องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 83

ตอนนี้หยุนหลิงเป็นลูกรักของไท่ซ่างหวง เจาเหรินตี้ทำอะไรนางไม่ได้ จึงต้องพาลลูกชายแทน

เขาแอบตกใจในใจ ตอนแรกคิดว่าไท่ซ่างหวงจะเอ็นดูหยุนหลิง เป็นเพราะเขาเป็นโรคสมองเสื่อม และอาจจะเพราะเสียลูกสาวไป จึงทำให้รักหยุนหลิงมากเป็นพิเศษ

แต่ตอนนี้ไท่ซ่างหวงกลับมาเป็นปกติแล้ว ความรักที่มีต่อหยุนหลิงกลับไม่เปลี่ยนแปลงเลย และยังมอบชิ้นส่วนดวงดาวให้นางอีก ดูแล้ว หยุนหลิงคงสำคัญมากสำหรับเขา

“ลูกขอตัวลาขอรับ”

เซียวปี้เฉิงโดนด่า ใจก็ฝ่อไปชั่วขณะ แต่กลับแอบดีใจ

ทั้งที่เสด็จพ่อตกลงจะมอบให้หยุนหลิง แต่สุดท้ายกลับไม่รักษาคำพูดเอง โชคดีที่เขาเอาหินนั้นมาได้ ไม่งั้นยัยปีศาจคงได้หนีไปแล้วล่ะ

หยุนหลิงตามเซียวปี้เฉิงไปที่เรือนฉางหนิง นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เจอไทเฮา ตั้งแต่ที่ข้ามเวลามาที่นี่

แตกต่างจากภาพยายแก่ทรงพลังในความทรงจำมาก ไทเฮาหน้าตาอ่อนโยนมีเมตตา กินเจศึกษาธรรมะมาหลายปี จึงทำให้ทั้งตัวของนางดูเงียบสงบและอบอุ่น เสื้อผ้าก็เป็นสีอ่อน ปิ่นปักผมก็เป็นแบบไม้ธรรมดา

“ไท่ซ่างหวง ท่านหายดีแล้วหรือ?”

มองดูไทเฮา น้ำเสียงของไท่ซ่างหวงก็ดูอ่อนโยนลงไปมาก “น้องสาว หลายปีมานี้ ข้าคงทำให้เจ้าเป็นห่วงมากสินะ”

ถึงแม้จะยังไม่ลืมภรรยาคนแรกที่จากไปแล้ว แต่ไทเฮาก็เป็นคนที่เผชิญความยากลำบากอยู่ข้างไท่ซ่างหวงมานานหลายปี จึงเป็นที่น่าเคารพรัก

“ท่านจำข้าได้สักทีนะ!”

ได้ยินคำว่า ‘น้องสาว’ ไทเฮาก็อดไม่ได้ขอบตาแดงก่ำ รีบเข้าไปจับมือไท่ซ่างหวงแล้วร้องไห้กลางเรือนฉางหนิง

เซียวปี้เฉิงแค่พริบตาเดียวก็รู้แล้วว่าหยุนหลิงกำลังคิดอะไร เขาแอบแตะนิ้วมือนาง แล้วกระซิบเสียงเบา

“ลูกประคำนี้เสด็จย่าใส่มาสิบปีแล้ว ไม่เคยห่างกายเลย ตอนนี้เสด็จย่าเอาให้เจ้า คงจะพึงพอใจในตัวเจ้ามาก”

ระหว่างที่พูดนั้น เฟิงฮองเฮาได้ยินข่าวก็รีบมาที่เรือนฉางหนิง ด้านหลังยังมีองค์หญิงหกที่ไม่ได้เจอกันมาหลายวัน

ครั้งก่อนเสียเปรียบหยุนหลิงกับเซียวปี้เฉิง องค์หญิงหกก็เงียบไปพักใหญ่ ตอนที่เห็นหยุนหลิง สายตาของนางก็ประกายไปด้วยความโกรธ แต่ไม่นานก็ข่มลงไปได้

เฟิงฮองเฮาทำความเคารพ รอยยิ้มที่อ่อนโยนและอบอุ่นก็ชะงักเมื่อเห็นลูกประคำในมือหยุนหลิง

ฉุ่หยุนหลิงที่มีชื่อเสียงไม่ดี ทำไมถึงได้ความรักของไท่ซ่างหวงกับไทเฮาไปอย่างง่ายดายกันนะ!