อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 238

มังกรตาเดียวมีความห่วงเล็กน้อย กลัวว่าหยุนหว่านหนิงจะให้พวกเขาไปฆ่าคน

แต่คนเสื้อดำที่เหลือ ล้วนตื่นเต้นมาก

เดิมทีนึกว่าอยู่กับลูกพี่ไม่มีทางออกเลย แต่คิดไม่ถึงว่าคืนนี้ได้กลายเป็นคนของพระชายาหมิง......ดูเหมือนว่าอนาคตก็สามารถเจริญตามนางได้เลย!

"อันดับแรก ต้องเสริมสร้างสมรรถภาพทางร่างกาย"

หยุนหว่านหมิงพูดอย่างจริงจัง"เจอผู้หญิงที่อ่อนแอเหมือนข้า ยังแพ้หมดได้เลย"

"พวกเจ้าขายหน้าหรือเปล่าเนี่ย?"

นางมองพวกเขาอย่างรังเกียจ

พี่น้องทุกคน"......"

ท่านคือผู้หญิงอ่อนแอหรือ?!

"พอร่างกายแข็งแรงขึ้น ค่อยเสริมสร้างบุคลิกในตัว เช่นการเล่นดนตรี เล่นหมากรุก เขียนพู่กัน วาดภาพ เป็นต้น......"

นางยังพูดไม่จบ ก็ถูกมังกรตาเดียวขัดจังหวะ"คุณหญิงขอรับ นี่ทำให้พวกข้าลำบากจริงๆเลย!พวกข้าล้วนอ่านหนังสือไม่ออก จะเป็นสิ่งเหล่านี้อย่างไรได้?"

"ได้ นี่ก็ยากสำหรับพวกเจ้าจริง"

หยุนหว่านหนิงครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง"พรุ่งนี้เรานัดเวลาเจอกัน แล้วค่อยวางแผนอนาคตให้ดี"

"มังกรตาเดียว พรุ่งนี้เช้าเก้าโมงสี่สิบห้า รอข้าที่ท้ายซอยของถนนเจิ้งตง"

ตอนนั้นนางเพิ่งจับชีพจรให้โม่จงหรานเสร็จ โม่เยว่จะอยู่ต่อในวังเพื่อจัดการเรื่องสำคัญ หรือไปที่ค่ายเสินจี

ตอนบ่ายนางยังต้องไปจวนอ๋องโจว ฉีดเข็มให้โม่เยว่

จากนั้นไปรับหยวนเป่าที่ตระกูลกู้

ดังนั้นมีแค่ก่อนเที่ยง นางถึงมีเวลาเจอกับมังกรตาเดียว

นางยังไม่อยากให้โม่เยว่รู้การมีอยู่ของพรรคเหยเฟิง

"ได้ขอรับ"

มังกรตาเดียวรีบตอบรับ

ตอบรับแล้วก็ไม่กล้าผิดนัด

หยุนหว่านหนิงครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง และพูดว่า"ข้าต้องการทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของพรรคเหยเฟิงทั้งหมด!แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเจ้ากับข้านั้น ห้ามให้ใครรู้"

"ถ้ามีคนรั่วไหลออกไป ข้าจะตัดลิ้นคนนั้นไปให้หมากิน!"

คืนนี้ได้เห็นถึง"ความเก่งกล้า"ของนาง คนพวกมังกรตาเดียวล้วนเกรงกลัวนางยิ่งนัก

ใครจะกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของนาง?!

"ขอรับ คุณหญิงไม่ต้องห่วงขอรับ!"

มังกรตาเดียวยกมือขึ้นคิดจะสัญญา แต่กลับพบว่าดาบในมือกำลังชูไปที่หยุนหว่านหนิง......เขาเกรงกลัวจนเหงื่อไหลเต็มหน้า รีบทิ้งดาบลง"คำสั่งของคุณหญิง พวกข้าไม่กล้าฝ่าฝืนขอรับ!"

"ได้ อยู่กับข้า ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าเสียเปรียบแน่นอน"

หยุนหว่านหนิงหยิบเงินตำลึงออกมาจากช่องว่างและยื่นให้"พวกเจ้าไปหาหมอรักษาตาก่อน"

"แล้วไปซื้อชุดที่ดูดีหน่อย อย่าใส่ดำสนิทแบบนี้ เหมือนกับกาดำสักแล้ว"

นางเป็นคนเน้นความงาม!

มังกรตาเดียว"......ขอรับ"

หลังจากให้สมาชิกของพรรคเหยเฟิงไปหมด มังกรตาเดียวลังเลจะพูดอะไรสักอย่าง"คุณหญิงขอรับ ข้ามีอะไรจะพูดขอรับ"

"ว่ามา"

"ข้าชื่อต้าหลง ไม่ได้ชื่อมังกรตาเดียวขอรับ"

"มังกรตาเดียวเรียกง่ายกว่า และทรงพลังกว่า เหมาะกับบุคลิกของเจ้ากว่า!"

หยุนหว่านหนิงตอบอย่างรวดเร็ว"งั้นก็เรียกมังกรตาเดียวละกัน"

มังกรตาเดียว"......ได้ขอรับคุณหญิง"

เพื่อความทรงพลัง!

เขาจับระเบียบปกเสื้อ แล้วแบกดาบเดินไปอย่างทรงพลัง

แต่ไม่นาน ก็เหล่ตากลับมาอีกครั้งหนึ่ง"คุณหญิงขอรับ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องคิดจะฆ่าเจ้าแน่นอน!ดึกขนาดนี้ ผู้หญิงที่สวยอย่างเจ้าเดินอยู่คนเดียวมันช่างอันตรายขอรับ"

"ข้าพาท่านไปส่งเถอะขอรับ!"

ถึงแม้เขารู้แล้วว่า"คุณหญิง"ของพวกเขาท่านนี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอเลย

แต่เพื่อแสดงให้เห็นถึงความจงรักภักดี มังกรตาเดียวคิดได้อย่างทั่วถึง

"ไม่ต้อง ข้ายังมีธุระ พวกเจ้าไปก่อนเถอะ"

หยุนหว่านหนิงโบกมือ

มังกรตาเดียวถึงเดินจากไปแบบเดินสามก้าวหันมาครั้งหนึ่ง แล้วค่อยๆหายไปในท่ามกลางความมืด

หลังจากพวกเขาจากไป หยุนหว่านหนิงกำลังคิดจะพูดอะไร ก็มีร้างสีขาวร่างหนึ่งบินลงมาจากหลังคาตรงข้าม

เขายืนอยู่หน้าหยุนหว่านหนิงด้วยรอยยิ้ม"หว่านหนิง ไม่ได้เจอมานานแล้วนะ"

หยุนหว่านหนิงหายใจเข้าลึกๆ ระงับความว้าวุ่นใจลงไป

ตอนที่เงยหน้าอีกครั้งหนึ่ง รอยยิ้มสวยงามมาก

ซ่งจื่ออวี๋ทำหน้าอ่อนโยน"มาจากเป่ยจวิ้น ข้าก็ไม่รู้ชื่อ ถ้าเจ้าชอบ ครั้งต่อไปที่ข้าไปเป่ยจวิ้น ข้าจะเอามาให้เจ้าอีก"

"ได้"

หยุนหว่านหนิงพยักหน้าอย่างเดียวและยิ้มตาหยี

อย่างที่คิด กินของหวานจะทำให้อารมณ์ดีขึ้น!

นางจะรู้ได้อย่างไร ซ่งจื่ออวี๋รู้ตั้งนานว่าเม็ดยานี้ทันขมกลืนได้ยาก ดังนั้นเลยเตรียมลูกอมเม็ดนี้ให้นางโดยเฉพาะ

"เหตุใดเจ้าถึงอยากมีความสัมพันธ์กับคนของพรรคเหยเฟิงล่ะ?"

ซ่งจื่ออวี๋ส่งนางกลับจวนอ๋อง ทั้งสองคนเดินเคียงไหล่กันภายใต้แสงจันทร์

"เจ้าก็รู้ว่า ตอนนี้ข้าไม่มีคนที่ใช้ได้เลย หากมีคนของตัวเอง เรื่องหลายอย่างจะสะดวกขึ้นเยอะ"

หยุนหว่านหนิงตอบอย่างซื่อๆ

ตอนนี้นอกจากหรูเยียนและหรูอวี้ นางไม่มีคนที่เชื่อถือได้เลย

แต่สองคนนี้ล้วนเป็นคนของโม่เยว่

คนหน้านี้จงรักภักดีต่อนางจริง แต่ยังไงแล้วก็ไม่ใช่คนของนางแต่แรก นางไม่ไว้ใจเท่าไหร่

ส่วนคนหลังนี้......หรูอวี้ หลักๆแล้วเพราะถูกเงินของนางซื้อใจ

ถึงแม้คนของพรรคเหยเฟิงก็ไม่ใช่ว่ารู้ทุกอย่าง

แต่หยุนหว่านหนิงมีความมั่นใจว่า จะสามารถให้พวกเขากลายเป็นคนของตัวเองได้อย่างแท้จริง อย่างน้อยก็ต้องฝึกฝนคนของตัวเองออกมา เพราะว่าเรื่องต่างๆจะได้สะดวกกว่าการที่ไปขอร้องโม่เยว่ตั้งเยอะ

เดินไปได้ไม่ไกล สายตาของซ่งจื่ออวี๋ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

"ท่านอ๋องมาแล้ว"

เขาก้มหน้ามองหยุนหว่านหนิง สายตาอ่อนโยนมาก"หว่านหนิง ดูแลตัวเองด้วย เดี๋ยวเจอกันใหม่"

ทันใดนั้น เขาก็หายตัวไปจากข้างๆนาง

หยุนหว่านหนิงมองไปรอบข้าง นอกจากค่ำคืนที่เงียบสงบแล้ว ไม่มีสักคน

นางเพิ่งหันหน้าไป ก็เห็นร่างกายที่เรียวยาวเดินเข้าใกล้นางอย่างรวดเร็ว

โม่เยว่มาแล้วจริงๆ

แค่รู้สึกว่าสีหน้าของผู้ชายคนนี้เหมือนไม่ค่อยดี......