NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 966

ตอนที่กลับมาที่โรงแรมอีกครั้ง เวลาก็ดึกมากแล้ว

ฉินวี่เฟยในตอนนี้ ในใจกำลังมีสภาวะกระวนกระวายอยู่ ไม่ได้หยุดลงเลย

ผ่านไปนานมากแล้ว หลี่ฝางกลับยังไม่ปรากฏตัว ในที่สุดก็ทำให้ฉินวี่เฟยทนความรู้สึกหดหู่นี้ไม่ไหว เตรียมจะไปดูหลี่ฝางให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

ตอนนี้เอง ประตูห้องจู่ๆก็ถูกเปิดออก

“หลี่ หลี่ฝาง！”มองชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตู ฉินวี่เฟยจึงหลั่งน้ำตาอย่างตะลึง

“ร้องไห้อะไรกันล่ะ”หลี่ฝางหัวเราะฮ่าฮ่า เดินเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูห้อง จากนั้นก็อ้าแขนออกไปทางฉินวี่เฟย

ตอนนี้ ฉินวี่เฟยก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ถลาเข้าสู้อ้อมแขนของหลี่ฝาง

ร่างกายหญิงสาวเข้ามาในอ้อมแขน ทำให้ในใจหลี่ฝาง เร่าร้อนขึ้นมา

“คุณ คุณจะทำอะไร”ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงมือของหลี่ฝางที่ไม่อยู่สุข ฉินวี่เฟยจึงถามอย่างอดไม่ได้

“คุณคิดว่าไงล่ะ？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะโอบเอวฉินวี่เฟยขึ้นมากอด

และค่ำคืนนี้ก็ผ่านไปโดยไม่มีอะไรต้องพูดอีก

……

ตระกูลหวางในตอนนี้ กลับมีบรรยากาศตึงเครียด

นายท่านหวางผู้มีอำนาจของตระกูลหวาง กำลังยืนอยู่กลางห้องโถงของตระกูลหวาง เงียบๆไม่พูดอะไร

และด้านล่างก็คือสมาชิกรุ่นน้องตระกูลหวางแต่ละคนๆ อยู่ตรงหน้านายท่านหวาง แต่ละคนไม่ค่อยกล้าพูด ได้แต่ยืนกับนายท่านหวางตรงนั้น

พ่อแม่ของหวางซีหมิงก็อยู่ในนั้นด้วย ถึงแม้ใบหน้ามีแต่ความโมโห แต่ยังคงไม่เปิดปากพูด

“พวกคุณรู้กันแล้วสินะว่าเกิดอะไรขึ้น？”ในที่สุด นายท่านหวางจึงค่อยๆพูด เสียงที่นิ่งสงบ ทำลายความอึดอัดในนี้

ทุกคนในที่นี้ต่างรู้ว่านายท่านหวางหมายถึงอะไร รีบตอบไปอย่างเป็นเสียงเดียวกัน ไม่กล้าพูดอะไรมาก

อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่าทุกคนจะทนไหว อย่างเช่นแม่ของหวางซีหมิงก็พูดออกมาอย่างทนไม่ไหวว่า：“แค้นของลูกชายฉันต้องปล่อยไปแบบนี้เหรอไง？หลี่ฝางนั่นเป็นทายาทคนรวยมหาศาลก็ช่างสิ และถึงแม้ฝีมือจะแข็งแกร่งกว่า แล้วยังไงล่ะ ทำไมท่านถึงห้ามให้พวกเราไปแก้แค้นอีก？”

“หุบปาก！”พ่อของหวางซีหมิงเห็นภรรยาตัวเองพูดไม่หยุด จึงรีบดุด่าไป เพราะกลัวจะทำให้พ่อของตัวเองโกรธ

นายท่านหวางมองพ่อแม่หวางซีหมิงนิ่งๆ พูดเสียงราบเรียบ：“เพราะว่าคำสั่งของผู้อาวุโส”

ประโยคนี้ เหมือนกับระเบิดขนาดใหญ่ ระเบิดออกท่ามกลางฝูงชน

“ผู้……ผู้อาวุโส？”พ่อหวางซีหมิงพูดอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่

เรื่องอะไรล่ะ หลี่ฝางแค่คนธรรมดาๆ เรื่องอะไรที่ผู้อาวุโสต้องออกหน้าแทนเขาล่ะ？

เดิมทีตอนที่ได้ยินว่านายท่านตระกูลลู่จะจัดการตระกูลหวาง ช่วยเด็กที่ชื่อหลี่ฝาง คนตระกูลลู่ต่างไม่เข้าใจ และก็ไม่เต็มใจเลย

แต่นายท่านลู่ทำอะไรมักไม่ถามความเห็นของรุ่นน้อง และความช่วยเหลือของเขา จึงทำให้โจวผิงรับโทรศัพท์มากขนาดนี้ และรู้สึกลังเลอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับหลี่ฝางดี

ยังไงอำนาจของตระกูลหวางกับตระกูลลู่ก็พอๆกัน ทำให้โจวผิงลำบากใจที่จะเลือกจริงๆ

และตอนนี้ทุกอย่างก็คลี่คลายลงแล้ว ทุกคนตระกูลลู่ถึงรู้ว่าที่จริงแล้วเป็นผู้อาวุโสลงมือ ทันใดนั้นในใจของทุกคนตระกูลลู่ก็ปรากฏความแปลกใจ

บางทีโอกาสครั้งนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะได้รับน้ำใจถึงสองเท่า ไม่ว่าจะเป็นทางผู้อาวุโสหรือทางหลี่ฝาง ในใจต่างจดจำความช่วยเหลือครั้งนี้ของตระกูลลู่ไว้

“เผิงเฟย！”ทันใดนั้นนายท่านลู่ก็ตะโกนเรียกหลานชายของตัวเอง สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม：“เรื่องครั้งนี้คุณทำได้ดีมาก ดีมาก”

ครั้งนี้นายท่านลู่ที่ยอมลงมือช่วยหลี่ฝาง เพราะความอ้อนวอนของลู่เผิงเฟย สุดท้ายจึงให้ปู่ตัวเองตัดสินใจเดิมพันครั้งนี้

ข้อเท็จจริงพิสูจน์แล้วว่า การเดิมพันครั้งนี้ถูกต้อง

“ขอบคุณคุณปู่ที่ชมครับ！”ลู่เผิงเฟยรีบพูด

“เผิงเฟย ต่อไปนี้ ตระกูลจะแบ่งทรัพยากรกับคุณส่วนหนึ่ง ทำให้ดีต่อไปนะ”

“ขอบคุณครับปู่！”

ในใจลู่เผิงเฟยนั้นดีใจ รีบตอบรับไป