นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1389

การที่ตระกูลเซี่ยตามหาซุนเจิ้งเต้านั้นเกี่ยวข้องกับประวัติของนางหรือไม่?

ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น เฟิ่งชิงเฉินก็รีบปัดมันออกไป

นางกังวลจนประสาทหลอนไปหมดแล้ว ทันทีที่เกิดเรื่องขึ้นก็คิดว่าเกี่ยวข้องกับประวัติของตนเอง เห็นได้ชัดว่ามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ชาติกำเนิดของนาง หากมันอยู่ใกล้ชิดและเปิดเผยถึงเพียงนี้ มันคง.......

เฟิ่งชิงเฉินส่ายหน้า เตือนตัวเองว่าอย่าคิดมากเกินไป เก็บข้อมูลที่จั่วอั้นเป็นคนหามาเอาไว้ ในตอนที่กำลังจะนำมันเข้าไปในกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะ ด้านนอกก็มีเสียงเท้าดังขึ้น เฟิ่งชิงเฉินผงะอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ได้ยินเสียงของทงจือ “คุณหนู คุณชายใหญ่มาหา”

จิ่นหลิง?

เฟิ่งชิงเฉินมองข้อมูลที่อยู่ในมือ ลังเลว่าควรจะนำติดมือไปให้หวังจิ่นหลิงดูดีหรือไม่

“ชิงเฉิน......” หวังจิ่นหลิงยังคงหาเหตุผลอยู่ว่า เหตุใดจู่ ๆ เขาจึงเดินทางมายังจวนเฟิ่ง แต่คิดไม่ถึงว่าแค่เอ่ยปาก เขาก็ได้ยินเสียงของเฟิ่งชิงเฉินดังขึ้นมาว่า “จิ่นหลิง เจ้ามาได้จังหวะพอดี ข้ากำลังอยากจะถามอะไรบางอย่างกับเจ้า”

ขณะที่พูดออกมา เฟิ่งชิงเฉินได้สั่งให้คนรับใช้ของนางออกไปหมดแล้ว ให้ทหารม้าสิบแปดเฝ้าอยู่ด้านนอก ห้ามไม่ให้ใครเข้ามารบกวนทั้งนั้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรือ?” หวังจิ่นหลิงมองมาที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไร มันเป็นแค่ข้อมูลที่จั่วอั้นหามาให้ข้า ข้าคิดว่าข้อมูลพวกนี้นั้นอาจจะมีประโยชน์กับเจ้า” เฟิ่งชิงเฉินติดค้างหวังจิ่นหลิงไว้มากมาย ทำให้ตระกูลหวังต้องเสียสละเพื่อนางอยู่หลายครั้ง ในบางครั้งนางก็ต้องตอบแทนหวังจิ่นหลิงและตระกูลหวังกลับไปบ้าง

“อะไรอย่างนั้นหรือ?” หวังจิ่นหลิงรับข้อมูลไปจากมือของเฟิ่งชิงเฉิน จากนั้นพลิกมันดู ในตอนที่เขาอ่านทุกอย่างเรียบร้อย คิ้วของเขาขมวดขึ้นอย่างงดงาม “ตระกูลเซี่ย นี่พวกเขาคิดจะกบฏอย่างนั้นหรือ?”

เขาไม่เคยดูถูกตระกูลเซี่ยเลยแม้แต่น้อย ต่อให้ตระกูลเซี่ยจะต้องพึ่งพาจักรพรรดิ เขาก็ไม่เคยคิดว่าตระกูลเซี่ยจะล่มสลาย ตระกูลที่สามารถยกขึ้นมาเปรียบเทียบกับตระกูลหวังได้นั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตระกูลเซี่ยจะเก็บซ่อนมันไว้ได้ลึกถึงเพียงนี้

ยึดครองอำนาจจักรพรรดิ นี่เป็นข้อห้ามอันยิ่งใหญ่ของตระกูลชั้นสูง โดยเฉพาะเมื่อเห็นข้อมูลเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าแผนการของตระกูลเซี่ยนั้นไม่ธรรมดา หากแผนการดังกล่าวถูกเปิดเผยออกมา จักรพรรดิไม่มีทางปล่อยตระกูลเซี่ยไปเป็นแน่

“อาจจะเป็นไปได้ ตระกูลเซี่ยต้องการให้สนมเอกเซี่ยให้กำเนิดองค์ชายมาโดยตลอดเลยไม่ใช่หรือ แต่เพียงเพราะก่อนหน้านี้องค์ชายแปดได้เกิดมาพร้อมกับโรคติดตัว จึงเป็นที่รังเกียจของจักรพรรดิ ตระกูลเซี่ยจึงไม่หวังอะไรกับสนมเอกเซี่ย แต่ในภายหลัง องค์ชายแปดกลับกลายเป็นที่รักของจักรพรรดิ กลายเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ให้แก่สนมเอกเซี่ย องค์ชายแปดจึงเป็นตัวแทนอันยิ่งใหญ่ที่จะนำพาตระกูลเซี่ยขึ้นไปสู่ราชบัลลังก์” ในตอนแรกตระกูลเซี่ยพยายามอย่างหนักที่จะทำให้สนมเอกเซี่ยให้กำเนิดองค์ชายออกมา หากบอกว่าพวกเขาไม่ต้องการขึ้นไปยังตำแหน่งนั้น มันจะต้องเป็นเรื่องโกหกเป็นแน่

“บางทีอาจจะไม่ใช่เพียงแค่ตงหลิง แผนการของตระกูลเซี่ยนั้นยิ่งใหญ่ และอำนาจของตระกูลเซี่ยก็กระจัดกระจายไปอย่างกว้างขวาง” หวังจิ่นหลิงพลิกกระดาษอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า จากนั้นก็ชี้ลงไปในย่อหน้าหนึ่ง “เจ้าลองดูตรงนี้ กองกำลังของตระกูลเซี่ยในซีหลิงและหนานหลิงไม่ใช่เล็ก ๆ แม้แต่ในเป่ยหลิงก็มีคนของพวกเขาอยู่ เห็นได้ชัดว่าเครือข่ายของตระกูลเซี่ยนั้นยิ่งใหญ่มาก”

“ตระกูลเซี่ยนั้นไม่ธรรมดาอย่างที่คิด พวกเขามีคนอยู่ทุกหนทุกแห่ง จักรพรรดิกวาดล้างตระกูลเซี่ยไปแล้วหลายครั้ง แต่ไม่อาจถอนรากถอนโคนตระกูลเซี่ยได้ รากฐานของตระกูลเซี่ยช่างหยั่งลึกเสียจริง” ตระกูลหวังถูกแบ่งแยกออกไปหลายสาขา มีเพียงตระกูลเซี่ยเท่านั้นที่ยังคงอยู่อย่างสมบูรณ์

“ตระกูลเซี่ยมีความสามารถจริง ๆ แต่คุณชายจั่วผู้นั้นช่างมีฝีมือยอดเยี่ยม ขนาดข้อมูลที่เป็นความลับขนาดนี้ยังสามารถรวบรวมมาได้” หวังจิ่นหลิงรู้สึกไม่พอใจในตัวจั่วอั้นเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะจั่วอั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เฟิ่งชิงเฉินก็คงไม่ถูกลักพาตัวไปเช่นนี้ แต่ดูจากข้อมูลที่ได้มาแล้ว ความโกรธของหวังจิ่นหลิงก็จางหายไป

เมื่อได้ข้อมูลพวกนี้มา เกรงว่าจั่วอั้นคงต้องแลกมาด้วยชีวิต นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนสามารถทำได้

“จั่วอั้นหาข้อมูลเหล่านี้มาโดยใช้ชีวิตของตนเองเป็นเดิมพัน เพื่อข้อมูลพวกนี้ เขาแทบจะเอาชีวิตไม่รอด” จั่วอั้นต้องการอะไร เฟิ่งชิงเฉินเข้าใจดี นางกำลังคิดอยู่ว่าจะให้เด็กคนนั้นเป็นเด็กของจวนเฟิ่งดีหรือไม่

เฟิ่งชิงเฉินยังไม่ทันพูดอะไรออกมา หวังจิ่นหลิงก็เตรียมทุกอย่างไว้ให้กับนางแล้ว “ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้มีคนบอกว่าเห็นคนแซ่เฟิ่งผู้หนึ่งในหมู่บ้านชิงหยวน ดูเหมือนว่าจะเป็นญาติของแม่ทัพเฟิ่ง ในครอบครัวของเขามีเด็กอยู่คนหนึ่ง ดูแล้วก็คล้ายกับเจ้า เจ้าอยากจะรับเด็กคนนั้นมาเลี้ยงไว้ในจวนเฟิ่งหรือไม่”

ด้วยวิธีนี้ น้องชายของจั่วอั้นก็จะมีตัวตนที่ถูกต้องตามกฎหมาย สามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกภายนอกได้ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครสอบสวนถึงความเป็นมาของเขา

ส่วนตำแหน่งบรรดาศักดิ์ในจวนเฟิ่ง แน่นอนว่าต้องตกอยู่กับเด็กคนนี้ แต่จั่วอั้นและเฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ได้สนใจตำแหน่งบรรดาศักดิ์อะไร พวกเขาสนใจเพียงแค่น้องชายของจั่วอั้น ที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างเปิดเผย

หวังจิ่นหลิงไม่ได้ปฏิเสธ “ชิงเฉิน เจ้าช่างมีสติปัญญายิ่งนัก หลักฐานพวกนี้นั้นยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก”

ที่จริงหากเฟิ่งชิงเฉินต้องการทำลายล้างตระกูลเซี่ย เขาก็ไม่มีทางห้ามนางเป็นแน่ แม้ว่าจะลำบากอยู่บ้าง แต่ขอแค่ชิงเฉินมีความสุขก็เพียงพอแล้ว

“คนที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่อาจทำอะไรตามอำเภอใจไปเสียทุกอย่างได้” การใช้ชีวิตอย่างอิสระนั้นเหมาะสำหรับคนที่ไม่มีอะไรมาผูกมัด นางกับหวังจิ่นหลิงนั้นกำลังแบกรับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ ไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้ เพราะการตัดสินใจของพวกเขา เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้คนอีกมากมาย

“ชิงเฉิน ลำบากเจ้าแล้ว” หวังจิ่นหลิงกล่าวออกมาจากใจจริง แม้ว่าเขาสามารถช่วยเฟิ่งชิงเฉินได้บ้าง แต่เขาก็ไม่ใช่คนตระกูลเฟิ่ง เรื่องบางเรื่องมีเพียงเฟิ่งชิงเฉินคนเดียวเท่านั้นที่สามารถแบกรับมันได้

“ข้าบอกว่าลำบาก เจ้าน่าจะลำบากกว่าข้าหลายเท่า” ผู้นำของตระกูลหวังไม่ได้สามารถทำทุกสิ่งได้อย่างที่ใจต้องการ ราคาของการเอาแต่ใจคือชีวิตของผู้คนที่ต้องแลกมา การที่หวังจิ่นหลิงทุ่มเททำเพื่อนางหนึ่งครั้ง มันก็เท่ากับความสูญเสียหนึ่งครั้งของตระกูลหวัง

“ข้าเป็นผู้ชาย” หน้าที่และอนาคตของตระกูลเป็นสิ่งที่เขาควรแบกรับ แต่เฟิ่งชิงเฉินนั้นต่างออกไป......

“รอให้น้องชายของข้าเติบใหญ่ ข้าจะมอบภาระทุกอย่างให้กับเขา” เฟิ่งชิงเฉินกำลังตกอยู่ในความยากลำบาก แต่เมื่อนึกถึงน้องชายที่จวนเฟิ่งกำลังจะรับเลี้ยงขึ้นมา เฟิ่งชิงเฉินก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที

แม้ว่าเด็กคนนั้นยังเล็กมาก แต่อย่างน้อยนางก็ยังมีความหวัง อีกอย่างพี่ชายของเขาก็ยังอยู่กับนาง นางได้ผู้ช่วยมาอีกคนฟรี ๆ หลังจากนี้จั่วอั้นน่าจะไม่ต่างอะไรกับวัวแก่ที่ได้แต่ทำตามคำสั่งโดยไม่มีการบ่น

เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเฟิ่งชิงเฉิน หวังจิ่นหลิงก็แอบเศร้าใจแทนจั่วอั้น

จั่วอั้นผู้น่าสงสาร ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ได้มาเจอกับคนอย่างเฟิ่งชิงเฉิน