องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 134

“ข้าก็ถูกซุ่มโจมดีเหมือนกัน ไยท่านพ่อจึงไม่ถามว่าข้าสบายดีหรือไม่”

ติดที่เซียวปี้เฉิงอยู่ด้วย ซื่อจื่อเฒ่าจึงอดกลั้นความหุนหันที่จะกลอกตาใส่ เอ่ยเสียงหนัก “เจ้าก็ยืนดีอยู่นี่แล้วมิใช่หรือ ข้าไม่ได้ตาบอดสักหน่อย”

“ท่านพ่อ...”

ฉู่หยุนเจ๋อทนดูไม่ได้เล็กน้อย จึงกระตุกแขนเสื้อของซื่อจื่อเฒ่าแบบแนบเนียน

นับจากถูกหยุนหลิงด่าจนได้สติเมื่อสองสามเดือนก่อน เขามักคิดทบทวนเรื่องในจวน และรู้สึกขึ้นมา ว่าหลายปีนี้เขาลำเอียงกับฉู่หยุนหานมากเกินไปแล้วจริงๆ

แต่น่าเสียดายที่ซื่อจื่อเฒ่าแค่นเสียงฮึ นิ่งเฉย เห็นชัดว่าเขายังโกรธหยุนหลิงที่ทำให้เขาขายหน้าต่อหน้าลูกเขยเมื่อคราวก่อน

เมื่อได้ยินดังนั้น หยุนหลิงก็ส่ายหน้าเบาๆ ถอนหายใจ

“ถึงตัวข้าจะไม่เป็นไร แต่จิตใจและจิตวิญญาณก็ได้รับผลกระทบอย่างหนัก ที่ผ่านมาท่านพ่อก็ไม่เคยถามว่าข้าสบายดีหรือไม่สักครั้ง”

เมื่อได้ยินหยุนหลิงเริ่มพูดไร้สาระ เซียวปี้เฉิงก็กระตุกมุมปากแบบที่คนอื่นสังเกตไม่เห็น

เขาไม่เคยเห็นคนที่มีจิตใจแข็งแกร่งเหมือนหยุนหลิงมาก่อน แม้จะเป็นทหารที่เคยผ่านร้อยสมรภูมิในค่ายทหารก็ยังห่างชั้นกับนาง

“กว่าจะได้กลับบ้านเดิม แต่พอเข้าประตูมาก็ได้ยินท่านพ่อสงสัยว่าข้าทำร้ายน้องรองตกน้ำ บาดแผลในหัวใจของข้าเนี่ย อย่างกับเอาน้ำเกลือมาราดแน่ะ”

บทพูดของหยุนหลิง แม้เป็นการตัดพ้อ แต่กลับพูดออกมาได้โดยไม่มีความรู้สึก แม้แต่สายตาก็ไร้แวว ซื่อจื่อเฒ่าฟังจบก็พลันหน้าตึง

เขากล้ารับรองเลย นังเด็กนี่ต้องจงใจแน่ พูดอะไรไม่พูด แต่กลับมาพูดเรื่องนี้!

เขาวางแผนจะสอบถามหยุนหลิงให้ชัดเจน แต่ไม่คิดจะถามต่อหน้าเซียวปี้เฉิง

“ข้าสงสัยเจ้าเมื่อไร ต้องเป็นเพราะเมื่อกี้นี้ลมแรง เจ้าหูฝาดไปแล้ว”

เซียวปี้เฉิงพลันเข้าใจ เอ่ยผสมโรง “เรื่องในคืนนั้นเป็นอุบัติเหตุ พ่อตาอย่าได้โทษหยุนหลิงผิดเลย”

เหลียนฮูหยินสายตาขรึมพลัน อดมองเซียวปี้เฉิงไม่ได้ ในใจเต็มไปด้วยความสงสัยและเคียดแค้น

จากการบอกเล่าของหานเอ๋อร์ นังแพศยานี่ถีบนางตกน้ำชัดๆ เหตุใดจิ้งอ๋องจึงลำเอียงปกป้องนาง!

เซียวปี้เฉิงพูดถึงขนาดนี้แล้ว ซื่อจื่อเฒ่าก็ไม่ควรสงสัยหยุนหลิงอีก ได้แต่ฝืนพูด “ข้าก็ไม่ได้บอกว่านางทำให้หานเอ๋อร์ตกน้ำ เพียงแต่หานเอ๋อร์เกิดเรื่องบนเรือ ในฐานะพี่สาวกลับไม่ดูแลน้องสาวให้ดี นี่คือเรื่องจริงที่ไม่ต้องโต้แย้ง”

ซื่อจื่อเฒ่าจะลำเอียงมากเกินไปหน่อยแล้ว เซียวปี้เฉิงหน้าตึงเล็กน้อย

“งานเลี้ยงบนเรือสำราญคือข้าที่วางแผนเอง คำพูดของพ่อตาจะบอกเป็นนัยว่าข้าทำได้ไม่รอบคอบถี่ถ้วนหรือ”

ซื่อจื่อเฒ่าอึ้งครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเซียวปี้เฉิงจะปกป้องหยุนหลิงอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ รีบโบกมือ “ไม่ใช่ ข้าย่อมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...”