อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 138

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินนานาที่กำลังตะโกนเรียกอย่างคลุ้มคลั่ง ทำให้เฉินฮวนฮวนทำลายความคิดของเธอ

สำหรับเรื่องนี้ เมื่อปีที่แล้วเฉินฮวนฮวนเคยเจอเยี่ยจิ่งเฉินและเฉินซินโหรวในโรงแรมกับตาของตัวเอง

เพียงแต่เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับนายท่านของตระกูลเฟิงและเฉินนานา ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเยี่ยจิ่งเฉินและเฉินซินโหรวค่อนข้างอนุรักษนิยมมากกว่า

ในตอนที่เฉินฮวนฮวนกำลังตกตะลึงนั้น เฉินนานาได้หันมาสบตากับเธอ กะพริบตาให้เธอ พร้อมทั้งตั้งใจกัดริมฝีปาก แสดงท่าทางเซ็กซี่

เฉินฮวนฮวนยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ ตกใจถึงขนาดกระโดดหนีเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว เธอพรวดพราดเข้ามา และโผเข้าไปในอ้อมกอดของเฟิงหานชวนทันที

“ไอหยา!” หน้าผากของเธอกระแทกเข้ากับหน้าอกของผู้ชายอย่างหนักหน่วง

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เฟิงหานชวนดึงตัวของเฉินฮวนฮวนออก แล้วรีบก้มหน้าลงเป่าลมร้อนใส่บนหน้าผากของเธอทันที

เขาดึงเธอไปนั่งบนโซฟาอีกครั้ง จากนั้นก็รีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำโดยเร็ว

เฉินฮวนฮวนยังอยู่ในอาการตกใจ ในสมองเต็มไปด้วยความรู้สึกนั้นของเฉินนานา เวลาผ่านไปก็ยังไม่ได้สติ

ทันใดนั้น หน้าผากก็แผ่ขยายความรู้สึกอุ่น ๆ ออกมา ทันทีที่เธอปรายตามอง ก็เห็นเฟิงหานชวนใช้ผ้าอุ่นประคบหน้าผากให้เธออยู่

“เฟิงหานชวน” เธอตะโกนเสียงเบา ๆ

“อือ?” เฟิงหานชวนตอบรับ

เฉินฮวนฮวนใช้มือข้างหนึ่งป้องปากไว้ และใช้อีกข้างหนึ่งดึงแขนของเฟิงหานชวน เพื่อบอกให้เข้าโน้มตัวลงมา ซึ่งเฟิงหานชวนเองก็ทำตาม

เธอยื่นหน้าเข้าไปข้างหูของเขา จากนั้นก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อย และบอกว่า : “เมื่อกี้ฉันเห็นนานาและนายท่าน บนระเบียงนั้น...........”

เธอรู้สึกลำบากใจที่จะพูดต่อ จากนั้นก็ยืดตัวขึ้น ด้วยสีหน้าที่อึดอัดใจ

“ผมเดาออกนะ” เฟิงหานชวนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้แสดงความรู้สึกใด ๆ

เมื่อสักครู่เขาตั้งใจจะไปลากเฉินฮวนฮวนกลับมา แต่เฉินฮวนฮวนก็โผเข้ามาราวกับกระต่ายที่ตื่นตูม

“อ่า? ก่อนหน้านั้นคุณเองก็เห็น........” เฉินฮวนฮวนกะพริบตาทั้งสองข้าง ก่อนจะซุบซิบนินทาด้วยน้ำเสียงในเชิงถามออกไป

เท่าที่เธอรู้มา ก่อนหน้าเฉินนานา นายท่านไม่เคยขาดผู้หญิงเลย ดังนั้น ที่เฟิงหานชวนแสดงท่าทางนิ่งสงบแบบนี้ นั้นเป็นเพราะว่าเห็นจนกลายเป็นเรื่องปกติแล้วใช่ไหม?

“ไม่เคยเจอภาพที่คุณเห็นหรอก แต่ก็รู้เรื่องเหล่านี้” เฟิงหานชวนไม่ปิดบัง

เขายื่นมือออกไปช่วยลูบผมของเฉินฮวนฮวน นึกถึงสีหน้าตกตะลึงและประหลาดใจเมื่อสักครู่ของเธอ จากนั้นก็ถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า : “ตกใจเหรอ?”

“เอ่อ อื้อ” เฉินฮวนฮวนพยักหน้าในขอบเขตที่จำกัด ก่อนจะเม้มปากและพูดว่า : “ภาพเมื่อกี้ มันเหนือจินตนาการไปมาก”

“แต่ ฉันไม่เห็นอะไรของนายท่านนะ ฉันเห็นแค่นานา......” จู่ ๆ เธอก็ดูเหมือนจะคิดอะไรได้ จึงรีบอธิบาย

ถ้าเห็นอะไรของนายท่าน ก็คงจะอึดอัดใจไม่น้อย ถึงอย่างไรนายท่านก็เป็นสามีในนามตอนนี้ของเธอ และก็เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเฟิงหานชวนด้วย

ทันทีที่เธออธิบายจบ เสียงร้องแหลมของผู้หญิงก็ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระชั้นชิดขึ้น มันคลุ้มคลั่งกว่าเสียงเมื่อสักครู่

หลังจากที่เสียงร้องครวญครางติดต่อกันยืดยาวนั้นดังขึ้น ทุกอย่างก็ตกสู่ความเงียบ

เฉินฮวนฮวนและเฟิงหานชวนต่างมองหน้ากัน เผยสีหน้าลำบากใจอย่างชัดเจน

เฟิงหานชวนโกรธฉุนเฉียวมาก เขานึกไม่ถึงว่าคืนนี้นายท่านจะเล่นกับเฉินนานาคนนั้นได้เอิกเกริกขนาดนี้ ทำลายความงดงามที่เขาสร้างขึ้นอย่างยากลำบากจนไม่เหลือชิ้นดี และยังสร้างภาพไม่ดีให้กับเฉินฮวนฮวนอีกด้วย

“หา? ทำ ทำไมเหรอ?” เฉินฮวนฮวนแสดงสีหน้างุนงง หรือว่าเฟิงหานชวนไม่ได้อยากทำอะไรเธอ?

“ผมเคยบอกแล้ว ว่าไม่อนุญาตให้เรียกชื่อเต็มของผม ให้เรียกผมว่าอาหาน ไม่ก็เรียกว่าสามี ครั้งนี้คุณจำได้แล้วใช่ไหม?” เฟิงหานชวนอยากจะลงโทษสาวน้อยคนนี้แทบขาดใจ ทุกครั้งที่เขาพูด เธอฟังหูซ้ายทะลุหูขวาตลอด

เฉินฮวนฮวนเบิกตากว้าง ที่แท้เฟิงหานชวนต้องการกำชับเรื่องนี้กับเธอ เธอจึงรีบพยักหน้าทันที และตะโกนออกไปว่า : “อาหาน ฉันจะเรียกคุณว่าอาหาน”

ถึงอย่างไร การเรียกว่าสามี ดูเหมือนจะเร็วเกินไป? เพราะทั้งสองคนกำลังอยู่ก่อนแต่งเท่านั้น

ถึงแม้เธอจะรู้สึกว่าการอยู่ก่อนแต่งมันไม่ได้มีประโยชน์อะไร จนกระทั่งแต่งงานกับเฟิงหานชวนเธอก็ทำได้ เพียงแต่เฟิงหานชวนน่าจะไม่คิดแบบนี้ ไม่อย่างนั้นคงไม่ขออยู่ก่อนแต่งก่อนหรอก?

เฟิงหานชวนโดดเด่นขนาดนี้ ย่อมมีตัวเลือกอื่น ตัวเองเป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่นายท่านของตระกูลเฟิงยัดเยียดให้เขา

“ดีมาก ไหนเรียกอีกสิ” เฟิงหานชวนยื่นมือออกไปลูบไล้แก้มของผู้หญิง พร้อมทั้งฉายแววตาที่อ่อนโยน

“อาหาน อาหาน....” เฉินฮวนฮวนเม้มปากเล็กน้อย จากนั้นก็เรียกชื่อเขาสองสามครั้ง

เฟิงหานชวนรู้สึกว่าทันทีที่ได้ยินเฉินฮวนฮวนเรียกแบบนี้แล้ว ร่างกายที่กว่าจะสงบลงดูเหมือนกำลังร้อนรุ่มขึ้นมาอีกครั้ง

“ถ้าต่อไปเรียกผิดอีก จะทำยังไงดี?” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนค่อย ๆ ทุ้มต่ำลง

“ฉัน....” เฉินฮวนฮวนกัดริมฝีปาก ก่อนจะพูดอย่างไร้เดียงสาว่า : “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง”

บางครั้งเธอก็พลั้งปาก ไม่ก็รีบร้อนเกินไป จนโพล่งเรียกชื่อเต็มของเขาออกมา

“งั้นผมจะบอกคุณไว้ ถ้าเรียกผิดอีกจะถูกทำโทษ......” เฟิงหานชวนก้มหน้าลงมาข้างหูของเธอ จากนั้นก็เป่าลมร้อน ๆ ออกมา : “ผมจะไม่ให้คุณนอนทั้งคืนเลย”