อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 295

เซียวหลันยวนกับชิงอีหาฟู่จาวหนิงเจอเร็วกว่าพวกเขาก้าวหนึ่ง

พวกเขาเพิ่งตามมาถึง ฟู่จาวหนิงก็กดฟันประคองตัวอันชิงมาเบื้องหน้าเซียวหลันยวนแล้ว เตรียมจะผลักไปยังอกเขา

"ที่เหลือต้องเป็นท่านมาดูแลเองแล้วใช่ไหม?"

พอเห็นอันชิงล้มมาที่อ้อมกอดตนเอง เซียวหลันยวนก็หน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดึงชิงอีเข้ามาขวางไว้

ชิงอีรีบประคองตัวอันชิง

ท่านอ๋อง ท่านจะหลบทำไมเนี่ย?

ถ้าแม่นางอันล้มลงไปบาดเจ็บบนพื้นจะทำอย่างไรกัน?

เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิง ระงับความโกรธไว้ "เจ้าผลักนางมาหาข้านี่หมายความว่าอย่างไรกัน?"

"คนของท่าน ข้าช่วยรักษาแทนท่านไปแล้ว หรือว่าหลังจากนี้ไม่ควรส่งต่อให้ท่านกัน? ท่านคงไม่คิดจะให้ข้าช่วยดูแลนางต่อหรอกนะ?"

ฟู่จาวหนิงเองก็ถลึงตากลับมา "นางเอาแต่เรียกชื่อของท่าน！"

ดังนั้น เขาน่าจะเป็นคนที่อันชิงเชื่อใจ นางเอาแต่เรียกชื่อเขาตลอด แล้วยังไม่ส่งให้เขาได้หรือ?

"นาง? เรียกชื่อของข้าหรือ?"

เซียวหลันยวนไม่อยากจะเชื่อ ว่าอันชิงจะกล้าหาญขนาดนี้

"แน่นอนสิ！ข้าจะโกหกท่านทำไมกัน?"

"แล้วนางเรียกขึ้นมาอย่างไร?"

"ก็ต้องเรียกว่าเซียวหลันยวนน่ะสิ！ท่านลืมชื่อตัวเองไปแล้วรึ?" ฟู่จาวหนิงร้องเชอะขึ้นมาเสียงหนึ่ง

"เฮอะ เช่นนั้นนางก็กล้าหาญไม่เบา"

นอกจากฟู่จาวหนิงหญิงสาวคนนี้ ยังไม่มีใครกล้าหาญชาญชัยเรียกชื่อพร้อมนามสกุลของเขาสักคน

"คงเพราะท่านโปรดปรานนางกระมัง?"

ฟู่จาวหนิงเอ่ยต่อมาอีกคำ จากนั้นจึงรู้สึกอึดอัดใจ ไม่อยากจะเสวนาปัญหาไร้สาระนี้กับเขาแล้ว นางจึงหมุนตัวจะเดินไป

"ถึงอย่างไรก็ส่งให้ท่านแล้วนะ"

นางพาพวกฟางซือฉิงรีบเดินออกไป

ชิงอีประคองตัวอันชิง ไม่กล้าสบตานาง แต่ว่ากลิ่นบนตัวอันชิงไม่ดีเอาเสียเลย

"ท่านอ๋อง แม่นางอันทำอย่างไรดี?"

จนพวกนางมาถึงเรือนรับรอง เพิ่งจะเข้าประตู ชิงอีก็ตามมาทัน ส่งอันชิงประคองไปอยู่ข้างตัวเสี่ยวเถา "รีบประคองแม่นางอันเร็ว"

"หา?

เสี่ยวเถางงงัน แต่ก็ไม่กล้าไม่ฟังคำ ประคองตัวอันชิงที่อ่อนยวบยาบ

ทำไมถึงส่งคนเข้ามาอีกแล้วล่ะ?

"พระชายา ท่านอ๋องบอกว่า แม่นางอันคืนนี้ส่งให้กับท่านก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าจะส่งนางกลับเมืองหลวง"

ชิงอีพูดจบก็รีบร้อนวิ่งออกไป เพื่อไม่ให้ฟู่จาวหนิงส่งคนโยนกลับมา

"กลับมาก่อน！"

ฟู่จาวหนิงกระทืบเท้าเรียก ชิงอีเองก็วิ่งหนีไปเร็วกว่ากระต่ายเสียอีก

ฟู่จาวหนิงสูดลมหายใจลึก

น่าโมโหชมัด

"คุณหนู แล้วตอนนี้ทำอย่างไรดี?" เสี่ยวเถาประคองตัวอันชิง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี