NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 482

บทที่482 คนที่สวมหน้ากากผี

ครั้งนี้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร หลี่ฝางก็จะไม่ปล่อยตู้เฟย

เพราะว่าตู้เฟยได้แตะต้องเส้นตายของตัวเอง เส้นตายเส้นหนึ่งที่ตัวเองไม่สามารถให้อภัยได้

ตู้เฟยได้ยินคำแบบนี้ ก็ไม่ได้กลัวอะไรมาก

“ผมรู้”

ตู้เฟยหัวเราะเหอะเหอะ เห็นได้ชัดเจนว่าไม่แคร์อย่างมาก：“ผมกล้าเดินมาถึงจุดนี้ คิดได้นานแล้วว่าคุณต้องฆ่าผมแน่”

“ตอนที่พ่อผมตายในเงื้อมมือผม ผมก็มองข้ามความเป็นความตายแล้ว”

ตู้เฟยมองหลี่ฝาง แล้วพูด：“ผมแค่อยากขอร้องคุณเรื่องหนึ่ง อย่าทำร้ายแม่ผม เธอคือผู้บริสุทธิ์”

“งั้นลู่หลุ่ยล่ะ？เธอไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์หรือไง？”หลี่ฝางถามย้อน

ตู้เฟยอึดอัดหน่อยๆ ไม่พูดอยู่นาน

“เลี้ยวซ้ายข้างหน้า จะมีทางแยกหนึ่งแล้วจอดลง”ผ่านไปสักพัก ตู้เฟยเริ่มบอกทางให้หลี่ฝาง

หลี่ฝางไปตามเส้นทางของตู้เฟย จอดที่ทางแยก

“ลู่หลุ่ยอยู่ไหน？”

หลี่ฝางหันไปมองตู้เฟยแล้วถาม

“ทางที่เหลือ รถไปไม่ได้ พวกเราต้องเดิน”ตู้เฟยพูดจบ ก็เปิดประตูรถแล้วลงจากรถ

“อย่ามาเล่นแง่อะไรนะ แม่คุณยังอยู่ในมือผม”หลี่ฝางพูดเตือน

ตู้เฟยหันหน้าไป มองรถด้านหลังแวบหนึ่ง

ตอนนี้ซุนจิ้นจับแม่ของตู้เฟย ทำให้สีหน้าของตู้เฟยเกร็งไปทันที

“วางใจเถอะ ผมจะปล่อยลู่หลุ่ย”

ตู้เฟยมองหลี่ฝาง แล้วพูด：“หวังแค่ว่าถึงตอนนั้นคุณจะปล่อยแม่ผมไป ส่วนผม แล้วแต่เลยว่าคุณจะฆ่าอย่างไร”

“ผมไม่ทรมานคุณหรอก ผมจะให้ความสุขคุณ”หลี่ฝางพูด

“ขอบคุณ”

ตู้เฟยส่ายหน้าขำๆ แล้วเริ่มทำทาง

เดินไประยะทางกว่าสิบกว่านาที ตู้เฟยจึงหยุดลง

นี่คือหมูบ้านที่อยู่ห่างไกลความเจริญ ในหมู่บ้านเกือบจะหลับหมดแล้ว ไม่มีไฟสว่างเลยสักนิด

ภายใต้การนำทางของตู้เฟย หลี่ฝางและคนอื่น มาตรงน้าห้องใหญ่ๆห้องหนึ่ง

“นี่คือซ่องโจรของตระกูลจูเก่อ？”หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะถาม

ตู้เฟยส่ายหน้า：“ผมก็ไม่รู้ ผมรู้แค่ว่า ในหมู่บ้านนี้ ล้วนแต่เป็นคนของตระกูลจูเก่อ”

หลี่ฝางตกใจหน่อยๆ ถึงแม้หมู่บ้านนี้จะไม่ใหญ่ แต่ก็มีมากกว่าร้อยครัวเรือน

ตระกูลจูเก่อนี้ ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เชียว？

ส้าวส้วยพูดว่า：“สถานที่นี้ผมเคยมาครั้งหนึ่ง ไม่ใช่ซ่องโจรของตระกูลจูเก่อ”

“พูดให้ถูกต้องคือ คนที่อยู่ที่นี่ ถึงจะนามสกุลจูเก่อ แต่ไม่ใช่คนที่พวกเราจะหา”ส้าวส้วยพูด

หลี่ฝางไม่สนอะไรมาก ตอนนี้ในใจเขาคิดแค่จะช่วยลู่หลุ่ยออกมา

หลี่ฝางมองตู้เฟย แล้วก็พูดเร่ง：“รีบพาผมไปหาลู่หลุ่ย”

ตู้เฟยโค้งตัว เปิดอิฐอันหนึ่งออก แล้วหยิบกุญแจออกมาหนึ่งดอก

พอเปิดประตูใหญ่เสร็จ ตู้เฟยก็เดินเข้าไปเป็นคนแรก หลี่ฝางจะตามเข้าไป กลับถูกส้าวส้วยขวางไว้

“เจ้านาย คุณตามหลังผม ป้องกันอะไรผิดปกติ”

ส้าวส้วยพูดอย่างระวังตัวมาก：“ตระกูลจูเก่อ มีเครื่องกลไกที่ชำนาญมาก”

“เครื่องกลไก？”

หลี่ฝางกลืนน้ำลาย สิ่งของอย่างเครื่องกลไกนี้ หลี่ฝางก็เคยเห็นจากโทรทัศน์หรือในหนังสือเท่านั้น

ตอนนี้มาเจอจริงๆ ก็ทำให้หลี่ฝางกังวลเล็กน้อยจริงๆ

“ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรลึกลับขนาดนั้นหรอก แค่ต้องระวังตัวหน่อยจะดีกว่า”ส้าวส้วยมองความหวาดกลัวในใจของหลี่ฝางออก จึงพูดปลอบไป

หลี่ฝางพยักหน้า ตามส้าวส้วยกับตู้เฟยไป

เดินรอบๆลานบ้านแล้ว ตู้เฟยก็เข้าไปในห้องรับแขก

ในห้องรับแขกมีคนไม่กี่คน มีคนสองคนเล่นหมากรุก และอีกสองสามคนกำลังดูอยู่ตรงนั้น

“ตู้เฟย？ทำไมคุณพาคนมาตั้งเยอะขนาดนี้？”

เห็นพวกส้าวส้วย คนของตระกูลจูเก่อก็ไม่พอใจทันที

“ไม่ใช่ว่าให้แค่คุณพาคุณชายของตระกูลหลี่มาเหรอ？”คนของตระกูลจูเก่อพูดอย่างเซ็งๆ

“ลู่หลุ่ยล่ะ？”

ตู้เฟยพูดไปตรงๆ：“พวกคุณไปเอาลู่หลุ่ยมา”

“ส้าวส้วย？”

หนึ่งในนั้น จำส้าวส้วยได้ ใบหน้าเขา ก็ปรากฏความหวาดกลัว

“ตู้เฟย คุณมันไอ้สารเลว ทำไมคุณถึงเอาผู้ชายคนนี้มาด้วย”

ตู้เฟยยังคงพูด：“ไม่ต้องถามแล้ว รีบเอาลู่หลุ่ยมา”

ส้าวส้วยยิ้ม：“ผมเรียนศิลปะการต่อสู้กับอาจารย์มาแค่นิดหน่อย ทางด้านแปดทิศนั้นผมไม่ค่อยสนใจนัก และก็ไม่ได้เรียนมามากเท่าไหร่ คุณลุยดีกว่า ซุนจิ้น”

หลี่ฝางเกือบจะลืมไปแล้วว่า ซุนจิ้นนี้ติดตามท่านซุนมาตั้งแต่เด็กจนโต

ซุนจิ้นพยักหน้า：“ผมเจอแล้ว”

ซุนจิ้นปล่อยหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว จากนั้นก็เดินมาตรงหน้ากระดานหมากรุก หมุนกระดานหมากรุก

ประตูหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล ทันใดนั้นก็เปิด

ทั้งห้องใหญ่นั้น มีทั้งหมดแปดประตู พูดตรงๆแล้ว ถ้าไม่มีซุนจิ้น หลี่ฝางก็ไม่รู้เลยว่าประตูบานไหน

“ง่ายขนาดนี้เชียว？”

ส้าวส้วยดูสงสัย：“คงไม่มีอะไรหรอกนะ？”

“ไม่มี”

ซุนจิ้นส่ายหน้า：“ถ้าพวกเขาเอาตามทิศแปดด้านนั้น นี่ก็คือทางเข้าเพียงทางเดียว”

“ส้าวส้วย คุณว่าพ่อผมจะรู้เรื่องที่แม่ผมถูกฆ่าตั้งนานแล้ว แล้วก็คิดเรื่องที่ผมจะต้องไปแก้แค้นตระกูลจูเก่อไว้นานแล้วด้วยไหม ไม่อย่างนั้น ทำไมเขาต้องสอนพวกนี้ผมล่ะ？”

“ตอนนั้นผมไม่เข้าใจ คิดว่าเรียนพวกนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้ถือว่าผมเข้าใจแล้ว ที่แท้เขาก็อยากให้ผมแก้แค้น”ซุนจิ้นพูดอย่างคิดขึ้นได้

หลี่ฝางกับส้าวส้วยไม่พูดอะไร

ซุนจิ้นไม่รู้ภูมิหลังของตัวเอง และก็ยิ่งไม่รู้ว่าท่านซุนคือคนของตระกูลจูเก่อ และไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องที่ท่านซุนตายแล้ว

ตอนนั้นที่ส้าวส้วยดึงซุนจิ้นมาทำงานให้ตระกูลหลี่ แค่บอกซุนจิ้นว่า แม่เขาถูกตระกูลจูเก่อฆ่าตาย

อยากจะแก้แค้น ตระกูลหลี่ก็ช่วยได้

ที่จริงแล้ว ทั้งตระกูลของซุนจิ้น ต่างถูกตระกูลจูเก่อฆ่าตายหมด

เหลือแค่ซุนจิ้นคนเดียวที่มีชีวิตอยู่ และก็ถูกจูเก่อชื่อรับเลี้ยง

จูเก่อชื่อสอนซุนจิ้นให้ดูทิศทั้งแปด จะต้องไม่ใช่เพื่อให้เขาแก้แค้นแน่นอน

จูเก่อชื่อจะไปคาดหวังให้ซุนจิ้นไปแก้แค้นได้ยังไง？ลูกบุญธรรมที่ตัวเองเลี้ยง ไปฆ่าครอบครัวของตัวเอง？นี่มันบ้าหรือไม่？

เห็นได้ชัดว่า ซุนจิ้นเข้าใจจูเก่อชื่อผิด ก็คือท่านซุน

ส้าวส้วยพูด：“อาจารย์ทำอะไร มักจะมีความคิดของตัวเองมาตลอด ผมไม่อาจคาดเดาได้”

“ไปเถอะ”

ส้าวส้วยเป็นคนแรกที่เดินไปที่ทางเข้าทางเดียวนั้น ส่วนตู้เฟยกับแม่เขาอยู่ภายใต้การบีบบังคับของซุนจิ้น ตามเข้าไปติดๆ

เดิมทีหลี่ฝางอยู่หลังสุด แต่ตอนที่หลี่ฝางเข้าไป ก็พบว่าด้านหลังมีคนเพิ่มมาอีกคน

หลี่ฝางหันหน้าไป ก็ตกใจหมด

คนสวมหน้ากากผีคนหนึ่ง ตามตัวเองมา