NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 163

บทที่ 163 เปิดเทอมรายงานตัว

“ทำไมยังไม่มาอีก！”หลิวเฉียวเฉียวยืนอยู่ใต้พระอาทิตย์ โกรธจนกระทืบเท้า

หลิวเฉียวเฉียวหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาส้งเสียง แต่โทรศัพท์ของส้งเสียงติดสายตลอด โทรไม่ติด

“ทำบ้าอะไร？”หลิวเฉียวเฉียวขมวดคิ้ว

ส้งเสียงในเวลานี้ ไม่ได้อยู่บนถนน แต่อยู่กับสาวสวยที่บริษัทสื่อบันเทิงของโจวเจ๋

ตลอดทาง หลี่ฝางก็ไม่พูดอะไร

จนถึงเมืองเอก หลี่ฝางก็พูด：“ใช่สิ เซี่ยลู่ คุณจะลงรถที่นั่น？”

“ฉันลงไปกับคุณก็ได้”เซี่ยลู่พูด

หลี่ฝางหันไปมองเซี่ยลู่ ถามอย่างไม่แน่ใจ：“คุณก็ลงรถที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่？”

มุมปากเซี่ยลู่ยิ้มนิดๆ หยักหน้าให้หลี่ฝาง

หลี่ฝางขมวดคิ้ว คิดในใจ เกิดอะไรขึ้น？

เซี่ยลู่สอบได้แค่หกร้อยกว่า อยากเข้ามหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“เสี่ยวเสี่ยว ให้ไปส่งคุณก่อนไหม？”หลี่ฝางมองหลี่เสี่ยวเสี่ยวแวบหนึ่ง

หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด：“ก็ได้ คนบางคนอยากจะติดรถมาด้วยก็ให้ติดรถไป”

คำพูดหลี่เสี่ยวเสี่ยวนี้ ชัดเจนว่าเยาะเย้ยเซี่ยลู่

เซี่ยลู่ทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่สนใจคำนี้

กลับรถ แล้วหลี่ฝางก็หยุดรถ

หลี่เสี่ยวเสี่ยวสอบไม่ดีนัก สอบได้มหาวิทยาลัยเกรดธรรมดา หลี่ฝางถือกระเป๋า ส่งเธอที่หน้าโรงเรียน

วันนี้เป็นวันเปิดเทอม

หน้ามหาวิทยาลัย เรียกได้ว่ามาถึงจุดที่ชุลมุนวุ่นวาย

“สาวสวย คณะอะไร”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวถือว่าเป็นสาวสวย เดินเข้ามหาวิทยาลัย ก็ถูกพวกรุ่นพี่มาล้อม

รุ่นพี่มักจะกระตือรือร้นต่อรุ่นน้องเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรุ่นน้องที่สวยอย่างหลี่เสี่ยวเสี่ยว

หลี่ฝางมองฉากนี้ หัวเราะบางๆ กลับไปที่รถ

นักศึกษาไม่น้อย ต่างชี้ไม้ชี้มือไปที่เบนซ์G-Classของหลี่ฝาง

“ใช่สิ เซี่ยลู่ คุณไปทำอะไรที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่？”ในรถเหลือแค่สองคน หลี่ฝางก็ถามอย่างแปลกใจ

“จะไปทำอะไรได้ล่ะ ไปมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ก็ต้องไปรายงานตัวสิ”เซี่ยลู่ยกมุมปากขึ้น พูดยิ้มๆอย่างพอใจ

“คุณก็ถูกมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่รับเข้า？ไม่มีทางอ่ะ คะแนนของคุณไม่ถึงเกณฑ์ที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่รับนี่”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ

“คะแนนของคุณก็ไม่ถึงเกณฑ์มหาวิทยาลัย ไม่ได้ถูกมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่รับเข้าเหมือนกันเหรอ？”เซี่ยลู่ถาม

หลี่ฝางหัวเราะ ไม่ได้ถามต่อ

ถึงเซี่ยลู่ไม่พูด แต่หลี่ฝางก็เดาอะไรออก

ตอนนั้นที่งานพิธีจบการศึกษา ตู้เฟยเอาหนังสือที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่แจ้งรับเข้าให้หลี่ฝาง แต่หลี่ฝางไม่เอา

เช่นนั้น ตู้เฟยเลยเอาหนังสือแจ้งนั่นให้เซี่ยลู่

หลี่ฝางไม่ได้เปิดเผยเซี่ยลู่ แต่ในใจก็มีคำตอบ

เซี่ยลู่กับตู้เฟย ยังมีความสัมพันธ์ลับๆต่อกัน

ผู้หญิงคนนี้ แพศยาจริงๆ

แป๊บเดียว หลี่ฝางก็ขับรถมาที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่

ภายในมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ คึกคักผิดปกติ

คณะจำนวนมากต่างถือป้ายต้อนรับนักศึกษาใหม่ ผู้ชายบางคนถือลำโพงใหญ่ๆ ตะโกนไปที่ท้องฟ้าดังๆ：“สาขาวิทยุและโทรทัศน์มารวมตัวตรงนี้”

“นักเรียนคอมมาตรงนี้”

“นักเรียนสาขาภาษาต่างประเทศตามผมมา”

พูดกันดังมาก หลี่ฝางหาที่จอดรถ เข้าไปในเขตมหาวิทยาลัยกับเซี่ยลู่

ที่ไม่เอารถเข้าไป เพราะว่าปากทางมหาวิทยาลัยปิดชั่วคราว ไม่ให้รถส่วนตัวเข้าไป ยังไงนักเรียนที่มารายงานตัวที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ถ้าเป็นนักเรียนดีเด่น ถ้าสถานภาพทางครอบครัวดี ก็เข้าไปที่ประตูหลัง

ผู้ปกครองไม่น้อยต่างขับรถหรูมา หลี่ฝางมองไป ก็มองเห็นโรลส์รอยสคันหนึ่ง

เทียบกับตงไห่แล้ว ห่างกันไม่ใช่แค่หนึ่งดาวครึ่งจริงๆ

ทั้งตงไห่ ก็คงหาโรลส์รอยสไม่ถึงสองคัน？

ดูเหมือนมาที่เมืองเอก จะต่ำลงเล็กน้อย

“หลี่ฝาง คุณสมัครสาขาการจัดการเศรษฐศาสตร์ใช่ไหม？”พอเข้าโรงเรียน เซี่ยลู่ถาม

“ใช่”หลี่ฝางพยักหน้า หันไปมองเซี่ยลู่：“คุณล่ะ？”

“บังเอิญจัง ฉันก็ด้วย”เซี่ยลู่หัวเราะแห้ง

หลี่ฝางหัวเราะตาม ในใจรู้สึกตรงข้าม เสแสร้งอะไรอีก？นี่บังเอิญอะไรกัน？นี่มันจงใจชัดๆ？

หลี่ฝางจำได้ดี ก่อนหน้านี้เซี่ยลู่สมัครวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม สาขาที่ไม่เป็นที่นิยมมาก

ตอนนี้ดูเหมือน เพื่อจีบตัวเอง เซี่ยลู่ก็ถือว่าพยายามมากๆ

“ตู้เฟยก็มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ใช่ไหม？”จู่ๆหลี่ฝางก็ถาม

“ใช่”หลี่ฝางพยักหน้า

“น้องชาย อย่าก่อกวนเลย คุณตามจีบลู่หลุ่ยล่ะสิ”พี่ชายหัวเราะ：“แต่ผมว่าคุณยอมแพ้เถอะ ลู่หลุ่ยเป็นสาวสวยมีเจ้าของแล้ว แล้วก็ยังหล่อกว่าคุณมากๆด้วย”

หล่อแค่ไหนเชียว หลี่ฝางขมวดคิ้ว รู้ว่าพี่ชายคนนี้พูดถึงเฉินเสี้ยว

สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ยิ่งหม่นลง

เฉินเสี้ยวนี้ ไม่ใช่แค่ส่งลู่หลุ่ยมาที่มหาวิทยาลัย แต่ยังลงทะเบียนกับเธอด้วย

“รุ่นพี่ หอพักผู้หญิงของสาขาวิทยุและโทรทัศน์อยู่ไหน？”หลี่ฝางถามต่อ

“เอ่อ……”พี่ชายลำบากใจหน่อยๆ

หลี่ฝางหยิบสองร้อยออกมา ส่งให้พี่ชายคนนี้ พี่ชายหัวเราะ：“น้องชาย อยู่เป็นเหมือนกันนะเรา”

“ข้างหน้าร้อยเมตร เลี้ยวขวาก็ถึงแล้ว”

“ผมชื่อลู่เชา ทิ้งช่องทางติดต่อไว้สิ ต่อไปลู่หลุ่ยมีอะไรเกิดขึ้น ผมจะได้รายงานคุณได้”ลู่เชาพูดจบ ก็แลกวีแชทกับหลี่ฝาง

ลู่เชาคิดว่าหลี่ฝางใจกว้างขนาดนี้ จะต้องเป็นลูกคนรวยแน่

หลี่ฝางลาลู่เชาเสร็จ ก็เดินไปทางหอพักลู่หลุ่ย

ถึงหน้าหอพักผู้หญิง หลี่ฝางก็เห็นเฉินเสี้ยวกับลู่หลุ่ยออกมาจากหอพักผู้หญิงด้วยกัน

เห็นฉากนี้ หลี่ฝางโกรธจนตัวสั่น

เฉินเสี้ยวกล้าตามลู่หลุ่ยไปที่หอพักผู้หญิงด้วย？

ไอ้โง่เง่าเต่าตุ่นนี่！

หลี่ฝางรีบวิ่งไปตรงหน้าลู่เชา พูด：“พี่ชาย ช่วยผมดูกระเป๋าหน่อย เดี๋ยวผมมาเอา”

“ได้”ลู่เชาพยักหน้า：“แต่ถ้ามีของราคาแพงหายไป อย่าโทษผมนะ”

นอกจากเสื้อผ้ากับของใช้ประจำวัน ก็ไม่มีอะไรแพงๆ！

หลี่ฝางทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้ หมุนตัวตามลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยวไป ตามไปจนหน้าโรงเรียน

ลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยวแยกกันแล้ว

เวลานี้ หลี่ฝางรีบเดิน มาตรงหน้าเฉินเสี้ยว

“ฮัลโหล！”หลี่ฝางตบไหล่เฉินเสี้ยว มีรอยยิ้มชั่วร้าย

เฉินเสี้ยวหันหน้าไป พอเห็นหลี่ฝาง ตาเขาก็ขยายกว้าง

“หลี่ฝาง？ทำไมเป็นคุณ！”เฉินเสี้ยวมองหลี่ฝางอย่างตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“แม่เอ๊ย กล้ามายุ่งกับแฟนผม คุณอยากตายเหรอ！”หลี่ฝางกำหมัด ต่อยไปที่หน้าเฉินเสี้ยว