NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 52

บทที่ 52 กูนี่แหละเจ้าของบาร์แห่งนี้

หลี่ฝางคิดไปสักพัก ก็ตัดสินใจอยู่ดื่มเป็นเพื่อนเซี่ยลู่และหลิวเฉียวเฉียว

หลี่ฝางคิดในใจ ตรงนี้เป็นถิ่นของตัวเอง ต่อให้ลูกพี่หลี่จะเจ๋งแค่ไหน ก็คงไม่กล้าที่จะมาทำร้ายตัวเองถึงที่นี่มั้ง?

อีกอย่าง ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนสาวสวย มันคือสิ่งที่ผู้ชายหลายคนใฝ่ฝัน หลี่ฝางก็ไม่อยากปฏิเสธ หากเมาแล้ว ดีไม่ดีอาจจะได้ของแถมก็ได้

“ได้” ฉันจะดื่มเป็นเพื่อนพวกเธอสักแป๊บ หลี่ฝางตอบตกลง นั่งลงแล้วรินเหล้าให้ตัวเองแก้วหนึ่ง

ดื่มไปไม่นานนัก ลูกค้าก็ทยอยเดินเข้าร้าน

เวลานี้ หลิวเฉียวเฉียวกล่าว: “ลูกค้ามาแล้ว นายไม่ไปต้อนรับเหรอ?”

หลี่ฝางชี้ไปที่ส้าวส้วย: “ยังมีพวกเขาไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่ายุ่งจนจะไม่ทันสักหน่อย”

หลิวเฉียวเฉียวมองหลี่ฝางอย่างดูแคลน: “ฉันนึกว่านายเป็นคนขยันสักอีก ไม่คิดว่านายอู้งานเก่งขนาดนี้”

เซี่ยลู่ก็โบกมือไล่ แล้วกล่าว: “นายไปทำงานเถอะ ไม่ต้องสนใจพวกเราแล้ว กว่านายจะหางานได้ก็ไม่ง่าย หากถูกเถ้าแก่มาเห็นเข้า ว่านายแอบดื่มเหล้าในเวลางาน ถูกไล่ออกจะทำไง?”

หลี่ฝางหัวเราะในใจ ตัวเองก็คือเถ้าแก่ ใครจะสามารถไล่ตัวเองออก

เขาคิดในใจ หากตัวเองบอกฐานะที่แท้จริงให้กับเซี่ยลู่และหลิวเฉียวเฉียว พวกเขาจะเชื่อมั้ย?

บอกไม่ได้อย่างแน่นอน

พอดีหลี่ฝางก็ดื่มจนรู้สึกแน่นท้องแล้ว จึงได้ลุกขึ้นแล้วกล่าว: “งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ เธอสองคนมีอะไรก็เรียกฉัน”

“อืมๆ”

หลิวเฉียวเฉียวและเซี่ยลู่ต่างพยักหน้าพร้อมกัน

ก่อนที่หลี่ฝางจะเดินไปนั้น จู่ๆ เซี่ยลู่ก็เรียกเขา: “เฮ้ย รอก่อน!”

“มีอะไร?” หลี่ฝางหันหน้ามาถาม

“ฉันอยากจะขอโทษนายสักคำ” เซี่ยลู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ : “ฉันรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาฉันทำไปหลายสิ่งหลายอย่าง หลี่ฝาง นายจะให้อภัยฉันได้มั้ย?”

หลี่ฝางไม่ได้ตอบ

เห็นได้ชัดว่าในใจเขายังมีปม แต่ว่าใบหน้าเขาก็ยังคงฝืนยิ้มแล้วกล่าว: “ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว”

หลังจากที่เดินจากไป หลี่ฝางก็ด่าในใจ แม่งเอ๊ย ลืมตอนที่วางแผนทำร้ายตัวเองแล้วเหรอ?

ยังจะให้ตัวเองอภัยให้เธอ เอาหน้าที่ไหนมาถาม สมองมีปัญหาหรือเปล่า

หลังจากที่ส้าวส้วยยุ่งเสร็จ หลี่ฝางได้เรียกเขามาที่ข้างกายตัวเอง: “เสี่ยวส้วย ผู้จัดการทำไมยังไม่มา?”

“ผู้จัดการต้องยุ่งอยู่แน่ๆ เลย เถ้าแก่ คุณยังกังวลเรื่องขี้ปะติ๋วอย่างลูกพี่หลี่อยู่อีกเหรอ” ส้าวส้วยหัวเราะกล่าว

ส้าวส้วย ฉันดูนายเหมือนไม่อยากจะทำงานที่นี่แล้วนะ หลี่ฝางทำตาถลนใส่ส้าวส้วย: “ชีวิตของเถ้าแก่นาย เป็นเรื่องขี้ปะติ๋ว?”

“เถ้าแก่ ลูกพี่หลี่ไม่สามารถทำอะไรคุณได้หรอก” ส้าวส้วยหัวเราะหยาม

“ก็ฉันกลัว” ระหว่างทางนั้น หลี่ฝางก็ได้ยินหลินชิงชิงพูดแล้ว ฝ่ามือของลูกพี่หลี่ ฆาตกรรมไปหลายศพแล้ว

ฆ่าคนสำหรับลูกพี่หลี่แล้ว ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร

หลี่ฝางยังไม่อยากตาย เพิ่งจะผ่านพ้นชีวิตความยากจน ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถที่จะให้ลูกพี่หลี่มาฆ่าเขาตาย

ส้าวส้วยได้วางบิลเหล้าในมือลง: “เถ้าแก่ หากคุณกลัวจริง งั้นผมไปช่วยคุณเก็บเขาดีมั้ย”

“งั้นนายไปสิ” หลี่ฝางพูดล้อเล่น

ใครจะไปรู้ว่าส้าวส้วยได้ไปเปลี่ยนชุดจริงๆ จากนั้นก็เดินออกไปจากร้านเหล้า

หลี่ฝางอึ้งไปสักพัก เขาไม่เชื่ออย่างแน่นอนว่าส้าวส้วยจะไปหาลูกพี่หลี่

“แม่งเอ๊ย โดดงานต่อหน้าต่อตาเถ้าแก่เลยนะ!”

หลี่ฝางหาหัวหน้างานจนเจอ ขมวดคิ้วแล้วกล่าว: “บันทึกไว้หน่อย ส้าวส้วยโดดงานหนึ่งวัน หักค่าแรงเขาสามวัน”

หัวหน้างานเงยหน้ามองหลี่ฝางไปแวบหนึ่ง: “เถ้าแก่ เป็นเถ้าแก่ใหม่ที่ใช้อำนาจเก่งจริงๆ เลยนะ”

“ใครให้เขาเล่นฉันละ” หลี่ฝางกล่าวอย่างเซ็งๆ

หลังจากที่ส้าวส้วยออกไป หลี่ฝางก็แทนตำแหน่งของเขา เป็นบริกรชั่วคราว

“ลู่ลู่ เธอเลิกกับตู้เฟยแล้ว เคยพิจารณาหลี่ฝางมั้ย” หลิวเฉียวเฉียวถามอย่างลองเชิง

“ฉันดูแล้วในเขายังมีใจให้เธออยู่นะ” หลิวเฉียวเฉียวกล่าว

เซี่ยลู่มองดูเขาท่าทางที่ยุ่งเดินสลับไปมาอยู่ตรงบาร์ ก็ส่ายหัว: “เขาเป็นคนดีมาก แต่ว่าจนเกินไป”

“หากเป็นแฟนเขาจริง ต่อไปเรื่องข้าวปลาอาหารก็ยังต้องกังวล เสื้อผ้าก็ไปซื้อในห้างไม่ได้ ซื้อได้เพียงซื้อผ้าตามตลาดนัด ทานข้าวก็ต้องร้านอาหารเล็กหรือร้านริมทาง มีทั้งคราบน้ำมันและไม่สะอาด”

เซี่ยลู่พูดอย่างเย็นชา: “เห็นนายฉันก็ขยะแขยง นายไปให้ไกลๆ เลย”

“เซี่ยลู่ เธอจะยโสโอหังต่อหน้าฉันทำไม เธอคบกับฉัน ก็เพราะหวังเงินของฉันไม่ใช่เหรอ?” ตู้เฟยหัวเราะเยาะ แล้วกล่าว

“พ่อของฉันกำลังพัฒนาโครงการใหม่ ประเมินคร่าวๆ สามารถสร้างรายได้สองถึงสามพันกว่าล้าน” ตู้เฟยยิ้มกล่าวอย่างได้ใจ

เป็นดังเช่นนั้นหลังจากที่ตู้เฟยพูดจบ เซี่ยลู่ก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“ยังไง จะกลับมาคบกับฉันเหมือนเดิมมั้ย?” ตู้เฟยเลิกคิ้วถาม: “รอให้โครงการใหม่ของพ่อฉันเสร็จสิ้น ฉันสามารถซื้อรถให้เธอคันหนึ่ง”

เซี่ยลู่ลังเลไปสักพักก็จึงกล่าวขึ้น: “ไม่จำเป็น”

ตู้เฟยโกรธทันที เขาทุบโต๊ะเหล้าอย่างแรง: “เซี่ยลู่ เธอต้องการอะไรกันแน่!”

“ฉันแค่นอกใจเธอไปครั้งเดียวเอง? ไม่สามารถให้โอกาสฉันสักครั้งเลยเหรอ?” ตู้เฟยกัดฟันพูด

“นายสามารถนอกใจครั้งหนึ่ง ก็จะสามารถนอกใจอีกนับครั้งไม่ถ้วน อีกอย่าง คนที่นายไปมีอะไรด้วยไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเพื่อนรักของฉัน” ขณะที่เซี่ยลู่พูด ก็ได้มองไปที่จางเชี่ยนแวบหนึ่ง

เวลานี้สีหน้าของจางเชี่ยนซีดลงทันที เธอตื่นเต้นจนกำมือแน่น กลัวว่าเซี่ยลู่จะเปิดเผยเรื่องอัปยศของเธอกับตู้เฟยออกมา

จางเชี่ยนรีบร้อนกล่าว: “พี่เจ๋ เราไปหาที่นั่งกันก่อนดีกว่า”

“ได้สิ” โจวเจ๋พยักหน้า

หลังจากที่จางเชี่ยนและพวกนั่งลงกันแล้ว หลี่ฝางก็ได้เดินเข้ามา: “ทุกท่านจะดื่มอะไรกันดีครับ?”

“หลี่ฝาง?!”

จางเชี่ยนเห็นหลี่ฝาง ก็สะดุ้งตกใจ: “นายทำไมมาเป็นบริกรแล้วละ?”

โจวเจ๋และส้งเสียงเห็นหลี่ฝาง ก็ตกใจเหมือนกัน จากนั้นก็ได้หัวเราะขึ้นมา: “หลี่หลงตามหานายจนทั่วก็หาไม่เจอ คิดไม่ถึงนายกลับมาหลบอยู่ที่นี่”

“ฉันต้องโทรหาหลี่หลงสักหน่อยแล้ว แจ้งข่าวดีนี้กับเขา” โจวเจ๋หยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดไปที่เบอร์ของหลี่หลง

“เย็ดแม่เอ๊ย” หลี่ฝางมองไปที่โจวเจ๋ ด่าอย่างเย็นเยือก: “มึงนี่มันเหี้ยจริงๆ ฉันไม่ได้มีความแค้นกับนายมั้ง”

“มึงกล้ามาด่ากู? กูเป็นแขกวีไอพีที่นี่ มึงมันก็แค่บริกร กล้าด่ากู? โจวเจ๋ได้ยินหลี่ฝางด่าตัวเอง ก็โกรธทันที

“เรียกผู้จัดการมึงมาหน่อยซิ กูจะคอมเพลนมึง!”

“คอมเพลนแม่มึงดิ กูนี่แหละเจ้าของบาร์แห่งนี้!” หลี่ฝางกล่าวอย่างเสียงดัง