อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 167

เฉินชิงอวิ้นคิดว่ามันน่าสนุก

เดิมทีเธอก็รู้สึกสนใจคนที่ชื่อเฉินฮวนฮวนอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อได้เห็นตัวจริงเธอถึงเข้าใจ

สถานการณ์มากขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นความเกลียดของซูเวย คำถามของจ้าวซี หรือความสำคัญที่กู้ไหว่มีให้ เฉินฮวนฮวนเพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็สามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบตัวได้

หญิงสาวทั้งหลายที่อยู่ด้านหน้า ทุกคนแสดงออกให้เห็นอย่างสิ้นเชิง เว้นแต่เฉินฮวนฮวนเท่านั้น

“เฉินฮวนฮวน คุณเป็นเด็กฝึกใหม่ใช่ไหม? ” เฉินชิงอวิ้นมองไปที่เฉินฮวนฮวนและยิ้มอย่างนุ่มนวล: “พวกเรานามสกุลเฉินเหมือนกัน ถือว่ามีวาสนาต่อกัน”

“สวัสดีค่ะอาจารย์เฉิน” เฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวและโค้งคำนับให้เฉินชิงอวิ้น

เฉินชิงอวิ้นยังคงยิ้มและพูดว่า "อย่ากังวลไปเลย ฉันแค่ทักทายคุณเท่านั้น อันดับต่อไปทุกคนหยุดพูดซุบซิบแล้วเริ่มเรียนได้

“ค่ะอาจารย์เฉิน” ผู้เข้ารับการฝึกอบรมทุกคนพูดพร้อมกัน

เมื่อเฉินฮวนฮวนอยู่ในห้องเรียน ในสมองของเธอมีแต่ภาพของเฟิงหานชวนบินว่อนเต็มไปหมด เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนไม่ได้มาพบเธอเป็นพิเศษ แต่มาเลือกนางสนมของเขา!

อย่างว่ามีเด็กฝึกสาวเป็นร้อยคนที่นี่ หญิงสาวทุกคนล้วนมีข้อเด่นของตัวเอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกขัดใจ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงผิดปกติแบบนี้ หลังกลับจากฐานฝึก เธอคงต้องถามเฟิงหานชวนให้กระจ่างอย่างแน่นอน

“เฉินฮวนฮวน ทำไมคุณถึงฟุ้งซ่าน?”

ทันใดนั้น เสียงอ่อนโยนของหญิงสาวก็ดังเข้ามาในหูของเธอ เฉินฮวนฮวนหันศีรษะมองเป็นเฉินชิงอวิ้นที่ยืนอยู่ข้างเธอ

ส่วนเธอมองไปรอบๆ สักพักและพบว่าทุกคนทำท่าทางแบบอื่น มีเพียงเธอเท่านั้นที่ยังคงทำท่าทางเช่นเดิม

“ขอโทษค่ะอาจารย์เฉิน ฉัน…ฉันขอโทษ” เฉินฮวนฮวนขอโทษอย่างรวดเร็ว และรีบทำท่าทางของขณะนี้

“ต่อไปห้ามฟุ้งซ่านอีก คุณเป็นคนที่เข้ามาเรียนกลางคัน จะต้องฝึกฝนหนักกว่าเด็กฝึกคนอื่นๆถึงจะถูก” ใบหน้าขอเฉินชิงอวิ้นดุดันและน้ำเสียงจริงจัง

“ค่ะ อาจารย์เฉิน ฉันขอโทษจริงๆค่ะ” เฉินฮวนฮวนทำหน้าบึ้ง รู้สึกละอายใจต่อเฉินชิงอวิ้นจริงๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะเฟิงหานชวนรบกวนสมาธิของเธอ เธอก็คงไม่ฟุ้งซ่านในเวลาเรียน ตอนนี้กลายเป็นว่าทำให้ผู้ฝึกสอนรู้สึกไม่ดีกับเธอแทน

“คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน เพราะคุณต้องรับผิดชอบต่อตัวเอง นอกจากว่าคุณมาที่นี่เพื่อเล่นๆ ไม่เช่นนั้นคุณต้องจริงจังกับการประกวดนี้” แม้ว่าเฉินชิงอวิ้นจะสอนเฉินฮวนฮวน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกถึงความดุร้าย ยังคงใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยน

“อืม ขอบคุณค่ะอาจารย์เฉิน” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า

“ฝึกต่อเถอะ” หลังจากที่เฉินชิงอวิ้นพูดจบ เธอก็บอกให้ทุกคนเริ่มทำท่าต่อไป

เฉินฮวนฮวนไม่กล้าคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับเรื่องของเฟิงหานชวนอีก เธอจึงตั้งใจเรียนคาบนี้ให้เสร็จอย่างจริงจัง

ในช่วงพักเฉินฮวนฮวนไปเข้าห้องน้ำ ทันทีที่เธอก้าวออกจากห้องฝึกซ้อม ฉินฟางและอันเยว่พร้อมด้วยคนอื่นๆก็รวมตัวกัน

หลังจากที่พวกเธอหารือพูดถึงรูปปั้นที่เดินได้อันน่าทึ่งอย่างเฟิงหานชวน พวกเธอก็เริ่มพูดถึงเฉินฮวนฮวน

“พวกเธอคิดว่าเฉินฮวนฮวนทำให้อาจารย์เฉินเคืองหรือเปล่า？ แม้ว่าอาจารย์เฉินจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่เธอเกลียดชังนักเรียนที่ไม่จริงจังที่สุด”

“คนอย่างเฉินฮวนฮวน เต้นก็ไม่เก่ง ยังจะสามารถฝึกร่างกายให้ดีได้เหรอ?”

“ใจของเธอไม่ได้อยู่กับการเต้นเลย แต่พยายามที่จะเอาใจอาจารย์กู้ต่างหาก!”

เฉินฮวนฮวนล้างมือและกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ถูกหญิงสาวสี่คนขวางประตูไว้

จะว่าไปแล้วเธอก็รู้จักเด็กฝึกในชั้นเรียนของเธอเกือบทั้งหมด แต่สี่สาวที่อยู่ต่อหน้าไม่ค่อยคุ้น เธอไม่รู้จักพวกเขาเลย

“รบกวนหลีกทางหน่อย” เฉินฮวนฮวนคิดเพียงว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจขวางทางไว้

“เธอก็คือเฉินฮวนฮวนใช่ไหม” เด็กสาวหัวโจกผมสั้นดูเหมือนเด็กผู้ชาย น้ำเสียงของเธอค่อนข้างห้วน มือเธอเท้าที่เอว ดูแล้วค่อนข้างแข็งแรง

“ฉันคือเฉินฮวนฮวน พวกคุณเป็นใคร ดูเหมือนพวกเราจะไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกัน?” เมื่อเห็นสี่สาวจ้องมองมาที่ตัวเธอ เฉินฮวนฮวนมีความรู้สึกไม่ค่อยดี

แต่ว่า เธอเพิ่งมาที่ฐานฝึก เธอไม่เคยมีความแค้นกับคนเหล่านี้ พวกเขาจะขวางทางเธอเพื่ออะไร?

“ที่แท้เธอก็คือเฉินฮวนฮวน!”

สาวหัวโจกตะโกนใส่ พร้อมเดินเข้าหาเฉินฮวนฮวนและจับผมหางม้าของเธอ

เฉินฮวนฮวนรู้สึกเจ็บที่หนังศีรษะ จากนั้นเมื่อหญิงสาวใช้แรง ศีรษะของเธอก็ถูกดึงไปด้วย ผมหางม้าถูกคู่ต่อสู้ดึงไว้แน่น

“เธอมันนังตัวแสบ กล้าที่จะยั่วยวนอาจารย์กู้ ถ้าฉันไม่แสดงอะไรให้เธอดูละก็!” เด็กหญิงผมสั้นกัดฟันกรอดแล้วพูด

ในเวลานี้เอง ทันใดนั้นเฉินฮวนฮวนเหยียดมือออกไป จับผมสั้นของอีกฝ่ายแน่นแล้วดึงอย่างแรง

"โอ๊ย--" หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บปวด

“รีบปล่อยมือของคุณเร็ว ไม่เช่นนั้นฉันจะดึงผมของคุณออก” เฉินฮวนฮวนจ้องไปที่อีกฝ่ายและพูดตะโกนออกไป