องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 94

“ใครสอนเจ้ากัน?”

พอพูดถึงเรื่องนี้ สายตาของหยุนหลิงก็อ่อนโยนขึ้นมา “นางชื่อว่าเสวียนจี อยู่ลำดับสุดท้ายในองค์กร พวกเราจะเรียกนางว่าน้องเล็ก ”

หยุนหลิงเล่าเกี่ยวกับอาวุธกับรถสงครามที่เคยช่วยน้องเล็กสร้าง เซียวปี้เฉิงได้ยินแล้วก็ตาเป็นประกาย สีหน้าตกตะลึงมาก

“บนโลกนี้มีอาวุธแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ? สามารถบินลัดฟ้าข้ามแม่น้ำภูเขา และยังผ่านทะเลอันกว้างใหญ่ได้ แถมยังยิงศัตรูได้อย่างแม่นยำอีก?”

และยังสามารถทำลายล้างเมืองหนึ่งได้ด้วย หรือนี่จะเป็นสงครามระหว่างเทพกับปีศาจในตำนาน?

เซียวปี้เฉิงรู้สึกได้รับผลกระทบทางด้านทัศนคติ “ถ้าหากมีอาวุธแบบนี้อยู่จริง งั้นอยู่ต่อหน้าเทพและปีศาจ มนุษย์ก็เป็นแค่มดตัวเล็กน่ะสิ”

หยุนหลิงหมุนเส้นผมเล่น ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายเรื่องทฤษฎีขีปนาวุธข้ามทวีปให้เซียวปี้เฉิงเข้าใจยังไงดี

“……อาวุธพวกนี้ ก็ทำขึ้นมาจากมนุษย์นั่นแหละ”

เซียวปี้เฉิงตกตะลึง “หรือเจ้าก็ทำเป็นเหมือนกัน? ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นต้าโจวของเราก็จะปกครองแคว้นทั้งหมดได้แล้วน่ะสิ?”

ตลอดหลายวันมานี้ เขาเข้าใจแล้วว่า หยุนหลิงอาจจะเป็นนางฟ้าลงมาจุติยังโลกมนุษย์ในตำนานก็ได้

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เขาก็ชอบเรียกนางยัยปีศาจมากกว่า

หยุนหลิงเบะปาก “อย่าฝันไปเลย ข้าเชี่ยวชาญด้านยาพิษและการรักษา ทำพวกรถสงครามลาอาวุธใหญ่ๆไม่เป็นหรอกนะ ก็ทำเป็นแค่ของชิ้นเล็กๆ และอาวุธลักที่ใช้งานง่ายๆ”

เซียวปี้เฉิงฉีกยิ้มให้นาง สายตาเป็นประกาย “เจ้าช่วยข้าไว้ได้เยอะเลย ยาถอนพิษควันครั้งก่อน และเกาทัณฑ์ที่มีความประณีตนี้อีก ถ้าเอาไปใช้ในสงครามได้ พวกเราก็จะได้เปรียบกว่าพวกชาวทูเจวี๋ย”

เพื่อเป็นการตอบแทน เขาก็แอบวางแผนเตรียมช่วยหยุนหลิงขายขี้ผึ้งโสมหิมะ

นึกถึงเรื่องสงคราม หยุนหลิงก็ถึงรู้สึกว่า ตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในยุคโกลาหลที่มีสงครามเต็มไปหมด ถึงแม้ในเมืองหลวงจะหรูหราแค่ไหน แต่เหมือนทุกคนจะเตรียมใจพร้อมสู้รบเต็มที่ เหมือนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว

นางยกมือเท้าคาง แอบคิดในใจ งานเลี้ยงเรือมังกรจะมีพลุดอกไม้ไฟให้ชมตอนกลางคืน แสดงว่าคนในยุคนี้สร้างระเบิดได้แล้ว แต่นางไม่เคยเห็นใครใช้ดินปืนเลย

เซียวปี้เฉิงทั้งโกรธและเหนื่อยใจ ทำได้แค่ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ข้าจะไปเจอเขาเอง เจ้าอยู่ที่เรือนหลั่นชิงไป อย่าไปเจอเขาเด็ดขาด”

เจอกับผู้ชายที่เอาแต่คิดถึงภรรยาของเขา เซียวปี้เฉิงไม่มีทางทำหน้าดีให้แน่นอน ถึงแม้อีกฝ่ายจะเอายาสมุนไพรบำรุงราคาแพงที่ถึงแม้เขาจะเอาเงินในกระเป๋าทั้งหมดออกมาก็จ่ายไม่ไหวก็ตาม

หรงจ้านกับเซียวปี้เฉิงเคยพบกันไม่กี่ครั้ง ไม่สนิทกันเท่าไหร่ เห็นเขาทำหน้าเย็นชาก็ไม่รู้สึกว่าแปลกใจหรือไม่เหมาะสมตรงไหน

วันนี้เข้ามาเยี่ยมที่บ้านโดยไม่ได้บอกกล่าวกันก่อน ก็มาเพราะอยากถามเรื่องบางอย่างกับเขา

ทักทายเกรงใจกันสักพัก หรงจ้านก็พูดเปิดประเด็นทันทีว่า “วันนี้ที่ข้ามาเยี่ยมจิ้งอ๋อง มีเรื่องหนึ่งอยากจะถามท่านหน่อย”

เซียวปี้เฉิงพูดโดยสีหน้าไร้อารมณ์ “คุณชายหรงเชิญพูดมาได้เลย”

หรงจ้านยิ้มอ่อนๆ ทำเอาดอกไม้ในเรือนเบ่งบานออกมาจนหมด “ท่านอ๋องเคยได้ยินชื่อของแม่หญิงหลินหยุนหรือไม่?”

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้วเป็นปม รู้สึกโกรธในใจ เจ้าหมอนี่มาเพราะยัยปีศาจจริงด้วย