นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 510

หลิวเสี่ยวหนิงยืนข้างจินจิ่นหราน เงยมองจินจิ่นหรานแต่รู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะยังไงเมื่อกี้ตัวเองก็ตกลงเขาไปเพราะถูกครอบงำ

จินจิ่นหรานเหมือนจะรู้สึกถึงหลิวเสี่ยวหนิงจ้องมองจึงหันมา ก่อนทั้งสองจะสบสายตากัน

หลิวเสี่ยวหนิงเห็นภาพสะท้อนของเธอในนัยน์ตาของเขาชัดเจน เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และอารมณ์อันละเอียดอ่อนก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ

นักข่าวที่อยู่รายล้อมทุกคนถ่ายรูปฉากนี้ โดยคิดจะกลับไปพาดหัวข่าวแรกโดยเร็วที่สุด

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้จัดการของหลิวเสี่ยวหนิงก็เข้ามาเพราะสัญญาณของซูฉิง และให้สื่อสัมภาษณ์คำถามเกี่ยวกับละครเรื่องใหม่อีกครั้ง และรีบสิ้นสุดการสัมภาษณ์ทันที

ในขณะที่หลิวเสี่ยวหนิงรู้สึกโล่งใจ ฝ่ามือกลับถูกบีบอย่างเงียบๆ

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของจินจิ่นหราน

"ผมดีใจมากที่คุณตอบตกลงผม" จินจิ่นหรานจับมือหลิวเสี่ยวหนิงอย่างระวัง และรอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของเขาก็ไม่สามารถระงับได้

นี่เป็นฉากที่เขาฝันถึงมานับครั้งไม่ถ้วน แต่วันนี้มันเป็นจริงแล้ว

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นท่าทีมีความสุขบนใบหน้าของจินจิ่นหราน หลิวเสี่ยวหนิงรู้สึกแปลกและอึดอัดเล็กน้อย

เนื่องจากเธอรู้จักเขา เขามีท่าทีสงบนิ่งมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เขากลับตื่นตระหนกเล็กน้อย

"คุณทำฉันเจ็บ" หลิวเสี่ยวหนิงก้มลงมองมือที่บีบแน่น ก่อนจะมองเขาอย่างช่วยไม่ได้

"อา...ผมขอโทษ" จินจิ่นหรานที่สังเกตเห็นก็รีบปล่อยมือหลิวเสี่ยวหนิงทันที

"ไม่ใช่ว่าคุณภาพทางจิตใจของหมอจะดีมากหรอกเหรอ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณเป็นแบบนี้" หลิวเสี่ยวหนิงพูดติดตลก

"ไม่ใช่ครั้งแรกหรอก"

ดวงตาของจินจิ่นหรานค่อยๆ อ่อนลง "ครั้งแรกที่ผมเจอคุณ ครั้งแรกที่ผมได้คุยกับคุณ และครั้งแรกที่ผมนัดคุณทานข้าว ตราบใดที่เกี่ยวกับคุณ ผมจะประหม่าอยู่ตลอด"

จินจิ่นหรานในอดีตไม่เชื่อในรักแรกพบ เขายังคิดว่าความรักเป็นสิ่งที่ซับซ้อนอย่างยิ่งที่ต้องใช้เวลานานในการสำรวจ

เขาสามารถทำการผ่าตัดต่อเนื่องได้อย่างสมบูรณ์แบบตลอดทั้งคืน และสามารถควบคุมเครื่องมือที่ซับซ้อนได้อย่างง่ายดาย และแม้แต่การบรรยายทางวิชาการให้ผู้คนนับหมื่นก็ไม่ได้ยากอะไรสำหรับเขา

แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกับหลิวเสี่ยวหนิง หัวใจของจะเต้นเร็วขึ้น

บางเรื่อง หากเพียงได้เชื่อมโยงกับหลิวเสี่ยวหนิงสามคำนี้แล้ว สำหรับเขาจะรู้สึกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

หลิวเสี่ยวหนิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับความรู้สึกน่าทึ่งของจินจิ่นหราน

เธอยกยิ้ม แต่ไม่ได้ส่งเสียงอะไร

ไม่นานหลังจากพิธีเปิด ชื่อของหลิวเสี่ยวหนิงก็ปรากฏในช่องค้นหายอดนิยมอีกครั้งพร้อมกับจินจิ่นหราน

จากนั้นชาวเน็ตบางคนก็สืบประวัติตระกูลของจินจิ่นหราน และก็เกิดความโกลาหลบนอินเทอร์เน็ตอีกครั้งในทันที

ทายาทรุ่นที่สอง จบการศึกษาจากสถาบันมีชื่อเสียง และยังหน้าตาหล่ออีกด้วย ประกอบกับมีคนได้เผยที่ให้สัมภาษณ์ในพิธีเปิด จนช่องสนทนาทางอินเทอร์เน็ตได้โกลาหลในทันที

"ฉัน ฉัน ฉัน! ฉันเคยเจอกับหมอจิน ฉันเคยไปรักษาที่โรงพยาบาลของพวกเขา เขาหล่อมากจริงๆ แถมยังอ่อนโยนมากด้วย! แต่ที่เขาคบกับหลิวเสี่ยวหนิงนั้นยอดเยี่ยมสำหรับฉันจริงๆ"

"สถาบันที่มีชื่อเสียง แถมยังเป็นทายาทรุ่นที่สอง...คนนี้คงไม่ได้อยู่เบื้องหลังหลิวเสี่ยวหนิง..."

"ในช่องค้นหายอดนิยมช่วงนี้มีแต่เธอ ไม่แปลกใจที่มีเงินซื้อช่องค้นหายอดนิยม ที่แท้ก็ได้แฟนเป็นทายาทรุ่นที่สองนี่เอง"

เนื่องจากผู้กำกับเฉินถ่ายทำภาพยนตร์มาเยอะ ดังนั้นจึงติดนิสัยบางอย่างมาในการถ่ายทำละครโทรทัศน์ด้วย แต่หลิวเสี่ยวหนิงกลับคิดว่าการทำความคุ้นเคยกันด้วยวิธีนี้นั้นก็ไม่เลว

อย่างมากก็ทำให้จิตใจของเธอจดจ่อได้

"ดี การถ่ายทำจะเริ่มอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ ทุกคนกลับไปจัดการปรับท่าทีของตัวเองนะ" ผู้กำกับเฉินปรบมือ และเมื่อทุกคนเห็นก็พาทักทายและเตรียมจะจากไป

แต่หลิวเสี่ยวหนิงก็ได้ยินเสียงบางคนกำลังถึงตัวเธอเช่นกัน

เธอไม่คิดจะใส่ใจ ก่อนจะก้มมองข้อความของจินจิ่นหรานที่จะมารับตัวเธอ ในขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะตอบยังไงดีก็ถูกซูฉิงเรียกเอาไว้ "เสี่ยวหนิง"

ซูฉิงเหลือบมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของอีกคนก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา "มองไม่ออกเลยนะ ซ่อนไว้ลึกมากเลย"

"อา... ก็คงจะอย่างนั้นค่ะ ขอโทษนะคะ ตอนนี้คงสร้างปัญหาให้บริษัทมากเลย"

หลิวเสี่ยวหนิงยกยิ้มมุมปากอย่างไม่เต็มใจ แต่เมื่อปัดหน้าจอโทรศัพท์มือถือก็ได้เห็นข่าวในเวยป๋อที่กำลังจะระเบิด รวมถึงข่าวข่าวอีกนับไม่ถ้วน

"เรื่องพวกนั้นเธอไม่ต้องไปสนใจหรอก ทำในสิ่งที่ควรทำเถอะ" ซูฉิงที่เห็นก็ลูบผมหลิวเสี่ยวหนิงอย่างอ่อนโยนและพูดด้วยเสียงเบา

"บริษัทจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของศิลปิน หาความสุขของตัวเองไปเถอะ ปล่อยให้การจัดการเป็นของบริษัท"

หาความสุข...

หลิวเสี่ยวหนิงพึมพำและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นกลับเห็นเฉินจุนเหยียน

"เธออยู่นี่นี่เอง" ประโยคแรกที่เฉินจุนเหยียนเดินมาถึงคือพูดกับซูฉิง สายตาก็ยังคงอยู่ที่ใบหน้าซูฉิงอยู่ตลอด

หลิวเสี่ยวหนิงที่กำลังมองก็เม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อย