NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 113

บทที่ 113 ยอมรับว่าตัวเองเป็นลูกมหาเศรษฐี

“แก้วนี้ไม่นับ!” หลี่ฝางได้เทแก้วใหม่ให้กับโจวเจ๋

เมื่อกี้โจวเจ๋ยังอยากที่จะทำดีกับหลี่ฝาง แต่เวลานี้ เขายอมแพ้แล้ว

โจวเจ๋คิดแค้นอยู่ในใจ รอก่อนเถอะ รอให้จางปิงปิงกับถังหยู่ซวนคืนดีกัน ดูว่าฉันจะจัดการนายยังไง!

หลี่ฝางดื่มไปทั้งหมดไม่ถึงแก้ว แต่โจวเจ๋นั้นดื่มต่อเนื่องจนครบสิบสองแก้ว หลังจากดื่มเสร็จ รถพยาบาลก็มาถึงพอดีเลย เขาก็มุดเข้าไปในรถพยาบาลด้วย เพียงแต่ก่อนที่จะไป เขายังคงสั่งการจางปิงปิง: “ไม่ว่ายังไง คืนนี้ต้องจัดการถังหยู่ซวนให้สำเร็จ”

โจวเจ๋จากไปไม่นาน ดารากลุ่มนั้นก็ทยอยกันกลับไป

หลี่ฝางก็ลุกขึ้น เดินไปมายังเคาน์เตอร์แคชเชียร์

“เสี่ยวฝาง นายจะให้พ่อหนุ่มน้อยคนนั้นเป็นผู้จัดการที่นี่จริงเหรอ?” ลุงเฉียนมองหลี่ฝาง หัวเราะขึ้นมา

หลี่ฝางพยักหน้า: “ผมอยากจะช่วยเขาสักครั้ง”

“คุณไม่คิดว่าการตัดสินใจนี้รีบร้อนเหรอ?” ลุงเฉียนยิ้มๆ กล่าว: “ธุรกิจก็คือธุรกิจ ไม่ควรเอามิตรภาพมาเกี่ยวข้องด้วย คุณต้องเข้าใจเหตุผลข้อนี้ด้วย”

“แค่ร้านเหล้าร้านหนึ่งมันก็ไม่เท่าไหร่ แต่ว่าธุรกิจหลายหมื่นล้านของพ่อคุณ อีกหน่อยก็ต้องยกให้คุณ คุณคงจะไม่ทำเล่นๆ แบบนี้อีกใช่มั้ย” ลุงเฉียนกล่าว

หลี่ฝางกล่าวขึ้น: “ไม่ได้อยู่แล้ว ผมเพียงแต่รู้สึกว่าที่บาร์มีลุงเฉียนอยู่ ก็จะไม่มีปัญหาใหญ่มากมายอะไร”

“อีกอย่าง ถึงแม้ว่าถังหยู่ซวนจะมาเป็นผู้จัดการที่นี่ แต่เรื่องการเงินของที่นี่ การบริหาร ส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นลุงเฉียนที่ควบคุมมันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะกล่าว

อย่าว่าแต่ถังหยู่ซวนเลย แม้แต่หลี่ฝาง ก็แค่เป็นเถ้าแก่ในนามเท่านั้น คนที่บริหารจัดการจริงๆ ก็คือลุงเฉียน

หลี่ฝางมีหน้าที่เพียงเพลิดเพลินกับผลงานของเขาเท่านั้น

“ใช่แล้ว แผนการของคุณ คุณพ่อคุณได้บอกกับลุงแล้ว”

ลุงเฉียนมองหลี่ฝางแล้วพยักหน้า: “แผนการใช้ได้ ลุงยินดีเป็นตัวแทนของคุณพ่อคุณ”

“แต่ว่า คุณได้บอกถังหยู่ซวนหรือยัง?”

“ผมยังไม่ได้บอกเขาเลย” หลี่ฝางกล่าว: “ตอนนี้มีเพียงโจวเจ๋คนเดียวเท่านั้นที่คิดว่าถังหยู่ซวนคือผม”

พูดจบ หลี่ฝางส่ายหัว: “จริงๆ ผมคิดได้ไม่รอบคอบ ผมกลัวว่ามันจะเป็นการทำร้ายถังหยู่ซวน”

“หากคนอื่นคิดว่าเขาเป็นลูกชายมหาเศรษฐีหลายหมื่นล้านจริง แล้วจับตัวเขาไปเรียกค่าไถ่จะทำยังไง?” หลี่ฝางถามอย่างกังวล

“จุดนี้คุณสบายใจได้เลย ลุงไม่มีทางให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด ลุงเฉียนหัวเราะแล้วกล่าว ลุงสามารถจัดบอดี้การ์ดมาคุ้มครองความปลอดภัยของเขาโดยเฉพาะ”

“งั้นผมก็จะไม่ได้ต้องกังวลอีก” หลี่ฝางยิ้มๆ แล้วกล่าว

และในเวลานี้ จางปิงปิงเหมือนจะดื่มเยอะไปหน่อย ถังหยู่ซวนจับแขนของเธอเอาไว้ ช่วยพยุงเธอเอาไว้

“หลี่ฝาง ชั้นไหนเหรอ” หลังจากที่ถังหยู่ซวนเดินเข้ามาแล้ว ก็ถามอย่างรีบร้อน

หลี่ฝางกวักมือเรียกโหจื่อ แล้วกล่าว: “พาเขาทั้งสองคนไปเปิดห้องหน่อย”

โหจื่อพยักหน้า จากนั้นก็พาถังหยู่ซวนขึ้นไปชั้นบน

“สาวน้อยคนนี้แกล้งเมานะ” หลังจากที่ถังหยู่ซวนจากไป ลุงเฉียนหัวเราะแล้วส่ายหัว

หลี่ฝางก็พยักหน้าเช่นกัน: “ผมก็รู้สึกเหมือนกัน”

“เพียงแต่ว่าถังหยู่ซวนเป็นผู้ชาย ไม่มีอะไรที่ต้องเสียเปรียบ” หลี่ฝางพูดอย่างดูถูก

“ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ถังหยู่ซวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ทางที่ดีคุณเตือนเขาหน่อย” ลุงเฉียนกล่าว: “หนุ่มๆ อย่างพวกคุณ มักจะเสียท่าให้กับผู้หญิง”

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วถามขึ้น: “ที่บาร์เรายังมีเงินมั้ย?”

“มีสิ” ลุงเฉียนพยักหน้า แล้วถาม: “ทำไมเหรอ คุณต้องการใช้เงินเหรอ?”

“ผมอยากซื้อรถสักคัน ปอร์เช่ 918 มันดูไฮคลาสเกินไป ให้ถังหยู่ซวนขับก่อนชั่วคราวละกัน” หลี่ฝางกล่าว

“บัญชีที่บาร์ยังมีเงินเท่าไหร่?” หลี่ฝางถามไปหนึ่งประโยค

“ยังมียี่สิบกว่าล้านหยวนมั้ง” ลุงเฉียนดูก็ไม่ได้ดู ก็พูดออกมาโดยตรง

“เท่าไหร่นะ?” หลี่ฝางอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมเยอะขนาดนี้

“ลุงเฉียน ลุงเข้าใจผิดหรือเปล่า บาร์เหล้าของเราเพิ่งเปิดมาไม่ถึงเดือน ยอดเงินในบัญชี ก็มียี่สิบกว่าล้าน?” หลี่ฝางถามอย่างประหลาดใจ

“ยังมีอีก สองสามวันก่อนก็ได้ส่งไปให้จางกงหมิงสามล้านแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังเหลือเยอะขนาดนี้” หลี่ฝางถาม

“งั้นร้านเหล้าร้านนี้มีมูลค่ากว่าสองพันล้าน นายก็รู้เหรอ?” หลี่ฝางถามขึ้นอีกครั้ง

สีหน้าของถังหยู่ซวนเปลี่ยนไปทันที: “หลี่ฝาง นายมีเงินเท่าไหร่เนี่ย? แค่ร้านเหล้าหนึ่งร้านก็มีมูลค่ากว่าสองพันล้าน!”

“ต่อจากนี้ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย” หลี่ฝางกล่าว: “ช่วงนี้ที่ตงไห่มีข่าวลือที่ลือไม่หยุดข่าวหนึ่ง นั่นก็คือมหาเศรษฐีผู้ลึกลับกลับสู่ตงไห่ ซึ่งได้นำการลงทุนกว่าหมื่นล้านมาให้ตงไห่”

“ฉันคิดว่านายคงได้ยินมาบ้างแล้ว?” หลี่ฝางถาม

“ข่าวนี้มันลือกันนานแล้วนี่นา คนทั้งตงไห่ต่างรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว” ถังหยู่ซวนหัวเราะ

“มหาเศรษฐีลึกลับคนนั้น ก็คือพ่อฉัน” หลี่ฝางได้เปิดเผยฐานะที่แท้จริงของเขาให้กับถังหยู่ซวน

“แม่งเอ๊ย จริงป่าวเนี่ย?” ถังหยู่ซวนตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“ร้านเหล้าสองพันล้าน รถสปอตยี่สิบกว่าล้าน ยังไม่สามารถที่จะยืนยันฐานะของฉันได้อีกเหรอ?” หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนแล้วหัวเราะเจื่อนๆ รู้สึกว่าเขาช่างโง่เหลือเกิน

“นายเรียกฉันมา เพื่อที่จะมาหารือเรื่องนี้กับฉันเหรอ”

หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนอย่างจริงจัง แล้วกล่าว: “ฉันไม่อยากให้คนรู้ฐานะที่แท้จริงของฉัน หากว่าฉันไม่ปรากฏตัวเลย ช้าหรือเร็วก็จะถูกคนอื่นตรวจสอบจนรู้”

“ดังนั้น ฉันอยากที่จะหาใครสักคนมาแทนฉัน ปลอมเป็นฉัน คนคนนั้นก็คือนาย”

หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน แล้วถาม: “นายเต็มใจหรือเปล่า?”

“หลี่ฝาง นายอย่าล้อเล่นกับฉันหน่อยเลย นายให้ฉันปลอมเป็นนาย? แล้วนายจะทำไง?” ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่สับสน

“อีกไม่กี่วันฉันก็จะเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองแล้ว และนาย ก็อยู่ที่ตงไห่ เป็นลูกมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย แน่นอน รายจ่ายของนายทั้งหมด ฉันจะให้นายเบิกหมดเลย ยังมีอีก หากในมีโครงการดีๆ ที่อยากจะลงทุน ฉันก็สามารถออกทุนให้นายได้”

หลี่ฝางกล่าว: “นอกจากพวกนี้แล้ว ฉันยังจะจ้างบอดี้การ์ดมาคุ้มครองนาย รับประกันความปลอดภัยของนาย”

“หลี่ฝาง ฉันทำไมรู้สึกว่าเหมือนกำลังฝันอยู่เลย” สีหน้าของถังหยู่ซวนเปลี่ยนไปอีก: “นายดีกับฉันเกินไปแล้วมั้ง”

หลี่ฝางส่ายหัว แล้วกล่าว: “นายคิดว่าเป็นลูกมหาเศรษฐีมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่แน่เป็นเพียงไม่กี่วันนายก็เบื่อแล้ว”

“วางใจเถอะ ฉันไม่เบื่อหรอก เรื่องนี้ก็ตามนี้ละกัน” ถังหยู่ซวนตอบตกลงอย่างมีความสุข

……