NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 185

หลี่ฝางไม่ได้โง่ จู่ๆรถตู้สามคันนี้ก็พุ่งออกมา เห็นได้ชัดว่าซุ่มรอตัวเองอยู่นานแล้ว

หลิวเสี่ยวเทายื่นนิ้วมือที่ถูกหักของตัวเองออกมาแล้วพูดว่า: “ฉันมาคิดบัญชีกับแก”

“แกต้องการจะคิดอย่างไร?” หลี่ฝางถามเรียบเฉย

“ไม่งั้น ฉันชดใช้เงินให้แกเป็นอย่างไร”

หลี่ฝางรู้ว่าสถานการณ์ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นั้นร้ายแรงมาก ดังนั้นจึงทำได้แค่ยอมประนีประนอมเท่านั้น

อย่างน้อยก็ทำให้พวกหลิวเหล่าซานอยู่ในอารมณ์ที่คงที่เอาไว้ก่อน อย่างไรเสียคนพวกนี้แต่ละคนก็ดูหน้าตาดุร้ายน่ากลัว ดูแล้วไม่น่าจะใช่คนดีอะไร

ทำให้พวกเขาโมโห ไม่เป็นผลดีต่อตนเองเลย

คนที่ออกมาเป็นนักเลงอย่างหลิวเหล่าซาน ก็ทำเพื่อเงินทั้งนั้น

หลี่ฟางคิดในใจ ขอแค่ตัวเองชดใช้เงิน อีกฝ่ายต้องยอมปล่อยตัวเองไปแน่นอน

แต่คิดไม่ถึงว่า ตัวเองกลับคิดผิดไป

หลิวเสี่ยวเทาอาศัยว่าหลิวเหล่าซานยืนอยู่ข้างหลังให้การสนับสนุนเขา ยกเท้าขึ้นมาก็เตะไปที่ท้องของหลี่ฝาง: “ไปหาแม่งไป มึงหักนิ้วกูจนหักแล้ว คิดว่าชดใช้เงินนิดหน่อยก็จะถือว่าแล้วไปเหรอ?”

“มึงแม่งฝันไปเหรอ!”

หลิวเสี่ยวเทาตบไปที่หน้าของหลี่ฝางฉากหนึ่ง กดหลี่ฝางเอาไว้บนรถเบนซ์G-Class

หลี่ฝางกัดฟันกรอด กำลังจะโต้กลับ ในรถตู้ก็มีคนเดินลงมาอีกสองสามคน

“ทำไม อยากต่อยฉันเหรอ?”

หลิวเสี่ยวเทาพูดและยิ้มอย่างดูถูก: “มา แกลองต่อยฉันทีหนึ่งดู!”

หลิวเสี่ยวเทายื่นหน้าเข้ามาด้วยตัวเอง

ในตอนนี้ โจวหยางลงมาจากรถ เขามองไปที่หลิวเสี่ยวเทา พูดว่า: “ฉันบอกพวกแกเลย เมื่อกี้ฉันโทรแจ้งความไปแล้ว อีกเดี๋ยวตำรวจก็มาถึงแล้ว”

“เหอะๆ ตำรวจมาก็ยิ่งดี ฉันกำลังจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจพอดีเลย นิ้วมือนี้ถูกคนหัก น่าจะถือว่าเป็นอาการบาดเจ็บเล็กน้อยมั้ง?”

หลิวเสี่ยวเทาหัวเราะเหอะๆขึ้นมา

พูดจบ หลิวเสี่ยวเทาก็ผลักโจวหยางออก: “ที่นี่ไม่มีเรื่องของคุณ ทางที่ดีคุณควรจะพาแฟนของคุณ ออกจากที่นี่ไปโดยเร็ว”

หลิวเสี่ยวเทาควักเงินห้าร้อยหยวนออกมาจากอก ยัดเข้าไปในมือของโจวหยาง: “นี่คือค่าซ่อมรถ เมื่อกี้ทุบรถคุณพัง ต้องขอโทษด้วย”

ไม่ว่าจะเป็นหลิวเหล่าซาน หรือว่าหลิวเสี่ยวเทา พวกเขาก็ยังค่อนข้างกลัวที่จะไปล่วงเกินทายาทเศรษฐี

อย่างไรเสีย ครอบครัวที่สามารถขับรถเบนซ์ G-Classได้ ส่วนใหญ่ก็จะมีภูมิหลังเล็กน้อยอยู่แล้ว

“นี่ไม่ใช่รถของฉัน” โจวหยางส่ายหน้า

“ไม่ใช่รถของคุณ?”

หลิวเสี่ยวเทาอึ้งไปครู่หนึ่ง พูดว่า: “นี่ไม่ใช่รถของคุณ หรือว่าจะเป็นของคนสวยคนนี้?”

หลิวเสี่ยวเทามองเข้าไปในรถครู่หนึ่ง หน้าตาสะสวยขนาดนั้น ขับรถเบนซ์ G-Class ขาว รวย สวย!

“คนสวย ขอโทษด้วยนะ” พูดไป หลิวเสี่ยวเทาก็โยนเงินห้าร้อยหยวนเข้าไปในรถ

หวางเหยาก็อึ้งไปเหมือนกัน นี่มันหมายความว่าอย่างไรเนี่ย?

แต่ว่าตั้งแต่ต้นหวางเหยาก็ไม่กล้าลงจากรถเลย เธอคิดว่า ในรถถึงจะปลอดภัยที่สุด

เธอยังถึงขั้นเริ่มแอบทำการไลฟ์สดด้วยซ้ำ ไลฟ์สดการต่อสู้......

บวกกับคลิปวิดีโอของเธอเพิ่งได้เป็นคลิปยอดนิยม อัตราการคลิกทะลุหลักแสนไปแล้ว

เธอเปิดการไลฟ์สด กระแสคนดูสูงขึ้นไปถึงสองพันกว่าคนในชั่วพริบตาเดียว

เห็นจำนวนคนที่อยู่ในไลฟ์ หวางเหยาอึ้งไปโดยตรง

ปกติห้องไลฟ์สดของตัวเอง ไม่เคยมีคนมากถึงหนึ่งร้อยคนมาก่อน

หลี่ฝางกดเสียงให้ต่ำแล้วพูดว่า: “หลิวเสี่ยวเทา ฉันหักนิ้วมือแกหักไปหนึ่งนิ้ว ให้เงินแกแสนหนึ่งเป็นอย่างไร?”

“แกนี่มันสามารถโม้ได้จริงๆ อย่างแกเนี่ยนะ จะควักเงินหนึ่งแสนหยวนออกมาได้?”

หลิวเสี่ยวเทาพูดจบอย่างเหยียดหยาม ตบไปที่หน้าของหลี่ฝาง: “ฉันจะบอกกับแก ถึงแม้ว่าแกจะให้ฉันหนึ่งล้าน วันนี้ฉันก็จะไม่ปล่อยแกไป”

ทนรับตบฉากนี้เข้าไป หมัดของหลี่ฝาง ก็กำแน่นขึ้นมา

เขาอดทนมานานพอแล้ว

แม่งเอ้ย ทำไมหวางเห้ายังไม่มาอีก?

เวลานี้ หลี่ฝางมีความรู้สึกว่าอดทนต่อไปไม่ไหวเล็กน้อยแล้ว

“งั้นแกคิดจะทำอย่างไร?” หลี่ฝางถามเสียงเย็นชา

“เอาอย่างนี้แล้วกัน แกหักนิ้วมือฉันหนึ่งนิ้ว ฉันตีขาแกให้หักข้างหนึ่ง”

หลิวเสี่ยวเทาพูดไป ก็ดึงท่อนเหล็กออกจากในรถตู้ท่อนหนึ่ง

“ยุติธรรมมาก ไม่ใช่เหรอ” หลิวเสี่ยวเทาพูดและยิ้มอย่างเย็นชา

หลิวเสี่ยวเทาถือไม้เอาไว้แล้วเดินเข้าไปทางหลี่ฝาง และหลิวเหล่าซานกับคนอื่น จ้องมองไปที่หลี่ฝางอย่างดุร้าย(เหมือนเสือกำลังจะล่าเหยื่อ)

มีคนพวกนี้คอยสนับสนุนหลิวเสี่ยวเทาอยู่เบื้องหลัง หลิวเสี่ยวเทาไม่เห็นหลี่ฝางอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

หลิวเสี่ยวเทาเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว หมัดของหลี่ฝางยิ่งกำก็ยิ่งแน่น

ในตอนที่หลิวเสี่ยวเทายกไม้ขึ้นมา ช่วงเวลาที่ทุบลงไปทางขาของหลี่ฝาง

หลี่ฝางเคลื่อนไหวแล้ว เขาเหวี่ยงตัวไปข้างหน้า คว้าคอของหลิวเสี่ยวเทามาจับเอาไว้ ชกไปที่คางของเขาหนึ่งหมัด

หมัดหนักๆหมัดนี้ ทำให้หลิวเสี่ยวเทาล้มลงไปบนพื้นทันที

“เดี๋ยวก่อน!”

หลี่ฝางตะโกนอย่างร้อนใจ: “แกบอกว่าไอ้เลวหลิวเสี่ยวเทา นอนกับชู้รักของแกแล้ว ทำไมแกยังจะต้องออกหน้าให้มันอีก”

“ใครบอกว่าฉันออกหน้าให้มัน?” หลิวเหล่าซานพูด

“ก็แล้วทำไมแกถึงให้คนของแก ตีขาฉันให้หักข้างหนึ่ง” หลี่ฝางรู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย

“เหอะๆ บอกกับแกก็ได้ มีคนให้เงินฉันก้อนหนึ่ง ให้ฉันตีขาแกให้หักข้างหนึ่ง แกนึกว่าฉันจะออกหน้าให้ไอ้หมอนี่?”

หลิวเหล่าซานส่ายหน้า: “น่าขำ ฉันหลิวเหล่าซานทำงานเพื่อเงิน ป้ายร้านค้าทองคำ(มีชื่อสร้าง) แม้แต่หลานชายของฉันก็ไม่มีข้อยกเว้น”

“คนที่ให้เงินแก คือสวีเถิงเฟยใช่ไหม?” หลี่ฝางถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เรื่องนี้แกไม่จำเป็นต้องรู้” หลิวเหล่าซานพูด

“กวนจื่อ ลงมือเลย”

หลิวเหล่าซานพูดจบ ผู้ชายรูปร่างใหญ่สูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซ็นคนหนึ่ง เดินมาทางหลี่ฝาง

ในมือของเขา ก็ถือท่อนเหล็กเอาไว้ท่อนหนึ่ง

หลี่ฝางขมวดคิ้วขึ้นมา รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่กำยำล่ำสันขนาดนี้ ตัวเองจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เหรอ?

ไม่สามารถทำได้อยู่แล้ว!

“สวีเถิงเฟย มึงมันไอ้สารเลว กูไม่ปล่อยมึงไปแน่” หลี่ฝางกัดฟันกรอด ด่าออกมาอย่างดุเดือด

ชายรูปร่างกำยำสูงใหญ่เดินเข้ามา มองไปที่หลี่ฝางแล้วหัวเราะเหอะๆออกมา: “อย่างไร เด็กน้อยอย่างแก ยังคิดจะสู้กับฉันสองสามท่าเหรอ?”

“ฉันขอแนะนำแกคำหนึ่ง แกวางท่อนเหล็กลงจะดีกว่า”

“แบบนี้ ฉันก็สามารถให้แกได้สบายหน่อย” ชายรูปร่างกำยำเกลี้ยกล่อมหลี่ฝาง

ในใจของหลี่ฝางตอนนี้ แทบจะหมดความหวังแล้ว

ถึงแม้ตัวเองจะโชคดีเอาชนะชายร่างใหญ่นี่ได้ แล้วจะทำอะไรได้เล่า?

หลิวเหล่าซานพาคนมาเยอะแยะขนาดนั้น ชายร่างใหญ่คนนี้ล้มลง ก็ยังมีชายร่างใหญ่อีกคนเข้ามาอีก

ขาของตัวเองข้างนี้ เกรงว่าคงจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว

และทางด้านหวางเห้า เห็นได้ชัดว่ามาไม่ทันแล้ว

โจวหยางกระโดดขึ้นไปในรถเบนซ์ G-Class ตอนที่กำลังจะเหยียบคันเร่งพุ่งชนเข้าไป เงาร่างที่คุ้นเคยเงาหนึ่ง เดินเข้ามาอย่างช้าๆ

“เหล่าซาน มาถึงที่ของผมแล้ว ทำไมไม่เข้าไปดื่มชากับผมสักแก้วล่ะ?”

คนคนนี้ ก็คือหวงว่างโก๋