ฟู่จาวหนิงรอจนป้าหวังวุ่นธุระเสร็จ จึงบอกเล่าสถานการณ์ของผู้เฒ่าหวางขึ้นมา
"กระแทกที่หัวมา ในหัวมีเลือดออกและมีลิ่มเลือดอยู่ ซ้ำยังมีอาการสมองกระทบกระเทือน ดังนั้นเขาจึงลืมเรื่องนี้ไป แล้วที่อาเจียน ก็ล้วนเกี่ยวข้องกับก้อนเลือดก้อนนั้นด้วย"
เพราะจะให้พวกเขาได้ยินแล้วเข้าใจ ดังนั้นนางจึงอธิบายให้ง่ายลงหน่อย
แต่ป้าหวางก็ยังไม่เข้าใจ
"เลือไม่ใช่ว่าไหลออกมาแล้วหรือ? จุดที่เขาโขกก็มีเลือดไหลออกมาไม่น้อยเลยนะ" ป้าหวางดูทำอะไรไม่ถูก ดูเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งด้วย
"ไม่ใช่เลือดจากบาดแผล แต่เป็นที่อยู่ในสมอง" ฟู่จาวหนิงทำเสียงให้เบาลง "ก็คือกระแทกรุนแรงเกินไป ด้านในมีเลือดออก จุดนั้นไม่มีบาดแผล เลือดจึงไหลออกมาไม่ได้ ท่านเข้าใจแบบนี้ได้ ผู้เฒ่าหวางตอนนี้มีบาดแผลสองแห่ง จุดหนึ่งคือที่เลือดไหลตรงนั้น ส่วนอีกที่คือด้านในหัว ท่านมองไม่เห็น"
นางชี้ไปในสมอง
ตอนนี้ป้าหวางก็เข้าใจขึ้นมาแล้ว
แต่หลังจากเข้าใจนางก็ลนลานขึ้นมา
"เช่นนั้นทำอย่างไรดี? ตาเฒ่าของบ้านข้าจะตายไหม? แล้วบาดแผลในหัวนี่ รักษายากหรือไม่?"
อาเพียนที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยขึ้นด้วยสัญชาตญาณ "อยู่ข้างในกะโหลกแบบนี้ มองไม่เห็นจับก็ไม่ได้ ใช้ยาก็ไม่ได้ แล้วจะรักษาง่ายได้อย่างไรกัน?"
ป้าหวางพอได้ยินก็ปิดปากร้องไห้ออกมา
"อาเพียน!"
ซือถูไป๋ตะคอกเสียงต่อใส่อาเพียน
ครั้งนี้ที่พาเขาออกมา พบว่านิสัยของอาเพียนเริ่มเบี่ยงเบนเสียแล้ว หลังจากนี้จะไม่พาเขาออกไปข้างนอกอีก
"ข้าพูดโกหกไม่ได้ ดังนั้นก็ขอพูดตามตรงว่า รักษายากมาก"
ฟู่จาวหนิงมองป้าหวาง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นอย่างใจเย็น "แต่ว่ารักษาได้"
"หา?
เสียงสะอื้นของป้าหวางหยุดลงทันที
เซียวหลันยวนจ้องเขม็งที่ฟู่จาวหนิง
นางอดทนต่อคนป่วยและครอบครัวของคนป่วยมากจริงๆ และยังอ่อนโยนมาอีกด้วย
แต่เพราะอะไรจึงมีท่าทีเช่นนี้กับเขา?
สายตาของซือถูไป๋จ้องอยู่บนหน้าฟู่จาวหนิงตลอด
เขารู้สึกว่านางเหมือนเปล่งแสง หญิงสาวเช่นนี้เขาไม่เคยพบมาก่อนเลย ราวกับว่าทำให้คนวางตาไม่ลงจากบนตัวนางเลยอย่างไรอย่างนั้น
แต่ว่า เขาเองก็อยากรู้อยากเห็นมาก วิชาแพทย์ของนางใครสอนมากันแน่? ผู้อาวุโสจี้หรือ?
เป็นไปไม่ได้ ใครก็รู้ว่าผู้อาวุโสจี้รู้จักแต่วิชาแพทย์พวกอาการบาดเจ็บเล็กน้อยธรรมดาบางส่วนเท่านั้น สอนสิ่งที่ซับซ้อนกับฟู่จาวหนิงเช่นนี้ไม่ได้แน่ แต่นี่ขนาดอาการบาดเจ็บในสมองก็ยังรักษาได้
ฟู่จาวหนิงกล่อมป้าหวาง
นางก็ไหว้วานให้ฟู่จาวหนิงช่วยรักษาผู้เฒ่าหวางให้ด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
รอต่อจากตอน 415 นานแล้ว ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว จะให้สนับสนุนยังไงถึงจะลงต่อคะ...
ไม่ลงต่อเหรอค่ะรองนานแล้วค่ะ...
อัพต่อหน่อยจ้า...
ตามอ่านมายังไม่อัพจบสักเรื่องเลยเว็ปนี้อะ😒😒...
ทำยังไงถึงจะได้ต่อคะ สนุกดีค่ะ...
อัพต่อนะคะ...
อัพต่อนะคะ รอนางเอกฟาดนางอิจฉาอยู่ หายไปนานๆใจคอไม่ค่อยดี 😅...
อัพต่อเถอะนะคะ..กำลังรอฟู่จาวหนิงฟาดซ่งอวิ๋นเหยาอย่าให้รอเก้อเลยนะคะ..พรีสสสส😅😅😅😅...
เออ รู้จักคนมากมาย แล้วยังไงต่อ...
คนรักเก่าของท่านอ๋องนี่น่ารังเกียจจริงๆ...