องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 62

เขาจำได้ว่าเคยมีผู้หญิงคนหนึ่งในเมืองหลวงที่ตั้งครรภ์แฝดสาม สุดท้ายตอนคลอดเสียชีวิตทั้งแม่ทั้งลูกสี่ชีวิต

เซียวปี้เฉิงรู้สึกหน้ามืด หายใจอย่างหนักใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “.....รู้สึกผิดไปหรือเปล่า?”

หยุนหลิงยังอยู่ในอาการตกใจ

ในความทรงจำของนาง ผู้ที่มีพลังจิตจะได้มาหลังจากได้รับยากระตุ้นศักยภาพ ไม่เคยได้ยินว่าเคยมีใครมีพลังจิตตั้งแต่แรกเกิดในครรภ์

เกิดอะไรขึ้นกับเด็กสองคนนี้?

หยุนหลิงค่อยๆได้สติกลับมา ส่ายหัวพร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่มีทางสัมผัสผิด มีสองคนจริงๆ”

เห็นสีหน้าเซียวปี้เฉิงย่ำแย่ นางขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าแสดงท่าทีแบบนี้ทำไม? กลัวข้าคลอดลูกออกมาเป็นปีศาจสองตัวหรือ?”

สีหน้าเซียวปี้เฉิงตื่นเต้น พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “......ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่ผู้หญิงคลอดลูกไม่ใช่เรื่องง่าย คลอดสองคนยิ่งอันตราย”

เงียบไปสักพัก เขาค่อยๆพูดขึ้นว่า “ยัยปีศาจ ข้าจำได้ว่าตอนนี้เจ้าเป็นมนุษย์....”

หยุนหลิงนิ่งอึ้งมองดูเขา อารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกอย่างไม่เคยมีมาก่อนแผ่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

แววตาของนางอ่อนโยนลง มองดูเซียวปี้เฉิงอย่างยิ้มแย้ม พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าตาบอด เจ้าเป็นห่วงข้าหรือ?”

ได้ยินเสียงประหลาดใจในน้ำเสียงของนาง เซียวปี้เฉิงอดไม่มีที่สีหน้าจะมืดหม่นลง พร้อมพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “.....ข้าเป็นห่วงเจ้าไม่ได้หรือ? เจ้าเห็นข้าเป็นคนยังไงกัน?”

“เจ้าคิดว่าใครก็เป็นเหมือนเจ้าหรือ วันๆไม่คิดอะไรเลย”

เซียวปี้เฉิงพูดพึมพำขึ้นมา แลดูหดหู่ใจเล็กน้อย

หยุนหลิงหรี่ตาลง ยิ้มจางๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าตาบอด เจ้าไม่ได้หลงรักข้าใช่ไหม?”

พูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าหยุนหลิงค่อนข้างได้ใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าหวังดีพูดเตือนเจ้า อย่าหลงรักข้าเด็ดขาด อย่าลืมสิ่งที่เจ้าพูดเมื่อตอนที่ทะเลาะกัน”

ดีที่สุดต่อไปขอให้เจ้าอย่าตกหลุมรักข้า ไม่อย่างนั้นเจ้าจะรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดใจที่แตกสลาย

ไม่ว่าจะเป็นความเป็นมา ตัวตนที่แท้จริง หรือปานปลอม.....

เซียวปี้เฉิงรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก ที่จริงในใจยัยปีศาจไม่ไว้ใจเขาเลยมั้ง

หยุนหลิงยักไหล่ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าขอบอกไว้ก่อน ต่อไปหากท่านอ๋องรับไม่ได้ ก็ขอให้เห็นแก่ที่ข้าช่วยรักษาตาให้เจ้า ถือว่าพวกเขาไม่มีตัวตนอยู่จริง ปล่อยพวกเราไปเป็นอิสระ ข้ารับประกันว่าจะไม่มาก่อเรื่องบนเรื่องมนุษย์”

ได้ยินนางพูดว่าจะไปอย่างไม่ลังเล เซียวปี้เฉิงรู้สึกเจ็บปวดใจ

เขาหัวเราะเย้ย พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเข้มว่า “ไม่ว่าลูกที่คลอดออกมาเป็นยังไง ลูกในท้องของเจ้าก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของข้า อย่าคิดพรากความสัมพันธ์ไปง่ายๆ"

เซียวปี้เฉิงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ทำไมหยุนหลิงถึงไม่รู้สึกอะไรเลยขนาดนั้น ไม่มีความลังเลเสียใจเลยสักนิด

ปีศาจแล้วไง ต่อให้เป็นผีแล้วยังไง?

ในเมื่อแต่งงานกับเขาเซียวปี้เฉิง ก็จะต้องเป็นพระชายาจิ้งไปตลอดชีวิต