องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 105

“ระหว่างพวกเราคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุดก็มีแต่พี่ฉิง ทุกครั้งที่ปฏิบัติภารกิจนางจะพุ่งไปก่อนเสมอ สู้อย่างไม่คิดชีวิตเลยล่ะ”

ถึงแม้เซียวปี้เฉิงจะรู้สึกอีกฝ่ายเป็นศัตรูทางความรัก แต่ก็อดนับถือไม่ได้

“แบบนั้นยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ?”

หยุนหลิงอธิบาย “ยาในร่างกายของนางได้รับการพัฒนามาก่อน แตกต่างจากคนธรรมดาทั่วไป ฟื้นฟูได้เร็วกว่าคนทั่วไปด้วย บวกกับการรักษาที่พัฒนาของเรา ทุกครั้งก็จะชุบชีวิตนางขึ้นมาได้เสมอ”

เช็ดผมให้แห้งแล้ว หยุนหลิงก็ลุกขึ้นไปเอาอุกกาบาตที่อยู่ในกล่อง

เซียวปี้เฉิงลังเล อดไม่ได้ถามออกไปว่า “องค์กรของพวกเจ้า……เป็นที่แบบไหนกันแน่?”

เขาสังเกตได้ว่า หยุนหลิงเหมือนจะไม่ค่อยชอบที่ที่นางเรียกว่าสำนักเรียน

ทุกครั้งที่พูดถึงประสบการณ์ของนาง นางก็จะพูดถึงศิษย์พี่ศิษย์น้องไม่หยุด แต่กลับพูดถึงองค์กรน้อยมาก

หยุนหลิงเงียบไปสักพัก เซียวปี้เฉิงก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของนาง

“ถ้าไม่อยากพูดถึง ก็ยังไม่ต้องพูดก็ได้”

“……ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้หรอก เป็นเหมือนสำนักที่พวกเศรษฐีมีอิทธิพลสร้างขึ้นมา คัดเลือกเฉพาะเด็กกำพร้าที่มีพรสวรรค์ หลังจากนั้นก็ฝึกฝนในรูปแบบเป่าหู คัดเลือกเด็กที่ดีที่สุดเก็บไว้”

เด็กกำพร้า รูปแบบเป่าหู?

เชื่อมกับภารกิจอันตรายที่หยุนหลิงพูดถึง เซียวปี้เฉิงก็พอจะเข้าใจแล้ว องค์กรที่ว่านั้นจะเรียกว่า ‘สำนัก’ ไม่ได้

ในแต่ละแคว้นจะมีองค์กรแบบนี้อยู่ หลายราชวงศ์จะฝึกฝนทหารที่พร้อมตายแบบนี้ออกมา

แต่พวกเขาไม่เก่งเหมือนหยุนหลิง ความเจ็บปวดและความโหดร้ายก็ไม่เหมือนกับของหยุนหลิง

“ข้าจำได้ว่านอกจากหลิวฉิงแล้ว เจ้ายังมีเพื่อนรุ่นเดียวกันอีกสองคนใช่ไหม?”

“พลังแบบนี้เกิดขึ้นจากมนุษย์ สุดท้ายแล้วจะเป็นยังไง งั้นก็ต้องดูว่าท่านอ๋องจะใช้มันยังไง”

พวกนางมีความสามารถที่แตกต่างกัน นั่นเป็นผลจากยาที่แตกต่างกันฉีดเข้าร่างกาย

เซียวปี้เฉิงจะเป็นยังไงหยุนหลิงไม่รู้ แต่ที่แน่ใจได้ว่า จะไม่มีความเจ็บปวดจากการถูกทรมานจากยาในระหว่างกระบวนการตื่นตัวของเขา

ทั้งสองล้อมอุกกาบาตที่อยู่บนโต๊ะไม้เล็กๆ ทั้งสองนั่งขัดสมาธิหันหน้าเข้าหากัน หลับตาลงพร้อมกันเบาๆ

ภายใต้การแนะนำของหยุนหลิง เซียวปี้เฉิงทำใจสงบเข้าสู่สมาธิอีกครั้ง

แตกต่างจากครั้งก่อน ครั้งนี้สัมผัสของเขาอ่อนไหวมากกว่าเดิม มีพลังที่ลึกลับและแข็งแกร่งที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเข้าใกล้จิตของเขาเบาๆ

ภายในห้องเงียบสงบไร้เสียง นอกหน้าต่างมีเสียงจักจั่นร้องเป็นบางครั้ง

ไม่มีคนพูด แต่เซียวปี้เฉิงกลับรับรู้และสัมผัสได้ เหมือนเขาจะสามารถเข้าใจข้อความที่พลังนั้นส่งมา