อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 281

ยิ่งไปกว่านั้นการยอมรับตัวตนฐานะของนางต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ ก็ดูไม่เหมือนตัวนางนัก

เซียวหลันยวนจับมือนาง มองไปทางจ้าวหรู "พระชายาของข้า ไม่นับเป็นคนของราชวงศ์หรือ?"

ทำไมจะไม่นับกันล่ะ?

จ้าวหรูแค่ไม่อยากเชื่อเท่านั้น

"ท่านไม่ได้จำคนผิดหรือ?" นางไม่อยากจะเชื่อจริงๆ เรื่องทำไมจึงไร้สาระเช่นนี้ "ท่านรุ้ไหม หลายปีมานี้นางวันวันเอาแต่หัวหันอยู่กับรัฐทายาทเซียว นางเอาแต่อยากจะแต่งงานกับรัฐทายาทเซียว ยิ่งไปกว่านั้นยังไปอ้อนวอนองค์จักรพรรดิเสียด้วยซ้ำ!"

นางมองไปยังคนรอบๆ "ถ้าไม่เชื่อก็ลองถามพวกเขา คนทั้งหมดที่นี่ล้วนรู้กัน ฟู่จาวหนิงอยากจะแต่งงานกับรัฐทายาทเซียวจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว!"

มีคนร้องขึ้นมา "ใช่ๆๆ พวกเราเองก็เคยได้ยินมา"

"ข้ายังเห็นว่านางไปอ้อนวอนรัฐทายาทเซียวด้วยซ้ำ บอกว่าขอแค่รัฐทายาทเซียวยอมรับนางเป็นภรรยา จะเงื่อนไขอะไรนางก็ยอมรับทั้งสิ้น! แล้วยังบอกว่าหลังจากเป็นภรรยาแล้ว นางจะคอยยกชายกน้ำ คอยนวดขาทุบขา คอยปอกเปลือกองุ่น คอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้ถึงมุมปากของเขาเลยด้วย"

มีคนหลบอยู่ในกลุ่มร้องออกมา

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่ามือของตนเองถูกบีบแรงขึ้น

แรงมือของเซียวหลันยวนแทบจะบีบมือของนางจนหลุดอยู่แล้ว ฟู่จาวหนิงคิดจะกระตุกออกมาแต่ก็กระตุกไม่ไหว

"ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้าที่เราจะมาเขารุ่งอรุณก็ได้ยินอยู่ว่ารัฐทายาทเซียวตอบรับว่าจะแต่งงานกับนางแล้ว ตอนนี้นางทำไมจึงมาเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนกัน?"

จ้าวหรูจะอย่างไรก็ไม่เชื่อ

เสียงของอ๋องเจวี้ยนนิ่งขรึมลงมา

"เช่นนั้นเจ้าก็พูดมา ข้าสมองเลอะเลือนจนขนาดตนเองก็ยังจำพระชายาของตนเองไม่ได้แล้วหรือ?"

"ไม่ใช่เช่นนั้น"

"หรือจะบอกว่า ข้ากับพระชายาแต่งงานกันอย่างไร ก็ต้องมาอธิบายกับเจ้าพวกอย่างชัดถ้อยชัดคำด้วยหรือ?"

"ไม่ใช่ ข้า"

จ้าวหรูร้อนรน ยังคิดจะพูดอะไร เซียวหลันยวนกลับไม่ให้โอกาสนาง "หรือว่าเจ้าคิดว่า ข้าจะแต่งงานกับนางได้หรือไม่ ก็ยังต้องได้รับการยอมรับจากพวกเจ้าหรือ?"

"ไม่ใช่เช่นนั้น!"

"ในเมื่อไม่ใช่ เช่นนั้นนางตอนนี้เป็นหระชายาหอ๋องเจวี้ยน แล้วเจ้ามีความเห็นด้วยหรือ?"

"ข้า"

แต่ว่า เรื่องยังไม่จบ! ฟู่จาวหนิงน่าจะน่าจะช่วยคนจากเผ่าเฮ่อเหลียนนั้นไปแล้ว เขาต้องรีบกลับเมืองหลวง จัดการเผยเรื่องนี้ให้แก่ฮองเฮา!

ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องกลับเมืองหลวงไปหาข้อมูลเกี่ยวกับอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อยด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น

พี่น้องจ้าวเฉินพอจากไป บรรยากาศก็ผ่อนคลายลงมา

"ท่านอ๋อง"

เสียงที่อ่อนแอและเศร้าโศกดังขึ้น ฟู่จาวหนิงมองออกไป ก็เห็นคนสวยเบ้าตาแดงน่าสงสารคนหนึ่ง

เซียวหลันยวนเองก็เห็นแล้ว

พวกของเจียงอวี้ข้างๆก็ได้สติกลับมา รีบเอ่ยขึ้นว่า "อ๋องเจวี้ยน ท่านได้ที่หนึ่งของการแข่งล่าสัตว์ เช่นนั้น ท่านจะนัดกับแม่นางคนใดหรือ"

เสียงพวกเขาชะงักลงทันที มองไปทางฟู่จาวหนิง

พระชายาอ๋องเจวี้ยนเองก็อยู่ที่นี่นะ เรื่องนี้มันช่าง

หลินหว่านซินเองก็มองฟุ่จาวหนิง กัดริมฝีปาก น้ำตาไหลอาบลงมา

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน หว่านซินไม่รู้เลยว่าอ๋องเจวี้ยนแต่งงานแล้ว แต่ว่า"