อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 342

เซียวหลันยวนยกตะเกียบขึ้นมองนาง "ไร้เดียงสา"

"ข้าสนุก"

ฟู่จาวหนิงรีบแย่งคีบเสี่ยวทังเปาที่แย่งเขามาก่อนหน้าชิ้นนั้นยัดเข้าปากลงไป

ชิงอีเห็นท่านอ๋องกับพระชายาสองคนเล่นแย่งของกินกันเหมือนเด็กๆ อยู่ข้างๆ ก็อดยิ้มจนมุมปากแทบจะกระตุกขึ้นมาไม่ได้

ดีเสียจริง

หลายปีมานี้ท่านอ๋องกินข้าวอยู่คนเดียว เขากินไปแค่ไม่กี่คำก็วางตะเกียบลงแล้ว กินต่อไม่ลง และกินอย่างไม่ค่อยจะเบิกบานใจด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นท่านอ๋องกินได้ผ่อนคลายและเบิกบานได้ขนาดนี้

กระทั่งท่านอ๋องยังมีหลายครั้งที่แย่งคีบจากตะเกียบขอพระชายาอีกด้วย จงใจแหย่พระชายาที่กำลังกินอย่างมีความสุข

ท่านอ๋องยังพูดว่าพระชายาไร้เดียงสาเสียด้วย ทั้งที่เขาเองก็ไร้เดียงสาเช่นกัน

หนึ่งมือเช้ากินเสร็จ ฟู่จาวหนิงอดลูบท้องของตนเองขึ้นมาไม่ได้ ถอนหายใจออกมา

"เฮ้อ แน่นไปหมดแล้ว"

นี่ไม่ใช่นิสัยที่ดีนัก

กินจนแน่นไม่ใช่เรื่องดี

"นี่เป็นถึงหมอเลยนะ เป็นหมอแต่ไม่รู้ขีดจำกัดการกินหรือ?" เซียวหลันยวนรินน้ำชาพลางหัวเราะ "ยิ่งไปกว่านั้น คุณหนูสูงศักดิ์ที่รู้กาลเทศะ จะไม่ทำกิริยาไม่งามเช่นนี้ต่อหน้าคนอื่นหรอกนะ"

ฟู่จาวหนิงเหยียดเขาผาดหนึ่ง "อะไรคือกิริยาไม่งาม? แบบนี้หรือ?"

นางยื่นมือลูบท้องตัวเองอีกครั้ง

ก็กินอิ่มจนแน่นแล้วนี่

ก่อนหน้านี้ที่บ้านตระกูลฟู่ไม่เคยมีโอกาสกินจนอิ่มแบบนี้เลย ก็จนเสียขนาดนั้นนี่นะ

หลายวันนี้ ช่วงนี้การกินดื่มของนางก็ไม่ทำให้ตนเองต้องเสียเปรียบเสียด้วยสิ ดังนั้นจึงกินจนเนื้อเริ่มยื่นมาหน่อยๆ แล้ว

มองท่าทางนางลูบท้องตนเอง เซียวหลันยวนนัยน์ตามีแววขบขัน

"อืม เล่าก็ได้ ผู้เฒ่าฟู่สี่สินะ"

เซียวหลันยวนดื่มชาไปครึ่งแก้ว และเริ่มเล่าเรื่องที่เขาไปตรวจสอบออกมา

"ผู้เฒ่าฟู่คนนี้มีขาข้างเดียวเดินเหินไม่สะดวก มีดวงตาข้างหนึ่งมองไม่เห็น ยิ่งไปกว่านั้นหน้าซีกหนึ่งก็เป็นอัมพาตด้วยสินะ? ว่ากันว่า อาการอัมพาตเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่มีมาแต่กำเนิด อายุของเขาเท่ากับอายุบิดาของเจ้า ตอนเล็กๆ พวกเขาเล่นด้วยกันบ่อยๆ มีครั้งหนึ่งพวกเขาหลายคนออกไปเล่นในภูเขา แล้วพบกับโจรภูเขาเข้า"

ฟู่จาวหนิงตะลึงไป

หรือว่าผู้เฒ่าฟู่ที่อยู่ในสภาพนี้ตอนนี้ จะเกี่ยวของกับบิดานาง?

"ครั้งนั้นไม่ใช่แค่คนตระกูลฟู่ที่อยู่ แต่ยังมีประชาชนบางส่วนอยู่อีกด้วย ค่ำคืนเทศกาลโคมลอย ไปเที่ยวเล่นกันที่ตีนเขา พวกโจรภูเขาที่ไปเจอก็ถูกจวนทางการจับกุมมา หนีตายไปได้ไม่กี่คน คนเหล่านั้นคิดจะจับตัวเด็กๆ ของครอบครัวที่ร่ำรวย ข่มขู่พวกเขาให้ส่งเงินมา เดิมทีไม่ใช่จะจับผู้เฒ่าสี่ฟู่ไป แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงถูกจับไปด้วยกัน"

"ต่อมา เด็กที่ถูกจับไปไม่กี่คนนั้น นอกจากผู้เฒ่าสี่ฟู่กับบิดาของเจ้า คนอื่นล้วนตายกันหมด"

ซู๊ด

ฟู่จาวหนิงฟังถึงจุดนี้ก็อดตกตะลึงขึ้นมาไม่ได้