องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 78

ถึงแม้หยุนหลิงจะปฏิเสธเขา แต่ก็ทำกับเขาเหมือนปกติไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่ายังไง ต่อไปก็ไม่ต้องหลบหน้านางเพราะเรื่องในวันนี้

เขาคิดไปด้วยและเดินกลับไปที่เรือนซู่สือไปด้วย สายตาเหลือบไปเห็นไท่ซ่างหวงที่ถือไม้เท้าทำหน้ามืดมนยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าบึ้งตึงมากไม่ไหว

“ข้ายังคิดว่าคืนนี้เจ้าจะนอนที่เรือนซู่สือเสียอีก ดูท่าทางหงอยๆของเจ้าสิ โดนเสี่ยวหลิงไล่ออกไปหรือไง?”

เซียวปี้เฉิงคิดในใจ มหัศจรรย์จริงๆ เมื่อก่อน ไท่ซ่างหวงเห็นเขาแล้ว ก็ต้องใช้ไม้เท้าไล่ตีเขาตลอด

ทำไมวันนี้ถึงไม่ตีเขาแล้วล่ะ?

แต่ก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน เซียวปี้เฉิงไม่มีที่ให้เขาตีแล้วนะ จึงรีบแกล้งตาบอดแล้วเรียกให้ลู่ชีมาพยุงตัวเองกลับไปที่เรือนซู่สือ หนีเร็วยิ่งกว่ากระต่ายอีก

ไท่ซ่างหวงจ้องเขม็งไปยังแผ่นหลังของเซียวปี้เฉิง และแสยะยิ้มเย็นชา

“เหอะ ให้ตายสิ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ เห็นปู่แล้วไม่ทักทายก็ช่างเถอะ ยังแกล้งตาบอดอีก!”

เดี๋ยวจะจัดการให้หนักเลย

รอหยุนหลิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ วาดปานบนหน้าเสร็จแล้ว เฉินหมัวมัวก็เรียกให้คนมาจัดสำรับ

“พระชายา วันนี้บ่ายท่านไปไหนมาเจ้าคะ ไท่ซ่างหวงตามหาท่านจนแทบจะพลิกทั้งจวนแล้ว”

เห็นได้ชัดว่า เซียวปี้เฉิงไม่กล้าบอกออกไปว่านางแอบหนีออกจากจวน พวกเฉินหมัวมัวจึงไม่ทันได้สังเกต

หยุนหลิงไอกระแอม “ข้าทำงานอยู่ในห้องยา จนลืมเวลาไปน่ะ”

ปกตินางก็ชอบแช่อยู่ในห้องยาอยู่แล้ว เฉินหมัวมัวก็ไม่ได้สงสัยอะไร “ท่านทำงานเหนื่อยทุกวันแบบนี้ หวังว่าท่านอ๋องทั้งสองท่านจะดีขึ้นมานะเจ้าคะ”

“วันนี้เหนื่อยมากจริงๆ รบกวนหมัวมัวช่วยบอกให้พวกเขาเตรียมน้ำร้อนให้ข้าหน่อย วันนี้ข้าอยากพักผ่อนเร็วๆ”

ยาสมุนไพรที่ซื้อกลับมายังไม่ได้จัดการเลย นางต้องบดยาแล้วเก็บรักษาไว้ให้ดี

เฉินหมัวมัวตอบรับ แล้วเดินออกไป

“ข้าไม่อยากแล้วจะทำยังไงได้? ลูกสาวโตแล้วจะเก็บไว้ข้างกายก็ไม่ได้” ไท่ซ่างหวงมองหยุนหลิงด้วยสายตาเศร้าโศก แล้วถอนหายใจพูดว่า “เจ้ายอมเสี่ยงที่จะทำให้ข้าโกรธ ก็ต้องแอบย่องไปพบกับเขาทุกคืน ข้าไม่ยอมแล้วจะทำยังไงได้?”

หยุนหลิงไม่เข้าใจ นางอธิบายว่า “ข้าไม่ได้ไปแอบเจอกับเจ้า ข้าแค่……ช่างเถอะ ในเมื่อท่านไม่ชอบเขา งั้นต่อไปข้าไม่ไปหาเขาแล้วก็ได้”

ยังไงเซียวปี้เฉิงก็หายดีแล้ว

พูดจบ หยุนหลิงก็พูดเสริมอีกว่า “ต่อไป ถ้าท่านเห็นเขามาที่เรือนหลั่นชิง ต้องขวางเขาไว้ อย่าให้เขาเข้ามาได้เด็ดขาด”

เดี๋ยวจะเป็นเหมือนวันนี้อีก ถูกจับได้โดยไม่รู้ตัว

ไท่ซ่างหวงได้ยินแบบนี้ สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย เหมือนพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ทำไมไม่ยอมเจอเขาอีกล่ะ? ถึงแม้ข้าจะไม่ชอบเจ้าหมายักษ์นั่น แต่ช่วงนี้ เห็นเขาเงียบลงไปเยอะมาก ไม่เหมือนปกติที่ชอบทำอะไรลับๆล่อๆ และช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ”

“ถึงแม้เขาจะจนไปหน่อย แต่หน้าตาก็ถือว่าใช้ได้ ถ้าเจ้าอยาก ข้าจะไม่ขวางให้เจ้ากับเขาได้พบเจอกันอย่างเปิดเผย”

ไท่ซ่างหวงพูดแทนเซียวปี้เฉิงงั้นเหรอ พระอาทิตย์ออกจากตะวันตกเหรอ?