องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 123

คืนนี้การแสดงออกของตวนอ๋องผิดปกติ เดิมทีเขาเป็นคนอ่อนโยนเป็นมิตรกับทุกคน น้อยนักที่จะโมโหโกรธากับคนอื่น แต่ เขากลับแสดงออกจนแทบใกล้เคียงกับจะบ้าคลั่งเพราะเรื่องนี้

นั่นเพราะเขารู้สึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งรางๆ ส่งผลให้จิตใจสับสน

หยุนหลิงหาวทีหนึ่ง ความง่วงปรากฏในดวงตาเล็กน้อย “งานดอกไม้ไฟดีๆ ยากนักที่จะไม่มีนักฆ่า ยังต้องถูกไอ้คนกลุ่มนี้ก่อเรื่องจนหมดสนุกอีก”

ถ้าออกบ้านต้องเจอเรื่องไร้สาระอย่างนี้ทุกวัน อย่างนั้นก็เป็นผู้หญิงติดบ้านอยู่ที่จวนจิ้งอ๋องยังจะสบายเสียกว่า

สีหน้าเซียวปี้เฉิงเคร่งขรึม ดวงตาที่หลุบลงทำให้คนมองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไร

หลายปีที่ดวงตาเขามืดบอด จิตใจเขาห่อเหี่ยวมากกว่าเดิมมาก มีความคิดที่จะใช้ชีวิตไปวันๆ แต่ตอนนี้เพื่อหยุนหลิงแล้ว จิตใจของเซียวปี้เฉิงจึงเกิดความเปลี่ยนแปลงบางอย่างรางๆ

แม้ว่าเขาจะแสดงออกอย่างเด่นชัดมาโดยตลอด ว่าไม่ต้องการบัลลังก์ แต่แผนการร้ายทางลับก็ยังรุกล้ำเข้ามาอย่างท่วมท้นทุกอณู

หวงกุ้ยเฟยต้องการบ่มเพาะเขาให้เป็นเครื่องมือขึ้นสู่ตำแหน่งของเยียนอ๋อง ฉู่หยุนหานเห็นเขาเป็นบันไดที่จะทำให้นางได้เป็นบุตรีในภรรยาเอกและชายาเอก

หากเป็นแต่ก่อน เขาตัวคนเดียวก็ช่างเถอะ แต่บัดนี้ เขามีคนรักที่สำคัญยิ่งกว่าชีวิตของเขาเอง และลูก...

บางครั้ง การยอมก็ใช่จะได้ความสงบสุข ในทางกลับกัน ยังจะทำให้อีกฝ่ายหนักข้อมากกว่าเดิม กระทั่งทุกคนต้องการหลอกใช้ ต้องการเหยียบย่ำ

อำนาจเป็นของดีจริงๆ

...

ครั้นกลับถึงจวนเหวินกั๋วกง ฉู่หยุนหานก็เป็นหวัด จำเป็นต้องนอนพักรักษาตัว

ขณะเดียวกัน เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนงานเลี้ยงบนเรือสำราญก็แพร่สะพัดในเมืองหลวงอย่างรวดเร็วด้วย

ยอดสตรีฉู่หยุนหานผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องชื่อดังในเมืองหลวง ถูกผู้ชายช่วยขึ้นท่ามกลางสายตาธารกำนัล กิริยาหมดสิ้น

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด สำหรับหญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน การโจมตีล้วนเป็นในแบบที่บ่อนทำลาย

หยุนหลิงยังไม่ทันตอบ เซียวปี้เฉิงก็แสดงท่าทีก่อน

เขาเอ่ยเสียงหนัก สีหน้าปราศจากอารมณ์ “ผู้ที่ถูกวางแผนทำร้ายในคดีนี้คือคุณหนูในภรรยาเอกของจวนเจิ้นกั๋วกง หยุนหลิงก็เกือบถูกคนใช้เป็นแพะรับบาป รบกวนท่านนำคำพูดไปถึงท่านพ่อตาด้วย รอให้ศาลต้าหลี่สืบความได้ข้อสรุปแล้ว ข้าจะให้คำอธิบายที่เขาพอใจ”

“สำหรับหยุนหลิง คืนนั้นนางตากลมกลางคืนมาก หลายวันนี้ไม่ค่อยสบาย ต้องรักษาตัวอย่างสงบ ไม่สะดวกจะไปข้างนอก”

รู้ชัดว่าเป็นการโยนความผิดปรักปรำ เซียวปี้เฉิงย่อมไม่ให้หยุนหลิงกลับจวนเหวินกั๋วกงไปรับกับคำตำหนิด่าทอของบิดาเฒ่าผู้ลำเอียงอยู่แล้ว

ฉู่หยุนเจ๋อชะงักงัน รู้สึกตะลึงกับท่าทีที่เซียวปี้เฉิงปกป้องหยุนหลิงอย่างหนักหน่วง ต้องรู้ว่าที่แล้วมา ผู้ที่เห็นฉู่หยุนหานรับกับความไม่เป็นธรรมไม่ได้มากที่สุดก็คือเขานั่นแหละ!

แต่ขณะเดียวกัน เขาก็โล่งอกด้วย

ในเมื่อเซียวปี้เฉิงอยู่ฝั่งเดียวกับหยุนหลิง นั่นก็หมายถึงเรื่องตกน้ำมีเงื่อนงำจริงๆ หยุนหลิงคือผู้บริสุทธิ์!