"ได้ยินว่าหมอเทวดาหลี่ออกไปรับท่านหญิงอวิ๋นเหยาที่นอกเมืองแล้ว ท่านหญิงอวิ๋นเหยาไม่ใช่บอกว่าพาเพื่อนกลับมาด้วยหรือ? ยิ่งไปกว่านั้นเพื่อนนางคนนั้นยังป่วยเป็นโรคประหลาดด้วย ครั้งนี้เห็นว่ามาเมืองหลวงของเราเพื่อรักษานี่"
หงจั๋วเองก็กำลังพูดเรื่องนี้กับเฝิ่นซิง
พวกนางเพียงไม่นานก็ได้ยินว่าท่านอ๋องก็จะออกนอกเมืองไปรับท่านหญิงอวิ๋นเหยาแล้ว
สองสาวใช้พอได้ยินเรื่องนี้ ในใจก็รู้สึกไม่ชื่นมื่นนัก
"ถ้าหากไม่มีพระชายาของพวกเรา แล้วท่านอ๋องออกไปรับท่านหญิงอวิ๋นเหยาที่นอกเมืองอย่างเอาใจใส่เช่นนี้ พวกเราก็คงดีใจอยู่หรอก ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องไม่เคยเอาใครมาไว้ในใจเลย แต่ก่อนท่านหญิงอวิ๋นเหยาบอกให้เขาทำอะไรเขาก็ไม่เคยจะฟังเลยนี่นะ"
แล้วทำไมหลังจากท่านอ๋องแต่งงาน ถึงกลับดูเอาใจใส่รู้ใจกว่าแต่ก่อนขึ้นมากัน?
"ใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้ท่านอ๋องมาเอาใจท่านหญิงอวิ๋นเหยาเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะ มีพระชายาของพวกเราอยู่แล้วแท้ๆ เขาทำไมถึงทำเช่นนี้อีก?"
เฝิ่นซิงถอนใจ
"พวกเราตามไปดีไหม?"
หงจั๋วกระโดดตัวขึ้นมมา
"แต่ท่านอ๋องไม่ได้กำชับให้พวกเราตามไปนี่" เฝิ่นซิงงงงัน
หงจั๋วไม่ค้านอะไร "ข้าไปข้าไป บางทีท่านอ๋องคงไม่ปฏิเสธข้า บอกไปว่าจะไปรับท่านหญิงอวิ๋นเหยา ถ้าท่านหญิงต้องการให้ช่วยอะไร ข้าเป็นสาวใช้ก็คงสะดวกขึ้นหน่อย!"
และนางก็อยากจะไปดูเหมือนกันว่าท่านอ๋องจะทำตัวรุ่มร่ามไหม!
หงจั๋วรีบร้อนพุ่งตัวออกไป อ๋องเจวี้ยนขึ้นรถม้าไปแล้ว
ถ้าเป็นแต่ก่อน หงจั๋วคงไม่กล้าขึ้นรถม้าคันเดียวกับท่านอ๋องแน่ แต่ครั้งนี้นางไม่สนอะไรแล้ว พุ่งตัวเข้าไปทันที
"ท่านอ๋อง ข้าน้อยไปด้วยได้หรือไม่? ท่านอ๋องมีอะไรก็สามารถกำชับข้าน้อยได้เลย!"
ชิงอีกับทหารอีกหลายคนก็งงงันไปแล้ว
หงจั๋วจะทำอย่างไรล่ะ?
นี่ก็ร้ายกาจจริงๆ
ชิงอีกำลังจะบอกว่าท่านอ๋องคงไม่เห็นด้วย ก่อนหน้านี้นอกจากไป๋ซวงกับจินเสวี่ยแล้ว เมื่อไรกันที่ได้เห็นท่านอ๋องพาสาวใช้ไปด้วย?
แต่เขายังไม่ทันพูดออกมา ก้ได้ยินท่านอ๋องเอ่ยขึ้นว่า
"ท่านหญิงอวิ๋นเหยาไม่ใช่ว่าพาคนป่วยมาด้วยหรือ? ฟู่จาวหนิงรู้วิชาแพทย์ รับนางให้ลองไปช่วยคนดู" อ๋องเจวี้ยนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
หา?
นี่เพื่อท่านหญิงอวิ๋นเหยาหรือ?
หงจั๋วโมโหขึ้นมาทันที
รถมาถึงบ้านตระกูลฟู่ เสี่ยวเถาออกมาเจรจาด้วย ต่อหน้าอ๋องเจวี้ยนเสี่ยวเถาไม่กล้าเงยหน้า เอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว
พอได้ยินคำพูดของเสี่ยวเถา อ๋องเจวี้ยนก็เม้มมุมปาก
"นางออกไปหมู่บ้านทางตะวันตกเมืองหรือ?"
"ท่านอ๋อง ใช่แล้วเจ้าค่ะ"
อ๋องเจวี้ยนปล่อยม่านลง "ไปเถอะ"
รถม้าหันหัวออก เสี่ยวเถาจึงกล้าเงยหน้าขึ้นมอง ปากขยับพะงาบๆ เฮ้อ ท่านอ๋องไม่เข้าไปดูผู้เฒ่าฟู่เสียหน่อยหรือ? ถึงแม้ผู้เฒ่าฟู่จะบอกให้คุณหนูหย่ากับอ๋องเจวี้ยนอยู่ตลอด แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หย่านี่นา?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
รอต่อจากตอน 415 นานแล้ว ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว จะให้สนับสนุนยังไงถึงจะลงต่อคะ...
ไม่ลงต่อเหรอค่ะรองนานแล้วค่ะ...
อัพต่อหน่อยจ้า...
ตามอ่านมายังไม่อัพจบสักเรื่องเลยเว็ปนี้อะ😒😒...
ทำยังไงถึงจะได้ต่อคะ สนุกดีค่ะ...
อัพต่อนะคะ...
อัพต่อนะคะ รอนางเอกฟาดนางอิจฉาอยู่ หายไปนานๆใจคอไม่ค่อยดี 😅...
อัพต่อเถอะนะคะ..กำลังรอฟู่จาวหนิงฟาดซ่งอวิ๋นเหยาอย่าให้รอเก้อเลยนะคะ..พรีสสสส😅😅😅😅...
เออ รู้จักคนมากมาย แล้วยังไงต่อ...
คนรักเก่าของท่านอ๋องนี่น่ารังเกียจจริงๆ...