NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 167

บทที่ 167 คนคนนี้พวกคุณแตะต้องไม่ได้

“ฉินวี่เฟยคือดาวโรงเรียนตอนผมเราอยู่มอปลาย คุณคือคนตงไห่ ทำไมรู้จักฉินวี่เฟยล่ะ？”หวางเสี่ยวโก๋มีใบหน้าตกใจและแปลกใจ

หวางเสี่ยวโก๋พูดจบ ฉินวี่เฟยและคนอื่น ก็มาข้างๆ

“พี่สาวฝ่ายแม่”

ในหญิงสาวสี่คนนี้ มีแค่สาวสวยสองคน นอกจากฉินวี่เฟยแล้ว อีกคน ก็เป็นหวางพี่สาวฝ่ายแม่ของเสี่ยวโก๋

พี่สาวฝั่งแม่ของหวางเสี่ยวโก๋ ชื่อเหยนเสี่ยวน่า

เหยนเสี่ยวน่าเห็นหลี่ฝาง ก็หัวเราะ：“เอ๋ นี่ไม่ใช่คนหล่อที่ทะเลาะกันหน้าโรงเรียนเหรอ”

“เสี่ยวโก๋ เขาเป็นรูมเมทคุณ？”

หวางเสี่ยวโก๋พยักหน้า：“ใช่ เขาชื่อหลี่ฝาง เป็นลูกคนรวย”

ได้ยินการแนะนำแบบนี้ สีหน้าหลี่ฝางก็ร้อนผ่าว

ลูกเศรษฐี？

หลี่ฝางรู้สึกว่าคำนี้ ไม่ใช่คำชมใดๆ

อีกอย่าง เป็นนักเลงแบบนี้ มักจะต่ำทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ？

“ผมไม่ใช่ลูกเศรษฐีอะไร อย่าฟังที่เขาพูดเหลวไหลเลย”หลี่ฝางรีบพูด

“หลี่ฝาง ถ้าคุณไม่ใช่ลูกคนรวย คุณจะขับG-Classได้เหรอ？”หวางเสี่ยวโก๋ถามย้อน

ก็ใช่ ยังไงG-Classก็เป็นรถหรูกว่าสองล้าน นอกจากลูกคนรวยแล้ว ใครจะขับG-Classได้

เหยนเสี่ยวน่าจ้องหลี่ฝาง ชี้ไปที่G-Classแล้วถาม：“G-Classนี่ของคุณ？”

เดิมทีหลี่ฝางอยากปฏิเสธ บอกว่าของคนอื่น

แต่ถ้าโกหก จะต้องถูกฉินวี่เฟยเมินแน่

หลี่ฝางจึงยอมรับ：“ของผมเอง”

“งั้นบ้านคุณรวยมากเลยนะนั่น ขับรถสองล้านมาโรงเรียนได้”เหยนเสี่ยวน่าหายใจเข้า：“ทำไมไม่เคยได้ยินคุณเลยนะ”

“งานเลี้ยงพบปะของลูกคนรวยในตงไห่ ฉันเคยเข้าร่วมครั้งหนึ่ง พวกตู้เฟย ส้งเสียง โจวเจ๋อะไรนั่น ฉันรู้จักดี แต่ทำไมไม่รู้จักคุณเลยนะ”เหยนเสี่ยวน่าถามอย่างสงสัย

หลี่ฝางตกใจหน่อยๆ เหยนเสี่ยวน่ารู้จักคนเยอะจริง

หลี่ฝางยิ้มแห้งๆ：“ผมไม่ได้บอกแล้วเหรอเมื่อกี๊ ผมไม่ใช่ลูกคนรวยอะไร ส่วนรถนี้มาได้ยังไง รอโอกาส ค่อยๆอธิบายกับพวกคุณ”

“งั้นตอนกินข้าวค่อยอธิบายละกัน”เหยนเสี่ยวน่าพูด：“โอเค นี่ก็สายแล้ว พวกเรารีบไปร้านอาหารกันเถอะ”

ผู้หญิงอ้วนพูด：“ฉันหิวจะตายแล้ว พวกเรารีบไปเถอะ”

“พวกเราจะไปยังไง？”หญิงสาวสวมแว่นถาม

“ฉันมีรถ ฉันพาพวกคุณไปเอง”เหยนเสี่ยวน่าหัวเราะ แล้วพูด

เดิมทีเหยนเสี่ยวน่าคิด ทุกคนเรียกรถไปด้วยกัน แต่ตอนนี้เห็นหลี่ฝางมีรถ เธอไปที่ลานจอดรถ เอารถของตัวเองขับออกมา

รถของเหยนเสี่ยวน่า เป็นออดี้A4สีแดงคันหนึ่ง

“ผมว่า ครอบครัวพี่สาวฝ่ายแม่คุณรวยมากเลย”เวลานี้ เลี่ยวข่ายถาม

หวางเสี่ยวโก๋หัวเราะ：“ถึงครอบครัวพี่สาวฝ่ายแม่ผมจะรวยมาก แต่รวยไม่เท่าครอบครัวหลี่ฝาง”

“รถของพี่สาวฝ่ายแม่ ก็แค่สามแสนกว่า รถของหลี่ฝาง ตั้งสองล้านนะ ห่างกันเป็นสิบเท่า”หวางเสี่ยวโก๋มองหลี่ฝางอยู่หลายที

เขาคิดไม่ถึงว่า หลี่ฝางจะขับG-Class

“อย่างที่เดิมพันไว้ ต่อไปคุณก็เป็นพี่ใหญ่ผมแล้ว”หวางเสี่ยวโก๋พูดพร้อมกับหัวเราะ

หลี่ฝางหัวเราะตาม แต่ไม่พูดอะไร

“พี่ใหญ่ ผมไม่เคยขับG-Classเลย ขอให้ผมลองขับหน่อยได้ไหม？”หวางเสี่ยวโก๋ถามอย่างสนใจ

หลี่ฝางถาม：“คุณมีใบขับขี่ไหม？”

“แน่นอนว่ามี”หวางเสี่ยวโก๋พูด

หลี่ฝางเอากุญแจรถโยนให้หวางเสี่ยวโก๋ ทำเอาหวางเสี่ยวโก๋ดีใจสุดๆ

พอเลี่ยวข่ายขึ้นรถไป ก็พูดคำสาบานขึ้นมาในรถ：“ผมก็จะไปสอบใบขับขี่ รอมีใบขับขี่ ผมก็จะขับเบนซ์G-Classของหลี่ฝาง”

“อะไรนะหลี่ฝาง？เรียกพี่ใหญ่สิ”หวางเสี่ยวโก๋กลอกตาใส่เลี่ยวข่าย

เลี่ยวข่ายพยักหน้า พูดกับหลี่ฝาง：“พี่ใหญ่รอผมสอบใบขับขี่ได้ คุณต้องให้ผมขับG-Classของคุณนะ”

“แล้วแต่ ใครขับก็ได้”หลี่ฝางพูดอย่างไม่แคร์

“ใช่สิ เมื่อกี๊ได้ยินคุณเรียกชื่อของฉินวี่เฟย ทำไม คุณรู้จักฉินวี่เฟยด้วย？”รถเพิ่งขับออกไป หวางเสี่ยวโก๋ก็ถาม

“เคยเห็นตอนรายงานตัว รู้สึกว่าเธอสวยมาก เลยถามชื่อเธอมา”หลี่ฝางหาเหตุผลมางั้นๆ

“อย่างที่สอง นั่นก็คือสภาพคุณดูบ้านนอกเชยๆไปทั้งตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูไม่ออกสักนิดว่าเป็นคนรวย ถ้าคุณไม่ขับ G-Class ฉันไม่เชื่อจริงๆว่าคุณเป็นลูกคนรวย”เหยนเสี่ยวน่าเม้มปาก พูด

“ที่จริงนะ ฉันสงสัยว่าG-Classนี้ไม่ใช่ของคุณ”เหยนเสี่ยวน่ามองหลี่ฝาง พูด

หลี่ฝางหัวเราะ：“งั้นคุณก็คิดซะว่าผมยืมมาละกัน”

มุมปากฉินวี่เฟยยิ้มนิดๆ คนในนี้ ฉินวี่เฟยรู้ตัวตนของหลี่ฝางที่แท้จริง

หลี่เจียเฉิน หลานชายของคุณท่านหลี่ ขับG-Class ก็ถือว่าเบสิกมากแล้ว

แต่ ฉินวี่เฟยจะเปิดเผยตัวตนหลี่ฝางไม่ได้ เพราะเธอเองก็ปกปิดตัวเองอยู่

“วี่เฟย คุณขำเหรอ……”

“น้อยมากที่คุณจะหัวเราะนะ”

เหยนเสี่ยวน่าจับรอยยิ้มที่หน้าฉินวี่เฟยได้ ทันใดนั้นก็มีความตกใจปรากฏที่ใบหน้า

ระดับความตกใจนี้ ไม่น้อยไปกว่าตอนที่เธอตกใจเมื่อกี๊เพราะหลี่ฝางมีG-Classคันหนึ่ง

“กำลังคิดเรื่องตลกอยู่พอดีน่ะ”ฉินวี่เฟยหัวเราะ

“คุณหัวเราะอีกแล้ว”

“วี่เฟย คุณเป็นถึงนางฟ้าสาวสวย”เหยนเสี่ยวน่ามองฉินวี่เฟยอย่างสงสัย：“คุณคงไม่ได้สนใจเด็กนี่ จนใจเต้นหรอกนะ？”

“เสี่ยวน่า คุณพูดอะไรเหลวไหลน่ะ”หน้าของฉินวี่เฟย แดงขึ้นมาทันที แดงจนเหมือนแก้มลิง

“โหโหโห หน้าแดงหมดแล้ว”

เหยนเสี่ยวน่ายังอยากเยาะเย้ยอีก สุดท้ายฉินวี่เฟยก็พูดโกรธๆ：“เสี่ยวน่า ถ้าคุณทำแบบนี้อีก ฉันจะไปแล้ว”

“อย่าสิ ฉันไม่พูดละ”เหยนเสี่ยวน่าหยุดเยาะเย้ย

ล้อเล่นกันเสร็จ ทุกคนก็เข้าไปในโรงแรมว่างโก๋

เพิ่งเข้ามา ผู้จัดการล็อบบี้ก็วิ่งเข้ามา เขาพูดด้วยใบหน้าขอโทษต่อหวางเสี่ยวโก๋：“คุณหวาง ขอโทษจริงๆ ห้องVIPที่ท่านจอง ถูกคนอื่นแย่งแล้ว！”

“อะไรนะ？”หวางเสี่ยวโก๋ขมวดคิ้วทันที：“ทำอะไรเนี่ย ผมจองล่วงหน้า ทำไมถูกแย่งไปได้？”

เหยนเสี่ยวน่าโกรธหน่อยๆ มองผู้จัดการล็อบบี้：“รังแกคนเหรอ？ใครแย่งห้องพวกเรา เรียกเขาออกมา”

“เอ่อ……คนๆนี้พวกคุณแตะต้องไม่ได้”ผู้จัดการล็อบบี้พูดด้วยสีหน้าลำบากใจ