นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 588

และซูฉิงคิดว่าเรื่องนี้เหมือนตั้งใจจะจ้องเล่นงานหลิวเสี่ยวหนิงเท่านั้น

แต่ทว่าตอนนี้เรื่องสำคัญจะต้องให้ความกับสื่อภายนอกเป็นสำคัญ

ทันใดนั้น ซูฉิงก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ฮ่อ ตอนที่สวีหว่านเอ่อร์ถูกนำตัวไปนั้นเธอยิ้มแปลกๆ

ซูฉิงที่เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ก็รีบต่อสายโทรหาฮ่อหยุนเฉิง แต่ไม่รู้ว่าทางฝ่ายของฮ่อหยุนเฉิงกำลังยุ่งอะไรอยู่ถึงไม่รับสาย

และเวลานี้เองหลิวเสี่ยวหนิงกับผู้จัดการก็ได้กลับมาที่บริษัท แล้วรีบเดินเข้าไปมาในห้องทำงานของซูฉิง

"ประธานซู "ผู้จัดการของหลิวเสี่ยวหนิงทำหน้าเครียด เธอยื่นมือไปฉุดแขนของหลิวเสี่ยวหนิงให้เธอเดินขึ้นมาข้างหน้า

อาการของหลิวเสี่ยวหนิงไม่สู้ดี เธอสวมหมวกแก๊ปสีดำ สีหน้าอารมณ์ของเธอล้วนถูกหมวดบดบังเอาไว้

ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมอง แล้วพูดเสียงเบา"นั่งลงก่อน เรื่องงานแถลงข่าวฉันจะให้คนรีบจัดการ วางใจเถอะ จะไม่มีปัญหาแน่นอน"

ผู้จัดการเห็นอย่างนั้นก็รีบพูด:"ประธานซูคะ ฉันรู้สักว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ งานแถลงข่าวทำไมถึงได้ปล่อยให้คนอย่างนั้นเข้ามาได้"

จริงๆแล้วผู้จัดการได้ทำงานอยู่ในวงการบันเทิงมานานหลายปีแล้ว ผ่านปัญหาเรื่องวุ่ยวายมามาก แม้แต่เรื่องงานแถลงข่าวในวันนี้ก็เคยเจอมาแล้ว

เพียงแต่ว่าเรื่องของวันนี้ไม่เหมือนกับสมัยก่อน บริษัทสตาร์เอนเตอร์เทนเมนท์ที่ให้การสนับสนุนหลิวเสี่ยวหนิง บริษัทสตาร์เอนเตอร์เทนเมนท์อยู่ในวงการบันเทิงทั้งยังเป็นแถวหน้าของวงการบันเทิง คนที่คอยอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่

เรื่องนี้ซูฉิงรู้อยู่แก่ใจดี เลยแฉะยิ้มออกมา

ทว่าทันใดนั้นเอง หลิวเสี่ยวหนิงก็ยกมือถอดหมวกแก๊ปออกมองหน้าซูฉิงด้วยสีหน้าท้อแท้ :"พี่เสี่ยวฉิง ฉันอยากจะออกจากวงการ"

พอคำพูดนี้พูดออกไป ไม่เพียงแต่ผู้จัดการของหลิวเสี่ยวหนิงเท่านั้น แม้แต่ซูฉิงก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

"เสี่ยวหนิง เธอพูดอะไรน่ะ "ผู้จัดการมองหน้าหลิวเสี่ยวหนิงอย่างเหลือเชื่อ คิดไม่ถึงจริงๆ เลยว่าเธอจะพูดอย่างนี้ออกมาได้

ตอนที่มาถึงนึกว่าหลิวเสี่ยวหนิงอารมณ์ยังไม่ดีเลยเอาแต่เงียบ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะกำลังคิดเรื่องนี้อยู่

"ฉันคิดมานานแล้ว ฉันอยากจะออกจากวงการจริงๆ ฉันคิดว่าที่นี่ไม่เหมาะกับฉัน"

หลิวเสี่ยวหนิงถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับมองหน้าซูฉิงด้วยสีหน้าเศร้างอย่างที่ซูฉิงไม่เคยเห็นมาก่อน หลิวเสี่ยวหนิงที่ไม่ว่าจะเจอกับเรื่องอะไรมักจะทำตัวร่าเริง แต่เรื่องของวันนี้ก็ทำให้เธอยอมแพ้แล้วหรอ"

"เสี่ยวหนิง ทำไมเธอถึงคิดอย่างนี้"ซูฉิงถามอย่างจริงจัง

เธอคิดว่าหลิวเสี่ยวหนิงเป็นนักแสดงที่ดีมากคนหนึ่ง แน่นอนว่าซูฉิงไม่อยากจะเสียเธอไป

"ที่จริงแล้วสมัยก่อนตอนที่ยังไม่รู้ความ ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ขอแค่ทำงานถ่ายละครทุกวันก็พอแล้ว"

หลิวเสี่ยวหนิงหยุดเว้นคำพูด พอพูดมาถึงตอนนี้เธอก็หัวเราะเยาะออกมา

"แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เหมือนทั้งหมดจะเปลี่ยนไปหมดแล้ว"

มีแต่คนชอบให้คนสนใจ ชอบที่จะมีชื่อเสียง แต่หลิวเสี่ยวหนิงกลับคิดว่าตนในตอนนี้ไม่เหมาะสมกับสิ่งเหล่านี้

"ฉันมีแต่นำเอาปัญหามาให้ ครั้งที่แล้วบริษัทก็ต้องมาเหนื่อยกับการปิดข่าวของฉันให้เงียบลง ฉันคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะความผิดของฉัน"

หลิวเสี่ยวหนิงถอนหายใจออกมาแล้วพูดเสียงเบา

"ดังนั้นนี่เลยคือเหตุผลที่เธอจะออกจากวงการใช่มั้ย"ซูฉิงเปิดเอกสารที่อยู่ในมืออยู่ก็มองหน้าหลิวเสี่ยวหนิงด้วยสายตานิ่งขรึม

"พูดความจริงมาสิว่า เธอไม่ชอบเป็นนักแสดงหรอ"

ซูฉิงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หลิวเสี่ยวหนิงได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งสืบจมูกสะอื้นพูดด้วยความรู้สึกเสียใจ :"พี่เสี่ยวฉิง ทำไมพี่ถึงดีอย่างนี้"

"รู้ว่าฉันดี งั้นเธอก็เชื่อฟังฉันนะ"

หลิวเสี่ยวหนิงได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้า ซูฉิงพูดสั่งกำชับอีกไม่กี่ประโยค ก็ให้ผู้จัดการพาเธอกลับไป

และเวลานี้อีกโทรศัพท์ของซูฉิงก็ดังขึ้น และก็เป็นฮ่อหยุนเฉิงที่โทรกลับมา

"ฮัลโหล หยุนเฉิงหรอ"ซูฉิงกดรับสาย

"ขอโทษด้วยนะ เมื่อกี้ประชุมอยู่"

ฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ปลายพูดมาอย่างนี้ ก็ทำให้ซูฉิงนึกถึงเรื่องที่เขามีประชุมสำคัญในวันนี้

"มีอะไรหรอ"ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยถาม

"งานเลี้ยงวันเกิดคุณปู่ฮ่อก่อนหน้านี้ทำให้นายจับตัวสวีหว่านเอ๋อร์ไป ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน "ซูฉิงเอ่ยถาม

"สวีหว่านเอ๋อร์งั้นหรอ"ฮ่อหยุนเฉิงถามเสียงขรึม แล้วถามต่อ"คืนวันนั้นฉันให้คนพาตัวสวีหว่านเอ๋อร์กลับไปส่งที่บ้านตระกูลสวี"

ส่วนที่เหลือ ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ได้ถามตระกูลสวีว่าเป็นยังไง เพียงแต่ว่าได้ยินจากคุณปู่เล่าว่าตระกูลสวีจะส่งสวีหว่านเอ๋อร์ไปต่างประเทศ

เพราะในงานเลี้ยงของคืนนั้นสวีหว่านเอ๋อร์ได้ก่อนเรื่องใหญ่โต ทำให้คนรอบข้างหัวเราะเยาะ

จะมีครอบครัวไหนบ้างจะไม่สนใจหน้าตา และยิ่งตระกูลสวีที่เป็นตระกูลผู้ดี