นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 500

ซูฉิงได้ยินก็แฉะยิ้มขึ้นมาอย่างรังเกียจ มีปัญญาหรอ ?

เธอเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง ถูหน้าเบาๆ หลายครั้ง

แต่หน้าของฮ่อหยุนเฉิงกลับไม่ดูอบอุ่นเลย เขามองวิลล่าด้วยแววตาแค้น

ซูฉิงถามอาการของหลิวเสี่ยวหนิงถึงได้รู้ว่านอกจากแผลถลอกแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไร ก็ถอนหายใจโล่ง เลยให้หลิวเสี่ยงหนิงหยุดพักงาน ให้เธอได้พักผ่อน

ขณะเดียวกันซูฉิงยังกำชับผู้จัดการของเธอให้ดูแลเธอให้ดี

หลังจากจัดการเรื่องของหลิวเสี่ยวหนิงแล้ว ซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิงก็กลับมาถึงบ้านก็ดึกมาแล้ว

"ไอ้สารเลวฉินชั่ง ครั้งที่แล้วไม่น่าจะปล่อยมันไปง่ายๆ เลย"

ซูฉิงที่ยิ่งคิดยิ่งโมโห ใบหน้านิ่งขรึม คิดถึงก่อนหน้านี้น่าจะให้ฉินชั่งติดคุกสักสามปี ไม่งั้นคงจะไม่เกิดเรื่องขึ้นในวันนี้หรอก

แต่ขณะเดียวกัน ซูฉิงก็รู้สึกเสียใจภายหลัง

คนอย่างฉินชั่งจะจับตัวหลิวเสี่ยวหนิงไปได้หรอ ไม่เหมือนกับลูกคนรวยที่คิดจะทำได้......

เบื้องหลังของฉินชั่ง จะมีคนบงการอยู่เบื้องหลังรึเปล่า

"กำลังคิดอะไรอยู่"ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นซูฉิงสีหน้าครุ่นคิดก็หันไปถาม

"ไม่มีอะไร"ซูฉิงส่ายหน้า

ตอนนี้ ความเหนื่อยล้าทำให้ซูฉิงไม่มีแรงที่จะไปคิดเรื่องพวกนั้นต่อแล้ว

"เหนื่อยมากเลย ฉันไปอาบน้ำนะ "ซูฉิงบิดเอว ไม่ทันระวังว่าตัวเองเผยเอวคอดออกมา

ฮ่อหยุนเฉิงมองก็ตากระตุกเล็กน้อย

ซูฉิงเดินไปถึงห้องอาบน้ำ ยังไม่ทันได้ปิดประตูฮ่อหยุนเฉิงก็มาอยู่ตรงหน้าห้องน้ำแล้ว

"มีอะไรหรอ "ซูฉิงนึกว่าฮ่อหยุนเฉิงยังมีเรื่องอะไรเลยโผล่คอออกไปถาม

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ตอบ ก็เข้ามาในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วยื่นมือออกไปคว้าซูฉิงเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด จากนั้นก็ก้มลงกลืนกินริมฝีปากนุ่มของเธอ

พอจูบเสร็จ แก้มของซูฉิงก็๋แดงระเรื่อ แล้วยื่นมือไปทุบอกฮ่อหยุนเฉิง:"นายทำอะไรเนี่ย ตกใจหมดเลย"

ฮ่อหยุนเฉิงก้มลงมาเล็กน้อย พ่นลมหายใจอุ่นรดคอของซูฉิง ทำให้ซูฉิงรู้สึกคันๆ จั๊กจี้

"ไม่ใช่บอกว่าจะอาบน้ำหรอ อาบด้วยกันสิ"

"หยุนเฉิง!"ซูฉิงที่ได้ยินพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนก็ทำให้หัวใจเต้นแรง เธอจ้องหน้าเขาแล้วพูด:"พอได้แล้ว วันนี้ฉันเหนื่อยมากเลย วันนี้โจเซฟยัง......."

เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ แววตาของฮ่อหยุนเฉิงก็เคร่งขรึม เขาจับเข้าที่เอวของซูฉิงแน่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอันตราย :"วันนี้โจเซฟนั่นมายุ่งวุ่นวายกันเธออีกแล้วหรอ"

ซูฉิงกะพริบตามองหน้าฮ่อหยุนเฉิง ดูออกว่ากำลังโมโห เลยรีบส่ายหน้า:"ไม่ใช่........"

เธอนึกขึ้นมาได้ ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของโจเซฟ เธอรับปากกับโจเซฟว่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะเป็นเพื่อนเขา เห็นท่าทางอย่างนี้ของฮ่อหยุนเฉิง งั้นไม่บอกเขาดีกว่า

แววตานิ่งขรึมของฮ่อหยุนนเฉิง แล้วก็จูบเธออย่างเอาแต่ใจ

ซูฉิงที่ถูกฮ่อหยุนเฉิงจูบจนขาอ่อน เธอรู้สึกยืนแทบไม่อยู่ หน้าแดงก่ำ :"คุณฮ่อหึงหรอ"

ฮ่อหยุนเฉิงยักคิ้ว

ซูฉิงเห็นอย่างนั้นก็เขย่งเท้าเข้าไปจูบเขาก่อน แล้วยิ้มตาหยี:"ชดเชยให้นาย แต่ว่าตอนนี้ฉันจะอาบน้ำแล้ว คุณฮ่อคงจะไม่......"

บรรยากาศที่มีเสน่ห์ค่อยๆ ร้อนแรงขึ้น ชูฉิงถูกฮ่อหยุนเฉิงผลักเข้ากับผนัง มือของเธอกดลงที่หน้าอกของเขา และหัวใจที่เต้นแรงของเธอยังคงกระทบปลายนิ้วของเธอ

และขณะเดียวกัน ฮ่อหยุนเฉิงที่ตอนแรกมือของเขาแตะที่เอวของซูฉิงก็เริ่มขยับ ลูบไล้ที่แผ่นหลังของซูฉิง ซูฉิงที่เหมือนจะรู้สึกถึงแรงขยับที่อยู่ด้านหลัง ก็ขยับตัวแต่ก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงกอดไว้แน่น

มือของฮ่อหยุนเฉิงที่ไม่อยู่นิ่ง สอดเข้าไปในเสื้อของซูฉิง เขาก้าวไปอีกก้าวหัวเข่าของเขาแยกขาทั้งสองข้างของซูฉิงออกจากกัน

จู่ ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบ ชูฉิงก็ฟื้นขึ้นมาและผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไป

"ไม่ได้........"

ซูฉิงหายใจหอบ แก้มของเธอแดงระเรื่อ แล้วยื่นมือออกไปผลักฮ่อหยุนเฉิงให้ห่างออกไป "เรื่องนี้ รอให้เราแต่งงานกันแล้วถึงจะ........"

"ได้ เราใกล้จะหมั้นกันแล้ว "ฮ่อหยุนเฉิงคว้าข้อมือของซูฉิงแล้วกดลงที่กำแพง

"ไม่ได้นะ! ฮ่อหยุนเฉิง! ทำเรื่องนี้ไม่ได้! "ซูฉิงที่ทำท่าทีเด็ดขาดมาก เธออยากจะดิ้นออกจากอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง

"ฉันรอไม่ไหวแล้วนะ " ลูกกระเดือกของฮ่อหยุนเฉิงที่ขยับขึ้นลง ไฟเสน่หาในดวงตาของเขายังไม่ดับลง

ซูฉิงยื่นมือขึ้นลูบหน้าของฮ่อหยุนเฉิง แล้วพูดอ้อนเขา:"หยุนเฉิง ขอร้องนายละนะ โอเคมั้ย เรื่องนี้รับปากฉันได้มั้ย"

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้ตอบตกลง เพียงแค่จ้องหน้าซูฉิง

"หยุนเฉิง "ซูฉิงที่เปลี่ยนน้ำเสียงแล้วพูดทั้งอ่อนแล้วอ้อนกว่าเดิม

เมื่อเห็นว่ามุมริมฝีปากของ ฮ่อหยุนเฉิงตึง เขาเอียงศีรษะและกัดปลายนิ้วของ ซูฉิง ห่อผ้าเช็ดตัวไว้รอบตัวเขาแล้วออกจากห้องน้ำ

วันนี้ก็ต้องไปอาบน้ำเย็นอีกวันแล้ว