นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 355

นอกใจ?

เอ่อ ... ใบหน้าของ เฟิ่งชิงเฉินดำมืด ทำไมนางถึงนึกถึงคำพูดแบบนี้?

นางและเสด็จอาเก้ายังไม่ได้แต่งงาน และทั้งสองไม่ใช่องครักษ์และสาวใช้ในวัง

เสด็จอาเก้าเป็นกังวลเมื่อนึกถึงเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า มันไม่เช้าจริงๆ พวกเขาดูเหมือนจะเสียเวลาไปมากแล้วในตอนนี้

เพื่อชำระความ"ผิด" ของตัวเอง เสด็จอาเก้าจึงตัดสินใจพูด "ในนี้มีคนของข้าอยู่ ถ้าจะเข้าไปจริงๆ กษัตริย์องค์นี้ทำให้ได้ แต่เจ้าต้องบอกกษัตริย์องค์นี้ก่อนว่าเจ้าต้องการทำจะอะไร

เสด็จอาเก้าเชื่อว่า เฟิ่งชิงเฉินจะไม่รีบไปฆ่าหลี่เซี่ยงอย่างแน่นอนถึงแม้จะประสบความสำเร็จแต่มันจะมีประโยชน์จริงหรือ?

เฟิ่งชิงเฉิน นางไม่สามารถหนีไปได้ถ้านางฆ่าหลี่เซี่ยง ด้วยวิธีที่โง่เช่นนี้จะทำให้นางเป็นปีศาจ ซึ่งจะโกหกว่าไฟไหม้ที่จวนเฟิ่งนั้นเป็นเพียงสิ่งที่ฟ้ากำหนด

เขาไม่รู้ว่า เฟิ่งชิงเฉินกำลังจะทำอะไร แต่เขารู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินได้เตรียมตัวมานานแล้ว มิฉะนั้นนางคงปล่อยให้ซุนเจิ้งเต้าจัดการหลี่เซี่ยงไปนานแล้ว

ให้ของขวัญแก่เขาเพื่อคืนค่าการดูแลของเขาสำหรับจวนเฟิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งทำให้คำว่า "ดูแล" โดยไม่ต้องปกปิดความรังเกียจของนางเกี่ยวกับหลี่เซี่ยง คนอื่นๆไม่รู้ แต่เสด็จอาเก้าเข้าใจแน่นอนว่านางต้องการฆ่าหลี่เซี่ยง แม้แต่ผู้คนในอันกั๋วกงและเหยาหวาก็ปล่อยไปชั่วคราว

กษัตริย์องค์นี้จะสนับสนุนเจ้า เสด็จอาเก้าไม่ได้ถามต่อไปเขารู้ว่าเฟิ่งชิงเฉิน ถ้าหากเต็มใจบอกเดี๋ยวนางก็บอกเอง แต่ถ้าไม่เต็มใจบอกนางก็จะไม่พูด

เขาไม่ต้องการให้เฟิ่งชิงเฉินพูดเลย แน่นอนว่าการคิดอย่างรอบคอบนี้ เสด็จอาเก้าจะไม่ปล่อยให้เฟิ่งชิงเฉินเป็นผู้หญิงที่น่าสงสัยเกินไป

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ตอบ แต่จ้องที่เสด็จอาเก้า นางไม่น่าเชื่อใจของเสด็จอาเก้า

ตอนนี้เขาไม่ได้มีอิสระที่จะควบคุมนางในกรณีที่เกิดเหตุการณ์นี้ หากมันล้มเหลวหรือไม่บรรลุผลที่คาดหวัง จะช่วยนางโดยไม่คำนึงถึงทุกสิ่ง

เสด็จอาเก้าไม่รีบร้อน เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายได้ทบทวนสถานการณ์อยู่ การแสดงออกบนใบหน้าที่เย็นชาไม่แยแสและมีเกียรติแปลกประหลาด ถึงจะไม่ได้แสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน แต่เสด็จอาเก้าก็รู้สึกได้ว่านางไม่มีความสุขและกำลังเสียใจมาก

จนตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ก็ยังไม่เชื่อเขา มีโอกาสเขาต้องสอนผู้หญิงโง่คนนี้ให้รู้ว่าสามารถไว้ใจเขาได้

ในท้ายที่สุด เฟิ่งชิงเฉินก็ประนีประนอมความคิดก่อนหน้าของนาง วังนี้ไม่ดีเท่าที่นางคิด โชคดีที่นางได้พบกับเสด็จอาเก้า บางทีวันนี้อาจจะเป็นวันที่เลวร้ายก็ได้

สนมเอกเซี่ยในวังนั้นไม่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน มันยากที่จะหลีกเลี่ยงยามและมันก็ยากที่จะเข้าใกล้นาง

เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจ แต่หลังจากครึ่งชั่วโมงเสด็จอาเก้ากลับมาอย่างง่ายดายและเป็นธรรมชาติ: "เรียบร้อยแล้ว"

เสด็จอาเก้างงงวยมากมันจำเป็นหรือไม่ที่เฟิ่งชิงเฉิน จะวิ่งไปหาสิ่งที่เรียบง่ายเช่นนี้เพียงแค่มอบให้คนอื่นทำ แต่บล็อกสีดำเล็กๆ

" ไม่ทิ้งชิ้นส่วนเหรอ?" เฟิ่งชิงเฉิน ถามด้วยรอยยิ้มไม่ใช่ว่านางไม่เชื่อในเสด็จอาเก้า แต่ผลที่ตามมาของสิ่งนั้นหนักมากตราบใดที่นางกดมันเบาๆ

สำหรับตัวนางเองมันอันตรายเกินไปที่จะมีสิ่งนั้น นางไม่มั่นใจที่จะมอบให้กับผู้อื่นนอกจากนี้ยังไม่มีคนภักดีอยู่ในมือของนาง

"กษัตริย์องค์นี้เป็นแบบนั้นเหรอ?" ใบหน้าของเสด็จอาเก้าถูกสงสัยว่าได้รับบาดเจ็บ แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้าใจ

ไม่มีก็ดี "หนึ่งหรือสองชิ้นไม่ส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวมเฟิ่งชิงเฉินกลัวว่าเสด็จอาเก้าจะทิ้งระเบิดไว้ในร่างกายของเขาเป็นผลให้เมื่อเธอกดรีโมตควบคุมเสด็จอาเก้าจะระเบิดไปด้วย

ไม่ว่าเสด็จอาเก้าเชื่อหรือไม่นางก็บอกอันตรายโดยตรงถ้านางทิ้งชิ้นหนึ่งไว้และทำมันก่อนนางเชื่อว่าเสด็จอาเก้าเข้าใจว่าสิ่งที่นามอบให้กับหลี่เซียงนั้นเป็นสิ่งเตือนความจำ

กษัตริย์องค์นี้กล่าวว่าช่วยคุณอย่างไม่มีเงื่อนไข เสด็จอาเก้าไม่เคยเข้าใจวิธีการเขียนคำพูดของความรู้สึกผิดชอบชั่วดี