารเช้าต่อ

ฮ่อเฉียนก็เดินด้วยรองเท้าส้นสูงตามเข้ามา ในห้องอาหาร

บนโต๊ะอาหารเป็นรูปแบบของอาหารเช้า ฮ่อเฉียนแค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือฮ่อหยุนเฉิงทำ

เมื่อก่อน ตอนที่คุณปู่ฮ่อป่วย ฮ่อหยุนเฉิงถึงจะลงมือทำอาหารเช้าให้คุณปู่กินกับมือเพื่อจะได้ทำให้คุณปู่อารมณ์ดี

แต่ตอนนี้ เขาทำอาหารให้กับนังแพศยาซูฉิงกิน!

ความคิดริษยาก็เกิดขึ้นในทุกรูขุมขนที่อยู่บนตัวของฮ่อเฉียน ยิ่งหล่อนเห็นซูฉิงไม่เห็นหล่อนอยู่ในสายตา ก็ยิ่งส่งเสียงดังขึ้น"ซูฉิง ฉันถามเธออยู่นะ ว่าพี่ชายฉันอยู่ไหน"

ซูฉิงกินอาหารเช้าคำสุดท้ายเสร็จ ก็เช็ดปาก แล้วก็ลุกขึ้น " ขอทางหน่อย"

"ฮ่อเฉียน เธอนี่เล่นละครเก่งจังเลยนะ ทำไมถึงไม่ไปเป็นดาราล่ะ ฉันว่าเธอคงต้องได้รางวัลออสก้าแน่เลย "ซูฉิงมองฮ่อฉิงที่ทำหน้าตาเสแสร้งด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าเรียบนิ่งพูดเหน็บแนมออกไป

"พี่ซู พี่พูดอะไรน่ะ" ฮ่อเฉียนทำหน้าตาน่าสงสารมองไปทางฮ่อหยุนเฉิง "พี่คะ นั่นเป็นอาหารเช้าที่คุณป้าทำให้พี่เองกับมือเลยนะ ท่านเห็นว่าพี่ทำงานเหนื่อย เลยตั้งใจทำแล้วให้ฉันเอามาให้พี่ ตอนนี้ถูกพี่ซูทำหกหมดแล้ว........."

ฮ่อเฉียนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกฮ่อหยุนเฉินพูดแทรกขึ้นด้วยความหมดความอดทนแล้ว "เอาล่ะๆ ฮ่อเฉียนเธอคิดว่าฉันตาบอดรึไง "

"พี่คะ พี่?"ฮ่อเฉียนตกใจอึ้ง

"เรื่องเมื่อกี้ฉันเห็นหมดแล้ว ซูฉิงไม่ได้แตะต้องเธอเลย "ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดพูด

ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น แต่ความรู้สึกมันบอกเขาว่า ซูฉิงไม่ใช่คนแบบนั้น

และฮ่อเฉียนนั้น ช่วงหลายปีมานี้มักจะติดตามแม่ของเขา คงจะเรียนรู้วิธีเรียกร้องความสนใจ แก้แค้นคนอื่น

"ฉัน........พี่คะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ "ฮ่อเฉียนคิดไม่ถึงว่าฮ่อหยุนเฉิงจะพูดอย่างนี้ จากมุมเมื่อสักครู่ เขาน่าจะไม่เห็นนะ!

ฮ่อหยุนเฉิงพูดดักฮ่อเฉียนด้วยน้ำเสียงเรียบอย่างไม่ต้องคิดอะไรเลย "เอาเวลาไปตั้งใจเรียนหนังสือดีกว่านะ เข้าใจมั้ย"

ซูฉิงที่มองเห็นฮ่อเฉียนทำท่าทางเหลือเชื่อ ก็แอบชื่นชมฮ่อหยุนเฉิงอยู่ในใจอยู่หลายครั้ง แล้วก็พูดเสียงเรียบว่า"เอาล่ะ ในเมื่อความจริงกระจ่างแล้ว งั้นฉันจะไปทำงานแล้ว.

ซูฉิงพูดจบก็กันหลังเดินออกไป

ฮ่อฉิงที่ยืนมองเบื้องหลังของซูฉิงก็รู้สึกไม่ยอม "พี่คะ พี่ก็รู้ว่าคุณป้าไม่ชอบหล่อน แล้วทำไม......."

"คุณปู่ชอบก็พอแล้ว " ฮ่อหยุนเฉิงมองฮ่อเฉียนด้วยสายตาเย็นชา "ฉันหวังว่าเรื่องวันนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายนะ ต่อไปอย่ามายุ่งกับซูฉิงอีก เข้าใจมั้ย"

"แค่เพราะคุณปู่หรอคะ "ฮ่อเฉียนเงยหน้ามองฮ่อหยุนเฉิง แล้วถามต่อ"แล้วพี่ล่ะ พี่ชอบเธอมั้ย"