นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 592

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงผิดไป ซูฉิงก็มีลางสังหรณ์ที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นในหัวใจของเธอ

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เธอถาม

ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงกะพริบเล็กน้อยและในที่สุดเขาก็ส่ายหัวและพูดว่า "ไม่มีอะไร ฉันแค่จำผิดไป"

ซูฉิงเชื่อคำพูดของฮ่อหยุนเฉิงโดยธรรมชาติ เธอพยักหน้า และทั้งสองออกจากร้านอาหารไปด้วยกัน

หลังจากที่ทั้งสองกลับบ้าน ซูฉิงก็ได้รับโทรศัพท์จากหลิวเสี่ยวหนิง

“พี่เสี่ยวฉิง ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะจะไม่ออกจากวงการบันเทิงแล้วค่ะ” เสียงของหลิวเสี่ยวหนิงเต็มไปด้วยความแน่วแน่ และซูฉิงก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เมื่อได้ยินเรื่องนี้

“ก่อนหน้านี้เธอไม่ใช่ว่าร้องไห้แล้วบอกกับฉันว่าไม่อยากอยู่ในวงการบันเทิงอีกแล้วหรอกเหรอ? ทำไมจู่ๆ เธอถึงคิดได้ตอนนี้ล่ะ?”

มุมปากของซูฉิงกระตุกเล็กน้อย เธอไม่ต้องการที่จะสูญเสียนักแสดงที่ยอดเยี่ยมเช่นหลิวเสี่ยวหนิงไป

“ฉันคิดว่า ถ้าฉันออกจากวงการบันเทิงเพราะสิ่งเหล่านี้ มันก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นอย่างที่คนพวกนั้นต้องการหรอกหรือ? ตอนนี้ฉันต้องทำงานหนักขึ้น และให้พวกคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เห็นฉัน หลิวเสี่ยวหนิงคนนี้นี้ ก็ไม่ได้กลั่นแกล้งกันได้ง่ายๆ "

เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว หลิวเสี่ยวหนิงก็หยุดชั่วขณะหนึ่ง

“แล้วใครใช้ให้ครอบครัวเราทำงานเป็นจิตแพทย์ที่เป็นงานเสริมกันล่ะ”

หลิวเสี่ยวหนิงโชคดีมากที่ทุกครั้งที่เขาอยู่ในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุด จินจิ่นหรานก็จะอยู่ข้างๆเธอเสมอ

ดูเหมือนว่าน้ำเสียงของเธอจะแสดงออกมาเล็กน้อย และซูฉิงก็พูดอย่างช่วยไม่ได้: "โอเค ฉันเข้าใจแล้ว คุณดาราดัง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด อาจส่งผลเสียต่อละครเรื่องใหม่"

“แล้วควรทำอย่างไรดีคะ?” หลิวเสี่ยวหนิงถามอย่างกังวล

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวบริษัทจะจัดการให้เอง แต่สุดท้ายไม่ว่าบริษัทจะกดดันแค่ไหน มันก็จะไม่ถูกลบเลื่อนออกไปอย่างสมบูรณ์ได้ ยังจะมีข้อสังเกตที่ไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของเธออยู่”

ซูฉิงไม่สามารถช่วยจัดการให้ดืทั้งหมด

“แล้วพอจะมีวิธีอื่นที่จะพอเสริมๆได้บ้างไหมคะ?” หลิวเสี่ยวหนิงกล่าวอย่างรวดเร็ว ความเสียใจที่ลดลงในหัวใจของเขากลับเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“ตอนนี้มีละครเรื่องหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่าเธอยินดีจะรับมันไหม”

เมื่อหลิวเสี่ยวหนิงได้ยินเรื่องนี้ เธอก็ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว “แน่นอน ฉันจะทำค่ะ!” ฉันไม่สามารถขออะไรได้ในตอนนี้ ละครเรื่องใหม่เป็นแนวไหนเหรอคะ? "

ซูฉิงฟังไปด้วย และพรางเดินไปที่ข้างๆคอมพิวเตอร์และพูดว่า "ดูไฟล์ที่ฉันส่งให้เธอ นี่เป็นหนังเรื่องใหม่ของผู้กำกับที่มีชื่อเสียงมาก"

หลิวเสี่ยวหนิงตอบรับและเปิดอีเมลอย่างรวดเร็ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานว่า "นี่มันผู้กำกับหวางเฉิง! พี่ซูฉิงคุณแน่ใจหรือว่าคุณไม่ได้ส่งสคริปต์ผิดมาให้ฉัน ฉันต้องรับละครเรื่องนี้อย่างแน่นอนค่ะ "

หวางเฉิง เป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงมากในวงการภาพยนตร์ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว เขาได้รับรางวัลระดับนานาชาติมากมายจากภาพยนตร์เรื่องเดียว

หลิวเสี่ยวหนิงไม่เคยคิดว่าเธอจะมีโอกาสได้ร่วมมือกับผู้กำกับที่เก่งเช่นนี้

“อย่ามีความสุขมากไป ตั้งใจศึกษาดูบทละครเรื่องนี้ให้ดี ฉันรู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีค่าตอบแทน”

“ไม่มีค่าตอบแทนอย่างนั้นหรือ?” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวเสี่ยวหนิงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

“คุณรู้หรือไม่ว่าสถานที่ถ่ายทำอยู่ที่ไหน? อยู่ที่ภูเขาทางตะวันตกเฉียงใต้ ภาพยนตร์เรื่องนี้จะใช้เวลาถ่ายทำอย่างน้อยสองหรือสามเดือน และคุณอาจต้องตัดขาดการติดต่อกับโลกภายนอกไปโดยสิ้นเชิง”

ตอนที่ซูฉิงได้รับบทนี้มาแรกๆและเห็นว่าผู้กำกับคือหวางเฉิง เธอมีความสุขมาก แต่เธอก็ลังเลเมื่อเห็นคำขอต่อไปนี้

ภาพยนตร์เรื่องนี้เกือบจะเป็นความพยายามอย่างกล้าหาญของผู้กำกับหวางเฉิง ที่จะล้มล้างทุกอย่างก่อนหน้านี้ และมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อประเทศชาติ เกรงว่าเรื่องค่าตอบแทนจะไม่ต้องพูดถึงกันเลย

“พี่ซูฉิง คุณหมายความว่าอย่างไร?”

“จินจิ่นหรานทำสีหน้าอะไรอย่างนั้น นี่ หรือว่าพี่ฉิงเดาถูกงั้นเหรอ คุณจะทำอย่างไรเมื่อฉันไปถ่ายทำหนังเป็นเวลาสามเดือนใช่ไหม?”

ที่ปลายสาย หลิวเสี่ยวหนิงถามขึ้นทันที

“อย่ามาใส่ร้ายผมนะ ผมจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน ผมทนห่างจากคุณไม่ไหว”

ทันใดนั้น เสียงของจินจิ่นหรานก็ดังขึ้น และดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะนั่งอยู่ด้วยกัน

ซูฉิงรู้ด้วยว่าเวลานั้นหมดลงแล้ว และสั่งให้หลิวเสี่ยวหนิงมาที่บริษัทในวันพรุ่งนี้เพื่อรับสคริปต์ แล้ววางสายไป

เธอลืมตาขึ้นแต่ไม่เห็นร่างของฮ่อหยุนเฉิง และคิดว่าเขาน่าจะเข้าไปในหน้องหนังสือแล้ว หรือบางทีเขาอาจจะกำลังยุ่งอยู่กับอะไรบางอย่าง

เมื่อคิดเช่นนี้ ซูฉิงก็ชงกาแฟให้ฮ่อหยุนเฉิงพร้อมจะเอาไปส่งให้เขา

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอเดินไปที่ประตูห้องหนังสือ โทรศัพท์มือถือของซูฉิงก็ดังขึ้น และมีข้อความปรากฏขึ้น

ซูฉิงเหลือบมองมันและมันก็เป็นเบอรืที่ไม่คุ้นเคยเลย

เธองงเล็กน้อย เธอเปิดโทรศัพท์และเห็นว่าเป็นรูปถ่าย อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นเนื้อหาในภาพ รูม่านตาของซูฉิงก็หดตัวลงอย่างรุนแรง และกาแฟที่อยู่ในมือของเธอตกแตกเป็นเสี่ยงๆบนพื้น

ฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องหนังสือก็ได้ยินเสียงข้างนอกเช่นกัน เขารีบเปิดประตู และเห็นซูฉิงยืนตะลึงกับแก้วที่แตกอยู่ที่เท้าของเขา

เมื่อเห็นสิ่งนี้ฮ่อหยุนเฉิงก็รีบไปข้างหน้าและกำลังจะถามว่า ซูฉิงได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่ซูฉิงก็ลืมตาขึ้นอย่างดุดันทันที