NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 259

บทที่259 คุณอย่าทำเสียงหมาเห่าเลย ทำท่าหมาคลานดีกว่า

หลี่ฝางผลักส้งเสียง ให้เขาเข้าไปกลางฟลอร์

กลางฟลอร์ของผับ มีเวทีที่ยื่นออกมา สูงประมาณร้อยเมตรกว่า บนเวที มีเสาอันหนึ่ง

ปกติแล้ว มักจะมีผู้หญิงเซ็กซี่ ขึ้นไปเต้นรูดเสา

บางครั้ง ก็เป็นนักเต้นที่ผับจ้างมาโดยเฉพาะ

แล้วก็บางครั้ง ก็เป็นแขกที่ผับจ้างมา

คนที่กล้าขึ้นไปเวทีกลมนั้น มักจะเป็นนักเต้นที่เก่งทั้งนั้น ……แน่นอนว่า ก็มีที่ดื่มเยอะ แล้วขึ้นไปปล่อยไก่

ตอนที่ส้งเสียงปีนขึ้นเวทีกลมๆ ทั้งผับ ก็เงียบลง

เงียบไปประมาณไม่กี่วินาที จากนั้น ทั้งผับก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“พระเจ้า……เขาเอาความกล้ามาจากไหน？”

“คุณชายคนหนึ่ง สวมบิกินี่ แล้วยังยืนที่เสาบนฟลอร์ด้วย？”

“อ่าฮ่า ตลกจริงๆเลย”

คนจำนวนมาก ต่างหัวเราะจนเหล้าพุ่งออกมา จากการกระทำของส้งเสียง

“นี่ใช้คุณชายตระกูลส้งคนนั้นหรือเปล่า？”

“ฮ่าฮ่า รีบถ่ายเอาลงเน็ต ให้ทุกคนมาดูสิ คุณชายที่สง่างามแห่งบริษัทส้งซื่อ ผันตัวมาเป็นนักเต้นในผับได้”

“ฉันจะโทรหาเพื่อนฉันที่เป็นสื่อ นี่มันน่าทึ่งไปแล้ว ลูกชายมหาเศรษฐีพันล้าน มาสวมบิกินี่เต้นรูดเสา ถือเป็นข่าวใหญ่ได้เลย”

ที่น่าตื่นเต้นที่สุด ก็เป็นหลิวเฉียวเฉียวเนี่ยแหละ

หลิวเฉียวเฉียวที่เพิ่งถูกส้งเสียงตบตีอย่างแรง ตอนนี้ เห็นเขาขึ้นไปบนเวทีสวมบิกินี่ เธอก็หัวเราะจนน้ำตาไหล

ส้งเสียงคือคนที่ต้องการหน้ามาก

ตอนนี้ กลับถูกบังคับให้สวมบิกินี่ขึ้นไปเต้นรูดเสาที่ฟลอร์

ยากที่จะเชื่อ ส้งเสียงได้รับการบีบบังคับมากมาย

เวลานี้ จู่ๆหลิวเฉียวเฉียวก็รู้สึกหวาดกลัวหลี่ฝาง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอรู้สึกว่า หลี่ฝางน่ากลัวมาก บีบบังคับคุณชายคนหนึ่ง ให้ทิ้งความน่านับถือ……ไปเต้นรูดเสา？

หลิวเฉียวเฉียวคิดในใจ ถ้าเป็นตัวเอง ตัวเองจะทำได้ไหม？

สวมโป๊แบบนี้ เต้นรูดเสา ต่อหน้าคนจำนวนมาก？

แค่หลิวเฉียวเฉียวคิด ก็รู้สึกสั่นเย็นไปทั้งตัวแล้ว

ถึงเวลานั้นจริงๆ ยอมตายซะดีกว่า

ถ้าถูกคนถ่ายลงเน็ต ต่อไปตัวเองจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร？

พอส้งเสียงปีนขึ้นไปบนเวทีกลม สองมือก็จับเสาไว้

เขากัดฟันแน่น ได้ยินคำเยาะเย้ยและเสียงหัวเราะเยาะจากรอบๆ

เขาเป็นคุณชายที่สง่างาม จะรับคำดูถูกแบบนี้ได้อย่างไร？

ปกติแล้ว มีแต่เขาขำคนอื่น ยังไม่เคยถูกใครหัวเราะใส่ก่อนเลย！

ส้งเสียงอยากกระโดดลงไป ไม่ทำแล้ว แต่พอคิดว่าถ้าแบบนั้น จะถูกหลี่ฝางเอาคืนได้ ……

ทันใดนั้นส้งเสียงก็หยุดคิดความคิดที่จะกระโดดลงไป

จุดจบของตู้ต้าไห่ ส้งเสียงมีภาพค่อยๆเข้ามา เขาติดตระกูลส้งตั้งยี่สิบกว่าล้าน ตอนนี้ อยู่ในห้องใต้ดิน ใช้ชีวิตแบบให้หมดๆวันไป ……

ถ้าไม่ใช่ว่าคนรักเขามีความรักความชอบธรรม ออกมานั่งป้อนข้าวป้อนน้ำให้เขา อย่างนั้น เขาก็น่าจะตายไปนานแล้วสินะ？

ส้งเสียงไม่อยากเห็นพ่อของตัวเองมีจุดจบแบบตู้ต้าไห่

แบบนั้น ตัวเองก็จะลงเอยด้วยการใช้ชีวิตข้างถนน

ส้งเสียงได้แต่แบกหน้าฝีนทำไป สองมือจับเสา แล้วเริ่มเต้นรูดเสา

ส้งเสียงไม่ได้เรียนเต้นอะไร จึงเต้นรูดเสาอะไรไม่เป็น

แต่เขาเคยดู จึงทำตามออกมาได้บ้าง

ตอนที่ส้งเสียงเริ่มเต้น คนทั้งผับ ก็อลหม่านกันขึ้นมา

ทุกคนต่างยืนขึ้น เข้าไปใกล้ฟลอร์……

เวลานี้ หลี่ฝางก็เดินไปตรงหน้าพวกเหยนเสี่ยวน่า หัวเราะ แล้วถาม：“เล่นเป็นไงบ้าง？”

“หลี่ฝาง ผับนี้เด็ดจริงๆ？มีผู้ชายมาเต้นรูดเสาด้วย？ฮ่าฮ่า ฉันโตมาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นผู้ชายเต้นรูดเสา แล้วยังสวมบิกินี่อีก”

“ใช่ ผมก็เห็นเป็นครั้งแรก”หวางเสี่ยวโก๋หัวเราะเจ้าเล่ห์ รู้สึกผิดปกติอย่างมาก

“นี่ไม่ใช่รายการของผับ เป็นลูกค้าคนหนึ่งของผับน่ะ”หลี่ฝางอธิบาย

“เขาคือลูกค้า？งั้นเขาคงดื่มไปเยอะ”เหยนเสี่ยวน่าพูดไม่ออก

หลี่ฝางไม่พูดอะไร แล้วยังไม่มองฉินวี่เฟยด้วย

“หลี่ฝาง คุณยอมรับเถอะน่ะ วางใจได้ ฉันไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นหรอก”

ถึงแม้ ทั้งหมดนี้ต่างเป็นการเดาของฉินวี่เฟย แต่เขาก็แทบจะมั่นใจได้

“คนมีงเนตั้งมากมาย ทำไมคุณต้องมายืนยันที่ผมด้วย？”หลี่ฝางหันไปมองที่ฉินวี่เฟย หัวเราะออกมา

“เดิมที ก็แค่เดา ไม่ได้มีหลักฐาน”

ฉินวี่เฟยหัวเราะ ตามองไปที่โจวหยาง：“แต่ตอนนี้ หลักฐานมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว”

“เขานอกจากจะเป็นเพื่อนของคุณแล้ว ยังเป็นผู้จัดการคนใหม่ของถู่โต้วด้วย？”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า พูด：“ชื่อใหม่ของคุณ ไม่เพราะจริงๆ”

หลี่ฝางตั้งชื่อตัวเองใหม่ ว่าหนีเตีย

ไม่ว่าจะซื้อวิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1 หรือว่าซื้อแพลตฟอร์มถู่โต้ว ด้านบน ก็เขียนเป็นหนีเตียชื่อนี้

รวมทั้งRecalling the past ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นหนีเตีย

ตอนนี้ ทั้งเมืองเอกต่างกำลังตามสอบถามว่า……หนีเตียนั้นเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ใด

หลี่ฝางหัวเราะ ในเมื่อถูกฉินวี่เฟยเดาได้แล้ว หลี่ฝางก็ไม่มีอะไรจะพูด

เวลานี้ หลี่ฝางก็ยืนขึ้น เดินไปที่ฟลอร์

ตอนนี้ ส้งเสียงเต้นรูดเสาเสร็จ เตรียมจะลงมา หลี่ฝางรีบเดินเข้าไป มาตรงหน้าของส้งเสียง：“ใช่สิ ส้งเสียง ไม่ใช่ว่าคุณอยากให้ผมไลฟ์สด แล้วกดของขวัญให้ผม ให้ผมเห่าเสียงหมาเหรอ？”

“คุณชายหลี่ คุณอย่าฟังยัยแพศยานั่นพูดจาไร้สาระเลย เธอใส่ร้ายผม”ส้งเสียงพูดอย่างกังวล

“เหรอ？แต่ ทำไมผมคิดว่าหลิวเฉียวเฉียวจริงล่ะ”

หลี่ฝางมองส้งเสียง มุมปากมีรอยยิ้มชั่วร้าย：“ให้คุณเห่าแบบหมา ผมคิดว่าคุณทำไม่ได้แน่”

“ยังไงคุณก็เป็นถึงคุณชายแห่งบริษัทส้งซื่อ คนตั้งมากมายรู้จักคุณ ถ้าคุณเห่าเหมือนหมา จะน่าอายแค่ไหน”หลี่ฝางมองส้งเสียง แล้วถามขำๆ：“คุณว่าใช่ไหม คุณชายส้ง？”

“คุณชายหลี่ คุณดูสิ ผมถือว่าเป็นคนมีชื่อเสียงในตงไห่นะ ถ้าเห่าเหมือนหมาจริงๆ แล้วต่อไปจะอยู่ในตงไห่ได้ไง？”ส้งเสียงได้ยินคำนี้ ก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้าให้หลี่ฝาง

“คุณไม่ต้องเห่าเหมือนหมาแล้ว ผับนี้เสียงดังมาก ถึงคุณแหกปากเสียงดัง ก็ไม่มีใครได้ยินหรอก”

หลี่ฝางตบไหล่ของส้งเสียง พูด：“ไม่งั้น คุณคลานเหมือนหมาไหมล่ะ？”

เวลานี้ สีหน้าของส้งเสียง หม่นลงทันที

“หลี่ฝาง คุณแกล้งกันเกินไปหรือเปล่าเนี่ย？”ส้งเสียงกัดฟันแน่ มองหลี่ฝางแล้วถาม