NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 287

บทที่287 ถูกล้อมไว้แล้ว

ฉินหยีหรันมองหลี่ฝางอย่างเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก

คุณเป็นใครมีสิทธิ์อะไร？

ได้ยินคำนี้ ในใจของหลี่ฝางก็อดไม่ได้ที่จะโมโห ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นแก่หน้าของฉินวี่เฟย หลี่ฝางก็จะตบใส่หน้าฉินหยีหรันสักฉาดแล้ว

สถานตากอากาศนี้เป็นถิ่นของตัวเอง ถูกดูถูกในถิ่นของตัวเอง นี่มันอะไรกันเนี่ย？

ที่จริงแค่หลี่ฝางเอ่ยปาก ฉินหยีหรันก็จะถูกไล่ออกไป

จากนั้น ฉินหยีหรันก็หันไปมองฉินวี่เฟย พูดโทษ：“ทำไมคุณบอกเจ้าเด็กนี่ไปซะทุกเรื่อง……นี่เป็นความลับของพวกเราตระกูลมู่กับตระกูลฉินนะ”

ฉินหยีหรันไม่ค่อยพอใจ เธอคิดว่าความลับนี้ เป็นฉินวี่เฟยบอกหลี่ฝางหมด

ฉินวี่เฟยอธิบาย：“พี่ ฉันไม่ได้บอกเขา”

“ถ้าคุณไม่ได้บอกเขา เขาจะรู้ได้ไง？”

ฉินหยีหรันไม่เชื่อ ยังไงความลับนี้ ก็มีไม่กี่คนที่รู้

ฉินหยีหรันเดินเข้าไป ใกล้กับหลี่ฝาง พอถึงตรงหน้าเขา จึงพูดเตือนเบาๆ：“เรื่องแต่งงานของวี่เฟยกับคุณชายมู่ ทางที่ดีคุณอย่าเอาไปพูดมั่วซั่ว ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้คุณได้แบกรับผลที่ตามมาแน่”

“อีกอย่าง……อยู่ให้ไกลจากวี่เฟยของพวกเราด้วย เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉิน……”ฉินหยีหรันพูดด้วยเสียงเยือกเย็น

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ ได้ยินความหมายของฉินหยีหรัน กลับเป็นหลี่ฝางที่เป็นหมาเห่าเครื่องบิน

กลับไม่รู้ว่า ที่จริงแล้วเป็นฉินวี่เฟยต่างหากที่เสนอตัวให้หลี่ฝางเลย

เรื่องนี้ถ้าฉินหยีหรันรู้ หลี่ฝางเดาว่า เธอจะต้องโกรธแทบกระอักเลือดแน่

แต่หลี่ฝางก็ไม่ติดใจเอาความกับฉินหยีหรัน ยังไงเมื่อกลางวันน้องสาวเธอก็เพิ่งบังมีดให้เขา

“ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเลยสักนิด”ฉินหยีหรันกลอกตาใส่หลี่ฝาง แล้วดึงแขนของฉินวี่เฟย บังคับให้ไปอีกด้าน

หลี่ฝางหมดคำพูด ที่แท้ฉินหยีหรัน ก็เป็นหญิงสาวประเภทนี้

ตอนแรกได้ยินเรื่องความรักของเธอ หลี่ฝางเห็นใจเธอมาก สุดท้ายดูเหมือนว่า กลับสมน้ำหน้าเธอ

จู่ๆ ก็มีคนมาด้านหลังหลี่ฝาง แล้วตบลง

หลี่ฝางหันไปมอง ที่แท้ก็ฉินจื่อยี่

หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจ：“ที่แท้คุณก็มานี่”

“ใช่ แล้วก็ตอนที่พี่สาวผมเพิ่งด่าคุณไป ผมก็อยู่ข้างหน้าพวกคุณ”ฉินจื่อยี่เลิกคิ้วขึ้น พูดอย่างภูมิใจหน่อยๆ：“แค่ผมหันหลังให้ เธอจึงไม่เห็นผม”

หลี่ฝางพูดอย่างเซ็งๆ：“ทำไม คุณก็อยากดูถูกผม？”

“จะเป็นไปได้ไงล่ะ？เราเป็นเพื่อนรักกันนะ ……ผมบอกคุณให้นะ ผมสนับสนุนให้คุณคบกับน้องสาวผม ทางที่ดีคุณสองคนควรชิงสุกก่อนห่าม ถ้ามีลูกแล้ว แบบนี้ น้องสาวผม ก็จะได้หลุดพ้นความทุกข์เสียที”ฉินจื่อยี่ถอนหายใจ พูด

“……”หลี่ฝางหมดคำพูดหน่อยๆ

“ผมมองออก น้องสาวผมชอบคุณ”

“อีกอย่างคนอย่างคุณ ดีกว่ามู่เสี่ยวไป๋ไอ้คนโง่เง่าเต่าตุ่นนั่นเยอะเลย”

“ดูสิ ทำไมมู่เสี่ยวไป๋ไม่ถูกเขาแทงให้ตายนะ ถ้าแทงตาย น้องสาวผมก็จะไม่ต้องแต่งกับเขา นั่นก็คงจะดีมากๆ”ฉินจื่อยี่พูด

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ ไม่พูดอะไร

ดูเหมือนฉินจื่อยี่ยังไม่รู้ว่าเป็นหลี่ฝางแทงมู่เสี่ยวไป๋

หลี่ฝางพูดขำๆ：“ดูเหมือนคุณก็คัดค้านเรื่องแต่งงานนี้นะ”

“ใช่ เพราะเรื่องนี้ ผมยังต้องทะเลาะกับปู่ผมด้วย แต่ ปู่ผมไม่สนผมเลย”

“เขาคือคนดื้อมาก บอกว่า น้องสาวผมแต่งกับตระกูลมู่ ก็จะมีความรุ่งเรืองและความมั่งคั่งไม่จบ……ที่จริง ที่เขาต้องการคือการเติบโตของตระกูลฉิน”ฉินจื่อยี่พูดดูถูกหน่อยๆ：“ไม่สนใจความเป็นความตายของน้องสาวผมสักนิด”

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ปู่คุณระยำจริงๆ”

“หลี่ฝาง อยากโดนทุบเหรอไง มาว่าปู่ผมว่าระยำ ต่อหน้าผมเนี่ยนะ？”ฉินจื่อยี่โกรธหน่อยๆ：“ถ้าคุณจะด่า ก็ต้องรอให้ผมไปไกลก่อนค่อยว่าสิ！”

“เสียสละความสุขของหลานสาวของตัวเอง เอาการแต่งงาน มาแลกกับผลประโยชน์ ……หรือว่า นี่ระยำไม่พอ？”

หลี่ฝางทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ พูด：“ถึงปู่คุณอยู่ตรงหน้าผม ผมก็ว่าเขาระยำเหมือนกัน”

“เมื่อกี๊น่าจะให้พี่สาวผม ว่าคุณอีกหน่อย”ฉินจื่อยี่จ้องหลี่ฝางเขม็ง พูด

“พี่สาวคุณวัยทองแล้ว ผมไม่ทะเลาะกับเธอที่มีความรู้ต่ำกว่าหรอก ……แต่ ถ้าเธอดูถูกผมอีก ผมก็จะโมโหแล้ว”หลี่ฝางยิ้มอย่างเหยียดหยาม หมุนตัวแล้วเดินจากไป

จู่ๆหลี่ฝางก็รู้สึกว่า ตัวเองไม่เหมาะกับสังคมชั้นสูงนี้เลย

ตัวเองในหลายปีนี้ ดูเหมือนจะเข้าไม่ถึง

“ใช่สิ คู่หมั้นคุณชื่ออะไร？”หลี่ฝางถามต่อ

โก่เอ๋อส่ายหน้า พูด：“เหมือนจะชื่อซือถูเฟยอะไรนั่น……จุดประสงค์ที่ฉันมา ก็เพราะมาหาซือถูเฟย จะยกเลิกหมั้น”

“ก็แค่ ฉันถามมาตั้งหลายคน พวกเขาก็ไม่รู้ว่าบ้านของซือถูอยู่ไหน……และก็ไม่รู้ว่าซือถูเฟยหน้าตาเป็นอย่างไร”โก่เอ๋อขมวดคิ้วพูดว่า：“แต่คู่หมั้นฉัน ไม่น่าจะเป็นคนใหญ่โตแหละเนอะ？”

“ทำไมไม่เคยมีใครได้ยินชื่อเขา？”โก่เอ๋อไม่ค่อยเข้าใจ

กำลังพูดอยู่นั้น จู่ๆก็มีคนสองสามคน เดินมาที่หลี่ฝางกับโก่เอ๋อ

“แย่แล้ว รีบวิ่ง！”

โก่เอ๋อยืนขึ้น ดึงหลี่ฝาง เริ่มวิ่งไปในวิลล่า

“คนอ้วนนั่น เป็นผู้กำกับสมควรตายนั่น ……ถ้าถูกเขาจับ ฉันแย่แน่”โก่เอ๋อวิ่งไป อธิบายไป

ทันใดนั้น ด้านในก็ปรากฏคนสองคน ขวางหลี่ฝางกับโก่เอ๋อไว้ทันที

“ผมหาคุณตั้งนาน！”

คนที่ขวางไว้ เป็นชายสวมแจ็กเกตคนนั้น

ชายสวมแจ็กเกตมองหลี่ฝางอย่างเยือกเย็น：“ที่ห้องสมุด คุณทำให้ผมต้องลิ้มรสความทรมาน ……”

พอเห็นชายสวมแจ็กเกต หลี่ฝางก็ตกใจเล็กน้อย：“ทำไมคุณยังอยู่ที่สถานตากอากาศอีก？ไม่ใช่ว่าคุณควรโดนไล่ออกไปแล้วเหรอ？แล้วก็ นักท่องเที่ยวธรรมดาอย่างคุณ ทำไมเข้ามาในวิลล่าได้”

“ผมให้เขาเข้ามาเอง”

ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างชายสวมแจ็กเกต จู่ๆก็พูดขึ้นมา พูดอย่างเย็นชา：“ทำไม คุณคือรูมเมทของหลี่ซ่วยซ่วย？”

“ผมเอง！”

“คุณเองเหรอที่มาไล่เพื่อนผม？”ชายหนุ่มถามต่อ สายตาเย็นชามากขึ้น

“ใช่”

“คุณช่างกล้าดีนะ！”

พอเขาพูดจบ ผู้กำกับอ้วนๆ ก็วิ่งเข้ามา จ้องโก่เอ๋อเขม็ง

“ยัยดอกทองอย่างคุณ ในที่สุดผมก็เจอคุณแล้ว”ผู้กำกับอ้วนๆมองโก่เอ๋อ สีหน้าโหดเหี้ยม