อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 287

เฟิงหานชวนดึงเธอขึ้นและโยนตะเกียบไม้ในมือของเธอทิ้ง สีหน้าของเขาดูมืดมนอย่างหาที่เปรียบไปไม่ได้

เฉินฮวนฮวนตกตะลึงทันที

เดิมเธอคิดว่าเฟิงหานชวนโกรธเธอและไม่สนใจเธออีก แต่เธอไม่คิดว่าเฟิงหานชวนจะตามมาหาถึงร้านหม้อไฟ

“คุณไม่เข้าใจสถานการณ์ของตัวเองหรือ? คุณทานของเหล่านี้?” เฟิงหานชวนพูดขู่เสียงทุ้มต่ำ

เฉินฮวนฮวนตกใจสุดขีด

“คุณเป็นใคร! ตะโกนใส่ฮวนฮวนทำไม? ของเหล่านี้มันทำไม? ทั้งหมดนี้มีแต่ของดี! วัตถุดิบของบ้านเราสดมาก!” เผิงต้าหย่งเป็นคนหัวร้อน เขาตะโกนด่าพร้อมพับแขนเสื้อขึ้น

เสียงทะเลาะของพวกเขาที่นี่ ดึงดูดความสนใจของแขกคนอื่นๆ

กู้ไหว่กันเผิงต้าหย่งไว้ แล้วเดินไปหน้าเฟิงหานชวนด้วยใบหน้าที่นิ่งสงบ: "สุภาพบุรุษท่านนี้ คุณเป็นอะไรกับเฉินฮวนฮวน?”

“คุณไม่จำเป็นต้องยุ่ง” เฟิงหานชวนเหลือบมองกู้ไหว่อย่างเย็นชา จากนั้นจับมือเฉินฮวนฮวนแล้วบอกว่า “ตามผมกลับไป”

เฉินฮวนฮวนได้สติ อยากหลุดจากโซ่ตรวนของเฟิงหานชวน แต่ว่าทำอะไรไม่ได้ จึงถูกเฟิงหานชวนดึงให้เดินไปข้างหน้า

“คุณปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน......” นัยน์ตาของเธอแดงก่ำในทันที

กู้ไหว่และเผิงต้าหย่งพุ่งเข้าไปขวางทางของเฟิงหานชวน สีหน้าของกู้ไหว่แย่มากและถามว่า "ตกลงคุณเป็นอะไรกับฮวนฮวน? ไม่อย่างนั้น พวกเราจะโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!"

“ฮวนฮวน เขาเป็นญาติของคุณหรือเปล่า?” กู่ไหว่ถามด้วยความเป็นห่วง

”เฉินฮวนฮวนอ้าปากไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร กลับถูกเฟิงหานชวนแย่งตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ว่า: "ผมเป็นอาของเธอ"

เมื่อได้ยินคำตอบของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนตกใจเล็กน้อย

“แม้ว่าคุณจะเป็นอาของเธอ คุณก็ไม่สามารถบังคับให้เธอกลับบ้านทั้งๆที่เธอไม่ยอม” กู้ไหว่พูดทฤษฎีกับเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนเย้ยหยันแล้วถามกลับว่า “ตอนนี้สภาพร่างกายของเธอไม่สามารถกินของที่หนักไปทางมันและรสเผ็ดได้เลย คุณคิดว่าผมควรพาเธอไปไหม?”

“อะไรนะ......” ตอนนี้ถึงคราวของกู้ไหว่ที่ต้องตกตะลึง

หลังจากที่เผิงต้าหย่งได้ยินว่าเฟิงหานชวนเป็นอาของเฉินฮวนฮวน ก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้

“ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาล อย่าตามมา” หลังจากที่เฟิงหานชวนดุใส่ เขาก็กอดอุ้มเฉินฮวนฮวนขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า

เฉินฮวนฮวนต้องการดิ้นรนเพื่อลงมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กู้ไหว่ไม่กล้าตามไปอีกและทำได้เพียงปล่อยให้เฟิงหานชวนพาเฉินฮวนฮวนไป

เฉินฮวนฮวนรู้สึกละอายใจต่อกู้ไหว่ เธอจึงตะโกนไปทางเขาว่า: "อาจารย์กู้ ขอโทษด้วย วันนี้ฉันต้องไปก่อน แล้วค่อยติดต่อทางวีแชต——"

เมื่อเฉินฮวนฮวนถูกเฟิงหานชวนอุ้มเข้าไปที่เบาะหลัง เธอเม้มริมฝีปากและไม่กล้ามองตาที่เย็นชาของชายหนุ่มแล้วกระซิบว่า: "ฉันคิดว่าคุณไม่สนใจฉันแล้ว"

เสียง "ปัง" เป็นเสียงปิดประตูรถ

รอบตัวมืดลง และเฉินฮวนฮวนผงะอีกครั้ง

ทันทีหลังจากนั้น เมื่อชายหนุ่มเข้าไปที่ที่นั่งคนขับ ขณะที่สตาร์ทรถ เสียงที่เย็นยะเยือกก็ดังขึ้นอีกครั้ง: "ผมตามใจคุณมากเกินไป?"

“ฉันผิดที่ไปกินหม้อไฟ แต่ฉันก็ไม่ได้กินเท่าไหร่ ไม่มีผลอะไรหรอก” เฉินฮวนฮวนชี้แจง

“กินหม้อไฟกับผู้ชายคนอื่น เฉินฮวนฮวน คุณมีผมในสายตาไหม?” เฟิงหานฉวนพูดขู่เสร็จ ก็กระแทกคันเร่งที่ใต้เท้า

เสียง "ชิ้ว" รถก็บินออกไปทันที

เฉินฮวนฮวนหน้าซีดด้วยความตกใจทันที และจับที่จับไว้แน่น

“เธอจะไปไหน?” เสียงของชายหนุ่มสงบลงมาก

“ฉันจะไปจากคุณ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณอีกต่อไป ฉันจะลงรถ ฉันจะไป!” เฉินฮวนฮวนตบกระจกรถ เกือบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

“คุณจะไปไหน? เฉินฮวนฮวน คุณคือภรรยาของผม คุณไปจากผมไม่ได้” เฟิงหานชวนหันศีรษะและมองเธอด้วยท่าทางที่จริงจัง

เฉินฮวนฮวนจ้องมองด้วยดวงตาที่แดงก่ำและบวม และก็มองไปที่ชายผู้เย็นชาคนนี้ด้วย เธอพยายามหยุดร้องไห้และพูดว่า "ฉันไม่ได้ติดหนี้อะไรคุณ ทำไมฉันจะไปจากไม่ได้?"

“ผมจะจัดการให้ครูคนใหม่มาสอนคุณร้องและแต่งเพลงที่บ้าน คุณอยู่บ้านดูแลครรภ์ดีๆ” ชายหนุ่มสีหน้าเข้มลงบางส่วน

เมื่อเฉินฮวนฮวนได้ยินประโยคนี้ เธออดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย: "เฟิงหานชวน คุณคิดให้ดี นี่ไม่ใช่ลูกของคุณ! นี่คือลูกของฉัน ฉันจะจัดการยังไงก็เรื่องของฉัน!"

“ตอนนี้ถึงฉันจะเอาเด็กออก มันก็เรื่องของฉันคนเดียว!”

“เฉินฮวนฮวน เธอกล้าหรือ!” เฟิงหานชวนใบหน้าบูดบึ้ง และบรรยากาศรอบตัวเขามีแต่ความน่ากลัว

เฉินฮวนฮวนกัดฟันโดยไม่ตอบอะไรสักคำ

เป็นเวลานานแล้วเธอพูดช้าๆว่า:

“เฟิงหานชวน คุณให้ฉันเชื่อมั่นในตัวคุณ แล้วคุณหล่ะ? คุณกลับไม่เชื่อฉัน! คุณบอกว่าคุณจะไม่ดุฉันอีก แล้วตอนนี้หล่ะ?”

“เฟิงหานชวน ฉันรู้สึกว่าเทียบกับฉันแล้ว คุณใส่ใจเด็กคนนี้มากกว่าฉันซะอีก? เหมือนกับว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกของคุณจริงๆ”

“เฟิงหานชวน คุณก็รู้ นี่ไม่ใช่ลูกของคุณ!”

เฉินฮวนฮวนถอนหายใจเล็กน้อยและมุมปากเป็นเส้นโค้งเสมือนว่าดูถูกตัวเอง