นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 434

"...เป็นนายเหรอ?"

อีกด้านหนึ่งของปลายสายไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน มีเพียงเสียงหายใจเท่านั้นที่ได้ยิน ยวี๋น่าที่เมื่อกี้ยังคิดจะถามต่อ แต่ตอนนี้ใจเธอมีคำตอบแล้ว

เธอหลุบตาลง มือกำโทรศัพท์โดยไม่รู้ตัวแล้วถามลองเชิง

คนที่โทรมาน่าจะเป็นอู๋เทียนเหอ

หลังจากที่ยวี๋น่าถามออกไป ก็ผ่านไปอีกสักพัก ทันใดนั้นสายก็ถูกตัดไป และตั้งแต่ต้นจนสายตัด อีกฝ่ายก็ไม่พูดอะไรเลยสักคำ

แต่นั่นไม่สำคัญอีกแล้ว

ใจเธอนั้นรู้ดี เธอลดมือลงและทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความไร้กำลัง ผ่านไปนานแล้วชัดๆ แต่เธอกลับพึ่งได้รู้ว่าเธอยังคงคิดถึงอู๋เทียนเหอจนถึงตอนนี้

ยวี๋น่าหันหน้าไปมองทางประตู ด้านในมีแต่ความปิติยินดี ส่วนด้านนอกมีแต่ความหดหู่ใจ

ตอนนี้หัวใจของเธอเหมือนถูกหินหนักขวางกั้น เธอหายใจไม่ออกและอึดอัด และพูดอะไรไม่ออก หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ยวี๋น่าก็หันหลังเปิดประตูเข้าไปในห้อง แต่ก็ยังมีสีหน้ากังวล

เธอเดินกลับไปนั่งที่หัวเตียง หลินหนานสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอตั้งแต่เดินเข้ามา เมื่อเธอนั่ง หลินหนานก็เอียงหน้าก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเธอและถามเสียงเบา

"พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"

"ไม่มีอะไรหรอก เมื่อกี้พวกเซลล์ขายน่ะ เธอพูดเยอะไปหน่อยเลยเหนื่อยน่ะ"

หลินหนานพยักหน้าอย่างครุ่นคิดครุ่นคิดบ่งบอกว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะจับมือยวี๋น่าอีกครั้ง "ช่วงนี้พี่ลำบากมากเลย อีกทั้ง...พี่ก็ยังท้องด้วย อย่าทำงานหนักเลยนะ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะครับ"

"ไม่เป็นไร" ยวี๋น่าส่ายหัวฝืนยิ้ม และนั่งอยู่เป็นเพื่อนข้างหลินหนาน แต่เธอจะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอคอยแต่นึกถึงใบหน้าของอู๋เทียนเหอ

【ตอนนี้เขาจะสบายดีไหม?】

...

หลังจากที่หลินหนานฟื้น ยวี๋น่าก็ไปหาเขาที่โรงพยาบาลเกือบทุกวัน แม้แต่ท่าทีของแม่หลินที่มีต่อยวี๋น่าก็ยังอ่อนลง แม้ว่าโดยส่วนใหญ่จะไม่ได้ทำสีหน้าดีเท่าไร แต่ก็ยังดีที่พูดด้วยบ้าง

"เอาล่ะ ตอนนี้อาการของเขาปกติดีแล้ว ก่อนหน้านี้ที่ฟื้นมาได้ก็ถือว่าดวงแข็งมากแล้ว ให้น้ำเกลืออีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะ แต่อย่าลืมล่ะว่าหลังจากออกจากโรงพยาบาลอย่าทำงานหนัก"

ฉียวี่ชูถอนหายใจที่หลินหนานเสร็จสิ้นการฝังเข็มแล้ว ก่อนใบหน้าจะเผยถึงรอยยิ้มผ่อนคลาย

"ผมรู้ว่าพวกคุณชอบผมมากและรู้ว่าทุกคนต่างกังวลถึงงานและอาชีพของผม แต่พวกคุณจะโทษเธอไม่ได้นะครับ ที่ขอแต่งงานที่สนามบินเพราะผมชอบเธอมากจนคิดไว้แล้วว่าจะแต่งงานกับเธอ ถ้าพวกคุณโทษเธอเพราะผม ผมก็ไม่หวังให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะครับ โดยเฉพาะถ้าเป็นหารทำร้ายความปลอดภัยของผู้บริสุทธิ์! ถ้าพวกคุณชอบผม โปรดเคารพผมและคนรอบตัวผมด้วยนะครับ!"

แน่นอนว่าพลังของไอดอลนั้นทรงพลัง

หลังจากได้ยินหลินหนานพูดอย่างนั้น แฟนคลับเมื่อกี้ก็เริ่มสงบลง และแม้แต่ผู้หญิงที่ปาไข่ใส่ยวี๋น่าก็เดินมาข้างหน้าพวกเขาอย่างลังเลและพูดกับยวี๋น่า "ฉันขอโทษค่ะ"

ยวี๋น่าไม่คิดว่าหลินหนานจะพูดปกป้องตัวเอง และยิ่งไม่คิดว่าแฟนคลับของเขาจะออกมาขอโทษด้วย เธอนิ่งไปสักพักก่อนจะส่ายหัวและยิ้มบาง "ฉันไม่เป็นไร เธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ"

เมื่อเห็นว่าเรื่องคลี่คลาย หลินหนานก็ยิ้มและกุมมือเธอไว้ "เราไปกันเถอะ"

รปภ.คุ้มหันหลินหนานและยวี๋น่าจนจากไป เธอหันมองชายข้างๆ อย่างอุ่นใจจนเผลอยกยิ้ม

อันที่จริงวันที่สองที่หลินหนานฟื้นขึ้น แม่ยวี๋ก็เห็นท่าทีของแม่หลินดีกับยวี๋น่ามาก เธอจึงวางใจและย้ายออกจากบ้านตระกูลหลินไปอาศัยอยู่ในโรงแรมที่ยวี๋น่าจองไว้ให้ แต่ไม่นึกว่าพ่อยวี๋จะมาด้วย

เมื่อทั้งสองมารวมกัน จึงมีเรื่องให้คุยมากมาย

หลังจากที่แม่ยวี๋รดน้ำดอกไม้บนระเบียง นึกถึงยวี๋น่าก็ถอนหายใจออกมา "ไม่รู้ว่าน่าน่าจะอยู่บ้านตระกูลหลินเป็นยังไงบ้าง คุณว่าลูกอยู่บ้านเราไม่เคยลำบากเลย เรายังไม่กล้าดุลูกเลยนะ คุณดูแม่ของหลินหนานสิ ขนาดน่าน่าอยู่กับหลินหนานแล้ว ฉันอยู่ที่บ้านพวกเขาตั้งสองวัน ยังไม่เห็นเธอทำหน้าดีๆ ให้ลูกสาวเราเลย"