NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 461

บทที่ 461 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของตู้เฟย

“เจ้าหนุ่มแกนี่มันเดาเก่งจริงๆ น่าเสียดายที่ไม่ไปเป็นหมอดู”ลุงเฉียนมองหลี่ฝางด้วยสีหน้าตกใจ

หลี่ฝางช็อกไปสักพัก “ข่าวนั้นเมื่อมีที่แล้ว เป็นบทความของโก่เอ๋อเหรอ”

เมื่อปีที่แล้ว หลี่ฝางได้ยินว่าในเน็ตมีกระทู้หนึ่ง บาร์แห่งหนึ่งที่ชื่อว่าเฮปเบิร์น ไปล่วงเกินคนอื่น จึงถูกถล่มพังยับเยิน

“ใช่แล้ว ถูกพังยับเยินไปเป็นปี บาร์นั่นถึงตอนนี้ยังปรับปรุงอยู่เลยนะ”

ลุงเฉียนพูด

“พังไปเป็นปี ”หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่าไง”

“ตอนนั้นโก่เอ๋อไปเที่ยวกับเพื่อนอีกสี่คน จากนั้นเพื่อนของเธอทั้งสี่คน ถูกตบกันคนละฉาด รวมแล้วก็สี่ฉาด ก็เลยต้องถล่มบาร์นั้นสี่ครั้ง”

“ส่วนคุณชายคนนั้น ฟันที่เต็มปากของเขา ก็ถูกถอนออกจนหมด ด้วยฝีมือของตัวเอง”

“โหดขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่แล้ว ไม่อย่างนั้นแม้แต่ชีวิตของคุณชายคนนั้นก็รักษาไว้ไม่อยู่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เขาก็มีชีวิตที่ลำบากน่าดู ธุรกิจของตระกูลเขา หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น ก็ล้มลงไม่เป็นท่า ไม่มีใครกล้าทำธุรกิจกับเขา ธนาคารก็ไม่กล้าให้เขากู้เงิน ”

หลังจากหลี่ฝางได้ยิน ก็สูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง

โก่เอ๋อคนนี้ ก็น่ากลัวไม่เบาเลย

บาร์แห่งหนึ่ง ใช้เวลาในการตกแต่งปกติก็ครึ่งปี ถ้าเร็วก็อย่างน้อยสามเดือน

“เจ้าของบาร์นั้น เงินที่หาได้ทั้งชีวิต เกรงว่าจะใช้ในการชดใช้ไปหมดละมั้ง”

หลี่ฝางถาม

“นั่นซิ บาร์นั้นปรับปรุงขึ้นมา ต้องใช้กว่าร้อยล้าน ปรับปรุงไปสี่ครั้ง ใช้เวลาหนึ่งปี อย่างน้อยต้องสูญเสียไปห้าหกร้อยล้าน นอกจากนี้ บาร์นี้นะ ถึงแม้จะเปิดขึ้นอีกครั้ง ก็คงไม่มีใครกล้าไปเที่ยวอีก”

หลี่ฝางนึกถึงครั้งก่อนที่อยู่Recalling the past ตอนที่โก่เอ๋อถูกส้งเสียงรังแก

ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ชีวิตของส้งเสียงจะเป็นอย่างไรบ้าง

นึกถึงส้งเสียง หลี่ฝางก็นึกถึงถังหยู่ซวนขึ้นมา

ไม่ว่ายังไง ถังหยู่ซวนก็เป็นเพื่อนของตน แม้ว่าตอนแรกจะถูกเงินทองทำเอาเกือบตกต่ำล่มจม แต่ก็ไม่ใช่ความผิดร้ายแรงอะไร

หลี่ฝางมองลุงเฉียนและถามขึ้น “ลุงเฉียน แล้วเพื่อนผมคนนั้น”

“ถังหยู่ซวนใช่ไหม”

หลี่ฝางเพิ่งจะพูดขึ้น ลุงเฉียนก็รู้แล้วว่าหลี่ฝางต้องการถามเรื่องอะไร

“ตั้งแต่ถูกคุณสั่งสอนครั้งที่แล้ว เขาก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่เพียงแต่จะอ่อนน้อมลง ยังดูนิ่งขึ้น บริษัทของคุณกำลังต้องการคน ที่จริงย้ายเขาไปก็ได้ ”

ลุงเฉียนพูด

หลี่ฝางพยักหน้า“ลุงไปจัดการที”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมก็ขอตัวก่อนนะ”หลี่ฝางโบกมือให้กับลุงเฉียน พูดว่า

“เดี๋ยวก่อน”

หลี่ฝางกำลังจะไปแล้ว ลุงเฉียนก็เรียกขึ้นกะทันหัน “คุณระวังตู้เฟยไว้หน่อยนะ”

“ตู้เฟย ไอ้ขยะ จะระวังเขาทำไม ตู้ต้าไห่ล้มละลายแล้ว ตระกูลหยูก็ไม่สนใจเขา ตอนนี้เขาไม่มีค่าอะไรแล้ว”หลี่ฝางพูดพลางหัวเราะ

เห็นจุดจบของตู้เฟย มุมปากของหลี่ฝางก็หยักขึ้น ในใจก็รู้สึกมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น

“ตู้ต้าไห่ตายแล้ว”ลุงเฉียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ตู้ต้าไห่ตายแล้ว ”สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกคาดไม่ถึงเล็กน้อย แต่ไม่กี่วิเท่านั้น ก็ยิ้มอย่างไม่แคร์ “ตายก็ตายไปแล้ว ยังจะมีอะไรอีก”

“คุณรู้ไหมว่าใครฆ่าเขา”ลุงเฉียนถามขึ้นอีกครั้ง

“ใคร”หลี่ฝางถามขึ้น

“เป็นคนที่คุณคิดไม่ถึงคนหนึ่งเลยล่ะ”ลุงเฉียนพูดพร้อมมองไปที่หลี่ฝาง

“คนที่ผมคิดไม่ถึง หรือว่าจะเป็นตู้เฟย”หลี่ฝางหัวเราะหึหึ เดาไปอย่างนั้นเอง

“เสี่ยวฝาง คุณไปเป็นหมอดูได้จริงๆนะ เดาถูกตลอด”ลุงเฉียนพยักหน้า หยอกเขาไปคำหนึ่ง

หลี่ฝางอึ้ง กลืนน้ำลายแล้วพูดว่า “ไม่ใช่มั้ง ลุงเฉียน ลุงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ตู้เฟยฆ่าตู้ต้าไห่ นั่นมันพ่อแท้ๆของเขาเลยนะ เขาจะทำได้ยังไง”

บนหน้าหลี่ฝาง เต็มไปด้วยความตกตะลึง

“ก็ใช่น่ะสิ ลุงก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ”

ลุงเฉียนส่ายหน้า “ลุงก็เลยให้คุณระวังเขาเอาไว้ ”

“ตู้เฟยฆ่าตู้ต้าไห่ แล้วตำรวจไม่จับเขาเหรอ”หลี่ฝางถามขึ้น

“ไม่มีหลักฐาน อีกอย่างศพของตู้ต้าไห่ ก็ถูกกำจัดแล้ว”

ลุงเฉียนพูดว่า “ใช่แล้ว มีอีกเรื่องอยากจะบอกคุณไว้ ตู้เฟย ถูกคนของสี่ตระกูลใหญ่รับตัวไปแล้ว ”

“หากผมเดาไม่ผิดละก็ การฆ่าตู้ต้าไห่ เป็นเงื่อนไขการพิจารณาตู้เฟยของสี่ตระกูลใหญ่ เห็นได้ชัดว่า ตู้เฟยได้ผ่านบททดสอบของสี่ตระกูลใหญ่แล้ว”

อีกอย่างเกราะป้องกันนี้ ก็เป็นของตัวเอง

ไม่ใช่ที่หลี่ต๋าคางให้มา

หากว่าหวางเห้าได้กลายเป็นเจ้าพ่อใต้ดินของเมืองเอก ในใจของหลี่ฝาง ก็คงจะมีความภาคภูมิใจไม่น้อย

หลี่ฝางจะไปแล้ว ลุงเฉียนรั้งเขาไว้อีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน คุณจะรีบร้อนไปไหน ”

“ยังพูดไม่ทันจบเลย”

ลุงเฉียนพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก “หวางเห้ามีเพื่อนแค่ไม่กี่คน ชางสู่คงมาไม่ได้เร็วๆนี้ และก็ไม่มีทางช่วยเขาได้”

“เขาตัวคนเดียว คุมพื้นที่ใหญ่ขนาดนั้นไม่ได้”ลุงเฉียนพูด

“เหรอ แล้วลุงยังจะให้ผมยกพื้นที่ทั้งหมดให้เขาทำไม”หลี่ฝางขมวดคิ้ว ในใจก็คิดว่าใช่

หวางเห้านั้นมาจากตงไห่ เพิ่งมาตั้งรกรากที่เมืองเอกได้ไม่นาน แน่นอนว่าต้องมีเพื่อนฝูงไม่มาก

หลี่ฝางยิ้มหันไปมองลุงเฉียน ถามขึ้นว่า “ใช่แล้ว ลุงเฉียน ผมเห็นฝั่งนี้มีไอ้หน้าหนวดอยู่คนหนึ่ง ฝีมือไม่เลว ไม่สู้…….”

“ไม่ได้ เขายังเปิดเผยตัวตอนนี้ไม่ได้ สถานะของเขาค่อนข้างจะพิเศษ”

ลุงเฉียนชี้ทางให้หลี่ฝาง พูดขึ้นว่า “คุณลองไปหาหวงว่างโก๋สิ”

“หวงว่างโก๋ ”หลี่ฝางประหลาดใจเล็กน้อย “ไปหาเขาทำไม ผมรู้ว่าเมื่อก่อนเขาก็เคยคลุกคลีในวงการ แต่ว่าตอนนี้เขาก็วางมือแล้วไม่ใช่เหรอ”

ลุงเฉียนไม่ปฏิเสธอืมไปเสียงหนึ่ง “ตอนนี้ก็เป็นแค่วิญญาณเร่ร่อน ไม่มีทางกลายเป็นคนได้ ถ้าหวงว่างโก๋วางมือแล้วจริง ก็คงไม่มาหาคุณอยู่เนืองๆ”

“ข้างกายของหวงว่างโก๋มีคนที่ชื่อเฉินเจียโล่ แล้วยังมีอีกหลายคน พวกเขาล้วนเป็นแก๊งเก่าแก่ที่อยู่ในวงการตั้งแต่รุ่นแรก ”

“ที่พวกเขาต้องวางมือ ก็เพราะถูกบีบจากสี่ตระกูลใหญ่สินะ ตอนนี้ เป็นโอกาสที่พวกเขาจะได้เอาคืนแล้ว พวกเขาคงไม่ปล่อยให้หลุดมือไป”

ลุงเฉียนพูด “พี่ใหญ่ของหวงว่างโก๋ เป็นคนกล้าและเจ้าวางแผน ถ้าพูดถึงเรื่องความสามารถ เขาก็ไม่แพ้เหยสง”

“ตอนแรกที่พวกเรากลับมา เขาก็รับรู้แล้ว แล้วยังรู้จักสถานะของคุณด้วย ”

ลุงเฉียนพูดอย่างชื่นชมอยู่บ้าง “คนคนนี้เป็นคนแข็งนอกอ่อนใน คุณลองไปคุยกับเขาดู”

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า “ได้ ขอบคุณมาก ลุงเฉียน”

ในใจของหลี่ฝาง ยังมีความซาบซึ้งอยู่ด้วย

นี่เท่ากับลุงเฉียน ได้ปูทางให้เขาหมดแล้ว รอให้เขาเดินเท่านั้น

“เจ้าเด็กนี่ จะมาเกรงใจอะไร”ลุงเฉียนโบกไม้โบกมือ “ไปเถอะ”