นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 637

ไม่ว่าปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีจะปฏิเสธอย่างไร เมื่อต้องมาเผชิญกับคนหัวแข็งอย่างเซวียนเส้าฉีเขาเองก็ต้องยอม แต่เป็นการยินยอมที่เขาพึงพอใจมาก

เมื่อเซวียนเส้าฉีนำตำราแพทย์โบราณออกมา ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาเต็มใจที่จะเอาเฟิ่งชิงเฉินมาขาย ขายในราคาที่สูงมาก

เหอะๆ......มีผลประโยชน์อยู่ในมือแล้ว เมื่อเขากลับไปก็จะไปทำการต่อรองกับเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อเซวียนเส้าฉีทราบข่าวนี้แล้วจะทำเช่นไรต่อไปก็ไม่เกี่ยวกับเขาแล้ว

ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขากลับห้องแล้วไปเก็บสัมภาระให้เรียบร้อย

เขตเผ่าเสวียนเซียวกงไม่ปลอดภัย สู้รีบกลับไปที่หุบเขาซวนยีของเขาจะดีกว่า เขาทนอยู่ที่นี่เพื่อผลประโยชน์ แต่ไม่ได้อยากซวยไปกับชนเผ่าเสวียนเซียวกง

ตกกลางคืน ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีก็ทำตามแผนที่เซวียนเส้าฉีวางไว้ โดยการออกไปจากเขตเผ่าเสวียนเซียวกงพร้อมกับเซวียนเส้าฉี

เช้าวันต่อมา ผู้นำเผ่าเสวียนเซียวกงจึงได้ทราบว่าปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีหายตัวไปแล้ว เขาถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่เนื่องจากเซวียนเฟยอาการดีขึ้นมาก แถมยังดูเหมือนภรรยาสุดที่รักของเขาเมื่อครั้งยังสาวๆ ผู้นำเผ่าเสวียนเซียวกงจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ได้แต่เรียกชื่อของอี่โม่ อี่โม่อย่างนั้น อี่โม่อย่างนี้ ทำให้ฮูหยินผู้นำเผ่าแทบคลั่ง แต่ก็ไม่สามารถแสดงความรู้สึกออกมาได้ ได้แต่ฝืนยิ้มเพียงเท่านั้น

ส่วนนายท่านน้อยของเผ่าเสวียนเซียวกง น่าเสียดายนักที่ไม่มีใครมาแยแสว่าเขาจะไปเป็นตายร้ายดีอยู่ที่ไหน เขาจะอยู่หรือหายไป ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ของเผ่าเสวียนเซียวกง

เซวียนเส้าฉีมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงของตงหลิง เขาเดินทางห้ามรุ่งห้ามค่ำ โดยไม่ฟังคำทักท้วงของผู้คุ้มกัน เขาใจร้อนมาก ราวกับว่าหากมาช้าไปเพียงวันเดียว เฟิ่งชิงเฉินก็จะอันตรธานหายไป......

ตระกูลชุยและตระกูลหวังจะทำเช่นไรนั้น เฟิ่งชิงเฉินหาได้เก็บมาใส่ใจ เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าตระกูลชุยต้องการใช้โอกาสนี้ในการออกมาทำตามแผน

เฟิ่งชิงเฉินตรวจร่างกายให้ชุยห้าวถิง เมื่อแน่ใจแล้วว่าสภาพร่างกายเขาสามารถรับการผ่าตัดได้แล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่รอช้าเรื่องเวลาผ่าตัด

"ข้าเคยบอกไปแล้วว่า จะต้องใช้เลือดจากคนที่มีชนิดเลือดใกล้เคียงกับของท่าน ท่านหาคนมาได้หรือยัง? ข้าขอย้ำเตือนอีกครั้งนะ ให้หามาหลายๆคนหน่อย เพราะไม่ใช่ว่ามีชนิดเลือดใกล้เคียงกันแล้วจะสามารถนำเลือดมาใช้ได้อย่างลงตัว"

เฟิ่งชิงเฉินไม่กล้าพูดเรื่องการสกัดไขกระดูก เพราะเรื่องนี้มันฟังดูเหลือเชื่อมากเกินไป ชุยห้าวถิงไม่มีทางรับได้แน่ เฟิ่งชิงเฉินจึงหาวิธีอธิบายแบบใหม่ การปิดบังคนไข้ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง แต่หลายๆเรื่องก็ต้องรู้จักปรับเปลี่ยนให้เข้ากับสถานการณ์

"เหมือนอย่างเจ้าเมืองเย่เฉิงกับท่านเย่ ถึงแม้จะเป็นพ่อลูกกันแท้ๆ แต่ลักษณะเลือดก็ยังเข้ากันไม่ได้เลย ใช่หรือเปล่า?" เมื่อเฟิ่งชิงเฉินพูดเรื่องเลือดขึ้นมา ชุยห้าวถิงก็พอรู้มาบ้างแล้ว หยุนเซียวเคยเล่าเรื่องที่เฟิ่งชิงเฉินไปรักษาเย่เย่ให้เขาฟัง

เป็นการรักษาที่เหลือเชื่อและน่าทึ่ง น่าเสียดายที่ตอนนั้นเขาปวดท้อง จึงไม่ได้อยู่ดูทุกขั้นตอน

"ใช่แล้ว และถึงแม้ว่าเลือดจะเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นพ่อลูกกันเสมอไป" เฟิ่งชิงเฉินกล่าว โชคดีที่คำพูดของนางไปไม่ถึงหูเจ้าเมืองเย่เฉิง มิฉะนั้นเรื่องนี้สนุกแน่

"ข้าเข้าใจแล้ว เดี๋ยววันพรุ่งนี้ข้าจะพาคนมา" ในเมื่อตกปากรับคำว่าจะรักษาแล้ว ชุยห้าวถิงก็จะให้ความร่วมมือกับเฟิ่งชิงเฉินให้มากที่สุด เพราะถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของเขา จะทำเป็นเล่นไม่ได้ แล้วเขาก็รู้สึกชื่นชมในความตั้งใจของเฟิ่งชิงเฉินยิ่งนัก

วันถัดมา เฟิ่งชิงเฉินก็มาพบชุยห้าวถิงตามเวลา เมื่อนางมาถึงแล้วก็ต้องรู้สึกแปลกใจ "สองคนนี้ คนไหนคือ?"

"ก็ทั้งสองคนนั่นแหละ" ชุยห้าวถิงเห็นเฟิ่งชิงเฉินงุนงงก็รู้สึกชอบใจ เขายิ้มจนเห็นฟันเกือบครบทุกซี่

"สองคนนี้เป็นคนตระกูลชุย นี่ท่านโกหกข้าหรือเปล่า?" เฟิ่งชิงเฉินมองคุณชายหยวนซี แล้วจึงหันไปมองหยุนเซียว

ที่แท้ก็ตระกูลเดียวกัน มิน่าล่ะถึงได้สนิทสนมกันเหลือเกิน นางเข้าใจมาตลอดว่าพวกเขาเป็นเพียงสหายที่คุยกันถูกคอเท่านั้นเอง

นอกจากตรวจสอบเบื้องต้นแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็ยังนำกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะมาช่วยตรวจร่างกายให้คนทั้งสองด้วย

"พรุ่งนี้หรือ? ตอนที่เจ้าตรวจร่างกายให้เจ้าเมืองเย่เฉิงกับท่านเย่ ผลตรวจก็ออกมาทันทีเลยมิใช่หรือ" ไม่ใช่ว่าชุยห้าวถิงไม่เชื่อใจเฟิ่งชิงเฉิน เพียงแต่ว่ายิ่งเวลาผ่านเลยไปเท่าใด ความกังวลในใจก็มีมากขึ้นเท่านั้น

"ท่านไม่เหมือนอย่างท่านเย่" เฟิ่งชิงเฉินหมายถึงอาการป่วยของคนทั้งสองไม่เหมือนกัน แต่หยวนซีและหยุนเซียวกลับเข้าใจว่า ชุยห้าวถิงไม่เหมือนกับเย่เย่ เฟิ่งชิงเฉินให้ความสำคัญชุยห้าวถิงมากกว่า จึงทำทุกอย่างอย่างละเอียดรอบคอบ

ไม่ว่าจะเข้าใจถูกหรือไม่ คำพูดของนางก็ทำให้คนฟังอุ่นใจ ชุยห้าวถิงจึงไม่คิดที่จะรบเร้าเฟิ่งชิงเฉินอีกต่อไป

หลังจากเก็บตัวอย่างเลือดและบันทึกข้อมูลเรียบร้อยแล้ว นางก็นึกขอบคุณกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะ หากไม่ได้สิ่งนี้เข้ามาช่วยแล้วล่ะก็ นางก็คงต้องเก็บตัวอย่างปัสสาวะและอุจจาระอีก หากพูดเรื่องนี้ออกไป ทั้งหยวนซีและหยุนเซียวคงจะต้องขนลุกแน่ๆ

สองคนนี้ไม่ใช่คนระดับธรรมดา หากจะไปขอสิ่งปฏิกูลอย่างเช่นปัสสาวะและอุจจาระของพวกเขา สองคนนี้คงจะเดินหนีด้วยความอายอย่างแน่นอน

สิ่งที่ต้องทำก็ได้ทำเรียบร้อยแล้ว เมื่อเฟิ่งชิงเฉินเก็บอุปกรณ์เสร็จก็เอ่ยขึ้นมาว่า "คุณชายชุย ขอให้ท่านเชื่อใจข้า ข้าเป็นหมอ ไม่มีทางเอาชื่อเสียงของตัวเองมาเล่นกับชีวิตของคนไข้แน่นอน ขอให้ท่านใจเย็นๆระหว่างรอผลตรวจ" เมื่อปลอบประโลมชุยห้าวถิงเสร็จแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็เดินไปหาคนทั้งสอง "คุณชายหยวนซี คุณชายหยุน ชิงเฉินมีธุระต้องสะสาง ต้องขอตัวไปก่อนนะ"

เมื่อพูดจบ เฟิ่งชิงเฉินก็เดินออกไปอย่างมาดมั่น ชายทั้งสามคนต่างมองว่าพวกเขาทั้งสามเทียบไม่ได้เลยกับหยดเลือดในมือเฟิ่งชิงเฉิน

ครั้งนี้ เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่เปิดโอกาสให้ซุนซือสิงมาแทรกแซง โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวพบเจอได้น้อยมากในสมัยโบราณ ซุนซือสิงยังไม่เคยพบเจอมาก่อน

หากการผ่าตัดเกิดล้มเหลวขึ้นมา ตระกูลชุยก็คงเอาเรื่องนางไม่ได้ เพราะชุยห้าวถิงได้เขียนหนังสือยินยอมให้นางแล้ว แต่ลับหลังจะเป็นอย่างไรนั้น คงมีเพียงตระกูลชุยที่รู้ดี กับคนไข้ที่มีความเสี่ยงสูง นางไม่อยากดึงซุนซือสิงมาข้องเกี่ยว......