NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 256

บทที่256 เอาเงินมาทุบใส่หน้าส้งเสียง

“ล้อเล่นอะไร！”

ส้งเสียงมองหลี่ฝาง พูดเสียงฮึดฮัดใส่：“ถ้าคุณคือหลานชายของหลี่เจียเฉินคุณท่านหลี่ งั้นผมก็คือลูกชายของบิล เกตส์！”

หลี่ฝางส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไรต่อ

สำหรับคนที่ไม่เชื่อตัวเอง ไม่ว่าตัวเองพูดอะไรไป เขาก็ไม่เชื่อ

มองเพื่อนของตัวเองถูกคนทำร้ายไปที่พื้น ในใจของหลี่ฝาง โมโหสุดๆ

ถังหยู่ซวนสมควรโดนทุบตี แต่ต้องเป็นหลี่ฝางทำ ส้งเสียงทำไม่ได้

หลี่ฝางเดินเข้าไป ดึงถังหยู่ซวนขึ้นมา：“ทำไมไม่สู้กลับ？”

ถังหยู่ซวนหัวเราะ พูดอย่างดูถูกตัวเอง：“พวกเขาทำผมสมควรแล้ว”

“ผมหลอกพวกเขา แล้วยังใช้เล่ห์เหลี่ยมใส่”

เวลานี้ ขาของส้งเสียงอดไม่ไหวยกขึ้นมา เตะไปที่ท้องของถังหยู่ซวน

“ไอ้ระยำ หลอกพวกเรามาตั้งนาน！”

“ทำให้พวกเราเสียเวลากับพลังงานไปตั้งมากมายไปที่คุณหมด สุดท้ายตอนนี้คุณมาบอกพวกเราว่า คุณไม่ใช่หลานชายของหลี่เจียเฉิน！”

“แม่เอ๊ย ผมเอาไอ้ลูกหมาอย่างคุณตายแน่”

ส้งเสียงยิ่งคิดยิ่งโกรธ

หลายวันนี้ เขาถือถังหยู่ซวนเป็นเหมือนบรรพบุรุษของตัวเอง วันๆเอาแต่เลียแข้งเลียขา ……

สุดท้าย ถังหยู่ซวนก็ไม่ใช่หลานชายอะไรของหลี่เจียเฉิน เป็นแค่คนจนๆคนหนึ่ง

ปอร์เช่918 ก็ไม่ใช่ของเขา

สุดท้ายเป็นแบบนี้ ส้งเสียงก็รับไม่ไหว……

ส้งเสียงโกรธมาก

ไม่ใช่แค่ส้งเสียง เสี่ยวสานกับผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดง ต่างก็โกรธสุดๆ

หลายวันนี้ เห็นถังหยู่ซวนเป็นหลานชายมาตั้งนาน ในท้ายที่สุด แลกมากับคำพูดของถังหยู่ซวนว่า：ที่จริงผมไม่ใช่หลานชายของหลี่เจียเฉิน！

ห่าเอ๊ย ทำไมคุณไม่บอกให้ไวๆ？？

ส้งเสียงพุ่งเข้าไป จะลงมืออีกครั้ง แต่ถูกหลี่ฝางห้ามไว้：“ไม่จบใช่ไหม？”

“หลี่ฝาง แม่เอ๊ยถอยไปเดี๋ยวนี้”ส้งเสียงพูดอย่างเย็นชา

“ถ้าผมไม่ถอยล่ะ”หลี่ฝางถาม

“ถ้าคุณไม่ถอย พวกเราก็จะลงมือคุณด้วย”ส้งเสียงพูดด้วยเสียงเยือกเย็น

ด้านหลังของส้งเสียง คือเสี่ยวสานกับผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดง

“คุณไม่ใช่พิธีกรนั่นเหรอ？ผมแนะนำให้คุณไสหัวไปไกลๆ อย่ายุ่งกับเรื่องของพวกเรามากนัก”

“ใช่ ไอ้นี่หลอกพวกเรามาตั้งนาน หลอกพวกเราไปกินไปดื่มทุกวัน พวกเราตีเขาสักดอกก็ถือว่าน้อยไปแล้ว”

“พวกเราไม่ฟ้องว่าเขาฉ้อโกง ก็ดีมากแล้ว”

พอหลี่ฝางได้ยิน ก็หัวเราะออกมา：“ถังหยู่ซวนเคยบอกพวกคุณไปเหรอ ว่าเขาคือหลานชายของคุณท่านหลี่？”

“เขาไม่เคยยอมรับกับปากนี่？แค่พวกคุณเดากันเอง”

“ยังจะฉ้อโกงอีกเหรอ？ถังหยู่ซวนฉ้อโกงอะไรพวกคุณ？”

“พวกคุณสามคน ที่บ้านมีธุรกิจกันทั้งนั้น ไม่ไปบริหารธุรกิจตามที่บ้านดีๆกันเหรอไง เรียนรู้การจัดการ แต่กลับเอาแต่ตามตูดถังหยู่ซวน เลียแข้งเลียขาเขาทุกวัน”

“พวกคุณคิดว่า คุณชายเศรษฐีที่แท้แท้จริง โง่ขนาดนี้เหรอ？กินดื่มเที่ยวเล่นกับพวกคุณไม่กี่วัน ก็จะช่วยคุณ？ทำข้อตกลงกับตระกูลพวกคุณ？”

หลี่ฝางส่ายหน้ายิ้มอย่างดูถูก

“พวกเราทำอะไร แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย พวกเราเลียแข้งเลียขาหลานชายคุณท่านหลี่แล้วจะทำไม？คุณรู้ไหมที่เมืองเอกมีลูกคนรวยมากมายแค่ไหนที่อยากเลียแข้งเลียขาหลานชายคุณท่านหลี่น่ะ？”

“พวกเราทำธุรกิจ ก็ต้องพึ่งพาคอนเนคชั่น ถ้าพวกเราเป็นมิตรที่ดีต่อหลานชายของคุณท่านหลี่ได้จริง ก็ถือว่ามีประโยชน์มากๆกับธุรกิจของพวกเรา”

เสี่ยวสานพูดไป ก็ถอนหายใจ：“แค่เสียดายที่ถังหยู่ซวนไม่ใช่หลานชายของคุณท่านหลี่ พวกเราถูกหลอก！”

พูดถึงตรงนี้ เสี่ยวสานก็มองถังหยู่ซวนด้วยความโกรธสุดๆ：“ไอ้สารเลวนี่ ดูสิว่าผมจะไม่เอาคุณตายเลยเหรอ”

เสี่ยวสานกำหมัด พุ่งเข้าไป

หมัดของเสี่ยวสานยังไม่ทันต่อยไปที่ถังหยู่ซวน ก็ถูกหลี่ฝางยกเท้าขึ้น เตะล้มลงพื้น

“คุณแค่พิธีกรตัวเล็กๆ กล้าทำผม？”เสี่ยวสานล้มลงที่พื้น มองหลี่ฝางอย่างโกรธจัด

ส้งเสียงมองหลี่ฝาง ขมวดคิ้ว：“พวกเราสามคนลุยด้วยกัน！”

พูดจบ หลี่ฝางก็ลงมือ

หลี่ฝางไม่ใช่คนโง่ เขาจะปล่อยให้พวกส้งเสียงมีโอกาสรวมกำลังได้ไง？

หลี่ฝางกำหมัด ต่อยไปที่หน้าส้งเสียง

ที่หน้าของส้งเสียง มีรอยอยู่แล้ว บวกกับหมัดนี้ของหลี่ฝางไป ส้งเสียงก็เจ็บจนร้องออกมา

และผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงคนนี้ ก็ไม่กล้าลงมือ

“ผมแสดงให้คุณก็พอๆกัน”ส้งเสียงยิ้มอย่างอึดอัดและหวาดกลัว

เวลานี้ อารมณ์ของส้งเสียงเหมือนกับกินขี้มา รู้สึกแย่สุดๆ

เขาดูถูกหลี่ฝางมาตลอด คิดไม่ถึงว่าจะเป็นหลานชายของคุณท่านหลี่

หลี่ฝางเอาเงินหนาๆ ทุบใส่หัวส้งเสียง

ทีละปึก ทีละปึก ไปที่หัวของส้งเสียงแล้วทุบใส่ไป

ส้งเสียงก็ใช้มือบังอย่างตระหนักได้

หลี่ฝางโมโหแล้ว มองส้งเสียงด้วยความโกรธ：“แม่เอ๊ยคุณยังจะกล้าหลบนะ！”

หลี่ฝางเดินเข้าไป เตะไปที่ขาของส้งเสียง จนล้มลงพื้น แต่ส้งเสียง กลับไม่ตอบโต้ใดๆสักนิด

เพราะว่าหลี่ฝางคือหลานชายของหลี่เจียเฉิน เขายุ่งด้วยไม่ได้

ถึงหลี่ฝางถอดกางเกงฉี่รดหัวเขา เขาก็ต้องทน

เวลานี้ ส้งเสียงก็คิดได้ เข้าใจว่าทำไมตู้ต้าไห่ถึงล้มละลาย ทำไมตู้เฟยถึงแพ้ให้หลี่ฝางครั้งแล้วครั้งเล่า

ตอนนั้นส้งเสียงยังรู้สึกแปลกใจ ตู้เฟยเป็นถึงลูกเศรษฐี ทำไมถึงแพ้ให้คนจนๆธรรมดาๆอย่างหลี่ฝาง

ต่อมาส้งเสียงก็คิดว่าเป็นถังหยู่ซวนที่ช่วยหลี่ฝางอยู่ลับหลัง

จนเวลานี้ส้งเสียงก็เข้าใจว่า ที่แท้หลี่ฝาง……ต่างหากที่เป็นผู้ชายที่ยุ่งด้วยไม่ได้ที่แท้จริง

เงินทีละปึกๆ ตบไปที่หน้าของส้งเสียง เสี่ยวสานและผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดง

น่าจะตบไปประมาณห้าแสน หลี่ฝางหัวเราะ：“ตอนนี้ ถังหยู่ซวนไม่ติดอะไรพวกคุณแล้วใช่ไหม？”

“ไม่ติดแล้ว ไม่ติดแล้ว”ส้งเสียงและคนอื่นๆรีบพยักหน้า

ตอนนี้มีหลี่ฝางออกหน้าให้ถังหยู่ซวน พวกเขาใครยังกล้าสร้างความลำบากให้ถังหยู่ซวนอีกล่ะ

“ส้งเสียง คุณไม่ได้บอกเหรอว่าคุณมีความสามารถในการแสดงน่ะ？”

หลี่ฝางไปตรงหน้าส้งเสียง จับคอเสื้อส้งเสียง พูด：“ไป ผมจะพาคุณไปผับ ให้คุณแสดงความสามารถของคุณซะหน่อย！”

ส้งเสียงส่ายหัวอย่างแรง พูด：“หลี่ฝาง ผมผิดไปแล้ว คุณปล่อยผมไปเถอะ”

“ปล่อยคุณ？”

หลี่ฝางส่ายหน้า：“นั่นไม่ได้ ผมต้องดูความสามารถในการแสดงของคุณ”

“อีกเดี๋ยว คุณไปเต้นรูดเสากลางฟลอร์ไป！”

หลี่ฝางลากส้งเสียงไป พอถึงหน้าผับ กลับชนกลับหลิวเฉียวเฉียวที่วิ่งออกมา