นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 542

แต่ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าซูฉิงจะสังเกตเห็นบางสิ่ง และเข้าไปหาเฟิงรั่วเหยียนในทันที แน่นอนว่ากลิ่นที่เขาเพิ่งได้กลิ่นนั้นรุนแรงขึ้นเล็กน้อย

“คุณเข้าหาอย่างกะทันหันแบบนี้ รู้ไหมฉันเขิลนะ”

ใบหน้าของเฟิงรั่วเหยียนดูเป็นปกติ และหลอดเลือดใต้ผิวสีซีดๆก็เรียวและชัดเจนเป็นพิเศษ

ซูฉิงบีบคอเฟิงรั่วเหยียน ในทันใดอุณหภูมิร่างกายของเขาเย็นกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย ดังนั้นซูฉิงจึงนึกถึงงูหลาม

“ฉู่เหยา!”

เธอตะโกน และมีคนสองสามคนที่รออยู่นอกประตูเดินเข้ามาทันที เมื่อเห็นการกระทำของซูฉิงเขาก็อดไม่ได้ที่จะระมัดระวัง

“พาเขาออกไป ตรวจในช่องปากของเขา น่าจะมียาบางอย่างอยู่ในนั้น”

ซูฉิงยืดเอวของเธอ หันศีรษะแล้วเดินไปข้างๆฮ่อหยุนเฉิง

“นายรู้ตัวตนของเขาแล้วเหรอ?”

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าและพูดเบา ๆ "ลูกชายนอกสมรสของตระกูลเฟิง ดูเหมือนจะทำอะไรบางอย่างเมื่อสามปีที่แล้ว และหนีจากตระกูลเฟิงไป"

ตามที่คาดไว้ ซูฉิงกระพริบตา แต่สุดท้ายเธอก็ยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของเฟิงรั่วเหยียน

ถ้าเพียงแต่ต้องการที่จะร่วมมือเพื่อโค่นล้มตระกูลเฟิง ทำไมถึงต้องเปลืองแรงขนาดนี้?

หลังจากที่รู้ถึงตัวตนของเฟิงรั่วเหยียนแล้ว มันก็ค่อนข้างเกินความคาดหมายของฮ่อหยุนเฉิง ท้ายที่สุดการแสดงออกของบุคคลนี้ในตอนนี้ ก็ดูแตกต่างไปจากเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง

เขาไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่ซับซ้อนบางอย่าง แต่ตอนนี้เขายังคงถูกดึงเข้าไปยุ่ง

แววตาที่เย็นชาปรากฏบนดวงตาของฮ่อหยุนเฉิง แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกคนอื่นหลอกใช้ด้วย

เมื่อคิดอย่างนี้ ลูกนอกสมรสของตระกูลเฟิงก็น่าสนใจจริงๆ

เฟิงรั่วเหยียนถูกพาตัวไป ฮ่อหยุนเฉิงกังวลเกี่ยวกับซูฉิงและขอให้ฉู่เหยาตรวจร่างกายเธออย่างระเอียด

ไม่นานหลังจากนั้น ก็มีข่าวจากฉู่เหยาว่าเธอได้สกัดยาจากปากของเฟิงรั่วเหยียนแล้ว และส่วนผสมของยานี้ก็ปรากฏในการตรวจเลือดของฮ่อหยุนเฉิงด้วย

เห็นได้ชัดว่าพฤติกรรมแปลก ๆ ของฮ่อหยุนเฉิงมีส่วนเกี่ยวข้องกับยานี้เป็นอย่างมาก

ดังนั้นซูฉิงเองจึงคิดว่าเธอก็โดนยาแปลก ๆ นี้ด้วยเช่นกัน และฉู่เหยากล่าวว่าเธอจะวิเคราะห์โดยเร็วที่สุด

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังจากรายงานผลการตรวจเลือดของซูฉิงออกมา พบว่าไม่มียาอยู่ในร่างกายของเธอ และเธอจะไม่ได้รับผลกระทบจากยานี้

เมื่อเธอได้รู้ผลลัพท์นี้ ซูฉิงก็ดูมึนๆไปโดยธรรมชาติ เธอหันไปมองที่ฮั่วหยุนเฉิง เป็นไปได้ไหมว่ายาตัวนี้มีผมกับแค่ผู้ชายเท่านั้น?

“มันไม่ธรรมดาแน่ๆ” ฮ่อหยุนเฉิงสวมกอดซูฉิงและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ “เธอก็เห็นได้ว่าเฟิงรั่วเหยียนไม่ใช่คนธรรมดา”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็กลอกตาไปมา ทันใดนั้นก็เอนตัวไปด้านหน้าเขา และถามอย่างลึกลับว่า "บอกฉันมาตามตรง คุณรู้อะไรใช่ไหม?"

“อยากรู้เหรอ?” ฮ่อหยุนเฉิงเงยหน้าขึ้น

ซูฉิงกัดริมฝีปากของเธอและเจาะเข้าไปในแขนของฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้ง โอบแขนของเธอรอบคอของเขา “รีบบอกฉันมาเร็ว”

“คุณหนูซูฉิงทั้งฉลาดและสวย บางทีเธออาจจะเดาได้?” แม้ว่าน้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงจะแบนราบ แต่เขาก็พูดสิ่งที่เขาไม่เคยพูดออกมาก่อนเลย

ซูฉิงที่ฟังอยู่ ก็หันศีรษะไป และทันใดนั้นก็หัวเราะข้างๆหูของฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้รำคาญเช่นกัน เขาเพียงแค่มองไปที่ซูฉิงที่กำลังยิ้มและหดตัวในอ้อมแขนของเขา

เมื่อซูฉิงหัวเราะ ดวงตาของเธอก็แดงขึ้นเมื่อมองขึ้นไปที่ฮ่อหยุนเฉิง "คุณฮ่อ สำหรับคำพูดที่คุณพูดเมื่อกี้ ฉันเข้าใจว่าคุณกำลังหึงใช่ไหม?"

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ฮ่อหยุนเฉิงดูเหมือนว่าจะยอมรับคำถามนี้

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูฉิงจึงรีบตามไป “ฉันจะไปกับนายด้วย ถ้านายบังเอิญได้รับยาพิษหรือยาใดๆ ฉันก็จะโทษตัวเองก็มีความผิดไปด้วย”

มีร่องรอยของความอับอายในดวงตาของเขาฮ่อหยุนเฉิง เขาจูบที่มุมตาของซูฉิง และเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ซูฉิงได้ขัดจังหวะเขาขึ้นมาสะก่อน

"เรารีบไปกันเถอะ"

สถานที่ที่ชายคนนั้นนัดพบ อยู่ในห้องส่วนตัวของร้านกาแฟ ฮ่อหยุนเฉิงมองไปที่ชายสองคนในชุดดำที่ยืนอยู่ที่ประตูและมีความคิดบางอย่างในใจขึ้นมาทันที

ชายชุดดำที่ประตูไม่ตอบสนองหลังจากเห็นฮ่อหยุนเฉิง เพียงแค่มองไปที่ซูฉิงอีกครั้ง และในที่สุดก็ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาพร้อมกัน

ในห้องนี้มีคนอยู่เพียงคนเดียว สวมเสื้อคลุมกว้าง ปิดหน้าแน่น หลังจากรู้ว่ามีคนกำลังเข้ามา เขาก็วางถ้วยกาแฟที่เขากำลังจะหยิบลงทันที

ฮ่อหยุนเฉิงนั่งลงและรอให้คนข้างหน้าเขาพูดก่อน

ซูฉิงที่อยู่ด้านข้างก็มองดูบุคคลนี้เช่นกัน แต่เขาปิดทุกอย่างมิดชิด ดังนั้นเธอจึงดูไม่รู้เลยว่าคือใคร

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งในห้อง ชายชุดดำก็อดไม่ได้ และพูดช้าๆ ว่า "ฮ่อหยุนเฉิง ฉันมาพบคุณวันนี้มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น"

เสียงของเขาแหบแห้ง ฟังแล้วไม่ใช่เสียงเด็กวัยรุ่นเลย

“ท่าทางของคุณดูไม่เหมือนคนที่กำลังขอความช่วยเหลืออยู่เลยนะ” ฮ่อหยุนเฉิงสูดหายใจอย่างเย็นชาและคายคำพูดออกมาสามคำอย่างช้าๆ “ตู้เจ๋อหราน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ชายชุดดำเท่านั้น แต่ซูฉิงเองก็แปลกใจเล็กน้อย

ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นอาชญากรที่ต้องการตัวจริงหรือ?

บางทีอาจเพราะว่าตัวตนของเขาถูกระบุออกมาอย่างชัดเจนแล้ว ตู้เจ๋อหรานจึงไม่เต็มใจที่จะปลอมตัวต่ออีก ดังนั้นเขาจึงถอดหมวกและดึงหน้ากากลงมาไว้ที่คางของเขา เผยให้เห็นใบหน้าวัยกลางคน

มันเหมือนกับตู้เจ๋อหรานในเอกสารที่ซูฉิงเคยเห็นในตอนนั้นเลย