NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 78

บทที่78 หายนะของถังหยู่ซวน

หลี่ฝางฟังจบ ก็นิ่งเงียบไปสักพักแล้วจึงพูด： “บนโลกนี้ยังมีพ่อแม่ที่โหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์อีกเหรอ？”

“หลี่ซื่อหรงนั่นก็เป็นคนระยำอยู่แล้ว”

“ถ้าไม่เห็นแก่หน้าของเสี่ยวเสี่ยว ผมก็อยากจะฆ่าเขาไปตั้งนานแล้ว” ถังหยู่ซวนกัดฟันด่า

ตอนนี้เอง หลี่ฝางก็รับสายโทรศัพท์

รับสายเสร็จกลับมา หลี่ฝางจึงพูดกับถังหยู่ซวน： “เมื่อกี๊ลู่ปินโทรหาผม ให้พวกเราไปหาเขาที่ผับ เขาบอกว่าจะชดใช้รถให้พวกเรา พวกเราจะไปกันไหม？”

“ไปสิ ทำไมจะไม่ไปล่ะ ยังไงซะพวกเราอยู่นี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้” ถังหยู่ซวนพูด： “ผมจะกลับไปบอกพวกเธอหน่อย แล้วพวกเราก็ค่อยไปหาพวกเขาที่ผับ”

ถังหยู่ซวนบอกกับลู่หลุ่ย ก็ไปผับกับหลี่ฝาง

หลังจากเข้าไป ถังหยู่ซวนก็มองซ้ายมองขวา มองเสร็จก็ทนไม่ไหวพูดอย่างตกใจ： “หลี่ฝาง ผับนี้เป็นของที่บ้านคุณเปิดจริงๆ เหรอ？”

“เสียงเบาหน่อย อย่าให้ใครได้ยิน” หลี่ฝางไม่อยากเปิดเผยตัวตน

อย่างที่ลุงเฉียนบอก ถ้าเปิดเผยตัวตน ก็ต้องเผชิญกับภัยคุกคามต่างๆ ในโลกภายนอก

เช่นลักพาตัวอะไรพวกนั้น ……

“หลี่ฝาง ในเมื่อผับนี้เป็นของที่บ้านคุณเปิด งั้นคุณบอกความจริงผมมา มังกรนี้ทำมาจากทองจริงไหม？” ถังหยู่ซวนเงยหน้ามองมังกรสีทองตัวนี้ แล้วถาม

“จะเป็นของปลอมได้ไหมล่ะ？คนมากมายทั้งประเทศมาที่นี่ ก็เพื่อดูมังกรทองตัวนี้ ถ้าเป็นของปลอม งั้นผับเราก็คงหลอกลวงผู้บริโภคแล้ว” หลี่ฝางส่ายหน้ายิ้ม

“ถ้าของจริง งั้นก็หมายความว่า ผับนี้เหมือนที่ในเน็ตบอก ลงทุนเกือบสองพันล้าน？” ถังหยู่ซวนกลับหายใจเข้า

“ไม่ใช่สองพันล้าน” หลี่ฝางส่ายหน้าเบาๆ ： “แค่พันแปดพันเก้าล้านเอง”

ถังหยู่ซวนกลืนน้ำลาย พูด： “ผมได้ยินว่าเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังผับนี้คือคนรวยลึกลับ จะลงทุนตงไห่หลายหมื่นล้าน นี่จริงไหม？”

หลี่ฝางพูด： “ลงทุนหรือไม่พูดยาก แต่พ่อผมมีหลายหมื่นล้านจริงๆ”

“หลายหมื่นล้าน！！รวย รวยมาก ผมถังหยู่ซวนเป็นเพื่อนกับมหาเศรษฐี！” ถังหยู่ซวนดึงแขนของหลี่ฝาง พูดอย่างตื่นเต้น

พูดจบถังหยู่ซวนก็กังวลอีกรอ： “หลี่ฝาง รอต่อไปคุณรับมรดก ก็อย่าลืมเพื่อนอย่างผมล่ะ！”

“ไม่มีทาง วางใจเถอะ”

เวลานี้หลี่ฝางชี้ไปที่ที่นั่งวีไอพี： “พวกเขาอยู่นั่น พวกเราไปกันเถอะ”

“เดี๋ยว！” ถังหยู่ซวนมอง สีหน้าก็ตื่นตระหนกทันที

“เห็นผู้ชายคนนั้นที่มีรอยสักมังกรกับเสือไหม？เขาคือเจ้านายผมเอง พี่เฉียง เขามีชื่อเสียงที่ตงไห่มาก ลู่ปินเรียกเขามา กลัวว่าเรื่องจะไม่ง่ายขนาดนั้น”

“ดูเหมือนเขาเรียกพวกเรามา ไม่ได้คิดจะชดใช้รถพวกเรา” ถังหยู่ซวนขมวดคิ้วพูด

“ไม่เป็นไร ผมโทรหาจางกงหมิง” หลี่ฝางหัวเราะ หยิบโทรศัพท์โทรหาจางกงหมิง

จางกงหมิงรับสาย แล้วก็บอกว่าจะถึงแล้ว

“ไป พวกเราไปกันเถอะ” หลี่ฝางพูด

“ไม่งั้นพวกเรารอพี่หมิงเถอะ เจ้านายผมนิสัยไม่ดี” ถังหยู่ซวนพูดอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย

“ถังหยู่ซวน คุณขี้ขลาดขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน คืนนั้นตอนที่คุณเผชิญหน้ากับหลี่หลง ก็ไม่เห็นกลัวแบบนี้” หลี่ฝางกลอกตาใส่ถังหยู่ซวน

“หลี่ฝาง ผมบอกคุณเรื่องหนึ่งนะ” ถังหยู่ซวนลังเลแป๊บหนึ่ง พูด： “พี่เฉียงไม่ธรรมดาอย่างที่คุณคิดขนาดนั้น ถึงจะรอจางกงหมิงมา ก็ข่มเขาไม่ได้”

“ที่จริงตั้งแต่ที่ผมออกจากปวช หลี่หลงก็ไม่เคยปล่อยผมเลย เขายังมาก่อกวนผมบ่อยๆ ต่อมาผมเลยไปพึ่งพี่เฉียง พี่เฉียงช่วยผมสั่งสอนหลี่หลง ผมจึงปลอดภัย”

“พี่เฉียงคนนี้เจ๋งขนาดนั้น แม้แต่หลี่หลงก็ยังกล้าเอาชนะ ไม่กลัวลูกพี่หลี่เหรอ？” หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามอย่างแปลกใจ

“พี่เฉียงอยู่ในวางการนี้นานกว่าลูกพี่หลี่ แต่เขาอยู่ในคุกสองสามปี หลังจากออกมาก็ไม่ได้เสเพลอีก เปิดร้านซ่อมรถ ออกไปอย่างเงียบๆ ถ้าเขาออกมาแล้วยังทำตัวเสเพลต่อนะ ก็คงไม่ด้อยไปกว่าลูกพี่หลี่กับลูกพี่หลิน” ถังหยู่ซวนพูด

“ไป พวกเราไปเจอเขาก่อน”

หลี่ฝางไม่กลัว พูด： “อย่าลืมล่ะ นี่ผับของผม”

ถังหยู่ซวนกับหลี่ฝางมาที่นั่งมีไอพี ลู่ปินเห็นพวกเขา ก็หัวเราะ： “คุณสองคนมาแล้วเหรอ”

“หลี่ฝาง มา ผมแนะนำให้คุณ คนนี้คือพี่เฉียง และก็เป็นเจ้านายของเจ้าเด็กนี่ที่อยู่ข้างๆ คุณ” ลู่ปินมองถังหยู่ซวนอย่างมีอะไรแฝง

ดังนั้นเวลานั้น พี่เฉียงก็ไม่กล้าทำอะไรหลี่ฝาง

หลี่ฝางมองลู่ปิน ถาม： “ไม่ใช่ว่าคุณอยากชดใช้รถพวกเราเหรอ？”

“คุณคิดจะชดใช้อย่างไร ซื้อคันใหม่ให้พวกเรา หรือว่าให้เงินเรา？” หลี่ฝางถาม

ลู่ปินไม่พูด แต่มองพี่เฉียงแวบหนึ่ง พี่เฉียงจึงยิ้มออกมา พูด： “ฟอร์ดเก่าๆ คันนั้นของถังหยู่ซวน เป็นของเพื่อนผมขายให้เขา ตอนแรกที่ซื้อก็แค่สองหมื่นห้า แล้วเขาก็ใช้ขับมานานแล้ว ชดใช้ไปหมื่นห้า ถือว่าไม่น้อย”

พูดจบ พี่เฉียงก็จับถังหยู่ซวนเข้ามา： “เป็นไง ให้หมื่นห้า โอเคไหม？”

“โอเคครับ เห็นด้วย” เวลานี้ถังหยู่ซวนก็ตกใจ จะกล้าพูดว่าไม่ได้อย่างไร

“ผมไม่เห็นด้วย” หลี่ฝางหลับส่ายหน้า

“ผมทุบรถของลู่ปิน แต่ยึดจากราคาเดิมที่ชดใช้เขา ถ้าชดใช้จากรถมือสองนั้น งั้นอย่างน้อยลู่ปินก็ต้องคืนผมแสนหนึ่ง”

“พี่เฉียง คุณจะพูดไม่มีเหตุผลไม่ได้นะ” หลี่ฝางพูด

“พูดให้มีเหตุผล？ผมเป็นนักเลงมีอำนาจยิ่งใหญ่มายี่สิบกว่าปี ยังไม่เคยพูดมีเหตุผลกับใคร ผมรู้แค่ว่า หมัดใครหนัด คนนั้นก็มีเหตุผล”

พี่เฉียงยกกำปั้นขึ้นมา ทุบไปที่โต๊ะเหล้าแรงๆ จนโต๊ะเหล้าเป็นรอยทุบแตกยาวๆ

“น้องชาย ตัวเล็กๆ แบบคุณเนี่ย คุณคิดว่าคุณจะสู้กับหมัดผมได้เหรอ？” พี่เฉียงหัวเราะอย่างเยือกเย็น

หลี่ฝางขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าหมัดของพี่เฉียงคนนี้จะแข็งแรงมากขนาดนั้น

หลี่ฝางคิดในใจ ถ้าหากเจ้าหัวแบนอยู่ก็คงดี

ตอนนี้เจ้าหัวแบนไม่อยู่ จางกงหมิงก็ไม่มา หลี่ฝางคิดในใจ ถ้าทำให้พี่เฉียงเคืองจริงๆ แล้วเขาอัดตัวเองสักหมัดอย่างนั้นจะได้ไง？

ในตอนนี้เอง ส้าวส้วยก็เอาเหล้าเข้ามา

“ห่า นี่ไอ้โง่ที่ไหนมาทำเนี่ย ทำไมทุบโต๊ะเหล้าเราแตกเลยล่ะ！” ส้าวส้วยเข้ามา แล้วก็ด่าทันที

พี่เฉียงจ้องส้าวส้วยใบหน้าโหดๆ ： “คุณว่าผมว่าไงนะ？”