อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 1

กลางดึก

บลูส์คลับ

หลังจากที่เฉินฮวนฮวนเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องล็อกเกอร์พนักงานเสร็จแล้ว เธอก็เตรียมพร้อมจะออกไป

คุณยายของเธอยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล เธอต้องรีบไปโรงพยาบาลเพื่อดูแลคุณยาย

เธอรีบเดินไปทางประตูด้านหลังของคลับเฮ้าส์

ทันใดนั้น ประตูห้องเก็บของถูกเปิดออก แขนเรียวยาวข้างหนึ่งยื่นออกมาคว้าเธอเอาไว้ และลากเธอเข้าไป

“อื้อ!”

เฉินฮวนฮวนอยากจะกรีดร้อง ทว่าริมฝีปากของเธอกลับถูกปิดเอาไว้ เธอพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่พละกำลังของชายหนุ่มคนนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

เธอไม่อาจต้านทานแรงของเขาได้…

เดิมทีเธอไม่ได้เป็นพนักงานของบลูส์คลับ เธอแค่มาเข้าเวรแทนเพื่อนเท่านั้น แต่กลับต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

“ฉันจะรับผิดชอบเอง”

เสียงแหบแห้งของชายหนุ่มดังขึ้นในโสตประสาทของเธอ เพื่อแลกกับเสียงร้องตะโกนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ ของเธอ

…

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว

หลังจากตื่นขึ้นมาบนโซฟาเก่าที่ขาดรุ่งริ่งตัวหนึ่ง เฉินฮวนฮวนสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มข้างเธอหลับไปเสียแล้ว

เวลานี้ภายในห้องมืดสนิท ทำให้เธอไม่เห็นแม้แต่หน้าตาของเขา

เธอไม่กล้าเปิดไฟ เธอได้แต่ลูบคลำควานหาทางเดินท่ามกลางความมืด เมื่อแตะลูกบิดประตู เหมือนว่าเธอได้พบความหวังของชีวิตเข้าแล้ว

เฉินฮวนฮวนไม่สนใจความเจ็บส่วนล่างของร่างกาย เธอวิ่งไปที่ระเบียงทางเดินอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเธอก็ออกไปทางประตูด้านหลังของคลับเฮ้าส์จนได้

เธอกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะตามเธอทัน จนกระทั่งเธอมานั่งรถเมล์ไปโรงพยาบาล เธอถึงถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

ข้างนอก จู่ๆ ฝนก็ตกลงมา

เสื้อผ้าบนตัวเธอยังอยู่ในสภาพดี เธอแค่รู้สึกปวดบางส่วนของร่างกายเท่านั้น ทำให้เธอรู้ว่าตัวเองได้สูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว

น้ำตาของเฉินฮวนฮวนไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว

ผู้หญิงคนเมื่อคืนไปแล้วเหรอ

“ปัง ปัง ปัง…”

ตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นอยู่หลายครั้ง จากนั้นเสียงจากนอกประตูก็ดังขึ้นมาอีก “ประธานเฟิง ผมเองครับซูอวี่”

“เข้ามา” เฟิงหานชวนเอ่ยตอบเสียงเย็นพลางหยิบสร้อยคอทองคำเส้นนั้นใส่ลงในกระเป๋ากางเกงของเขา

ประตูถูกเปิดออก ซูอวี่เดินเข้ามา และโค้งคำนับให้เฟิงหานชวนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาที่สภาพผุพัง

“ท่านประธานเฟิงไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ” ซูอวี่ส่งเอกสารหนึ่งปึกให้เฟิงหานชวน และรายงานว่า “เมื่อคืนมีคนวางแผนทำร้ายท่านประธานครับ เดิมทีห้องบาร์ของท่านประธานต้องส่งผู้หญิงที่ติดเชื้อHIVเข้าไปคนหนึ่ง แต่ท่านประธานออกไปจากห้องบาร์ก่อน ดังนั้นแผนของพวกเขาจึงไม่สำเร็จครับ”

เฟิงหานชวนอ่านเอกสารในมือของเขา เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยสั่งด้วยเสียงกดต่ำ “หาผู้หญิงคนที่ฉันลากเข้ามาเมื่อคืนนี้หน่อย เธอน่าจะออกไปตั้งแต่ตอนเช้ามืด”

“ครับ” ซูอวี่พยักหน้ารับทันที

เฟิงหานชวนลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป จู่ๆ ซูอวี่ก็เบิกตากว้าง และชี้ไปที่กางเกงของเขา

เขาก้มศีรษะดู บนกางเกงสแล็คสีเทาของเขามีคราบเลือดติดอยู่