อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 128

เมื่อเฉินฮวนฮวนกลับถึงบ้าน ก็พบว่านายท่านเฟิงกับเฉินนานาไม่อยู่บ้าน มีเพียงแม่บ้านหลี่ที่กำลังทำความสะอาดห้องรับแขก

เธอทักทายแม่บ้านหลี่และขึ้นไปบนห้องเพื่อเก็บสัมภาระ

เมื่อเธอเปิดกระเป๋าเดินทางออก เห็นเสื้อผ้าเก่าอยู่ข้างใน เธอหันศีรษะและมองไปที่กองถุงช้อปปิ้งที่อยู่มุมห้อง

เธอลืมไปว่าไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้า

ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว ไปห้างสรรพสินค้าตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วลังเลใจว่าจะรับของของเฟิงหานชวนดีไหม

เธอตัดสินใจแล้วว่า หลังจากกลับจากค่ายฝึกเธอจะย้ายออกจากบ้านตระกูลเฟิง เธอไม่อยากมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเฟิงหานชวนมากไปกว่านี้

แต่ว่า ถ้าเธอไม่สวมเสื้อผ้าแบรนด์วีวี่ สวมเสื้อผ้าของตัวเอง เธอต้องทำให้เกาเหวินอับอายแน่ๆ

หลังจากคิดแล้วคิดอีก เฉินฮวนฮวนก็ตัดสินใจหยิบเสื้อผ้าสามชุดใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง แล้วเตรียมของใช้จำเป็น

แม้ว่าเธอจะไม่ได้พกอะไรไปมาก แต่เธอก็ใช้เวลาจัดกระเป๋าไปสักพัก บวกกับวันนี้ที่เดินทั้งวัน เธอเหนื่อยล้าจนนั่งลงกับพื้น

สิ่งที่เหนื่อยที่สุดไม่ใช่ความเหนื่อยล้าทางกาย แต่เป็นความกลัวทางใจ

ไม่รู้ว่าเธอนั่งไปนานแค่ไหน จนกระทั่งประตูถูกเคาะ เฉินฮวนฮวนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง และมองที่ประตูด้วยสายตาที่ตกใจ

เธอไม่รู้ว่าใช่เฟิงหานชวนกลับมาหรือเปล่า เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขา...

“ฮวนฮวน มื้อเย็นเสร็จแล้ว คุณเก็บของเสร็จหรือยัง” เสียงที่อ่อนโยนของแม่บ้านหลี่ดังขึ้น

เฉินฮวนฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว เดินไปที่ประตู เปิดประตูและกล่าวว่า: "ฉันเพิ่งเก็บของเสร็จ แม่บ้านหลี่ นายท่านกับนานากลับมาหรือยัง?”

“พวกเขาไม่กลับมาทานมื้อเย็นที่บ้าน คุณชายสามก็เช่นกัน” แม่บ้านหลี่ยิ้ม

“โอเค งั้นเราลงไปทานข้าวพร้อมกันเถอะ” เฉินฮวนฮวนรีบพยักหน้าตอบ

หลังทานเสร็จ เฉินฮวนฮวนช่วยแม่บ้านหลี่ล้างจาน เดินออกจากห้องครัว กำลังจะขึ้นไปอาบน้ำแล้วพักผ่อน ทันใดนั้นก็เจอเฟิงหานชวนที่กลับมาพอดี

เฉินฮวนฮวนเหลือบมองนาฬิกาในห้องนั่งเล่นอย่างไม่รู้ตัว เพิ่งสองทุ่ม ทำไมเฟิงหานชวนถึงกลับมาแล้ว?

เขาไปงานเลี้ยงตอนกลางคืนไม่ใช่เหรอ? งานเลี้ยงน่าจะกลับมาตอนดึกๆไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเฟิงหานชวนถึงกลับมาอย่างกะทันหัน?

คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวของเฉินฮวนฮวน เธอมองไปที่เฟิงหานชวนที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องนั่งเล่นด้วยสายตาตื่นตระหนกและก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นท่าทางแปลกๆของเฉินฮวนฮวน อารมณ์ที่ไม่ดีของเฟิงหานชวนเริ่มโกรธมากขึ้น

ตอนแรกเฉินฮวนฮวนยอมรับเขาแล้ว แต่เมื่อตอนบ่ายไปหาหลี่ซูฉิน พอมาเจอตอนค่ำอีกที ราวกับว่าเธอเปลี่ยนเป็นคนละคน

เธอรู้สึกเสียใจต่อเยี่ยจิ่งเฉินงั้นเหรอ?

เมื่อเฟิงหานชวนนึกถึงเรื่องนี้ ก็เดินไปหาผู้หญิงที่ยืนอยู่บนบันได เฉินฮวนฮวนรู้ว่าเขากำลังเดินเข้ามาหา เธอรีบหดตัวลงด้วยความกลัว

แต่ว่า เท้าทั้งสองข้างดูเหมือนจะแข็ง ไม่สามารถก้าวไปได้สักก้าว ยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม จนกระทั่งเฟิงหานชวนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“คุณ... คุณกลับมาแล้วเหรอ?” เฉินฮวนฮวนสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามแกล้งทำเป็นสงบ

เธอรู้เกี่ยวกับความลับของเขา ห้ามให้เฟิงหานชวนรู้ ไม่งั้นเฟิงหานชวนต้องเดาออกว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์เป็นคนบอกเธอ เพราะเฟิงหานชวนรู้ว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์คือเพื่อนของเธอ อีกอย่างวันนี้คนที่เธอไปเยี่ยมก็คือหลิ่วเยว่เอ่อร์

ดังนั้น เธอต้องห้ามตื่นตระหนก มิฉะนั้นหลิ่วเยว่เอ่อร์จะตกอยู่ในอันตราย

“ทานข้าวเสร็จแล้วเหรอ?” เฟิงหานชวนไม่พูดอะไรมาก และถามอย่างแผ่วเบาเหมือนปกติ

แต่ว่า เธอไม่สามารถแสดงสิ่งที่เธอรู้สึกได้ เธอต้องไม่แสดงความกลัวออกมา เพราะพวกเขากำลังเข้ากันได้อย่างกลมกลืน เธอสงบสติอารมณ์

ที่นี่คือบ้านตระกูลเฟิง ไม่ใช่บลูส์คลับ ไม่แน่อาจจะเป็นเพราะนายท่านเฟิงอยู่ เฟิงหานชวนจึงไม่กล้าทำอะไรเธอ ไม่งั้นคงมาพูดถึงการทดลองอยู่ก่อนแต่ง

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เฉินฮวนฮวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและสาวเท้าขึ้นบันได

เมื่อเธอเข้าไปในห้องและปิดประตู ทันใดนั้นเงาสีดำก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ จากนั้นก็ถูกต้อนไปที่ประตู ความรู้สึกกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอในทันที

“เฟิงหานชวน คุณ...คุณคิดจะทำอะไร?” เสียงของเฉินฮวนฮวนสั่น

ในขณะนี้ หน้าอกที่ร้อนระอุของผู้ชายได้แนบแผ่นหลังของเธอแน่นโดยไม่มีช่องว่างใดๆ แก้มของเธอถูกกดลงที่ประตู รู้สึกทรมานมาก

เกือบจะหายใจไม่ออก

“เฉินฮวนฮวน ผมไม่เข้าใจคุณเลยจริงๆ!” เฟิงหานชวนแทบจะกัดฟันพูด

เดิมทีคิดว่าเฉินฮวนฮวนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเยี่ยจิ่งเฉินมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงความเกลียดชัง อย่างน้อยก็ไม่มีความรู้สึกใดๆแล้ว เขาเป็นคนขี้ขลาดที่นอกใจผู้หญิง

แต่คิดไม่ถึง เฉินฮวนฮวนยังคงปล่อยเยี่ยจิ่งเฉินไปไม่ได้

“ไม่...ไม่เข้าใจ? คุณ...คุณหมายความว่าอะไร?” เฉินฮวนฮวนหน้าซีดด้วยความตกใจ

หรือว่าเรื่องที่หลิ่วเยว่เอ่อร์บอกเธอ เฟิงหานชวนรู้แล้ว?

เขารีบกลับมาจากงานเลี้ยง เพื่อจะมาลงโทษเธอ?

“ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว ถึงแม้จะเป็นการทดลองอยู่ก่อนแต่ง ผมเคยบอกแล้วว่าระหว่างเราจะไม่มีความลับต่อกัน ทำไมคุณต้องโกหกผม?” เฟิงหานชวนจับไหล่ของผู้หญิง จับเธอหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา