ถึงอย่างนั้น รอบข้างทั้งสองคนนั้นก็ถูกคนล้อมอยู่เต็ม ทำเอาทั้งแท่นสูงถูกล้อมไว้อย่างหนาแน่นแทรกตัวไม่ได้
หลี่ฝางขมวดคิ้วเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่กับหุบเขาราชายาเล็กน้อย
หลี่ฝางได้ยินเรื่องหุบเขาราชายามานานแล้ว
เมื่อก่อนโหจื่อเคยพูดกับหลี่ฝาง ในตอนนี้พวกเขาเคยช่วยคนของหุบเขาราชายาเอาไว้ แต่ว่าคนของหุบเขาราชายาไม่ใช่แค่ไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ แต่กลับยังทำร้ายผู้มีพระคุณ โลภและโอหัง ตอนนั้นที่โหจื่อเล่าให้หลี่ฝางฟังยังมีสีหน้าโมโหเล็กน้อย ดูถูกหุบเขาราชายาสุดๆ
ถึงแม้ว่าหุบเขาราชายาจะมีเทคนิคปรุงยาที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร แต่โหจื่อก็เคยบอกว่า โลกนี้มันพัฒนาไปทุกวัน เมื่อร้อยปีก่อนคนอาจจะคิดว่าโรคร้ายไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่ในปัจจุบันนี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยที่สามารถรักษาโดยใช้เงินไม่กี่สิบเหรียญซื้อยามากิน
คนของหุบเขาราชายายึดเอาหลักที่สืบทอดต่อๆ กันมาหลายร้อยปีไม่ยอมเปลี่ยนแปลง อยู่แต่ในกรอบที่สร้างขึ้น มันล้าหลังไปนานแล้ว
ในตอนนั้นจึงยิ่งพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้: “สองคนนี้ฝีมือยุทธก็แค่ระดับปานกลาง กลับทำท่าทีที่สูงส่งแบบนั้น ไม่กลัวว่าคนอื่นไม่พอใจหรือไง”
“เขาเป็นคนของหุบเขาราชายา แน่นอนว่ามีสิทธิ์ที่พอจะทำแบบนี้” คนที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดของหลี่ฝางก็โต้กลับ “หุบเขาราชายาเป็นปรมาจารย์ยุทธที่มีกำลังภายในนะ นายมีมั้ย? ถ้าหากนายมีกำลังภายในอย่างปรมาจารย์ บางทีก็อาจจะหยิ่งยโสมากกว่าสองคนนั้นอีก!”
คนๆนั้นที่จริงอยากจะพูดเหน็บแนมหลี่ฝางอีก แต่ในตอนนั้นไท่ซางต้องเขาตาเขม็ง ทันใดนั้น ในใจของคนๆนั้นก็มีความหวาดกลัวเพิ่มขึ้นมา ไม่กล้าพูดอะไรอีก และหนีไปทันที
หลี่ฝางไม่ได้ทำอะไรคนๆนั้น มันก็แค่คนตัวเล็กๆ เท่านั้น และก็คำพูดของเขา ก็ยังมีเหตุผลอยู่บ้าง
หุบเขาราชายามีกำลังภายในค้ำจุนไว้อยู่ แถมยังเป็นสำนักที่ช่วยผู้คนสืบทอดกันมา และยังสามารถฝึกการปรุงยาอายุวัฒนะได้ด้วย ถูกคนนิยม ก็เป็นเรื่องธรรมดา
“ที่จริงแล้วตระกูลชิวตั้งใจแยกหุบเขาราชายาจากคนอื่นๆ ว่ากันว่าตระกูลชิวต้องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับหุบเขาราชายา ก็ต้องเอาใจหุบเขาราชายาเป็นธรรมดา” ชิวทิงหยุนกระซิบบอกหลี่ฝางเสียงเบา
“แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์?” หลี่ฝางอึ้งเล็กน้อย
ชิวทิงหยุนพูดอธิบาย: “เขาว่ากันว่าเจ้าสำนักของหุบเขาราชายามีลูกสาวเด็กๆ อยู่คนนึง สวยมากๆ ชิวเฉิงหลี่พยายามหาทุกวิถีทางที่จะให้ลูกชายของตนรู้จักกับหล่อน อยากจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับหุบเขาราชายา ที่จริงแล้วก็ไม่ใช่แค่ตระกูลชิว ไม่รู้ว่ายังมีอีกกี่ตระกูลที่จ้องหุบเขาราชายาอยู่!”
หลี่ฝางพยักหน้า: “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง”
ถ้าหากสามารถแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับหุบเขาราชายา ก็ถือได้ว่าเป็นขุมกำลังที่ยิ่งใหญ่สำหรับตระกูลนั้นๆ เพราะอย่างนี้ตระกูลชิวถึงได้อยากจะเอาใจหุบเขาราชายา นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ
หลี่ฝางถามอย่างสงสัย: “การต่อสู้คราวนั้นไม่ได้เปิดเผยออกไป? อันดับของพวกนายไม่มีเปลี่ยนแปลงนี่”
ปรมาจารย์กำลังภายในทั้งโลกนี้ มารวมกันก็มีแค่ร้อยกว่าคน อย่างน้อยในอันดับที่บันทึกไว้ก็มีทั้งหมดหนึ่งร้อยสิบเอ็ดคน
ถึงแม้ว่าหนึ่งร้อยสิบเอ็ดคนนี้จะไม่ใช่ทั้งหมด ถึงยังไงที่หลี่ฝางรู้ ก่อนที่พ่อของเขาจะเผยความแข็งแกร่งกับท่านจวน พวกเขาไม่ได้อยู่ในอันดับ แม้แต่ตอนนี้ บนอันดับนั่นก็ยังคงไม่มีชื่อของท่านจวน เพราะว่าไม่มีใครเคยเห็นลงมืออย่างจริงจังมาก่อน
ตามหลักแล้ว คนแค่นี้ ทุกคนล้วนโดดเด่นมาก ปกติแล้วการต่อสู้ระหว่างพวกเขา จะมีผลกระทบกับความเปลี่ยนแปลงของอันดับ
แต่ว่าอันดับของไท่ซางกับกู่เฟยจางสองคนนี้ กลับไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ ราวกับว่าการต่อสู้ครั้งนั้นไม่เคยเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ
ไท่ซางได้ยินหลี่ฝางถามแบบนี้ ก็ไม่พูดไม่จาแล้ว แค่หลบสายตา หลังจากที่หลี่ฝางจ้องเขาอยู่ครู่ ทันใดนั้นก็เข้าใจขึ้นมา
ไท่ซางเสียเปรียบไปขนาดนั้น แน่นอนว่าต้องไม่มีหน้าพูดเรื่องนี้ออกไป และดูเหมือนว่ากู่เฟยจางจะไม่สนใจเรื่องราวภายนอกมากนักจึงไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้ออกไปเช่นกัน
ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่ถูกคนภายนอกรู้มาตลอด อันดับของทั้งสองคนจึงไม่มีเปลี่ยนแปลง ถ้าหากวันนี้ไท่ซางไม่เอ่ยปากพูดออกมาเอง เกรงว่าเรื่องนี้จะไม่มีคนที่สามได้รู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง