ผู้เฒ่าฟู่รองกับผู้เฒ่าฟู่สามกำลังมองไปยังชายกลางคนในเรือนอย่างตึงเครียยด
ผู้ชายที่ดูรูปร่างสูงใหญ่ สวมชุดหรูหรา บนมือมีแหวนมรกตเขียวหมึกวงใหญ่วงหนึ่งคนนี้ก็คือผู้เฒ่ากู้
ผู้เฒ่ากู้มายังเมืองหลวงอันที่จริงก็ไม่ได้กระโตกกระตากมากนัก
จากที่เขาพูด คนที่เล่นพวกหินมรกต ก็ต้องเป็นพวกคนมีเงิน คนจนอย่าได้ข้องเกี่ยวเข้ามาเลย
ดังนั้นเขาจึงส่งเทียบเชิญไปให้กับคนมีเงินและคนที่คู่ควรบางส่วนในเมืองหลวง ประกาศออกไปเป็นวงเล็กๆ
คนเหล่านี้จึงบอกต่อกับคนที่ตนเองรู้จักอีกบางส่วน
เรื่องเช่นนี้มาถึงผู้เฒ่าฟู่รองและผู้เฒ่าฟู่สามได้ จึงเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเหนือกว่าขึ้นมา
พวกเขารู้สึกว่าตนเองนั้นร้ายกาจมา สามารถได้รับข่าวสารเช่นนี้ก่อน ได้รับโอกาสการทำเงิน
"น้องสาม เจ้าว่าหินก้อนนี้เป็นหินแร่มรกตจริงไหม?"
พอเห็นผู้อาวุโสกู้ยังตรวจสอบหินก้อนนั้นอย่างละเอียดอยู่ ซ้ำยังผ่านไปนานแล้วด้วย ผู้เฒ่าฟู่รองจึงรู้สึกใจตุ้มต่อมขึ้นมา
"ทำไมถึงต้องดูนานขนาดนี้?"
แต่ว่าตัวเขาเองระหว่างทางที่มาก็จ้องมองหินก้อนนั้นอยู่นานแล้ว ก็ยังมองไม่ออกว่ามันมีความพิเศษอะไร กระทั่งยังรู้สึกว่าน่าเกลียดไปหน่อยเสียด้วยซ้ำ
ถ้าไม่ใช่ผู้เฒ่าฟู่สี่บอกว่าหินก้อนนี้ไม่ธรรมดา เขาเองก็ไม่คิดจะชายตามองเสียด้วยซ้ำ
หินก้อนนี้วางอยู่ในสวนบ้านตระกูลฟู่นานแล้ว พวกเขาแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยมองตรงๆ เลย
"ผู้เฒ่าฟู่สี่ในเมื่อพูดมาแล้ว ก็คงเป็นไปได้นั่นล่ะ ถึงอย่างไรผู้เฒ่ากู้ก็กำลังดูอยู่ ประเดี๋ยวก็รู้เอง"
ผู้เฒ่าฟู่สามในใจก็รู้สึกเฝ้ารอมาก
น้องสี่บอกว่าหินก้อนนี้น่าจะมีมูลค่าไม่น้อยเลย น้องสี่เรื่องที่พูดมาในช่วงหลายปีนี้ไม่เคยผิดพลาดสักเรื่อง ฟังเขาไว้ก็พอแล้ว
นอกเหนือจากพวกเขาแล้ว ยังมีชายหนุ่มมีเหมือนเป็นคนมั่งคั่งอีกหลายคนยืนล้อมหินก้อนนี้อยู่ด้วยเช่นกัน มองๆ ก้อนหิน จากนั้นก็มองผู้เฒ่ากู้
"ผู้เฒ่ากู้ หินก้อนนี้ดูอย่างไรหรือ?"
"เรื่องนี้ถูกต้อง ถูกต้อง เข้าใจได้"
"ใช่ใช่ใช่ คุณสมบัติหินดีหรือไม่ดีราคาก็แตกต่างออกไป"
คนรอบๆ เองก็ล้วนเออออกับคำพูดของผู้เฒ่ากู้ขึ้นมา
"ดังนั้น ข้าก็ทำได้แค่อาศัยประสบการณ์เล็กน้อยของข้าประเมินราคาออกมาเท่านั้น ราคานี้อาจจะสูงกว่าราคาขายออกของหินหยกก้อนนี้ก็เป็นได้ ถ้าเช่นนั้นข้าก็ถือว่าเดิมพันชนะ แต่ว่าถ้าข้าพูดราคามา หินก้อนนี้หลังจากตัดออกคุณสมบัติอาจจะแย่มากก็เป็นไปได้ และอาจจะไม่ถือว่ามีคุณสมบัติเลยด้วยซ้ำ เช่นว่าข้างในมีรอยแตก สลักเป็นอะไรไม่ได้เลย เช่นนั้นก็เท่ากับข้าเดิมพันแพ้ สูญเสียไปทั้งหมด"
ผู้เฒ่ากู้กำลังอธิบายกับพวกเขาว่าหินก้อนนี้ต้องจัดการด้วยอย่างไร
ผู้เฒ่าฟู่รองผู้เฒ่าฟู่สามพอได้ยินก็ตึงเครียดขึ้นมา
"แล้วถ้าผู้เฒ่ากู้ให้ราคามา สุดท้านหินก้อนนี้ตัดออกมาแล้วคุณภาพไม่ดี พวกเราต้องคืนเงินให้ท่านไหม?" ผู้เฒ่าฟู่รองตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว รีบถามขึ้นมาถึงคำถามสำคัญ
ผู้เฒ่ากู้หัวเราะขึ้นมา
"เรื่องนี้แน่นอนว่าไม่ต้องสิ ข้าเอ่ยราคา เงินก็เป็นของพวกท่าน หินเป็นของข้า แน่นอนว่าถ้าตัดมาแล้วมันแย่จะไปโกรธโทษเคืองพวกท่านได้อย่างไรกัน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
รอต่อจากตอน 415 นานแล้ว ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว จะให้สนับสนุนยังไงถึงจะลงต่อคะ...
ไม่ลงต่อเหรอค่ะรองนานแล้วค่ะ...
อัพต่อหน่อยจ้า...
ตามอ่านมายังไม่อัพจบสักเรื่องเลยเว็ปนี้อะ😒😒...
ทำยังไงถึงจะได้ต่อคะ สนุกดีค่ะ...
อัพต่อนะคะ...
อัพต่อนะคะ รอนางเอกฟาดนางอิจฉาอยู่ หายไปนานๆใจคอไม่ค่อยดี 😅...
อัพต่อเถอะนะคะ..กำลังรอฟู่จาวหนิงฟาดซ่งอวิ๋นเหยาอย่าให้รอเก้อเลยนะคะ..พรีสสสส😅😅😅😅...
เออ รู้จักคนมากมาย แล้วยังไงต่อ...
คนรักเก่าของท่านอ๋องนี่น่ารังเกียจจริงๆ...