NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 705

“ความหมายของนายก็คือ มีคนวางแผนใส่ร้ายตระกูลหยิ่นของนาย?” หลี่ฝางขมวดคิ้วพลางกล่าว

“ใช่ ถูกต้อง เป็นความจริงที่ผมอยากจะเอาคืนคุณ แต่ว่า คนที่ลงมือกับคุณจริง ๆ กลับเป็นคนอื่น อีกอย่าง เรื่องนี้ จากต้นจนจบพ่อของผมไม่ได้มีความเกี่ยวข้องเลย พวกเราไม่ได้โง่ขนาดนั้น ต่อให้ให้เงินแมงป่องจริง ก็ไม่มีทางที่จะใช้บัญชีของบริษัท นั่นเท่ากับว่าเป็นการยักยอกเงินสาธารณะของบริษัท หุ้นส่วนในคณะกรรมการบริหารทั้งหมด จะต้องรับรู้แน่”

หยิ่นเหล่ยกล่าว: “คุณชายหลี่ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจจุดจุดนี้ ตระกูลหยิ่นของพวกเรา ไม่อยากเป็นศัตรูกับตระกูลหลี่ของพวกคุณ”

“จุดประสงค์ที่ผมนัดคุณมา หนึ่งคือเพื่อชดใช้ สองคือเพื่ออธิบายให้ชัดเจน”

กล่าวไป หยิ่นเหล่ยก็หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งขึ้นมา และนำมาวางลงบนฝ่ามือของหลี่ฝาง: “ในนี้มีอยู่ห้าล้าน ถือเป็นการชดใช้ค่าเสียหายของบาร์ของนาย นอกจากนี้ ยามที่มีปัญหาพวกนั้น พวกเราก็ได้ช่วยจัดการแล้ว”

หลี่ฝางจ้องมองหยิ่นเหล่ย แล้วส่ายหัว: “ฉันไม่ได้ขาดเงิน ดังนั้นบัตรใบนี้ นายเก็บไว้เองเถอะ”

“สำหรับเรื่องที่นายพูดเมื่อกี้ เดี๋ยวฉันจะให้คนไปตรวจสอบ ถ้าให้ฉันรู้ว่านายโกหกฉัน นายน่าจะเข้าใจดี ว่าตระกูลหยิ่นจะต้องชดใช้ยังไง” หลี่ฝางกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

“ไม่กล้าหรอกครับ” หยิ่นเหล่ยส่ายหัว: “ครั้งนี้ที่มาหาคุณ เป็นความต้องการของพ่อของผม เงิน ก็เป็นพ่อของผมให้ผมมอบให้คุณ ท่านยังบอกกับผมว่า ที่ผมถูกทำให้เป็นแบบนี้ เป็นเพราะผมก่อเวรก่อกรรมเอง ไม่ให้ผมโกรธแค้นคุณ ผมเกลียดความอ่อนแอของเขา แต่ก็ต้องยอมเผชิญหน้ากับความเป็นจริงแบบเขา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”

“ผมสู้คุณไม่ได้ แล้วก็เอาคืนคุณไม่ได้ ดังนั้น ผมเลือกที่จะวางมือ เลือกที่จะยอมรับความล้มเหลว” หยิ่นเหล่ยกล่าว

หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ แล้วชี้ไปที่หวางซีกาง กล่าว: “แล้วเขามาทำไม? เขาเป็นคนของแมงป่องนะ”

หยิ่นเหล่ยยิ้ม: “ถ้าต้องเลือกระหว่างผมกับแมงป่อง ผมคิดว่า เขาก็คงจะเลือกผมสินะ?”

“หรือต่อให้ไม่เลือกผม ผมก็เชื่อว่าเขาจะไม่ขายผม เพราะยังไง พวกเราก็เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของผม แต่ผมกลับหลอกให้เขา” หยิ่นเหล่ยกล่าวด้วยสีหน้าซับซ้อน

“มีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ คนที่ไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นอย่างแมงป่อง ทำไมถึงได้เอาใจใส่นายขนาดนี้?” หลี่ฝางมองหวางซีกางพลางซักถาม

หยิ่นเหล่ยเองก็เชื่อมั่นในจุดจุดนี้ ว่าแมงป่องจะขัดแย้งกับหลี่ฝางเพราะหวางซีกาง ดังนั้นถึงได้วางแผนออกมา

แต่หวางซีกาง ก็เป็นเพียงแค่คนที่ไม่มีความสำคัญอะไรเท่านั้นเอง

ถึงแม้เขาจะเคยช่วยชีวิตแมงป่อง แต่สำหรับคนอย่างแมงป่องแล้ว ไม่ใช่คนที่จะจดจำบุญคุณไปตลอดชีวิต

ณ เวลานี้ หวางซีกางอายจนหน้าแดงขึ้นมา อดกลั้นอยู่ครึ่งค่อนวันถึงได้เอ่ยออกมา: “ความจริงแล้ว ผมเป็นผู้ชายของแมงป่อง”

“หมายความว่ายังไง?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว เขาไม่ค่อยจะเข้าใจนัก

หยิ่นเหล่ยกล่าว: “แมงป่องมีความชอบพิเศษอย่างหนึ่ง เขาไม่ชอบผู้หญิง แต่ชอบผู้ชาย และหวางซีกาง ก็คือผู้ชายที่แมงป่องรัก เรื่องนี้ มีน้อยคนมากที่รู้ แมงป่องชอบหวางซีกางมาก เพื่อเขาแล้ว แมงป่องทำได้แทบทุกอย่าง พูดจริง ๆ นะ เรื่องนี้ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน คนที่เย็นชาไร้น้ำใจอย่างแมงป่อง หลับหลังยังมีอะไรแบบนี้อยู่ด้วย”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว เขารู้สึกหมดคำจะพูดในทันใด

และหวางซีกางก็ได้เอ่ยขึ้น: “ที่จริงแล้ว ในตอนที่หยิ่นเหล่ยมาหาผม ก็มีคนไปหาแมงป่องแล้วเหมือนกัน คนคนนั้น มาจากเมืองเอก”

“นายยังรู้อะไรอีก” หลี่ฝางถามต่อ

“เรื่องอื่น ผมก็ไม่รู้อะไรเลย แต่ว่า คุณที่ต้องการจัดการคุณจริง ๆ ไม่ใช่หยิ่นเหล่ย แต่เป็นคนที่มาจากเมืองเอกคนนั้น”

“แมงป่อง เหมือนกับว่าจะเชื่อฟังคนคนนั้นมาก ในตอนที่เขามา เขาปิดหน้า ตอนนั้นผมอยู่บนเตียง แมงป่องบอกผมไม่ให้ส่งเสียง ถ้าผมส่งเสียง จะต้องถูกฆ่าตายแน่ แมงป่องบอกว่า แม้แต่เขาเองก็ปกป้องผมไม่ได้”

หวางซีกางกล่าว: “หลังจากที่แมงป่องกลายเป็นลูกพี่ของอำเภอหลิน น้อยมากที่จะเคารพนับถือคนอื่นแบบนี้ ชายปิดหน้าคนนั้น เป็นคนแรก”

“และก็เป็นเพียงคนเดียวที่ผมเคยเห็น” หวางซีกางกล่าว

หลี่ฝางจ้องมองหวางซีกาง เขาขมวดคิ้ว: “นายคงไม่ได้แต่งเรื่องมาหลอกฉันใช่ไหม?”

“เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน” หวางซีกางมองหลี่ฝางอย่างหวาดกลัว: “คุณชายหลี่ เรื่องนี้ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหยิ่นจริง ๆ คุณอย่าได้ลงมือกับตระกูลเด็ดขาด......”

หยิ่นเหล่ยเองก็เป็นกังวล กังวลว่าตระกูลหลี่จะใช้มาตรการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจกับตระกูลหยิ่น

ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ตระกูลหยิ่นจบสิ้น หยิ่นเหล่ยเองก็จบสิ้นเหมือนกัน

หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ กล่าว: “สบายใจได้ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น เรื่องที่ฆ่าศัตรูเป็นพัน แต่ตัวเองก็สูญเสียกำลังพลไปแปดร้อยแบบนั้น ฉันก็ไม่อยากทำหรอก”

“เรื่องนี้ฉันจะไปตรวจสอบให้ละเอียดเอง ถ้าหากเรื่องทั้งหมดเป็นอย่างที่นายพูด ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลหยิ่นของพวกนาย ฉันก็จะไม่เอาเรื่องด้วย แต่ถ้าหากตระกูลหยิ่นได้เข้าร่วมด้วยจริง ๆ ตระกูลหลี่ของเรา ก็จะไม่ปล่อยพวกนายไปง่าย ๆ ต่อให้ไม่ทำให้พวกนายล้มละลาย ก็ต้องทำให้พวกนายลืมตาอ้าปากไม่ขึ้น”

หลี่ฝางกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา

หยิ่นเหล่ยพยักหน้า ราวกับว่าไม่กลัวหลี่ฝางจะไปตรวจสอบ

หลี่ฝางจ้องมองหยิ่นเหล่ย พลางเอ่ยถาม: “ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”

หยิ่นเหล่ยพยักหน้า กล่าว: “สองพี่น้องตระกูลโจว ผมจะช่วยคุณดูแลเป็นอย่างดี”

สีหน้าของหลี่ฝางเปลี่ยนไปเล็กน้อย หยิ่นเหล่ยรีบกล่าวต่อทันที: “ที่ที่พวกเขาพักอยู่ เป็นธุรกิจของตระกูลหยิ่นของเรา”

“รบกวนนายด้วยนะ” หลี่ฝางกล่าว

“หวางซีกาง มอบภารกิจให้นายหนึ่งอย่าง ถ้าหากนายสามารถหลอกถามจากปากของแมงป่องได้ ว่าชายปิดหน้าคนนั้นเป็นใคร งั้นบัตรธนาคารใบนี้ ก็จะเป็นของนาย”

หลี่ฝางจ้องมองหวางซีกาง พลางกล่าว: “แมงป่องชอบผู้ชาย ฉันคิดว่า นายน่าจะไม่ได้ชอบแมงป่องใช่ไหม?”

“ถ้าหากนายสามารถหลอกถามฐานะของชายปิดหน้ามาได้ ก็จะได้รับเงินก้อนนี้ จากนั้นฉันจะหาสถานที่ที่แมงป่องหานายไม่เจอ ให้นายใช้ชีวิตอย่างสบายไปตลอดชีวิต” หลี่ฝางนำบัตรธนาคารที่หยิ่นเหล่ยยื่นให้เขา เลื่อนไปวางไว้ด้านหน้าของหวางซีกาง

หลี่ฝางถามด้วยความซาบซึ้งเล็กน้อย: “ทำไมถึงช่วยฉัน? ฉันทำให้นายกลายเป็นคนที่ใช้การไม่ได้นะ?”

“เหอะ ๆ ก็แค่ของสกปรกที่ซ่อนอยู่ข้างใน จะหายก็ให้มันหายไป ก็ดีเหมือนกัน แบบนี้แล้ว ผมก็สามารถตั้งหน้าตั้งตาเรียนรู้การทำธุรกิจกับพ่อของผม สำหรับเรื่องทายาทสืบสกุล แม่คงผมยังสามารถให้กำเนิดลูกชายอีกคนได้

หยิ่นเหล่ยกล่าว: “ช่วยผมกล่าวขอโทษหลี่ซ่วยซ่วยด้วย หลายปีมานี้ เพราะเรื่องไห่เย่น ผมรู้สึกผิดกับเขามาก”

หลังจากที่วางโทรศัพท์ หลี่ฝางก็ยิ้มส่ายหัว

คำพูดของหยิ่นเหล่ย หลี่ฝางไม่กล้าที่จะเชื่อทั้งหมด

หลี่ฝางทำให้เขามีทายาทไม่ได้ เขาไม่เอาคืนตัวเองก็นับว่าใจกล้วงมากพอแล้ว แถมยังมาช่วยตัวเอง?

เป็นไปได้เหรอ?

หลี่ฝางโทรหาลุงเฉียน นำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลาง เล่าให้ลุงเฉียนฟังอีกรอบ ให้ลุงเฉียนช่วยวิเคราะห์

หลังจากที่ลุงเฉียนฟังจบ ก็หัวเราะเหอะ ๆ พลางกล่าว: “เรื่องนี้ ฉันเชื่อว่าหยิ่นเจิ้งไม่กล้าขนาดนั้น ดังนั้น ที่ลูกชายของเขาพูด ส่วนมากเชื่อถือได้”

“หยิ่นเจิ้งกว่าจะก้าวมาถึงทุกวันนี้ได้ไม่ง่ายเลย เขาไม่โง่ถึงขั้นที่จะหาเหาใส่หัว และอีกอย่างหลังจากที่ลูกชายของเขาถูกคุณทำร้าย ฉันได้ไปที่อำเภอหลินครั้งหนึ่ง เพื่อชดใช้ให้กับตระกูลหยิ่น ดังนั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันคิดว่าหยิ่นเจิ้งไม่ได้มีส่วนร่วมกับเรื่องนี้”

ลุงเฉียนกล่าว: “เรื่องที่แมงป่องชอบผู้ชาย ฉันก็พอได้ยินมาบ้าง แต่ก็ไม่สามารถแน่ใจได้ สำหรับชายปิดหน้าที่หวางซีกางเอ่ยถึง ฟังไปแล้วค่อนข้างปลอม แค่ฟังผ่าน ๆ ไปก็พอแล้ว

“ศัตรูของพวกเรามีเยอะ ส่วนใหญ่ต่างก็ฉีกหน้ากันไปอย่างเปิดเผยแล้ว ที่ยังไม่โผล่หน้าออกมา ก็มีเพียงตระกูลตงฟางนั่นแล้วล่ะ”

ลุงเฉียนกล่าว: “เดี๋ยวฉันจะลงมือตรวจสอบเอง”

“เรื่องนี้ คุณไม่ต้องเป็นกังวล” ลุงเฉียนกล่าวกล่าวกับหลี่ฝาง

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วเอ่ยถาม: “ใช่แล้ว ลุงเฉียน วันนี้แมงป่องบอกกับผมว่า พ่อของผมอาจจะกลับมาไม่ได้ ร่องรอยของคุณพ่อ ได้ถูกทางสี่ตระกูลใหญ่รู้เข้าแล้ว ต่อให้พ่อของผมทำภารกิจสำเร็จอย่างราบรื่น ก็ต้องเผชิญหน้ากับการซุ่มโจมตีของสี่ตระกูลใหญ่”

“เรื่องนี้ ลุงเห็นว่ายังไงครับ พ่อของผมจะมีอันตรายจริง ๆ หรือเปล่า?” หลี่ฝางถามด้วยความกังวล

“ถ้าฉันบอกว่าไม่มีอันตรายเลย แบบนั้นมันก็จะปลอมไปหน่อย ลูกพี่ก็เป็นคนเหมือนกัน ขอแค่เป็นคน ก็ต้องตายกันทั้งนั้น แต่ว่า ฉันเชื่อมั่นในตัวลูกพี่”

ลุงเฉียนกล่าว: “สำหรับร่องรอยการเดินของคุณพ่อคุณ แม้แต่ฉันก็ยังไม่รู้ แล้วสี่ตระกูลใหญ่นั่น จะรู้ได้ยังไง? ดังนั้น ที่แมงป่องพูดแบบนั้นกับคุณ ก็แค่ขู่คุณเท่านั้นเอง”

“แน่นอนว่า มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ แมงป่องเองก็โดนหลอกมาเหมือนกัน และถูกคนอื่นหลอกใช้เป็นอาวุธ”

ลุงเฉียนกล่าว: “รอเถอะ รอพ่อของคุณกลับมา คนพวกนั้น ล้วนจะต้องพินาศย่อยยับ”